Wel of geen derde hoe maak je die keuze?

Nee, maar dat wist je bij de eerste en de tweede ook niet!
Uiteraard komt er liefde en geluk om de hoek kijken. Maar, een derde doe je er inderdaad niet 'even bij'. Zijn jullie weer bereid om de gebroken nachten te doen, de doorkomende tandjes fase, de huil- en hangdagen, de aandacht leren verdelen over 3 kinderen? Als dat antwoord JA is, dat jullie alle mindere dingen voor lief nemen dan niet meer twijfelen en ervoor gaan.

 

Ik snap je. En ja bij ons was het zeker de realiteit. Wij hebben er nooit zo over nagedacht eigenlijk, weet het moment nog heel goed dat we besloten dat er een 3e komt. We waren op een feestje haha, keken elkaar aan en zeiden allebei dat we nog wel eentje bij kon. Maand later was ik zwanger.
Het was wél zwaar. Onze jongste was enorm pittig en ik heb een héél zware postnatale depressie gehad. Toch heb ik dan weer nooit een moment spijt gehad. Onze jongste is het kersje op de taart.
Het is wel grappig, man en ik en de oudste 2 zijn allemaal introvert en heel rustig. De jongste totaal niet. Dat botst wel eens, maar het brengt ook wat leven in de brouwerij.

Over praktische zaken hebben wij ons nooit druk gemaakt, die kunnen aangepast worden (natuurlijk wel slim om over na te denken, als je nu al niet zou kunnen rondkomen bijvoorbeeld is het een ander verhaal, maar dat is niet zo).

 

Maar is een kinderwens überhaupt niet een emotionele wens?

Wij wilden altijd heel graag een groot gezin. Omdat de oudste jaren op zich heeft laten wachten, gaat dat niet lukken.
Onze wens voor een volgend kind was misschien nog wel groter dan bij de eerste, omdat we toen wisten hoe prachtig het ouderschap kan zijn.
Ondanks het feit dat de oudste twee huilbaby's waren en de jongste een zorgenkind is, mogen we nu dus een vierde verwachten.
En ja het is bij tijden pittig, druk en zwaar, maar het is ook ons mooie rijke leven waar we intens van genieten, misschien juist wel meer omdat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is

 

Wij hebben ook een derde en ik geniet er enorm van! Inmiddels is deJongste 1 1/2 en ontstaat er steeds meer interactie tussen alle drie de kinderen. De oudste twee zijn ook dol op hem en andersom. Ik vind het zelf zo leuk dat wij nog een vierde overwegen.
Maar… Ik vind absoluut niet dat je een derde er even bij doet! Het is echt een stuk drukker en zeker de leeftijd van een dreumes vond ik bij alle drie de kinderen wel een beetje vermoeiend. Als we nu alleen de oudste twee nog hadden gehad, dan was het echt zo veel malen rustiger geweest voor mijn gevoel. Dat neemt niet weg dat ik het dus persoonlijk echt super leuk vind en ook wel een beetje het idee van, hoe meer zielen hoe meer vreugd.
Maar het is dus wel een stuk drukker, meer bewust aandacht verdelen, minder tijd voor jezelf, wellicht ook wat minder werken, et cetera.

 

Ik had vroeger nooit een wens voor een bepaald aantal kinderen, toen we aan kinderen begonnen ook niet. Toen de tweede geboren werd was er meteen een wens voor een derde, ondanks dat onze middelste een enorme huiler was.

Ik heb een beetje onderschat dat de middelste tot nu toe lastig is gebleven en heel erg veel aandacht vraagt, onze derde is heel makkelijk dus waarschijnlijk was het met twee om een nabij net zo zwaar geweest. We zijn heel blij dat ze er is en dat de zwangerschap, bevalling en de eerste maanden achter de rug zijn want daar zag ik wel tegenop.

Ja, het is veel werk en het kost ook allemaal geld maar wij zijn heel blij met 3 en zijn ook echt klaar. Spiraal hier, dat schijnt veiliger te zijn dat sterilisatie.

