Sja, zo zie jij het vanuit jouw kader. Maar dat hoeft niet het juiste te zijn. Misschien dat het voor jouw kinderen als straf voelt.
Als iedereen dit zou inzien, zou er geen discussie zijn. Het ligt aan men opvoeding, ik haal het er wel uit. Prietpraat hoor. Jezelf schouderklopjes geven mag e maar overdrijven is lachwekkend.
Herkenbaar. Mijn zoon was/is altijd zo makkelijk geweest. Nee was oke mama en klaar. Ik dacht echt dat ik een geweldige opvoeder was tot dochter kwam en wauw wat een pit zit er in dat meisje. En ze zeggen dat de aanhouder wint, soms begin ik weleens bang te worden dat zij de aanhouder in dit verhaal is. Gelukkig nog geen echte driftaanvallen meegemaakt als in een stuip op de grond liggen maar ze is echt mondeling heel sterk. Ze geeft antwoorden waardoor ik af en toe met een mond vol tanden sta en nee moet hij haar altijd 15x nee zijn voor ze stopt met zeuren.
Meestal vind ik je manier van reageren prima, en heel vaak denk ik: ja dat vind ik ook... Deze reactie vind ik spijtig... Deze moeder vond het zelf echt niet leuk dat het gezellig ijsje eten niet verliep zoals gepland, gehoopt... En jouw recactie komt op mij over alsof je zegt : "ja maar dat is toch echt je eigen schuld"
Ik begin nu wel een beetje bang te worden. Ik heb ook zo'n zoon (meestal) en krijg ook een dochter. Ojee ojee
Ik denk dat jij juist alleen vanuit je eigen kader denkt: " mijn kind heeft geen driftbuien vanwege onze opvoeding". Terwijl meerderen jou proberen duidelijk te maken dat wanneer wij precies dezelfde opvoeding zouden hanteren die niet dezelfde uitwerking heeft. Mijn oudste zal nooit (heel sporadisch) driftig worden. Terwijl mijn jongste een wandelend tijdbommetje is. En dat terwijl zij beiden "dezelfde problemen" ervaren maar de 1 er dus heel anders mee omgaat dan de ander. Zulke kinderen opvoeden is al enorm moeilijk en dan is het heel irritant om van die know it all moeders te treffen die even melden dat dat bij hen echt geen waar zou zijn, heel vermoeiend ook . Ik las het bericht van @Lynne182 als een "verdrietige" afloop van een leuk en lief initiatief van een moeder.
Dat soort drama is 9 van de 10 keer overprikkeling. Heeft jongste ook vaak last van. Inmiddels kan ik redelijk goed inschatten wanneer ik hem wel/Niet mee kan nemen voor iets leuks. Maar geen garanties uiteraard. Om in het voorbeeld te blijven. Dan was naar de ijssalon gaan net de druppel. En alles wat daarna gebeurt teveel. Gevolg boos om niks en huilen zonder getroost te willen worden.
Bij ons was het omgekeerd. Onze oudste was en is waaaaw. Ik was sowieso gebuisd als opvoeder. Nu heb ik er 3 en weet ik beter.
OH ja eruit halen... Want wij andere moeders staan te juichen bij dit gedrag? Natuurlijk hebben we liever ook geen uitbarstingen van onze kinderen en al helemaal niet in het openbaar. Maar zo werkt het toch echt niet alsof je op een delete knop kan drukken, zo en dan hebben we dat er ook uit gewist. Ik blijf erbij dat het oké is als er zulke dingen gebeuren. Een slechte dag hoort er bij voor ieder van ons. En nee natuurlijk is dat absoluut niet leuk. Ik vond het ook echt rot dat dat gebeurde. Maar dat staat los van opvoeding. Er zijn geen delete knoppen om gedrag "er uit te halen"
Ik denk dat de gene die roepen dat dingen soms nou eenmaal gebeuren of dat het niks met opvoeden te maken heeft net zo’n groot aandeel hebben in deze discussie als andersom.
Maar dan moet je je dus maar laten zeggen dat het aan de opvoeding ligt. Misschien moet je beseffen hoe verdrietig en moeilijk het soms allemaal is om te snappen hoe vervelend die opmerkingen zijn.
