Lieve, lieve @JoanneJo De komst van een kindje is niet niks en er gaat een hele hoop veranderen. Ook ik moet toegeven dat ik vorige week een korte aanval van paniek had... "Wil ik dit wel... Kan ik dit wel... Alles veranderd zoals het nu is... " Enz. Je partners hoofd zit nu vol. Praat hij wel over z'n gedachten? Heb je hem verteld dat je hormonen voor heftige reacties zorgen? Ik denk dat je hem, hoe moeilijk ook, even z'n ding moet laten doen. Hij heeft denk ik even tijd nodig om alles te verwerken. Dan is er voor jou ook meer tijd om even in bad te gaan zitten bijvoorbeeld (al snap ik dat je hem mist) Jullie hebben nog 7 maanden te gaan en hij draait wel weer bij. Probeer op dit moment even niet zoveel van m te vragen, dat werkt alleen maar averechts. Heb je een vriendin/familie in de buurt waar je even je ei kwijt kunt of gezellig heen kunt?
Ik ben het eens met @Dicky34 ik zou hem ook even laten nu. Kan me voorstellen dat het hem wat teveel wordt nu, met een nieuwe opleiding erbij. De balans is dan even weg, maar die komt wel weer terug hoor. dat heeft even tijd nodig. Zijn er nog echos vandaag? Wij hebben vanavond om 8 uur weer eentje. Ik zit een beetje in het midden van zin in/zenuwachtig haha.
Mag ik met jullie meekletsen? Lees al een hele tijd mee maar durfde niet aan te melden door de enorme krampen steeds maar heb het idee dat het nu wel goed zit. Ben mama van een dochtertje en verwacht onze tweede rond 10 september.
Welkom! Tuurlijk.mag je mee kletsen @JoanneJo ja het is en blijft lastig een relatie onderhouden hoor, je moet ook zoveel rekening houden met de ander. Ik merk dat het hier suoer goed gaat en ik denk juist omdat we zo open zijn tegenwoordig over gevoel. Miss een goed open gesprek aan gaan met hem, zonder oordelen. Vraag wat hij nu nodig heeft, onderbouw je eigen gevoel zonder verwijt en geef hem ind ruimte. Soms is het ook geven(tot een bepaalde hoogte)... hoe lastig ook...
Ik heb al een poos niet gereageerd omdat het bij mij thuis ook niet heel lekker gaat. Toch wil ik heel graag hier even op reageren Mijn man heeft sinds 3 weken een burn-out en heeft de eerste 8 weken niets om mijn zwangerschap gegeven. Ja, de “verplichte” antwoorden gegeven maar ik voelde dat er bij hem geen goed gevoel bij zat. Eindelijk na die 8 weken echo kwam het er uit. Hij was boos op mij omdat ik zwanger was geworden en hij daar toch nog niet aan toe was. Natuurlijk enorme ruzie. Maar nadat we het uitgesproken hadden kwam er bij hem ook gewoon een enorme angst uit voor de slapeloze nachten en het gehuil. Wij hebben namelijk 2x een huilbaby gehad die tot 3 jaar 8x per nacht kwamen. We hebben nu goede afspraken gemaakt over hoe we de opvoeding gaan doen. Ik ga de nachten er uit en hij gaat, als het nodig is de nachten in het logeerbed met oordoppen slapen. Dit geeft hem rust en ruimte om nu ook gewoon echt blij te zijn met de zwangerschap. Ook moeten wij nog veel in huis doen mbt de kamers. Hier kan hij nu ook niet mee omgaan. Ik heb dit dus maar zelf geregeld en ga het babykamertje met mijn zus in orde maken. natuurlijk had ik het mij allemaal anders voorgesteld. Maar de situatie is nu eenmaal zo. Ik weet nu wel dat mijn man heel veel liefde voor het kindje heeft en dat hij knetterhard zijn best doet. Alleen kan hij het nu even niet aan. Daarom gaat het even anders. Maar we komen er wel! Zonder hem moet ik mijn kinderen in een gebroken gezin opvoeden en dat zou ik helemaal erg vinden! Heel veel sterkte en probeer met elkaar te praten. Mijn man zegt altijd: zolang ik ruzie met je maak, hou ik van je. Want dan is er iets om ruzie over te maken. Als ik niet meer van je zou houden steek ik geen energie meer om ruzie maken. Dus ik hou stiekem wel van een beetje ruzie
@JoanneJo en @Kjubda Zoals een van ons al zei, is het inderdaad geven en nemen in een relatie. Het is soms moeilijk als je zelf sterke behoefte hebt aan aandacht en liefde of simpelweg samenzijn en dit kan even niet omdat de ander 'vol' zit. Ik heb (ook) een man die snel 'vol' zit qua energie en prikkels. We zijn allebei introvert en vrij gevoelig, maar mijn vriend is prikkelgevoeliger dan ik en werkt minder dagen maar heeft wel veel intensiever werk. Bij ons duurde het wel wat jaartjes voor we hier een goede balans in hebben gevonden. In het begin kon ik ook onredelijk en veeleisend zijn en dit werkt averechts inderdaad. Zit iemand vol, dan zit iemand vol. @JoanneJo Probeer daarom extra in hem in te leven, hij doet zijn best zo te horen! Misschien wil hij ook wel een beetje extra waardering horen van jou. Geef hem vaker het gevoel dat hij het juist goed doet en je krijgt er een ontspannen man voor terug! Bij mij hielp dit enorm. Waarderen wat wel goed gaat en dit ook uitspreken, ipv mijn vriend verwijten maken en maar blijven benoemen wat er ontbreekt. Dit heeft onze relatie ontzettend goed gedaan. Mijn vriend kreeg er meer vertrouwen door en ik ook in ons. ❤ Gaat natuurlijk niet 123 zoals je zou willen. Maar probeer het keer op keer. En gun hem zijn oplaadmoment met vrienden. Hoe vaak zie je hem nu nog?
