Wij hebben een zeeeer pittige kleuter in huis (4,5 jaar) met ASS. Wat werkt bij ‘normale’ kinderen, werkt bij hem niet. We zijn nu niet thuis maar hier valt het me nog meer op dat hij echt niets zelfstandig even zelf kan. Hij speelt dus totaal niet zelf, ook niet met een start door mij of zijn vader. En zo op vakantie is dat echt mega vermoeiend en word er gewoon boos en verdrietig van. En ik heb echt veel geduld met hem normaliter. Het enige wat hij kan is dingen kapot maken (=alles wat hij tegenkomt) en zijn broer irriteren (alles om maar reactie uit te lokken om aan zijn prikkelbehoefte te voldoen). Het heeft natuurlijk allemaal oorzaak in dat VRE-SE-LIJKE ASS maar toch. We proberen alles zo voorspelbaar en duidelijk mogelijk te maken. Maar zelfs als baby raakte hij echt niet opgewonden van een boxspeeltje dus bleef hij aan ons hangen continue. Wie heeft er een tip?
iPad Probeer eens senso motorisch speelgoed. Een auto door de rijst laten rijden. Papier scheuren. Spelen met scheerschuim. En zo te lezen vult hij zijn niet ingevulde tijd in door aan jullie te gaan hangen. Werk je al met verschillende picto's? Je kunt zo ook verschillende activiteiten achter elkaar aanbieden.
Dit doen we idd al, hij doet veel zintuiglijke spelletjes idd maar het is nou nooit dat hij eens zelf zijn Lego erbij pakt om eens zich daarop te concentreren, dat mis ik heel erg. Hij blijft maar aan je plakken of je moet meespelen.
Herkenbaar. Dat was voor ons de reden om begeleiding (PGB) in huis te starten. Zodat zij hem aan de gang kon houden en ik even niet hoefde... Lange tijd ook uitgebreid met gekleurde bakken, picto's, wekkertjes e.d. gewerkt. Hij heeft gewoon hulp nodig om dag te vullen... (bij mijn zoon is het nooit echt beter geworden, daarom hebben we nu veel begeleiding/opvang, anders zouden we tot niets kunnen komen)
Nee dat kan ik me voorstellen... het is ook zo zwaar! Hier was al wel geopperd dat hij weekenden uit huis kan gaan naar weekendhuis voor wat meer ademruimte thuis. Maar vind het lastig tips te krijgen van andere ouders want die denken dat kinderen gewoon zelf kunnen spelen, of dat beetje streng zijn al helpt. Maar hier maakt echt niets indruk en hij heeft echt 24/7 een volwassene nodig die alles initieert, zo vermoeiend!
Ik lees even mee. Ik heb er 4 zo. De oudste 2 hebben hun “label” al, de derde is een kwestie van tijd en de jongste is een baby met precies dezelfde eigenschappen:speelgoed doet hem niks en hangt 24/7 aan me. Wij hebben volgende week een gesprek voor opnieuw hulp. We hebben speltherapie gehad, hulp thuis etc etc. Niks helpt. Alle tips gevolgd maar het enige dat uiteindelijk geholpen heeft was de tijd. Nu de oudste 12 is kan hij eindelijk iets doen zonder mij. Hij speelt helaas alleen op z’n switch en sinds een jaar hebben we hem aan het lezen. Meer kan/doet hij niet. Maar de andere kinderen zijn nog niet zo ver en eerlijk gezegd kan ik dit niet nog 10 jaar...
Zo ontzettend moeilijk! Sterkte! Het klinkt dus wel als een levenslang iets eigenlijk ook. Hoop ook dat de onze snel goed kan lezen, en het leuk vindt, dat scheelt stukken!
Ik heb helaas geen tips, maar wel herkenning. Heb je misschien praktisch niets aan, maar emotioneel wellicht wel. Hier heeft zoontje geen ASS maar hij is hoogbegaafd en heeft wel veel kenmerken van ASS. Hij is bijna 5 en speelt nooit alleen. Hij kan het echt niet, wil het niet en heeft geen idee hoe hij dat in vredesnaam moet doen. Vorige week heeft hij voor het eerst 10 minuten alleen gespeeld, omdat ik vol bleef houden dat hij dat moest doen. Eerst drentelde hij rond, daarna ging hij een Lego-autootje op en neer rijden en vanuit daar ging hij ineens zelf bouwen. Ik stond versteld, want dat was de allereerste keer. Het is sindsdien ook niet meer voor gekomen.
