Natuurlijk. Ik bedoelde meer haar hele houding, ze kwam gewoon een beetje geïrriteerd over dat júíst haar dit moet overkomen. Ik bedoelde het ook totaal niet veroordelend, meer een observatie.
Pff ik ben nu aan het terugkijken. Maar Lotte's manier is wel een beetje de dood of de gladiolen. Of ik word beter of ik vernaggel mijn lichaam zo dat er een snelle dood volgt. Pfff :'(
Tja ik denk dat je daar niet over kunt oordelen. Het viel mij ook wel op en ik vond het vooral voor haar zelf heel verdrietig, ze was gewoon helemaal niet klaar om dood te gaan en geef haar eens ongelijk en ik snap haar ergens wel want dood gaat ze toch wel of het nu linksom of rechtsom gaat dus waarom eindeloos aanmodderen? Bij de andere leden was er berusting in hun lot maar zij lieten geen kinderen na. Ik hoop echt dat ze rustig het leven los heeft kunnen laten. Heel verdrietig dit.
Je zag daarin duidelijk haar omslagpunt van de weg naar acceptatie. Ik ga nog één keer mijn kans pakken. En werkt dat niet, dan is het klaar. Dan wil ik niet lijden, dan moet het ook maar snel. Ik vond dat zelf heel krachtig. Ze koos voor haarzelf en kon de wereld, waar ze zich daarvoor nog heel erg aan vasthield, los gaan laten als dat haar weg bleek te zijn.
Oh het was ook absoluut niet als oordeel bedoeld. Zeer zeker niet. Ik bedielde het eerder als iets waar ik bewondering voor heb. Alles of niks. Als het dan toch moet dan ga ik vechtend. Vond dat je ook goed de verslagenheid zag toen ze moest stoppen met de behandeling. En dan toch nog voor euthanasie kiezen, terwijl je in t begin absoluut ontkent dat je dood zult gaan. Vind het knap en krachtig. Krachtige vrouw.
Ik geloof dat mijn post een beetje verkeerd over komt. Ik bedoelde het ook echt als iets waar ik respect voor heb. De pff was gewoon bedoeld als dat het vreselijk zwaar moet zijn om voor zulke keuzes te staan
Ik heb net de laatste aflevering pas afgekeken en vond het echt intens verdrietig. ook heel pijnlijk dat als je kinderen hebt, dat je dan eigenlijk al langzaam uit hun leven glijdt, omdat je steeds zoveel in het ziekenhuis ligt of boven op bed. In feite had papa de rol van al helemaal overgenomen terwijl mama nog leefde, echt verschrikkelijk verdrietig. Ook heel confronterend om het verschil te zien tussen mensen met kinderen en zonder kinderen. Mensen zonder kinderen lijken op het einde een soort van acceptatie te hebben, en ‘ik haal er nog alles uit wat er te halen valt’, een redelijk vreedzaam einde wat je echt samen met je partner dan beleeft. Terwijl je als je kinderen hebt, het lijkt wel veel chaotischer te zijn dan, de achterblijvende partner moet dan ook voor de kinderen zorgen dus sta je er ook veel meer alleen voor. Ik vraag me ook af hoe het nu met Pieter gaat. Het feit dat ze geen beelden of gesprekken met hem hebben een paar maanden na haar dood vind ik weinig positief.
Ergens denk ik dat dat voor haar wel "fijn" is geweest om te zien dat hij dat wel goed deed. Een soort rust of geen zorgen of het op dat vlak allemaal wel goed zou komen met hem en de kinderen.
Ja ik snap wel wat je bedoelt en waarschijnlijk heb je daar wel gelijk in. Ik blijf het echt verschrikkelijk zielig voor haarzelf en ook die man vinden. Het besef dat je weggaat en dat ze het zonder je zullen gaan en zullen moeten doen is echt ondraaglijk. Ik vond op een of ander manier die man ook steeds overkomen alsof hij, ondanks dat hij al het goede leek te doen en heel lief was met de kinderen enzo, het liefste zichzelf gewoon op de grond wilde werpen en roepen ik kan dit niet alleen!
Ik heb maar 2x een halve aflevering gezien dus kan dat niet zo goed inschatten. Ik had heel veel medelijden met die zus van Fabiënne, zwanger en de bevalling niet met je tweeling zus kunnen delen.
Pieter was letterlijk een paar dagen geleden bij het programma “Op 1”. Daar vertelde hij dat het, naar omstandigheden, goed gaat.
Ze vertelde in een van de laatste afleveringen dat ze de namen van haar kindje wel met Fabienne gedeeld heeft. Volgens mij had ze zelf juist wel het idee dat ze heel betrokken was bij de zwangerschap.
Maar Mirjam en Fabienne waren in de laatste aflevering al een tijdje overleden, Lotte's afscheid was in de laatste aflevering. Dat is nu nog geen 3 maanden geleden, dus vind het niet zo raar dat er geen nagesprek is geweest. Heb Pieter wel in wat tvshows voorbij zien komen en hij geeft aan dat het redelijk gaat.
Bedankt voor de tip, ik heb het alsnog gekeken. Ik vind eigenlijk dat hij nog steeds niet goed overkomt. Je ziet bij de anderen dat ze het zwaar hebben, maar bij hem lijkt dat helemaal niet zo erg, wat mij juist nog meer de indruk geeft dat hij gewoon echt zijn gevoel nog niet toe durft te laten en bang is dat hij dan instort ofzo
Ik vond bij Lotte dat ze de eerste afleveringen misschien nog in de ontkenning zat.. ik vond het bijzonder en niet zo invoelbaar dat tijdens trouwen er geen onderliggend verdriet leek te zijn... dat ze zo intens konden genieten. Voor mij als kijker lastig voor te stellen, wetende dat ze het leven spoedig zou moeten loslaten.. laatste twee afkeveringen vond ik haar heel anders overkomen. Veel meer besef, intens verdriet en pijn.. Je kinderen niet zien opgroeien, wetende dat je kinderen zonder jou verder moeten.. Vreselijk
Ik vond juist dat Pieter een hele kwetsbare indruk maakte bij op1.. hij maakte duidelijk dat de kinderen op tijd op school zijn, hij ah werk is.. that’s It. Hij redt het meest basale maar that’s It.. en heel begrijpelijk ook hoor..
Maar het is toch ook een vrij onmogelijke vraag die hij daar krijgt? Ik denk dat iedereen wel kan bedenken dat het eigenlijk gewoon niet zo lekker (/heel k*t) gaat als je partner net overleden is en je er alleen voor staat. Maar om even op nationale tv voor een presentator die je niet kent nou even écht uit de doeken te doen hoe het gaat...