Heel veel sterkte voor jullie gezinnetje, alsook voor het overlijden van je opa weet niet zo goed mijn woorden te vinden maar ik wil je een dikke dikke virtuele knuffel geven ♡
Ik durf bijna niet te klagen, maar ik heb nog wel last van m’n bekken/schaambeen. Ben nu onder behandeling bij een cesar therapeut. Krijg oefeningen mee voor thuis die gelukkig wel verlichting geven! M’n dochter vraagt nu elke ochtend als ze wakker wordt; “mam, is de baby wakker?” Dan wil ze even haar hand op m’n buik leggen. Doen we ook als ik haar naar bed breng, dan is hij meestal wel wakker, ‘s ochtends niet altijd als ze het vraagt. Zo lief om te zien hoe zij zich verheugt op zijn komst. Verder zeurt mijn vriend om een puppy?! Zeg, ik heb nu echt nog geen zin in slapeloze nachten. Dat komt straks wel als de baby er is, ik hoef er nu echt geen puppy bij. Hij kijkt waarschijnlijk ook uit naar de komst van de baby en kan niet meer wachten Hoe gaat het met jou??
Het kabbelt hier een beetje door. Heb het idee dat ik 2 stappen gemaakt heb. De eerste was het binnen houden van eten en de tweede stap is dat je dan wat energie terug krijgt. Maar heb het idee dat het sinds dat moment niet echt meer vooruit gaat maar vooral het zelfde blijft. Merk dat ik kleine dingen kan doen op goede dagen (een kopje thee buiten de deur), maar dat slechte dagen toch ook echt nog veel voorkomen. Op die dagen is zelf naar de wc lopen al veel gevraagd. Probeer nu 1 activiteit per dag te plannen. Dat varieert van bezoek, verloskundige tot een rondje lopen of mee naar de supermarkt. Ongeveer om de dag lukt het om me aan de planning te houden, dus dat is hoopvol. Doordat het wat beter gaat nu de hele dag wakker en allert, had eerst niet zo'n tijdsbesef. Begin nu pas te merken hoe lang de dagen zijn. Ook duurt het voor vrienden nu wel erg lang en merk dat er toch een groep langzaam af begint te haken. Vervolgens heb ik de hele dag de tijd om daar iets van te vinden, dus dat zou nog een dingetje kunnen worden
Gelukkig helpen de oefeningen wat.. Hier ook wel wat last van mijn bekken maar kan er nog mee omgaan momenteel Wat schattig!! Zalig he ben ook zo benieuwd toen mijn dochtertje zal reageren op de komst van haar broertje. Ze kijkt er ook al naar uit! Haha een puppy. Kwestie van voorbereiding op de baby
Afhaken als in dat ze geen begrip tonen voor de situatie en daardoor het contact verminderd/verwaterd? Aan die mensen zou ik zo min mogelijk energie verspillen en je daar niet druk om maken, want dat doen zij blijkbaar ook niet. In sommige situatie kom je er achter wie je échte vrienden zijn. Ik vind dat je twee grote stappen hebt gemaakt hoor! Je bent al heel ver gekomen vanaf waar je gestart bent, vergeet dat niet. En dat het nu voor je gevoel wat stabiel blijft begrijp ik wel, maar dat is nog altijd beter dan dat je terug valt. Ik zeg goed bezig!
Het is ook niet niks wat je doorgemaakt hebt/of steeds nog doormaakt.. ik ben blij dat het begint goed te gaan Kan je toch ergens beginnen genieten he!
