Voor mij persoonlijk is een relatie of huwelijk een verbinding tussen 2 (dichte) personen. Spanning om zoiets op het spel te zetten en te kunnen verliezen is voor mij dan ook ondenkbaar.
Snap helemaal wat je bedoelt, alsin los van je ego eerlijk naar jezelf en de ander kijken. In die staat van zijn kan een ander je niet kwetsen, dus in die zin kun je dat inderdaad een verder gevorderde zelfontwikkeling noemen. Maar dat kan volgens mij ook binnen een huwelijk. Ik denk dat het een misvatting is dat je alleen die lessen kunt leren in een open huwelijk. Al die dingen die jij noemt kom ik vb ook tegen in mijn relatie, zonder dat de ander daarvoor met een ander naar bed gaat voor spanning, lust of wat het ook mag zijn. Elkaar de vrijheid geven, blijven communiceren over behoeften, elkaar echt zien, intimiteit (opnieuw) ontdekken, conflicten meemaken, uitpraten etc etc. Ik heb ook gedate met iemand die open relaties ambieert. Vond dat vreselijk interessant. Niet alleen op seksueel gebied, maar hij had het met name over intieme relaties op emotioneel vlak. Daar raakt hij wel een snaar.. maar ik kies voor een exclusief huwelijk. Betekent niet dat ik op andere manieren dan met andere mannen intiem zijn, kan werken aan zelfontwikkeling. Binnen een relatie aan dat soort thema’s werken vraagt ook de nodige diepgang en zelfreflectie. Ik denk dus dat die ‘staat van zijn’ bereiken, of hoe je het wilt noemen, op meerdere manieren mogelijk is, en dat iedereen zijn/haar manier kiest die daar op dat moment bij past of wat iemand nodig heeft.
Ja exact Ik ben het ook zeker met je eens dat je die dingen ook in andere settings tegen kunt komen en in andere settings daarin kunt groeien. De relatie met mijn partner biedt daar volop ruimte voor, ook omdat we dat bewust opzoeken. Maar als ik eerlijk ben denk ik dat een open relatie dergelijke dingen bij mij net wat scherper zou spiegelen/triggeren, op die manier dat ik dat op dit moment niet zou kunnen handelen (en daarmee zn effect ook voorbij streeft, en ik dan juist minder in staat zal zijn ervan te leren en te groeien). Ik vond, en vind het nog steeds, wel interessant, omdat het wel dingen naar het bewustzijn brengt waar je minder makkelijk omheen kan. Maar goed, de mensen die ik ken die dus zo'n relatie hebben voelen ook echt dat verlangen. Ik voel dat niet, en ben op dit moment meer dan vervuld in de relatie met mijn partner op een monogame wijze.
Ik denk zelf dat mensen die ervoor kiezen ook ergens voor weglopen, hoeft niet, kan wel. En het dan gooien op zelfverwezenlijking, niet gebonden willen zijn aan 1 partner want dat zou een beperking zijn voor de ontwikkeling. En dat is ook oke he? Maar het dan verkondigen als ultieme vrijheid en geluk, naahh.. Nogmaals het kan voor hen zo zijn, maar ik geloof er zelf niet zo in. Kijk nog maar eens goed in de spiegel denk ik dan. Vind het wel interessant. Zoals ik veel leefstijlen interessant vind. Fijn dat je wat dat betreft ook op hetzelfde level zit met je partner! Ik moet trouwens zeggen dat een zwangerschap je ook dichterbij je bewustzijn brengt, althans, dat is mijn ervaring. Is ook maar net waar je op dit moment in het leven staat en in hoeverre je dat 'bewustzijn' toelaat. Alles kan een trigger zijn wil ik maar zeggen!
Haha dat is exact wat ik ook vaak heb gezegd! En wat dus ook mijn observatie is. Niet altijd, maar dat komt zeker regelmatig voor. Een zwangerschap is inderdaad ook een mooie ontwikkeling in een mensenleven! Evenals het hebben van kinderen zelf, dat was denk ik een van mijn grootste "groeispurts" op verschillende momenten in hun leven.
