Wat moeilijk voor jou! Vind het heel lief dat je je broers zo steunt! Helaas ben ik zelf ook misbruikt door een oom en het zoals bij jullie heeft mijn moeder gewoon nog contact met hem. Mijn nichtjes weten van niks dus op verjaardagen zag ik hem helaas nog wel maar verder ontweek ik hem aan alle kanten. Nu verhuist (1.5 uur rijden afstand), ik ga niet meer naar verjaardagen van me nichtjes, we spreken gewoon af dus ik zie hem helemaal niet meer *yessss! Mijn moeder heb ik al bijna 7 jaar geen contact meer mee, o.a. vanwege dat. Heb haar nooit kunnen vergeven dat ze hem steundde en niet mij, haar eigen dochter. Praat met je broer, hoe hij zich voelt en wat of hem met iets kan helpen. Je hoeft je niet te verantwoorden naar je ouders toe, ze kunnen een voorbeeld nemen aan jou. Geef jezelf de tijd om dit te verwerken
Ik zelf zeg helemaal niks tegen me ouders over dit. Mijn broer die zeg alles door heb ik het idee. Ik vind het erg sneu voor mijn zoontje, want die heeft nu nog maar 1 opa en oma (schoonouders) hij vraagt er eigenlijk niet heel veel naar.
En dit zou ik heel duidelijk wel aangeven bij je ouders! Zij hebben een heel ernstige gebeurtenis onder de tafel geveegd, ten laste van hun eigen kinderen. 2 fysieke slachtoffers en 1 emotionele slachtoffer. Ze mogen NOOIT bepalen wat en met wie jij praat, jij en je broer zijn volwassene zelfstandige mensen. Het wordt tijd dat dat duidelijk wordt voor je ouders. En indien jouw broer dat graag wil zou ik ze ook duidelijk vertellen dat jullie het er niet bij laten zitten. - je wilt je andere broer opsporen -> zou ik gewoon mededelen - je neemt ze kwalijk jouw kind niet beschermd te hebben -> vertel dit - misschien wil je broer alsnog aangifte doen? Verbreej die eeuwige stilte, want alleen jij en je broers zijn daar slachtoffers van.
Ik had ook gezegd dat ik mijn kind wil beschermen vandaar die vragen aan mijn broer. Toen werd er gezegd:je kind is nu toch veilig?
Wat verschrikkelijk voor je broers dat zij dit mee moesten maken. En wat ontzettend moeilijk en verdrietig voor jou dat je ouders jou dingen verwijten, terwijl je niets meer doet dan je broer(s) bijstaan en ze onvoorwaardelijk steunen. Jouw liefde en steun is zó belangrijk, het is zo fijn dat er iemand luistert, niet negeert wat er gebeurd is en ook niet zomaar accepteert dat er 2 onschuldige (destijds) kinderen voor het leven beschadigd zijn. I.p.v boos te worden en hun dochter te kwetsen met dit soort waardeloze opmerkingen, zouden ze trots moeten zijn dat er tenminste iemand is die zich hard maakt en loyaal is naar hun zonen. Want zijn doen én zijn het niet. Ik wens je veel sterkte!
Heel normaal dat dat pijn doet. Het is ook niet niks om dit soort schuld op je geschoven te krijgen en zoals al eerder gezegd wordt erg laag van je ouders ... Ik zou, zeker als er al meerdere dingen zijn voorgevallen, eens over nadenken om wat afstand in te bouwen in de realatie met je ouders en gaan praten met een psycholoog om het een plaats te kunnen geven. Het is niet niks. Sterkte!
Dankjewel voor de berichtjes! Ik hou ook afstand, ik ga er zeker niet meer langs. Het geeft me wel steun dat jullie allemaal precies hetzelfde denken/zeggen als ik zelf ook denk. Naar een psycholoog gaan... tja.. ik weet het niet. Ik hoor wel van andere dat het kan helpen.
Misbruikt worden is één ding, dat je ouders dan alleen foei zeggen, is dubbel zo pijnlijk. Je ouders zijn primair, je onvoorwaardelijke steun en toeverlaat en jou ouders waren dat niet voor je broers en met terugwerkende kracht ook niet voor jou. Een dubbel conflict voor jou in mijn ogen, op dit soort momenten heb je gewoon je ouders nodig. Jij bent ook slachtoffer misbruik zie ik altijd net als een verslaving, de hele familie lijd mee en nu word je door je eigen ouders als dader aangewezen omdat jij nu de gene bent die het niet onder het tapijt veegt. Bewonderenswaardig van je! Ik weet zeker dat je broer ontzettend blij is dat je er voor hem staat! Wees maar trots, zoiets doorbreken is alles behalve makkelijk.
