Ja mijn dochter heeft een tweeling in de klas. Lynn en lily. Vind ik ook wel een beetje in die categorie vallen
Dat was een keer bij all you need is love, 4 zussen. Rozemarijn, Karlijn, annemein en Willemijn geloof ik.
Mijn moeder en haar zussen schelen ook maar 1 letter. Maar beide geadopteerd en ze hadden hun naam al.
Ik denk meteen aan jou @Nina Sanders. Ben je vaak tegen gekomen in topics en vind vaak dat je leuk schrijft. Verder: @KleineLai, @citroenrasp en @Iertje81.
Als dit mijn droomnamen zouden zijn, vind ik dit wel kunnen. De namen van mijn zoons lijken (zeker op papier) ook op elkaar. Zelfde beginletter en sowieso veel overeenkomstige letters. Toch is de klank echt anders en dit waren dé namen voor ons.
Tja, zou ook mijn keus niet zijn.. Ik geef dit soort berichten altijd maar het voordeel van de twijfel. Kost zoveel onnodige energie om helemaal uit te moeten zoeken of de informatie wel juist is of niet En als het niet juist is dan komt dat uiteindelijk toch bijna altijd wel boven tafel.
Oh haha. Deze had ik even aan gedacht maar er zullen vast nog meer -ijnnamen zijn. Maar pfff, dat is voor zussen toch wel een enorm kwik kwek en kwak gehalte.
Ja dat is wel een hoog jut en jul gehalte. Er zijn zoveel (mooie) namen. Ik vind het dan echt zonde om 2 namen te kiezen die zo dicht bij elkaar liggen qua letters.
Mag ik vragen hoe dat dan bij jou zit qua dochters? Één heeft een andere moeder? Ja ik ben nieuwsgierig en nee je hoeft het niet te zeggen
Ik ben blij dat mijn ouders er na de adoptie voor gekozen hebben om mij een nieuwe roepnaam te geven. Waar ik minder blij mee ben is dat mijn eerste naam in mijn paspoort mijn Indiase naam is terwijl ik nooit zo genoemd wordt. Maar soms wel; bij officiële dingen enzo. Maar als iemand me dan roept dan reageer ik ook niet eens. We hebben een keer ergens gezeten, mijn moeder en ik, en toen werd mijn Indiase naam opgeroepen. Wij om ons heen kijken en ook nog tegen elkaar zeggen; ‘wat raar dat diegene zich niet even meldt’ Zegt m’n moeder een minuut later; ‘O Ier, dat was jij’ En in het vliegtuig naar Egypte moest ik tijdens de vlucht al wat dingen invullen op zo’n blaadje om je visum te krijgen bij aankomst. Ik zat heel diep na te denken maar ik wist het echt niet zonder op mijn paspoort te kijken en die zat in m’n tas. Zei ik tegen m’n man: ‘eh, jij weet ook niet toevallig hoe je het schrijft’ Ik heb nog weleens gedacht om m’n namen qua paspoort om te wisselen maar dan ben je zo een paar duizend verder en daar pas ik voor
Haha, je mag nieuwsgierig zijn hoor. En ik heb hier nooit een geheim van gemaakt, dus ik vind het geen probleem om uit te leggen. Jongste dochter is bij ons komen wonen als (crisis)pleegkind toen ze 2 jaar was. Het was meteen ook een ‘kortdurende’ plaatsing met het doel om haar weer met moeder te verenigen. Helaas lukte het moeder niet om alles op orde te krijgen en het zag er naar uit dat dat ook niet op langere termijn ging lukken. Dus hebben wij uiteindelijk de voogdij gekregen en gaat ze bij ons opgroeien tot volwassenheid. Moeder en familie van moeders kant spelen nog een belangrijke rol in haar leven. Helaas is het contact met moeder wel op afstand aangezien ze is geëmigreerd (heel ver weg). Dochter noemde mij eigenlijk al vanaf dag 2 ‘mama’, waar ik in eerste instantie erg van schrok, want dat leek mij niet de bedoeling. Ik ben mezelf en man nog jaren bij voornaam blijven noemen naar haar toe en dochter als pleegdochter, terwijl zelfs haar moeder mij ook als moeder/mama benoemde. Uiteindelijk aan dochter gevraagd wat ze daarin wilde, want het leek mij ook wel een soort van afwijzing als ik mezelf geen mama naar haar toe benoemde en zij zelf wel. Dus vanaf dat moment is ze mijn dochter en niet mijn pleegdochter en ben ik haar moeder en heeft ze ook nog een ‘echte moeder’ zoals ze zelf zegt. En mijn andere dochters en zoon zijn (zoals dat genoemd wordt) biologisch eigen kinderen.