Ik vind het prima als mijn man seks zou hebben buiten het huwelijk. Ik zou het wel vervelend vinden als hij daarvoor een date zou hebben, het vaker met dezelfde persoon zou zijn of als het in mijn huis zou gebeuren. Ik wil het ook niet perse weten dat het gebeurd (als hij het een dag later meld dikke prima) en hij moet het wel veilig doen. Voor hem zit het net zo in elkaar. Prima als ik met vriendinnen ga stappen en er wat gebeurt, maar niet daten. Hij wil het wel graag van te voren weten, dus dan een appje oid is prima. Dat is al sinds onze verkering de regel, waar we eigenlijk heel weinig gebruik van maken. Ik heb 2x een ander gezoend en hij heeft ooit een vrouw versierd toen hij 2maanden in het buitenland zat. Nu ik zwanger ben zijn we aan het bedenken of we de regels bij moeten stellen. Ik lig zelf nu ziek in bed (en dat duurt waarschijnlijk nog een half jaar), maar voor nu staat de afspraak even on hold. Wat we straks afspreken weet ik niet. Ik zou het verschrikkelijk vinden om thuis met een baby en poep te zitten terwijl hij met een vrouw aan het daten zou zijn (wat bij ons dus al niet voor zou komen). Maar als hij straks met zijn dronken kop een vrouw zoent tijdens het uitgaan denk ik niet dat ik daar een probleem mee heb. Misschien dat de nieuwe grens daar komt te liggen, we zien wel.
Maar dat broodje ham hoef je toch niet perse buiten de deur te halen? Die kun je ook thuis eten. Kijk ik vind dat je vooral moet doen en laten wat jullie willen, zolang jullie beiden eerlijk zijn doen jullie niemand kwaad. Maar ik ken alleen maar mensen die verder van elkaar verwijderd zijn geraakt met dit soort praktijken.
Eigenlijk ben ik vooral heel benieuwd naar jullie relatie en alles omtrent het overwegen van een open huwelijk.... Hoe komen jullie op een open huwelijk? Wat hebben jullie tot nu toe besproken? Wat zegt/vindt je man ervan? Waarom is dit een optie voor hem? Hoe ziet hij het voor zich? Wat zeg/vindt jij ervan? Waarom is dit een optie voor jou? Hoe zie jij het voor je? Hoe zou je jullie relatie op dit moment omschrijven? Wat hebben jullie gedaan/geprobeerd om het wat spannender te maken? Had dit effect? Zo ja wat voor effect?
Ik denk dat dat door sommigen prima te begrijpen is. Ik begrijp ook dingen als polyamorie en polygamie. Sommige mensen zijn echt in staat om van meerdere personen tegelijk te houden. Er zijn zoveel soorten en vormen. De vraag is meer of je het aankunt en het verstandig is. Je kunt er ook door vervreemden van je man en uit elkaar gaan groeien. Al eens gedacht aan relatietherapie? Niet om je relatie te redden maar om weer meer verbinding met elkaar te krijgen en de sleur te doorbreken?
Ik zou samen proberen spanning te zoeken. Maar als je niet jaloers bent ingesteld en eerlijk bent naar elkaar toe en stopt als er gevoelens bij komen kijken het wel een kans van slagen kan hebben . Suc6!
Zelf geen ervaring mee, maar ik denk dat je ook niet heel veel aan ervaringen hebt. Hoe het gaat bevallen voor jullie is toch echt afhankelijk van jullie relatie en communicatie. Ik kan me best voorstellen dat het iets toevoegt aan een relatie, maar ook dat het wat kapot kan maken. Dus zorg dat je goede afspraken maakt en dat je eerlijk naar elkaar blijft over gevoelens. Veel succes
Dit bedoel ik, sommigen. Op een ander forum (bv die van SDC, Viva enz) zijn er vele malen meer ervaringen te vinden. Zwangerschapspagina is nu niet een plek waar je aan zou denken als je een open huwelijk wilt beginnen toch? Het account is vandaag aangemaakt. Ik heb een beetje het gevoel dat deze vraag misschien voor andere doeleinden is.