Hoi, allereerst bedankt dat je mee denkt. Ik ga er zeker even nakijken. Ik hoop dat ik ooit nog mijn broer zal vinden.
Natuurlijk is het een openbaar forum. En ik las het ook niet als een verwijt. Maar snap niet dat je dan bewust de link naar de andere forumnaam nog eens legt. Lijkt mij dat ze niet voor niets haar naam heeft aangepast. Als je dit wil weten, had dat toch ook in pb gekund?
Ik hoop ook dat je je broer vindt. Zoals ik het lees mag je trots op jezelf zijn hoe je dit aanpakt. Sterkte!
Rechter: verdachte, u heeft ingebroken en voor 20.000 euro aan eigendommen gestolen, en daarbij nog flinke schade aangericht aan het huis. Verdachte: Ja, sorry. Ik zal het nooit meer doen. Rechter: ok. In dat geval kunt u gaan. Fijn leven nog verder. Dit ging door me heen toen ik je verhaal las. En de reactie van je ouders. Dat kan toch niet!!? Je broers zijn voor het leven getekend. En jij ook. Ik wens je heel veel liefde en steun. Blijf je broers steunen. Ik hoop dat je je andere broer terug vind. Ook hoop ik dat ze, hoe moeilijk ook, aangifte willen doen. Want die ook is een gore zak, die achter de tralies hoort te zitten. Jammer dan als je ouders dat niet leuk vinden. Maar of ze dat wel of niet willen. Jouw steun verdienen ze en jij bent een kei dat je achter ze blijft staan.
Enige wat ik me bedenk is... is er een kans dat je ouders op 1 of andere manier bedreigt worden door de familie? Dat ze zo reageren...?
Ik weet niet of ze bedreigd worden. Zover ik weet niet.. Begrijp echt NIET dat je nog met zo'n viezerik om kan gaan.. Ik moet het een plekje gaan geven.. al zal dat wel erg moeilijk worden.
Ik heb een afspraak bij de psycholoog gemaakt. Ik heb te horen gekregen wat mijn broer moest doen bij mijn oom. En volgens mijn ouders was het allemaal niet zo erg en heftig als dat ik denk. Ze hebben goede gespekken gehad met me oom, en nu zal hij het niet meer doen. Mij ouders begrijpen niet dat ik afstand wil.
Wat erg! Echt te bizar dat je ouders er zo luchtig over doen. Heel goed dat je hulp hebt gezocht, want snap dat je hier niet uitkomt. En denk dat die afstand voor nu goed is. 1. Omdat jij dat nodig hebt. 2. Om achter je broer te staan en 3. Zodat je ouders doorhebben dat het voor jou toch echt niet zo een luchtig dingetje is.
Deze zin! Kippenvel! Want zo is het denk ik precies. Sterkte! En wat jammer dat er geen contact is met je andere broer.
Ik heb er heel slecht van geslapen. Hopelijk kan de dokter mij goed helpen. Vind het zo schandalig!!ben zo boos. Eigenlijk wil me moeder nu een gesprek met mij hebben om erover te praten. En uiteindelijk dat we weer gezellig bij elkaar komen. Ja DOEIIIIIIIII!!!!
Erover praten kan altijd. In ieder geval kun je dan misschien je vragen stellen, of zeggen wat je wilt zeggen tegen ze. Voor nu misschien niet wat je wilt, maar verderop zul je dit moeten gaan verwerken/plekje geven/afsluiten oid.
Vrijdag heeft mijn vader gebeld, en ik heb al toen heel duidelijk mijn gevoel gezegd wat ik ervan vind. Ze vinden het allemaal niet zo erg wat er is gebeurd. Volgens hun zit er verschil tussen misbruik en misbruik... En me broer heeft "maar" 3 x m'n oom moeten aftr.kken... gadver, gewoon misselijk.. Ik zei tegen m'n vader dat m'n oom aan zijn 2 kinderen heeft gezeten en dat dat smerig is. Maar volgens hem was het allemaal niet zo heftig.. je moet mensen kunnen vergeven. Ben zo boos.