 

Wij twijfelen er ook aan, vooral over het stuk of we wel weer terug willen naar de zorgintensieve periode van een baby en of we het willen qua energie & aandacht geven. 2 Kinderen is al een hele opgave vind ik en kost me bakken energie, en ik weet niet zo goed of ik er geschikt voor ben om daar nog een 3e aan toe te voegen. Maar het gevoel van nog 1 kind, nog 1 keer alles meemaken... dat lijkt me ook zo bijzonder.

Het argument van 'blij zijn met wat je hebt'.... dat kan voor het 2e kind net zo goed op gaan. En ook met de eerste. Er kan altijd iets mis gaan ja, als je er 3 hebt en ook als je er 1 hebt. En dat kan ook later in hun leven gebeuren. Het is niet alsof je bij een 3e kind ineens meer risico loopt op vanalles.

 

Hier ook 3 kids. Bij ons was dat altijd vanaf begin duidelijk dat we dat wouden. Zit wel wat meer leeftijdsverschil tussen, wij hadden icsi nodig om kids te kunnen krijgen. Heb dochter dan 7, zoon van ruim 4,5 jaar. En zoontje van net 6 maanden. Laatste het langste over gedaan, begon dat andere zoon net 1 was, dus geen bewuste keuze, t duurde heel wat jaartjes. Maar het leuke hiervan is dus dat broer en zus het bewust mee maken, en er echt van genieten. Ook fijn dat andere 2 op school zitten, zodat ik ook meer quality time met baby heb.... en de jarloers leeftijd zijn ze voorbij, en ze vinden het echt leuk. Dus uiteindelijk vinden wij het leeftijd verschil juist erg fijn nu.

maar ik denk dat jullie het gewoon duidelijk willen, de angsten opzij zetten er voor gaan zou ik zeggen!! Al moet ik zeggen dat ik zelf ook angst had, en dacht ook dat t misschien niet meer gegund zou zijn nog een gezond kindje zeg maar, besef ook dat we dankbaar mogen zijn dat dit wel zo is.

 

Waarom twijfel je?
Wij hebben er drie en ik ben er hartstikke blij mee.

 

Hier zit er wel een groter verschil in leeftijd. Inmiddels zijn ze 7 14 16 jaar.

 

Hier hebben we ook altijd gezegd na 2 kinderen is het klaar.
Toen bleek dat de 2e zwangerschap spontaan op zich liet wachten en we in de mmm terecht kwamen wisten we het heel zeker dat wanneer nummer 2 via de mmm zou lukken het ook gezin ook compleet was.

Toen ik dus zwanger bleek van 2 en 3 moest ik ook ontzettend omschakelen. We hadden hiervoor nooit over een 3e gesproken, 2 kinderen vonden we perfect dus die 3e paste in eerste instantie helemaal niet in ons ideale plaatje.
Nu is het bij jou natuurlijk anders dat je dan niet twee kinderen van dezelfde leeftijd tegelijkertijd erbij krijgt.
Maar inprincipe is voor ons straks ook alles hetzelfde als wanneer er wel een leeftijdsverschil tussen zat.

En nu kunnen we een 3e niet meer weg denken en denken we bij alles in drievoud en zien we onszelf straks ook echt met 3 kinderen rondlopen ipv 2.
3 kinderen aan tafel, in de auto etc.

Als ik een tip zou mogen geven zou ik dus in jullie geval gewoon zoiets hebben van we laten de optie open voor een 3e. Dus niks geen welles nietes verhaal en dingen afwegen tegenover elkaar omdat het voor je gevoel een duidelijke ja of nee moet zijn.
En gewoon denken van als het komt dan is het zo, en als het niet komt is het ook goed.
Ik denk dat je dan meer rust geeft want in jullie situatie is er geen goed of fout, want je geeft zelf al aan een 3e prima te kunnen geven wat je je andere 2 ook al geeft.
Maar dat is maar een tip uiteindelijk beslissen jullie wat voor jullie goed voelt. En als dat is dat jullie eerst een duidelijke go of no go willen hebben voor jezelf is dat ook goed.