Vanavond zijn wij met onze zoon (wordt 6 in juni) uit eten geweest. Pizzeria waarvan ik weet dat er veel kinderen komen. We zijn een paar keer eerder geweest, 1x hebben we hem zoet gehouden met een filmpje toen hij 3 was en de andere keren was bij Landal, daar zijn ze berekend op kinderen. Toch was het geen van die keren een succes, we moesten steeds corrigeren, mopperen en alleen met een filmpje was hij aan tafel te houden. Mijn vriend wilde ons trakteren en omdat ik geen pannenkoekenfan ben dachten wij: pizzeria, hij wordt al 6, gewoon een kwestie van oefenen. Ik ken er een waar ik iedere maand met een vriendin kom en waar ze heel gemoedelijk zijn. Jammer genoeg viel het toch tegen. Zoon vond dat hij na 10min lang genoeg had gewacht, begon te zeuren wanneer het eten nou kwam, dat hij het veel te lang vond duren, begon te spelen met zijn bestek en ging met zijn hoofd op tafel liggen. Toen het eten kwam wilde hij het nauwelijks proeven, het zag er anders uit dan thuis en er zaten "viezigheidheidjes" op (stukjes tomaat/appelmoes, niks vies aan). Hij wilde zijn jas al aandoen en vertrekken. In het begin dachten we "okay, dit moeten we gewoon oefenen, relax", maar op den duur zit je toch niet lekker meer, ga je zelf maar snel je pizza naar binnen schuiven zodat je kunt gaan voordat hij echt van zijn stoel kukelt ofzo. Hij is een heel druk en actief mannetje en heel vaak gaan wij niet uit eten met hem. En als we gaan dat is het eigenlijk altijd naar een pannenkoekenhuis waar hij kan spelen. Rond welke leeftijd zou je kunnen verwachten dat ze mee naar een pizzeria of anders "eenvoudig" restaurant kunnen? Ik zie best vaak kinderen van zijn leeftijd, niet alleen in een pizzeria maar ook in echte restaurants die redelijk netjes blijven zitten. Of in ieder geval niet na 10 minuten beginnen te zeuren en te klieren. Rustig houden met een filmpje kan op zich, maar er komt een moment dat dat niet meer nodig moet zijn, vind ik. Toch een kwestie van doorzetten en oefenen of gewoon nog een aantal jaar wachten?
Mijn ervaring is dat het per kind verschilt. Met 1 kind gaan, gaat redelijk, als kind in kwestie iets eet dat het heel lekker vindt en wij vooral aandacht voor het kind hebben . Wij vinden een filmpje oid geen probleem. Het komt vanzelf, denken wij. Voorleven, geduld en oefening met mate.
Eens dat het per kind verschilt.. Onze kinderen gaan al mee uit eten sinds ze zelfstandig kunnen zitten. Ook de kerstdiners in de ietwat nettere etablisementen waar je vaak wat langer zit, is geen probleem. Ze blijven netjes zitten en mogen altijd een klein speeltje of kleurboek meenemen. Bij een langer etentje mag ook de ipad mee. Ze zijn nu 6 en 9 jaar oud.
Ik denk gewoon oefenen. Hier kon hij ook altijd wel zeuren dat het zolang duurde en als zn bord leeg was wilde hij naar huis. Toevallig het afgelopen jaar wat meer uit eten geweest en hij begint eraan te wennen. Als er een plek is om te spelen mag hij daar lekker naar toe en roepen we hem als het eten er is. Soms krijgen ze ergens een kleurplaat en gaan ze lekker kleuren en anders vind ik even de tablet ook geen probleem hoor. Wij gaan meestal naar pannenkoeken restaurant of all you can eat. Echt degelijke restaurants komen later wel, eerst maar oefenen op een plek waar meer kinderen rondrennen.
Mijn oudste 2 konden altijd wel mee, de jongste nog niet. Die houdt het stilzitten niet vol. Geeft niet, er zijn ook genoeg plekjes waar ze een speelruimte voor de kinderen hebben en gaan we daar een hapje eten.