Over die bekken he, daar maak ik me ook wat zorgen om. In de vorige zwangerschap heb ik daar amper last van gehad, alleen mijn stuitje speelde nu en dan op. Maar nu heb ik toch wel wat beginnende pijntjes. Het stuitje, maar soms ook bovenaan mijn dijbeen bij bepaalde bewegingen, en vanmorgen lage rugpijn. Ik denk dat ik maar even een bekkenfysio aanspreek. @JoanneJo wat een lastige situatie. Ik begrijp aan de ene kant dat hij even zijn ruimte nodig hebt, maar ook dat jij hem nu nodig hebt, al is het maar voor praktische dingen. Ik denk dat het goed is om de situatie even te accepteren. Nu gaat het even zoals het gaat, en over een poosje hopelijk weer zoals je wilt. En even een lief appje nu en dan kan nooit kwaad.
@Kjubda Jeetje dat is niet niks een man met burnout tijdens je zwangerschap! Jullie gaan er goed mee om zeg!
ps. @JoanneJo Natuurlijk moet je jezelf niet helemaal opzij zetten he, jij hebt ook behoeftes en dit mag je altijd uitspreken. Moeilijk he die balans soms.
Het is best pittig ja. Maar hij is psychisch altijd al iets zwakker dus ik ben wel wat gewent. Het is meer dat de omgeving het vaak niet begrijpt en dat is lastig. Ik dacht dat ik zelf ook een burn-out had. Gelukkig was het bij mij een vitamine D tekort, geeft dezelfde klachten, en dat is nu gelukkig weer helemaal aangevuld.
Bedankt allemaal voor de lieve reacties en tips .. doet me goed! Hij is idd een type dat al snel teveel prikkels heeft en mannen zijn nou eenmaal wat egoïstischer dan vrouwen its a fact hahaha. maar ik ben een pittige dame die zoiets heeft van ja heel leuk. Maar ik ben er ook nog!! Aan de andere kant kan hij tegen niemand z’n mond houden en is ie heel veel over me buik aan t wrijven als we samen zijn dus super trots en dat doet me dan goed, alleen hebben de ruzies van afgelopen week gew een beetje een vervelende vibe gegeven. Ik ga jullie tips zeker meenemen en ik merk gewoon dat ik door de hormonen ook niet heel stabiel ben haha vreselijk voel ik me terwijl ik normaal kei en kei hard ben. Maar nu.. zo soft
Meiden met relatieproblemen. Lijkt me met al die hormonen extra vervelend. Blijf praten en probeer toch ook positieve momentjes te creëren. Sterkte! Bekken.... alle keren al vroeg last gekregen van mijn bekken en ook snel begonnen met fysio. Ik heb gewoon tot mijn verlof kunnen werken en lange stukken lopen etc. Dus hoeft niet perse ellende te betekenen
Lieve JoanneJo, het is ook allemaal veel en alles komt ook altijd tegelijk. Hij krijgt natuurlijk opeens alles op zijn bord, en jij strak van de hormonen is een lastige combi. Maar probeer in gesprek te blijven en hem even een beetje vrij te laten, ik merk, bij mijn vriend, als hij druk ervaart dus pushen enz hij juist "wegrent" nu ik het loslaat komt hij juist veel meer mijn kant op. Probeer hem echt wat ruimte te geven, dan komt hij echt wel weer....
Gisteren een afspraak bij de gynaecoloog, inwendige echo om vast te stellen of het eeneiig is of twee-eiig, ze kon het nog niet goed zien. Dus volgende week weer een uitgebreid onderzoek en de prenatale screening. Ze vertelde ook over de zwangerschapsvoortgang met werken, ik heb mij vrijdag ziek gemeld, ik kon echt niet meer. Moet echt zo vaak gaan liggen. Vrijdag ga ik weer proberen te werken, maar ga het wel vertellen, met 20 weken wordt er al geadviseerd om max vier uur per dag te werken, en het verlof gaat dan met 24 weken in. Pfff ik raak al in paniek als ik eraan denk, ik heb normaal zoveel energie, en ben zo actief...
Met 24 weken! Dat is nog eens een poos thuis zitten. Wel terecht natuurlijk gezien de situatie, maar daar zou ik wel even aan moeten wennen.
@Kaboutertjes welkom! @peme heftig lijkt me dat idd! Neem de tijd meis en heel veel succes met vertellen! @lindajl mooi buikje! ❤
Het lijkt mij vreselijk, past totaal niet bij mij, maar ik zal het ermee moeten doen.... Mijn vriend heeft het die tijd mega druk en zit heel veel in het buitenland, ik heb geen idee wat ik dan moet gaan doen...