Ik ben benieuwd wanneer jullie vinden dat een kind op het reguliere basisonderwijs hoort en wanneer op speciaal basisonderwijs. In de klas van mijn kind ( groep 4) zitten meerdere kinderen die extra hulp nodig hebben in de klas. Bij enkele is de twijfel of ze ook met de extra hulp op deze school kunnen blijven. Hulp is er bij gedragsproblemen maar ook voor kinderen die de instructies klassikaal niet kunnen volgen en dus veel 1 op 1 aandacht nodig hebben. Waar doe je goed aan voor een kind? Zo lang mogelijk op het reguliere laten blijven of juist zo jong mogelijk naar speciaal onderwijs? En hoe ver moet het gaan om ze naar speciaal onderwijs te laten uitstromen? Ik merk zelf dat ik er niet uit ben wat het beste zou zijn voor het kind maar ook voor de school en daarmee de rest van de klas dus ben benieuwd naar jullie meningen.
Dat is zo niet te zeggen. De vraag is ook meer, wanneer een kind naar het speciaal onderwijs kan. Dat is tegenwoordig nl helemaal niet zo simpel. Ik heb 2 kinderen die op bepaalde gebieden 1 op 1 aandacht nodig hebben maar voor speciaal onderwijs komen ze absoluut niet in aanmerking: hoera voor passend onderwijs.
Waneer de klas er last van heeft en de juffen het niet aan kunnen. En het kind er last van heeft (trauma?)
Maar wanneer kan een kind dan naar speciaal basisonderwijs? Hoe ver moet een kind vastlopen? Of een stoorzender zijn voor de klas? Van 1 van de kinderen weet ik dat hij best ongelukkig is omdat hij merkt dat hij niet mee kan komen in de klas. Hoe lang laat je een kind dan in zo’n situatie?
Als het voor leerkracht, leerlingen of kind zelf echt niet prettig is om op het regulier te zitten. Mijn buurjongen was zo’n kind. Intelligentie gemiddeld, maar kn slecht tegen teveel prikkels en grote groep. Ging hierdoor gedrag vertonen dat voor anderen als lastig werd ervaren. Had door al deze factoren ook steeds meer hulp nodig met werk. Hij is naar een sbo gegaan en bloeide helemaal op. Heel klein, fijn schooltje waar hij echt helemaal op zijn plek was. Ze zagen hem en konden hem goed begeleiden in zijn schoolwerk op eigen niveau. Hij is daarna naar de havo gegaan (ook wel speciale school, kleine groepen) en zit nu in zijn examen jaar.
Onze zoon is op regulier gestart en wij als ouders hebben eigenlijk de knoop door gehakt voor een cluster 2 school ipv midium arrangement. School had de tijd gewoon al niet en de klas was zo groot dat ik er geen vertrouwen in had dat het daar goed zou komen. Nu word hij naar 2 jaar getest of hij terug naar regulier mag.
Daar ben ik ook wel eens benieuwd naar...bij mijn zoon in de klas ging in groep 3 opeens een jongetje weg, was nog niet eens tijd om echt afscheid van te nemen bij wijze van spreken. Was blijkbaar ook eerst niet duidelijk naar welke school, later hoorde ik naar SBO. Dat kind was in mijn ogen iets stouter dan gewoon...later kwam weer een kind bij dat waarschijnlijk ook gedrags- en leerproblemen heeft, maar de meester had het volgens mij goed onder controle...ik denk echt dat het ook aan de samenstelling van de klas ligt en wat er aan de hand is en hoe de rest erop reageert en of en welke hulp eventueel beschikbaar is. Als overblijfmoeder had ik met een kind te maken dat zich vaak heel "anders" gedroeg , later werd authisme gediagnosticeerd, maar hij is nog steeds op school...het komt toch erop aan hoe kinderen en leerkrachten ermee omgaan, wat ze in een klas kunnen "dragen". En volgens mij heeft het ook met geld te maken, want de school moet een geschikt plekje zoeken, maar hoe dat precies zit weet ik niet.