Hier gaan we ongeveer 1x per maand met de kids lunchen of dineren. Soms de wok, sushi, maar ook de Griek of italiaan. Ze mogen wat speelgoed zoals kleurtjes of auto's meenemen. Verder vragen we vaak om het hoofdgerecht van de kids bij ons voorgerecht te doen. In uiterste nood gaat er een scherm aan maar meestal lukt het ze wel om 1 a 1,5 uur zich spelend te gedragen aan tafel.
Verschilt zo enorm per kind. Hier twee kinderen die samen aan tafel gezellig vinden, die graag eten (vooral in een restaurant als ze zelf iets mogen kiezen, wat brood erbij etc), en daarom gaat het prima, zonder filmpjes ofzo. Toen ze kleiner waren wel een kleurplaat en potloden mee voor tussen de gangen door, of als wij nog even koffie dronken na het nagerecht. Maar een heel chique restaurant doen we ook niet, wel iets met een kaart waarop dingen staan die zij lusten en waar de sfeer ook echt fijn is voor kinderen. Maar met mijn oudste kan ik bv ook al jaren prima naar musea, ze bekijkt alles rustig en vindt dat leuk - met de jongste gaat dat niet, die rent weg, ziet die zalen als groot gekke-dansjes-paradijs etc, geen houden aan. Mja, ik ga dus gewoon met de jongste niet naar musea waar ze gaat rondrennen - maar wel naar een museum gericht op kinderen, op dingen doen, voelen, etc. Dus als uiteten hier enkel ging bij een restaurant met speelhoek/-kamer, dan zou ik dat doen.
Als hij niet weet hoe het werkt, dan is het, denk ik, logisch dat hij zo reageert. Ik zou dus gewoon oefenen. En dan bij voorkeur in restaurants waar hij gewoon kan spelen tijdens het wachten. Of waar hij kan kleuren of de tablet mee ofzo. En tegelijkertijd goed uitleggen hoe het werkt en wat je van hem verwacht ed. Niets eten in restaurants is herkenbaar. Hier eten ze ook voornamelijk dingen die lijken op wat ze thuis krijgen. De oudste (bijna 11 inmiddels) eet nu wel wat meer, maar met 5 was dat echt nog niet het geval.
Ik denk dat het echt aan het soort kind ligt. Wij zijn altijd gewoon uit eten gegaan en dat gaat prima. Kleine speeldingen mee voor aan tafel voor het geval dat. Eigenlijk vind ze het vooral heel leuk en gaat ze graag ergens wat eten en drinken. Misschien toch gewoon vaker doen, ter gewenning, als jullie graag willen. En wellicht eerst laten wennen aan koffie met taartje eten en lunchen?
Hier ging het doorgaans altijd wel goed maar ook weleens het nodige gemopper dat het lang duurt en heel eerlijk begrijp ik dat ook wel een beetje. Ik vind een kwartier op mijn maaltijd wachten ook lang en voor een kind voelt het als een eeuwigheid. Probeer een beetje te schipperen en als hij blij wordt van een filmpje kijken zou ik daar niet moeilijk over doen en de volgende keer zou ik uitkijken naar een gelegenheid met iets meer vertier voor kinderen, Scheelt een hoop irritatie
Wij zijn altijd met de meiden van baby af aan uit eten geweest. Heel soms naar een pannenkoekenrestaurant, wok met speelgelegenheid ofzo. Veel vaker naar de Griek of een eetcafé. De jongste is een echte stuiterbal maar bij haar gaat het ook voortaan goed. Ze mag iets vaker naar de wc zodat ze rond kan kijken. Verder nemen we iets kleins te spelen en te kleuren mee. Laatst, stonden we eerlijk gezegd wel van te kijken, ruim 2 uur bij de Mexicaan gezeten alleen met de jongste. Tapas wil ook wel werken, dan mogen ze zelf het briefje met de bestelling naar de bar brengen dus hebben ze iets te lopen (niet rennen). Om te oefenen kun je ook vaker gaan lunchen. Dan zijn ze meestal nog niet zo moe en verveeld en na ... gedrag kan er iets anders leuks tegenover staan bijvoorbeeld.
Als een filmpje werkt zou ik daar lekker gebruik van maken. Je maakt het jezelf in mijn beleving anders onnodig moeilijk. Wij hebben met onze peuter gemerkt dat als je om 17 uur gaat er in de meeste restaurants bijna alleen mensen met kinderen zitten. Dat scheelt ook veel voor je gemoedsrust.
