Herkenbaar, en super trots dat je op die momenten bent toch? Dochters eerste woordje (echt nog voor papa of mama) was medaille. De jongste telg roept nu telkens "deur dicht" omdat we dat de andere twee zo vaak moeten zeggen hahaha. Soms wil ik wel eens weten wat er in die koppies om gaat, aan de andere kant zou dat me doodsbang maken volgens mij. De baby (serieus, hij blijft gewoon mijn baby) kan enorm boos worden als ik hem iets anders geef dan waar ik naar wijs. Driftbuien, nee schudden en weer "die die diehieeeee" roepen. Ze lijken zo klein, ik houd m'n mannetje in gedachten klein, maar ze worden zo snel groot Ik dwaal af.
Sorry ik had een hele reactie getypt maar die is nooit geplaatst denk ik. Het kwam erop neer dat ik het grotendeels wel met je eens ben alleen zie ik af en toe wel echt situaties waarin mensen zoveel ellende hebben dat ik ook niet zou weten hoe ze hun ouder(s) genoeg aandacht zouden kunnen geven. Dus zelf een zwaar gehandicapt kind dat veel zorg/therapie etc. nodig heeft, i.c.m. geldzorgen vanwege veel dure hulpmiddelen, medicatie etc. wat lang niet allemaal vergoed wordt en daarnaast bijna of helemaal burn-out door de druk van mantelzorg, geldzorgen en werk. En als je dan het enige kind bent, heb je wel een uitdaging.. Nou ja, ik kan het niet zo goed uitleggen merk ik, maar er zijn echt wel moeilijke situaties die je je bijna niet voor kunt stellen..
Ja heel trots! medaille?! Dat is ook echt een woord wat niet heel makkelijk uit te spreken is hoe kwam ze daar nou weer op? Haha. Ik zou dat eigenlijk wel willen om mijn zoon beter te begrijpen, ik wil altijd graag de waarom, waardoor etc weten zodat ik er beter op in kan spelen.
Het goede nieuws is dat ik door de griep m’n nek even vergeet Maar serieus, het lijkt iets beter. Donderdag weer naar chirurg. Aardig dat je het vraagt ❤️
Echt hè. Ik zit al in de put, maar ik weet nu wel dat als ik er nog dieper in wil, dat ik jou dan moet hebben
Maar hopelijk zijn dat uitzonderlijke gevallen en helaas is het niet uitzonderlijk dat ouderen eenzaam zijn en niet eens wekelijks bezoek krijgen. Dus ergens is er nog een grote groep die die oudere generatie helaas niet zo belangrijk vind.
Dochter haar eerste woord was papa. Ben je er elke dag 24/7 voor zo een kind, doe je alles! Heb je een man die niet aan poepluiers doet en wat krijg je voor dank... ik in ieder geval niet de eer mama als eerste woord
Zoon had voor het eerst meegedaan aan de avondvierdaagse en zei "kijk zus, mijn eerste medaille" waarna zij dus "medaille" zei. Ik wilde ook altijd weten hoe&wat en nu nog steeds, maar de zoektocht naar die ingang tot hun wereldje vreet energie. Geniet liever van de output, daar heb je veel meer aan. Niet alles valt te begrijpen of te beredeneren.
Ik heb hier echt nog nooit over nagedacht hihi We zijn weleens in CP/ Landal huisjes en dan hebben ze ook een raam in de badkamer en vind ik juist enorm irritant, heb dan echt het gevoel begluurd te worden ofzo.
Onze hond heeft zijn eigen stoel Vorig jaar hebben we een nieuwe hoekbank neergezet en onze oude versleten stoel hebben we laten staan en daar ligt de hond nu regelmatig in te slapen. Mijn zoon zit er ook weleens in en soms moeten ze strijden wie er als eerste in de stoel kan zitten, hilarisch gewoon.Gaat mijn zoon even uit de stoel dan grijpt de hond direct zijn moment en kruipt er lekker in
Gelukkig lijkt het wat beter te gaan, het duurt allemaal al veel te lang. Hopelijk ook snel over je griep heen.
Dat klopt, dat is een klein deel. En wat ik noem is een extreem geval. Maar wat ik wil zeggen is dat het vaak wel minder zwart-wit is dan het lijkt. Ik merk dat ik me ook een beetje aangesproken voel omdat ik het enige kind ben van mijn ouders en mijn vader overleden is. Als ik nu zie hoe druk mijn moeder samen met 9 broers en zussen al is met het ondersteunen en gezelschap houden van mijn dementerende oma die te eigenwijs is om naar een verzorgingstehuis te gaan, dan zie ik er soms best wel eens tegenop als ik voor haar in zo’n situatie al die zorg alleen zou moeten geven. Maar ja, ik hoop sowieso dat ze nog heel lang gezond blijft uiteraard. Maar dat kan dus ook hè, ouderen die de juiste professionele zorg of woonplek weigeren, die echt heel erg negatief en onvriendelijk zijn als er dan eens bezoek komt. Ik wil niet alles goedpraten, maar sinds ik in de thuiszorg werk, heb ik toch wel gezien dat er vaak twee kanten aan een verhaal zitten wat dit betreft.. Wat ik zelf dan wel weer positief vind (en ergens ook schrijnend), is dat wij als zorgmedewerkers vaak toch voor de hoognodige aanspraak kunnen zorgen. Ik doe ook altijd mijn best om binnen de tijd die ik heb even een praatje te maken en iemand wat op te vrolijken, ook bij de minder sympathieke personen die ertussen zitten
Wij hebben ons huis ook gekocht met het idee dat als m’n moeder niet meer alleen zou kunnen wonen, ze bij ons kan komen wonen. Ik zou het niet anders willen!