Het is tegenwoordig echt heel lastig om naar het speciaal basisonderwijs of cluster onderwijs te gaan. Je moet als ouders een dossier aanleveren met van verschillende kanten door professionals onderbouwd waarom een kind niet naar een reguliere school kan. Op basis van dat dossier kijkt een samenwerkingsverband dan welke school dan het meest passend is. Om de zoveel tijd moet dit dan opnieuw beoordeeld worden. Let wel, je moet aangeven welke problemen je kind heeft, niet welke school volgens jou als ouders het meest passend is. Wij hebben 2 zoons op het ZMLK zitten. Vanwege autisme en een ernstige taalachterstand. Dat hebben we dan nog onderbouwd met een genetische oorzaak. Maar bij mijn dochter op de peutergroep zie ik echt wel kinderen die zich al zeer moeilijk staande kunnen houden. Laatst ook een jongen die daarom maar de clown ging uithangen en andere kinderen ging slaan. En hoewel de leidsters met een verhouding van 2 leidsters + stagiaire al moeite hadden met hem te laten meedraaien met de groep, is hij toch naar een normale kleuterklas gegaan. Af en toe zie ik hem nog weleens op het speelplein, nooit samen spelend, af en toe ruzie zoekend en dan vind ik dat heel sneu voor die jongen.
Een kind komt niet zo maar op het speciaal onderwijs want als ik me niet vergis moet een school ook aantonen wat ze gedaan hebben en dat het echt niet gaat. Wanneer stuur je dan iemand weg. Op obze school zit een kind met down. Die heeft een extra begeleider in de klas voor 1 op 1. Onze knul is zeer hoogstwaarschijnlijk hb maar liep vast in gr 1. Was een stoorzender en dat leek meer op peuter gedrag. Hij zat op de verkeerde plek. Inmiddels 5 en bijna 6 en zit in gr 3. Nog steeds loopt het niet helemaal lekker. Ik hoop niet dat ouders dan hebben stuur hem maar naar het sbo. Ik denk ook niet dat het in te schatten is als buitenstaander. Je weet niet of er wat speelt in het gezin, verleden, hb , niet tegen prikkels kunnen, laag iq Ik neem aan dat ouders gesprekken hebben op school en er samen alles aan doen om de basisschool tijd soepeler te laten verlopen. Als het dan toch speciaal onderwijs moet worden is dan niet op de een of andere dag zo
Ik ken 3 kinderen die zijn uitgestroomd naar het speciaal basisonderwijs. Alle 3 vonden ze het moeilijk dat ze de oude school moesten verlaten maar na een paar maanden zag je ze opbloeien en duidelijk beter in hun vel zitten. Vanuit deze ervaring gun ik het kinderen juist om naar het sbo te mogen gaan en denk ik dat het te moeilijk wordt gemaakt om uit te stromen. Dat vriendje waar ik het over had uit de klas van mijn kind worstelt al sinds groep 2. Nu halverwege groep 4 wordt het hem alsmaar duidelijker dat hij het niet bij kan benen en is daar verdrietig van. Zo’n kind gun ik een hele fijne schooltijd en hoop niet dat ze hem nog 4,5 jaar laten worstelen.
Voor mij is het kind leidend. Wij oudste zit op de wip. Haar welbevinden staat voor mij voorop, niet zozeer de prestaties. Als zij te veel op haar tenen moet, dan ondernemen we actie
Precies wat Merah aangeeft, het belangrijkste is het kind volgen. Wanneer die het om een bepaalde reden niet trekt dan zal er actie ondernomen moeten worden in mijn ogen. Het is ook per school, klas en juf/meester afhankelijk of een kind goed mee kan komen. In jouw geval TS gaat het om een vriendje, ik zou daarom met de ouders praten. Ga een gesprek aan met jouw bevindingen en vraag hoe zij erin staan, het is verder aan hen. Als er actie ondernomen moet worden dan is dat vanuit de ouders en school. Wat lijkt me dat ontzettend moeilijk @tuc om te zien. Hier het geluk dat beide kinderen op speciaal (basis) onderwijs zitten en daar ben ik erg blij mee. Hard voor moeten knokken maar als ik zie hoe ze het nu op de scholen doen dan ben ik opgelucht dat ze voor nu op hun plek zitten.
Ligt puur aan het kind. Onze zoon is het braafste manneke wat je je kan voorstellen maar hij zit op zijn plek bij sbo. Op de reguliere school zou hij de hele dag braaf op zijn stoel zitten, kijkend naar het vliegje bij het raam of naar het mooie strikje wat het meisje naast hem in haar haren heeft. Maar hij zou zich de hele dag afvragen wat hij moet doen. De juf zou voor elk klein puntje apart naar hem moeten gaan want als de juf de hele klas aanspreekt denkt ons manneke dat het voor de hele klas geldt, behalve voor hem. Zelf had ik heel wat vooroordelen van een sbo maar bij de eerste minuut waren alle vooroordelen verdwenen. Alles is identiek hetzelfde als op de reguliere school maar beter geregeld. De klassen kleiner en zijn er non-stop 2 juffen in de klas. Eentje die les geeft en eentje die helpt. Bij sommige vakken splitsen ze de groep in 2. Ene helft heeft gymles, andere helft rekenen. Ook hebben ze hulpmiddelen in de klas die kinderen mogen gebruiken. Daar beslissen ze zelf over. Maar de leerstof en de kinderen zijn zijn identiek aan de reguliere school. Ik merk toch geen verschil. Of jawel, het is rustiger. Ze hebben alleen wat meer begeleiding nodig. Mijn tip is. Wordt sbo aangeboden, maak er gebruik van. Het is zo mooi om uw kind met een enorme lach in de klas te zien. Heel jammer dat veel kinderen niet op de juiste plek zitten.