Hier wat minder. Deze ochtend telefoontje gehad dat ik een opstoot aan het doormaken ben van mijn chronische ziekte mijn ontstekingswaardes zijn fors verhoogd. Ben er toch niet goed van ben al jaren goed
Pfffff, ik denk even de verftesters uitproberen op de muur. Muur ontvet, vakjes met schilderstape gemaakt. Netjes de vakjes geverfd. Trek ik met het eraf halen van de tape ook de oude witte latex mee
Ik ben in 2010 al met een grote bezem door mijn vriendenkast heen gegaan door ziekte, had gehoopt dat ik de mensen die ik nu om me heen had iets beter had uitgezocht. Ben nu zo bang dat de mensen die nu niks van zich laten horen straks vooraan staan zodra het kindje geboren is, geloof niet dat ik ze een blik op mijn baby gun. Zelfde geldt voor mijn schoonfamilie. Zowel van mijn schoonouders als mijn schoonzus gaat een enorme negativiteit/manipulativiteit uit en al het initiatief moet van ons komen. Mijn schoonzus heeft nu sinds november 1x gebeld om over haar nieuwe huis te vertellen, verder heeft ze nog niet naar de zwangerschap oid gevraagd. Behalve 'hoe is het? oh mooi'. Mijn schoonloeder weet elke vorm van initiatief van ons dood te slaan, en verwijt ons vervolgens dat wij nooit initiatief nemen en dat we ze buiten sluiten. Zodra ze langs is geweest (op onze uitnodiging) of wij daar langs gaan (op ons initiatief) is mijn man nog minimaal 3 dagen over de zeik. Heb het er gisteren met hem over gehad. Hij kiest er voor om zich zo te laten behandelen (voor de lieve vrede), ik heb besloten dat ik weg loop zodra ze lelijk doen. Maar waar gaan we de grens trekken met het kindje? Ik ben bang dat mama beer straks wakker wordt als het kind er is en dat er dan weinig van de lieve vrede over blijft
Oh kak, wij hadden het hele kamertje geschilderd voor de verhuizing. Toen bleken er sierlijsten in de weg te zitten van het raam (ik had niet gekeken of het raam daadwerkelijk open kon, kwam dus tegen de kroonlijst aan). Vervolgens was er iets mis met het kozijn, dus alle sierlijsten moesten er af. Eigenlijk zou het hele plafond nu opnieuw van stucwerk voorzien moeten worden, maar we schilderen er wel gewoon lekker zo overheen en kijken gewoon niet naar boven
O wat een drama ook! Ik wist dat de latex slecht zat op die muur. Dus eigenlijk geen verrassing. Maar gewoon balen dat er door mijn toedoen het nog erger werd. #voordeel: heb nu wel een kleur gekozen. Het wordt de linker. Vind die ander toch iets te donker/aanwezig. #voordeel: er hebben diverse mensen hulp aangeboden dus zodra de kamer leeg is word de oude latex eraf gestoken en kan mijn nieuwe kleurtje erop. Zit het er lekker strak op! Wat naar dat het zo gaat met je vrienden en schoonfamilie. Zeker van je vrienden aangezien je je vrienden kiest en je schoonfamilie niet. Ik vind het goed dat je er nu voor kiest om weg te lopen. Als je kindje er straks is en het dreigt weer negatief te worden moet je ook gewoon weg lopen. Maak duidelijke afspraken met je man dat als je bij je schoonfamilie bent jullie samen dan weer in de auto naar huis stappen. Of wonen ze dichtbij dat je het lopend af kan naar huis? Over je heen laten lopen voor de goede vrede gaat even goed, maar als hij er zo lang na nog last van houdt moet hij ook een keer voor zichzelf op gaan komen. Wie weet als de kleine er straks is wat voor kracht hij in zichzelf vind!
Oh neeee. wel mooie kleuren idd! De lichte boven en de donkere onder zou ook heel leuk staan! Gelukkig krijg je hulp troepen.
@Oilell Pfff wat moet je met zo'n schoonmoeder? Vreselijk. En goed om je grenzen te trekken hoor! Bent ze niks verschuldigd. Beetje beleefdheid oké maar gewoon volledig laten afbranden is niet oké. Dat van die omgeving herken ik wel idd. Sommige vriendinnen heb ik nog helemaal niet weer gezien sinds september. Maar goed, daar investeer ik nu zelf dan ook weinig in. Weet nu wat ik er aan heb, wat ook prima is want zoveel krijgen ze dan ook terug van me. Wat ik vooral mega irritant vind is als je een "goede dag" hebt (lees paar uurtjes buiten de deur en rond 18 uur weer op bed) dat mensen dan beginnen met: nou wat fijn dat je weer beter bent. Wanneer ga je weer aan het werk? Pfff hoe bedoel je gebrek aan verstand en empathie? maar ik ben dan hard en direct en zeg dat bepaal ik niet, maar de bedrijfsarts denkt pas lang na de bevalling pas weer. Bovendien ben ik nu nog lang niet hersteld en gaat het niet "goed". Maar dan heb je er ook nog brutalen tussen zitten die dan durven te zeggen: oh nou lijkt me vreselijk saai om zo thuis te zitten. Zou het niet kunnen... oh geloof me, je hebt een dagtaak aan: niet overgeven, eten, niet overgeven, naar de wc lopen, niet overgeven, jezelf aankleden, niet overgeven enzovoort...
@PlainJane Wat vervelend die pijn zeg! Gelukkig helpen de oefeningen wat... Oh mijn God, een puppy? komt er al melk uit de tepels van je man? hij is er weer helemaal klaar voor zo te horen. Hihi. @Amoxiclav Oh dat is zeker schrikken idd! Komt het door de zwangerschap?
Heb geen idee.. normaal gezien is een zwangerschap vrij gunstig tov deze ziekte. Vorige keer was alles zelfs verdwenen door de hormonen! En nu plots weer een ferme piek is toch een slag in mijn gezicht. Neem trouw mijn medicatie enzo.. Nu ik maak me zelf niet zoveel zorgen, word goed opgevolgd door mijn gynaecoloog en gastro entereloog.. Zal nu afwachten zijn hoe het verder uitpakt..