Dit idd! Wat maakt het uit hoe zo'n gebakje heet. Het is maar een berg slagroom met chocolade. Dus is chocoladebol een prima naam. Zet er gewoon een nieuw kaartje bij en klaar. Juist dat breed uitmeten in de media maakt het tot een problerm
Waarom is dat een probleem? En volgens mij werd het in eerste instantie niet zo breed uitgemeten. Iemand post een bericht op zijn website en een ander bedrijf plaatst een Facebook update. Ik heb geen reclameborden of tv-spotjes gezien? dat er nu overal en zoveel over gepraat wordt is volgens mij vooral omdat de tegenpartij loopt te klagen over dat het zoveel aandacht krijgt. Tja, ze schrijven er zelf gedichtjes over.. Doe dat dan ook niet hè.
Een nieuwe vaardigheid aanleren en veranderende technologie die heel snel gaat is heel iets anders dan de naam van een gebakje veranderen... echt mensen, waar hebben we het over
En dan ben je achteraf toch enorm blij dat je het op jouw manier bent blijven doen. Ook al was het vermoeiend. Hij had je gewoon even wat meer nodig.
Ik vroeg vanochtend aan mijn man of hij even de boodschappenkratten alvast in mijn auto wilde zetten omdat ik vanochtend boodschappen wilde gaan doen. Dat heeft hij keurig gedaan. Echter is hij vervolgens met mijn auto (met de kratten er dus in), maar zijn werk gegaan. Lekker handig dit! Nu dus maar pastasaus uit de vriezer gehaald en hij mag morgen boodschappen doen, mannen...
Meestal heb je ook van die bananendozen staan in de winkel die je kan pakken om de boodschappen in te zetten, maar je man de volgende dag de boodschappen laten doen is ook een soort van oplossing.
Als dat zou kunnen graag! Maar ik heb recent een operatie aan mijn hand gehad dus dat lukt mij nu nog niet. Maar het komt goed hoor, mijn man moest keihard lachen om zijn handige actie en we hebben vanavond gewoon te eten.
Gelukkig wordt de pijn steeds minder, tenzij ik per ongeluk ergens tegenaan stoot. Helaas ben ik nogal lomp aangelegd dus gebeurt dat meerdere keren op de dag haha.
Ik wil niet snel iets kwijt over ons maar vandaag toch wel. Als kind heb ik altijd gezegd als het kan wil ik graag een kind adopteren. Dat was naar de achtergrond gegaan maar nooit verdwenen. We hebben nu 3 prachtige zoons. Echter willen we graag nog 1 kind maar door een zelfdzaam bindweefselaandoening waardoor een zwangerschap niet veilig is + pcos en endometriose zorgt ervoor dat het niet verstandig is nog eens zwanger te raken. Nu had @Iertje81 en nog iemand hier over adoptie hun eigen verhaal verteld waardoor het adoptie maar in mijn gedachten bleef. Komt mijn man afgelopen donderdag ermee aan dat hij aan adoptie zat te denken en ik toevallig ook de afgelopen dagen. En nu hebben wij vandaag ons officieel aangemeld voor een adoptieprocedure (Ik vind dit super spannend wat er allemaal op ons af gaat komen )
Heel herkenbaar, oudste van mijn zus is 18. Volwassen, hij mag stemmen, heeft autorijles en gaat veel op stap. Heeft een mannenlijf, mannenstem en laat zijn baard staan. En toch zie ik die bolle baby met zn punthoofd voor mij (vacuüm verlossing). Nog even en dan wordt hij 19. Wie weet ben over 10 jaar wel oudtante! Slik. Elke verjaardag ga ik op de sentimentele tour haha Voor mijn zus is t dan weer gek om haar babyzusje volwassen te zien met haar eigen gezin hihi Ik vergeet soms zelf dat ook wij ouder worden, ik ben ook niet meer dat 15 jarige meisje die voor t eerst tante werd
Heel spannend! En behoorlijk intens ook. Wij hebben ook alle procedures doorlopen en jaren lang op de wachtlijst in China gestaan (ik geloof in totaal 7 jar mee bezig geweest, waarvan 4 jaar op de wachtlijst gestaan). Maar die wachttijden liepen alleen maar op, dus uiteindelijk met pijn in ons hart hebben we de procedure stopgezet en zijn ‘overgestapt’ op pleegzorg. Gaan jullie voor een special needs kindje? Of zijn de wachttijden tegenwoordig beter?