Bij ons wisselt het enorm, de ene keer lukt het ze prima en de andere keer is het lastiger. Hangt af van het gezelschap, of ze moe zijn, etc. Ik neem altijd een smartgame mee, kunnen ze makkelijk aan tafel doen. Als het echt even niet gaat, loop ik even met ze naar buiten toe. Over het algemeen gaat het als we me met 1 van de kinderen zijn, altijd wel goed. Maar met hun beide, is het soms wel een uitdaging.
Zoals al werd gezegd zal het echt aan het kind liggen. Wij doen vaak spelletjes die zoon leuk vindt, een dier in je hoofd nemen en raden bijvoorbeeld. Of ik zie ik zie wat jij niet ziet. Samen kleurplaten inkleuren. Het draait dan echt om hem maar hij vindt die aandacht dan heerlijk.
Ik denk dat het een combinatie van factoren is. Het temperament, de situatie, het restaurant en wat het kind gewend is. Wij gingen/gaan best vaak buiten de deur eten. Ik zou niet te moeilijk doen over een filmpje tijdens het wachten, even samen een spelletje doen enz. Wat mijn zoon altijd leuk vond, was aan de bar zitten en kijken hoe ze alles klaar maken, drankjes inschenken enz. Daar kon hij wel een kwartier zitten, moest wel even opletten dat hij niet allerlei vragen ging stellen als het druk was. Iets met een speelhoek is ook handig op die leeftijd. Verder is even wachten op het eten enzo gewoon wennen. Mijn kinderen zijn makkelijke eters, wij bestelden meestal van de gewone kaart en dan een kleinere portie. Die kinderkaart staat vaak vol met fantasieloze hap. Verder niet te laat gaan eten, dan worden ze hangerig.
Had je dan niets anders van entertainment mee? Wij hebben ook geen kinderen die gewoon rustig zitten te wachten. En de tablet is voor ons een laatste redmiddel, dat gebruiken we zelden. Maar wij hebben wel een heel arsenaal aan alternatieven. Meestal gaat een van ons wel even buiten wandelen met de kinderen tussendoor. We hebben altijd zelf kleurboeken en potloden mee, of een leesboek, of autootjes waarmee mijn zoontje rustig op tafel mag rijden. En we spelen vaak bijvoorbeeld «ik zie wat jij niet ziet» aan tafel.
Ik ben ermee gestopt om uit eten te gaan in restaurants zonder speelhoek oid. Ondanks het arsenaal aan speelgoed en een tablet wat er mee ging, kan ze echt niet zo lang stilzitten. Echt niet relaxt eten. Dus de laatste keer zijn we lekker naar een De Beren restaurant met speelruimte gegaan, ideaal! Als we dan wat luxer uit eten willen, gaan we wel met zn tweetjes. Ik zie echt op dit moment het nut er niet van in om dat zogenaamd te 'oefenen'.
Dit inderdaad. Hier al vanaf het begin mee en dat gaat eigenlijk altijd wel goed, vaak is er iets te kleuren, kunnen ze ergens spelen of spelen wij ik zie, ik zie wat jij niet ziet. Met een uitgebreid kerstdiner wordt het lastiger om ze zolang aan tafel te houden.
In tegenstelling tot velen heb ik van die typische kindvriendelijk zaken(speelhoeken) of van die wok toestanden echt gemeden. Ik vond het nogal snel een chaos op zo plekken en vond het veel makkelijker om hen deftig laten eten en aan tafel te houden als er niets voorzien was. Zo speelhoeken en buffet gedoe nodigt te veel uit om niet te blijven zitten en ze zien dan anderen rondlopen.
Hier doen we het heel zelden samen met oma en opa. Ik zorg altijd dat ze kunnen kleuren, spelletjes, wat dieren, stickers Enzo mee hebben. En telefoon als laatste, want daar worden ze net vaak wilder van hier. Ze zijn nu 2 en 4, het gaat op zich best goed. Ik heb er zelf helemaal niks aan, dus doe het zelf liever niet. Maar ze kunnen het wel. Onlangs voor en hoofdgerecht en dessert, toen zijn we tussenin echt wel gaan wandelen of spelen buiten. Duurt dan echt te lang.