Ik bedoelde met ‘eruit halen’ niet het negatieve gedrag eruit halen maar juist het positieve. Hmmm, ik denk dat dit anders wordt gelezen. Er werd gezegd dat het niet krijsen van mijn dochter in haar karakter zat. Ja misschien. Maar dan nog moet je dat naar boven halen, ookal zit het erin.
Hey hallo, ik ben partij Zwitserland. Ik heb het geluk dat mijn zoon echt ontzettend goed luistert, maar ook hij laat zich wel eens ter aarde storten voor de Etos of rent opeens weer de weg op terwijl ik met boodschappen in mijn handen sta en nu 24 weken zwanger ben. Maar eerlijk gezegd trek ik het mij niet persoonlijk aan als zoiets gezegd word, want soms vraag ik mij wel eens af of ik bepaalde dingen niet beter op een andere manier kan doen ( zoals dat weglopen) en zou het heel fijn zijn als iemand eens wat tips geeft.
Dit dacht ik ook bij @Lynne182. Dat de kinderen overprikkeld waren (tenminste is mijn gevoel zoals ik haar berichtje lees) Straffen heeft dan juist geen zin maar juist proberen ze rust en veiligheid te bieden en begrip te tonen voor hun emoties. Maar ook leren dat ze boos/verdrietig mogen zijn maar uiteindelijk leren hun gevoel proberen te uitten op een andere manier (is lastig vooral als alles tegelijk gebeurd kan heel zwaar zijn) @Lynne182: je doet het goed als moeder! Iedereen doet het op zijn/haar manier. Vandaar ook verschillende meningen hier op ZP. Je mag hierover balen dat begrijp ik volkomen!
Naar huis gaan zonder ijs is echt wel straf. Tenzij je een goede reden geeft en er iets anders tegenover stelt. Ik zou mij de situatie kunnen voorstellen dat we naar de ijssalon gaan. Het daar druk is. Zoon over zijn toeren raakt. Ik met hem naar buiten ga om af te koelen. En dat we dan samen afspreken thuis iets lekkers te pakken en een andere keer terugkomen omdat het nu te druk is voor ons. Dan is het geen straf.
Ik dacht tot ik dochter kreeg echt hetzelfde als jou. Zoon luisterde goed, zeurde nooit, at goed, liep goed. Ik dacht echt dat ik een super opvoeder was. En toen kwam dochter met dezelfde opvoeding. Kwam ik er dus even hard achter dat het bij zoon karakter was en niet die opvoeding waarvan ik dacht dat ik er zo goed in was. Als ik mensen hoorde zeggen "opvoeden is het moeilijkste wat er is" dacht ik altijd nou valt me echt reuze mee. En hoe makkelijk/moeilijk dat opvoeden gaat hangt echt af van het karakter van een kind.
Het gaat niet om een pittig kind wat een keer een off dag heeft. Het voorbeeld wat jij geeft is geen vreemd gedrag voor de leeftijd van jouw zoon. Het is natuurlijk vervelend op dat moment. Maar ik zie dat hier veel moeders reageren waarbij dit dagelijkse kost is. En op een leeftijd waarbij men dit niet meer pikt. "Hallo je bent 7, doe eens normaal". Alleen qua overprikkeling en kortsluiting maakt het helemaal niet uit of je 3 of 7 bent. Dat kun je nl niet sturen. Als ouder ben je continue bezig met voorkomen en dat kost bakken energie, en gaat wel eens mis.
Nou ik denk 1 ding zeker niet. En dat is dat ik een super opvoeder ben. Maar opvoeden heeft voor mij wel te maken met bepaalde dingen wel of niet doen.
Ik weet waar je het over hebt, mijn zoon is ook ontzettend snel overprikkeld. Rust, reinheid en regelmaat is hier de standaard. Hij kan dus ook anders reageren als andere kinderen die daar geen last van hebben. Jij hebt kinderen met een rugzakje, als zoiets gezegd word valt het toch sowieso niet te vergelijken als met een kind die gewoon een meltdown krijgt vanwege de peuter pubertijd of welke andere leeftijd dan ook? Ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar dit gaat niet over kinderen die een rugzakje hebben en daardoor anders kunnen reageren als ‘normaal’. Laat deze discussie los, ik denk namelijk dat dit niet jou discussie is. Snap je wat ik bedoel?