Wij hebben het opgebouwd van samen spelen naar zelf spelen met ons ernaast naar zelf spelen. Het zelf spelen was echt wel soms haar negeren voor een paar minuten dan ging ze uiteindelijk maar iets doen (met ons ernaast dan) en daarna kon ik ook vanaf de bank zeggen nee mama speelt niet zelf doen. Dit heeft denk 2.5 jaar gekost maar inmiddels kan ze zelf bedenken wat ze wil spelen en kan ze dat ook alleen. (Liever samen maar ze doet het ook wel alleen als we dat zeggen)
Ik heb zelf geen kind met autisme, dus misschien zit ik er helemaal naast. Maar misschien dat zelfstandig spelen korte tijd lukt met opdrachtjes? Dan hoeft hij niet zelf te bedenken wat hij zelfstandig gaat spelen, maar kan hij het opdrachtje uitvoeren.
Die iPad was trouwens wel een serieuze suggestie. Uiteraard wel met een beschermende casing. Mijn oudste zoon heeft autisme niveau 3, heeft één op één begeleiding in zijn respijt zorg, maar kan wel zichzelf langere tijd vrij zelfstandig vermaken met de iPad. Voor onze jongste zoon, autisme, waarschijnlijk niveau 2, gold dat hij ook extreem aan ons hing. Ik ging soms serieus achter een hekje zitten om te voorkomen dat hij continue aan mij hing. Maar aan onze oplossing zul je vrij weinig hebben, tegenwoordig speelt hij met zijn twee jaar jongere zus, dat vinden ze beiden erg leuk.
Ja dat is wel goede tip idd maar past minder bij autisme. Tenminste, onze zoon is heel oppositioneel. Dus hij doet eigenlijk nooit iets wat wij vragen. Heel af en toe geeft hij iets aan als ik het vraag. Maar over het algemeen is altijd zijn reactie dat hij juist niet doet wat ik vraag en werkt hij alles tegen. Dit past ook bij de diagnose en info komt ook juist later bij hem aan. Een directe opdracht snapt hij ook vaak niet omdat hij info later verwerkt
Haha ja we zijn nu aan iPad nummer 2 (die heeft het bijna begeven) maar was laatst bij theatertour van Geef me de vijf en toen zeiden zij ook dat kinderen met autisme veel meer schermtijd nodig hebben dan andere kinderen. Voor vermaak en ook om te ontprikkelen. Dat merken wij ook heel sterk idd! Vind jij het dan nog wel te doen zo met 3 kids? Vind het echt heel zwaar zo met 2!
In vergelijking met onze zoons kost onze dochter bijna geen energie. Eerste jaar was natuurlijk pittig dat wel. Toen mijn zwangerschapsverlof voor haar was afgelopen, kostte haar verzorging me al minder energie dan alleen die van haar oudste broer. En zij maakt ook dat ik het vol hou. Je moet zoveel dromen loslaten als je kinderen zo zorgintensief zijn als onze zoons. Allemaal dingen die we nu wel met haar mogen meemaken. En je kunt dingen ook beter in perspectief plaatsen, als mijn dochter gaat liggen rollen in de supermarkt omdat ze haar zin niet krijgt, levert me dat nog nauwelijks stress op. Mijn zus met een even oude dochter en vergelijkbaar gedrag vindt dat dan wel weer heel zwaar.
Ik heb een 13 jarige zoon met ass en de keren dat die (binnen) zelfstandig heeft gespeeld zijn op 1 hand te tellen. Buiten spelen ging dan wel weer, alhoewel het niet echt spelen was maar rondjes rijden op zijn skelter of steppen. Zijn verwerkingssnelheid is ook laag dus samen spelen is gewoon heel moeilijk omdat hij minder snel schakelt (met andere kinderen) Hij kan zich altijd wel prima vermaken op de computer/tablet/telefoon/wii maar ook daar zie je dat hij vooral voor de spelletjes kiest die voor jongere kinderen zijn omdat dit beter bij zijn wereld past.