Volgens mij moet school kunnen aantonen dat ze allerlei extra dingen hebben ingezet om je/het kindje op school te kunnen houden (passend onderwijs). Bij onze dochter, na 1,5 stilstand in leren en steeds ongelukkiger is de knoop doorgehakt en bij sbo begonnen. En nu zit ze helemaal op haar plek. “Vroeger” was er volgens mij een diagnose nodig om op sbo te komen, tegenwoordig niet meer. Maar moet echt een goed traject vanuit school op zitten want je komt er echt niet zomaar op.
1 van mijn 2 heeft ass en volgt regulier onderwijs. Voor ons kind is dit momenteel perfect. De klasgenootjes houden rekening met de "stofjes in het hoofd" en weten er perfect mee om te gaan. Met de juffen is het contact kort en goed. Groep 3 is vooralsnog make or brake, maar voor nu lijkt het goed te gaan. Mijn kind heeft een "handleiding" waar zowel de juffen als verdere begeleiding gebruik van maakt. Deze wordt ook iedere keer geëvalueerd. Dat gaat perfect. Zolang mijn kind op het regulier onderwijs mee kan, dan ga ik ervoor.
Wij hebben kind 'gewoon' aangemeld bij SO ipv een reguliere basisschool. Rondleiding gevraagd op 2 SO's en daarna een keuze gemaakt. Hij zit inmiddels in groep 3 en er zijn meerdere kindjes in zn klas die dit jaar zijn ingestroomd omdat ze toch vastliepen op regulier. Ik heb de indruk dat deze kindjes veel beter af waren bij een snellere plaatsing op SO dan jaren aanmodderen. Ik lees hierboven nog dingen als "de klas heeft er las van" "storend voor anderen" maar niet elk kind op S(B)O is een stoorzender, kunnen (wat hierboven Fantykoekie) ook al schreef, ook hele rustige kindjes zijn. Het gaat er niet om wat de invloed van het kind op de rest van de klas is, maar het gaat om de mogelijkheid van het kind om tot leren te komen. Wat is daarvoor de beste plek, waar is het kind gelukkig.
Hoe hard het ook klinkt, maar als heel veel aandacht naar dat ene kind uitgaat dan is er gewoon minder tijd en ruimte voor de 20-30 andere kinderen in de groep. En bijna altijd zijn er nog meer kinderen die hulp nodig hebben, omdat ze niet zo goed mee kunnen komen of juist heel goed zijn en extra werk nodig hebben, de "gewone" kinderen hebben dan het nazien. Heel vaak is er geen / of niet zo veel extra hulp geregeld voor in de klas of zijn het mensen die er niet gespecialiseerd zijn in de omgang met kinderen met een specifieke zorgbehoefde... Niettemin kunnen de kinderen er ook veel van elkaar leren en zijn ze best veerkrachtig in het accepteren van iemand "die anders is of anders reageert".
Mijn zoontje van bijna 5 was een modelkind in de klas op regulier onderwijs. De juffen waren heel blij met hem, zo wilden ze er nog wel 15 hebben. Hij was lief, behulpzaam, stil, schattig en heel slim. Thuis ontplofte hij, was hij onbereikbaar, liep hij letterlijk tegen de muren omhoog en riep hij dat hij ons pijn wilde doen. Op school was er dus niets te zien en ze waren verrast toen wij vertelden hoe het thuis ging en dat we hem van school wilden halen. We hebben een rondleiding en een gesprek aangevraagd op SBO en daar durfden ze het ook niet met hem aan, dus hij volgt nu dagbehandeling. We hopen dat hij ooit nog ergens op een school kan aarden. Het is dus echt niet altijd zo dat een kindje ‘probleemgedrag’ laat zien in de klas, het gedrag kan ook ergens anders geuit worden.