Ja dat las ik inderdaad. Voel me ook totaal niet aangesproken maar leg, net als @Zwierezwaai, gewoon uit dat het vaak niet zo simpel in elkaar zit. Jouw kinderen slapen niet bepaald goed las ik wel eens, veel andere kinderen wel (incl de mijne), komt dat dan ook door de opvoeding?
Dat klopt wat je zegt dat het bij sommige kinderen makkelijker gaat dan bij anderen. Ik heb dan denk ik zo'n kind; mijn dochter namelijk. En door míjn/ónze opvoeding, die we op háár toepassen, hebben we een kind dat geen krijsaanvallen heeft, die niet gaat lopen zeuren, drammen, etc. Misschien had ik dat er even bij moeten vermelden, maar ik dacht dat het 'van míjn kinderen dan he' duidelijk genoeg was. Ik heb het nergens gehad over kinderen met een, hoe zeg ik dit op de juiste manier, rugzakje/gebruiksaanwijzing. Sorry als ik de verkeerde woorden gebruik. Weet even geen betere ervoor. En ja, bij ons is het zo simpel gegaan. Misschien dat het met mijn zoontje anders gaat; dat weet ik niet.
Ja misschien wel? Dat weet ik niet. Misschien dat mijn zoontje (dochter is altijd een goede slaper geweest) niet goed slaapt omdat ik iets niet goed doe. Dat kan. Ik ben de laatste die zegt dat ik alles perfect doe.
Of het ligt aan haar karakter? Als iets goed loopt ligt het aan de opvoeding en als het niet goed loopt, dan twijfel je precies.
Maar dan maakt het toch juist extra... euh....bijzonder dat je een reactie geeft die, door vele, als commentaar gezien wordt? En ik moet zeggen dat mijn wenkbrauwen ook richting mijn kruin schoten toen ik jouw post las. Elk kind heeft wel eens een meltdown, zegt niets over opvoeden oid. Ik denk dat deze moeder gewoon even haar hart wilde luchten over een rot situatie die van te voren juist zo leuk en gezellig leek. Aan kritiek heeft ze dan niets.
Dat is makkelijk gezegd. Je hebt daar indirect een mening over tov anderen en dat weet je best. Anders hoef je niet op @Lynne182 te reageren.
Dat is nu precies wat we bedoelen, het is helemaal niet gezegd dat dat door jouw opvoeding komt, ws is het 90% karakter. Ik heb nl 2 kinderen die ik dezelfde opvoeding geef, maar die zijn beiden heel anders.
Tuurlijk heb ik daar een mening over als het mijn kinderen zou betreffen. Ik wil dat gedrag gewoon niet zien en tot nu toe lukt dat aardig. Als dat bij anderen gebeurt: be my guest.
Ik kijk altijd waarom mijn zoon zo doet.. Is het "zomaar" is het gelijk naar huis en geen ijsje. Heeft het een goede reden krijgt hij een extra bolletje
Wat mij betreft heeft het één, namelijk het krijsen, drammen, etc niets te maken met het ander, namelijk het soms lastig slapen. Ik zie de link niet. Wat ik probeer aan te geven is dat ik ook bepaalde dingen niet goed zal doen en net als een ander iets anders moet aanpakken misschien. En dat aanpakken hebben we bij onze dochter gedaan en of dat nou ligt aan karakter icm opvoeden, dat is mij om het even. Feit is dat ze niet krijsend en drammend gedrag vertoont. En voor mij is dat belangrijk in mijn gezin. Als anderen daar anders over denken; prima.
Wat wil je er dan uithalen?? Boos worden of "ontploffen" is vaak geen reactie van "ik krijg mijn zin niet", maar voor een aantal kinderen is het gewoon best zwaar om de dag door te komen. Zij willen graag alles heel netjes en goed doen en het lukt hen gewoon niet. Dat is al verdrietig genoeg, moeten ze daar ook continue voor gestraft worden? En dat betekend zeker niet dat er geen grenzen zijn, ik denk dat iedereen die hierop reageert grenzen heeft.
Ik weet niet wie het hier over straffen heeft maar ik niet in ieder geval. Wat ik bedoel met eruit halen? Stel nou hè, dat het in het karakter van mijn dochter ligt om niet te gaan liggen krijsen. Dan nog moet je dat naar boven blijven halen in een kind en positief blijven benadrukken. Misschien is dat een betere zin dan ‘eruit halen’.
Bedankt voor je reactie en lief! dat ik je een PB mag sturen als ik vragen heb. Ik weet dat het nu anders is dan vroeger met adopteren. Misschien juist beter ook. Zo kunnen ze vaak in eigen land blijven en komt er minder ontvoeringen voor voor adoptie. Het blijft nog altijd flink veel geld daar ben ik het mee eens. Ik heb biologische kinderen op de wereld gezet om ze een zo goed mogelijk liefdevol leven te kunnen bieden op weg naar hun eigen zelfstandigheid. Ook al zijn mijn kinderen biologisch gezien van mij echter zijn ze nooit mijn bezit maar een individu. En zo zien wij dit ook met een adoptiekind. Wij hopen een kind te mogen adopteren waarbij wij het kind ook een zo liefdevol leven mogen bieden en hem/haar ook zo goed mogelijk te kunnen begeleiden tot zijn/haar zelfstandigheid. Wij zullen ook heel open staan naar de achtergrond van het kind als hij/zij hier vragen over heeft. Ik denk dat dat vooral één van de belangrijkste dingen zijn om bij een kind open te zijn en vooral (diepgaaand) begrip te hebben voor het gevoel van het kind (en natuurlijk meer randzaken). Zal het gemakkelijk worden? Ik weet het niet. Ligt heel erg aan het kindje dat wij mogen verwelkomen. Wij zijn ons er wel bewust van en hebben beide als ouders met kinderen en volwassenen gewerkt (en nog steeds) met een 'rugzakje'. Dit zal ons zeker helpen in het begeleiden van het kind.
Koolhydraten beperkt. (Dagelijks max 100g koolhydraat, waarvan zo min mogelijk suikers) De eerste drie weken veel tijd en energie besteed aan planning en uitzoeken van mmaaltijden.en checken van ingrediënten op potjes. En ook echt moeite moeten doen om van zoetigheid af te blijven. En nu is het gewoonte om bij elke maaltijd groenten te eten en zelden nog brood. En snoep mis ik helemaal niet. Als je het gaat doen. Gebruik dan ook geen zoetstoffen. Want dan blijf je alsnog gewend aan zoet. En mild zijn voor jezelf. Soms is chocola gewoon ook echt noodzaak