Ik denk een nieuw anoniem account. TS, je kunt Viva proberen, daar zijn ze meer van dit soort relaties. (monogamie en trouwen en kinderen is daar jakkiebah zoals hier open relaties dat zijn )
Hier ook zoiets. Bij ons was hst in het begin zo heftig en intens dat ik echt dacht; dit wordt natuurlijk steeds minder en minder. Het tegendeel is waar. Mijn man en ik hadden het er laatst nog over. We blijven elkaar verrassen en zeggen soms na afloop; ‘hoe krijgen we het voor elkaar hè’ Ik weet niet hoe die man van mij het doet, maar ik denk stiekem dat ie een handboekje gekocht heeft, genaamd; hoe maak ik het voor mijn vrouw nog spannend in bed na 7 jaar
Wij ook onderling hoor. Samen blijven ontdekken en elkaar op dat gebied verassen. Ik heb een tijdje geleden voor het eerst aan sexting gedaan onder zijn werktijd. Hij vond het zo spannend dat hij een klant verzet heeft en er even 2 uur tussendoor naar huis is gekomen
Er wordt in ieder geval beleefd gereageerd. Maar door een aantal mensen wel heel erg vanuit hun eigen referentiekader. En op zich is dat begrijpelijk. Maar misschien is het juist wel respectvol als je probeert je eigen referentiekader wat meer op de achtergrond te zetten en wat meer met een open blik te kijken naar andere mogelijkheden dan je eigen normen en waarden. Als mensen gaan vragen 'wat dan nog de waarde van een huwelijk is' of hun eigen definitie van een huwelijk of relatie gaan geven en andere vormen benoemen als 'geen volledige relatie'. Mwah, dat kan dan wel op een nette manier opgeschreven zijn, maar ik vind dat nog niet direct respectvol. TS: ik ben het wel met anderen eens dat je allebei eens goed moet nadenken (en bespreken) of je een open relatie wilt, omdat de mogelijkheden van een open relatie je echt zo aanspreken. Of dat je ervoor zou kiezen om aan iets anders (de sleur) te ontsnappen. Ik vind dat namelijk wel degelijk een verschil. Wil je een open relatie? Of probeer je het omdat je iets anders niet wilt? Als dat laatst het geval is, of als je ook maar een beetje twijfelt, zou ik absoluut wachten. Ik heb geen ervaring met een open relatie. Maar dat het lastig kan zijn, kan iedereen op zijn klompen aanvoelen. Dus als je daarvoor kiest moet het wel een bewust en positieve keuze zijn. Als het ontsnappen aan de sleur een rol speelt in jullie beslissing, dan is het volgens mij meer een vlucht dan een positieve keuze. Het lijkt me dan gedoemd te mislukken. En ik vraag me af of je er dan zonder kleerscheuren en littekens uitkomt, zelfs als je de relatie weer 'sluit' en met zijn tweeën voorzet. Mocht je na deze vragen toch twijfelen, kun je proberen eerst op een andere manier uit die sleur te komen en dan daarna te kijken of je nog behoefte hebt aan een open relatie. Want het kan natuurlijk altijd alsnog, als de behoefte blijft. Er is meermaals een parenclub genoemd om de sleur te doorbreken. Maar ik denk dat het sowieso sleur-doorbrekend is als je samen iets doet wat je nooit eerder hebt gedaan. Al ga je bij wijze van spreken karten of kantklossen, als je dat nooit gedaan hebt. Als de parenclub je aanspreekt: vooral doen natuurlijk. Maar misschien doet de afspraak dat je elke maand iets doet / organiseert om de ander te verrassen ook al heel wat. De ene maand jij voor hem, de andere maand hij voor jou. En ik kan zeggen dat wekelijks een schermloze-avond voor ons goed werkt. Voor mij voelt vooral 'naast elkaar op de bank tv zitten kijken' als 'sleur'. Zonder schermen praten we meer en beter of we pakken een spelletje om te spelen.
Niet alle reacties gelezen. Maar bedoel je dan iets eenmaligs of echt gewoon open en dus regelmatig pleziertjes buiten de deur. Ikzelf moet er niet aan denken. Nee, ik vind het een heel fijn en prettig idee dat dat stukje echt van mijn man en mij samen is. Zelfs na 15 jaar. Tuurlijk hebben we mindere periodes en heeft het krijgen van kindjes invloed op je huwelijk en dat deel ervan. Maar hoe fijn is het dan om elkaar weer terug te vinden? Misschien komt het omdat ik mijn man al mijn halve leven ken, maar no way dat ik hem ga delen met een ander..
Ik denk dat het grootste probleem hier is dat velen van ons geen referentiekader hebben. Via horen we wel van open relaties en meestal de slechte uitkomst ervan. Ik zou dus eerder zeggen dat de opmerkingen over wat is een huwelijk dan nog etc voortkomen uit onwetendheid. Verder geef ik je gelijk dat er andere manieren zijn om de sleur te doorbreken. Ik weet natuurlijk niet wat ts al geprobeerd heeft maar persoonlijk zou ik toch voor iets minder ingrijpend kiezen dan gelijk open huwelijk.
Wat ben ik blij dat ik kan zeggen na 13 jaar relatie nog onwijs gek ben op mijn vent ! Andersom net zo , ook is het na 13 jaar in bed nog steeds geweldig .. ik denk dat als je van elkaar houd je wat moet doen samen aan de sleur i.p.v. de lust bij een ander te zoeken .. ben overigens vreselijk tegen een open huwelijk