Afgelopen dinsdag ben ik opgenomen op de SEH. Vervolgens met ambulance vervoerd naar een ander ziekenhuis en daar woensdag halverwege de middag onder algehele narcose geopereerd. Ik ben woensdagavond thuisgekomen maar ik voel me zo verschrikkelijk! Kan het niet echt uitleggen. Eerst was ik alleen moe van de narcose maar vooral blij dat de pijn weg was. Vandaag had ik heel veel aan mijn hoofd en ineens sloeg het om. Ik voel me down, in de steek gelaten en onbegrepen. Mijn lijf voelt anders, ik ben trillerig en moe. Maar echt heeeel erg emotioneel. Ik heb zelfs mijn moeder huilend op gebeld ivm hulp omdat ik het overzicht kwijt was (we moesten documenten aanleveren ivm verhuizing). Net bij vriend uitgehuild omdat hij de afwas niet gedaan had en had gevraagd of ik de oudste op de fiets van de bso kon halen. ik herken mezelf echt niet. iemand hier ervaringen mee? Gaat dit gewoon weer over?
Denk je dat het alleen door de narcose komt of zou de hele situatie misschien wat traumatiserend kunnen zijn geweest?
Misschien ook spanning die los komt? Naar SEH en met ambulance, operatie; dat hakt er in. Zoiets moet je verwerken en dat kan even duren. Blijf daar ook over praten, met je moeder, partner etc, dat helpt. Ik heb vaak narcoses gehad en daarna ben ik vooral sneller moe en heb ik een slechte concentratie - de laatste keer duurde het echt wéken zo niet maanden voor ik genoeg concentratie had voor de achterkant van de Donald Duck... Echt vreselijk vervelend, maar gelukkig tijdelijk. Emotioneel ben ik wel geweest de laatste keer, maar dat was ook meer door de omstandigheden en spanning die ik heb ervaren, ik denk niet door de narcose zelf.
He er is even heel wat gebeurd joh. Je moet gewoon nog herstellen van alles Goed dat je je moeder hebt gebeld. Neem de tijd om te herstellen, lichamelijk en geestelijk. Dikke knuffel!!
Hier dacht ik ook aan. Klinkt eerder als vertrouwen in je lichaam beetje kwijt zijn k Ipv narcose bijwerkingen.
Ik herken ook de vermoeidheid en het concentratie verlies na narcose. Hier lijkt de vermoeidheid steeds langer te duren en moet elke 3 maanden dus heb voor mijn gevoel nog maar weinig periodes heb zonder vermoeidheid. Waar ik ook last van heb na narcose is dat ik sneller prikkelbaar ben. Maar dat kan ook een gevolg van de vermoeidheid zijn ipv de narcose.
Nu ik jullie reacties lees denk ik: ja er is ook wel een hoop gebeurd inderdaad. Ik merk dat ik niet meer foutloos kan typen, ik lees alles drie keer na., ik voel me raar. Maar om me heen gaat alles door. Pffff zo niet leuk dit. Ik heb het hele gebeuren totaal niet als traumatisch ervaren, tot ik dus nu sinds wonesdagavond laat thuis ben.
Het is pas 2!! dagen geleden, geef jezelf de tijd om dit te verwerken. Zou je van een ander die hetzelfde ondergaan heeft verwachten dat hij zich nu alweer 100% top zou voelen? Mijn man heeft na een simpele ingreep zonder stress (blinde darm ontsteking) iets van 10 weken nodig gehad om weer volledig te kunnen werken, hij was wekenlang doodmoe en kon zich niet concentreren.
Pak je rust en blijf praten over je emoties is het enige advies dat ik je kan geven. Kan me voorstellen dat je lichaam ook moet herstellen van de operatie.
Dan zou ik er vooral over praten met mensen waarbij jij je veilig voelt. Voel je niet bezwaard om dat te doen. Je hebt het nu te verwerken, het gaat niet weg als je het weg zou stoppen. Misschien dat de narcose er voor zorgt dat je iets meer watten in jouw hoofd hebt. Maar dat maakt het praten misschien ook wat makkelijker.
Joh wat heftig! Waar jij last van hebt is waarschijnlijk niet alleen de nasleep van de narcose. Je hebt in een zeer kort tijdsbestek nogal wat meegemaakt. Ik denk dat je niet moet onderschatten wat een impact dat op je heeft. Wat betreft de narcose....de vermoeidheid de eerste dagen is herkenbaar verder heb ik last van concentratie problemen en een overgevoeligheid voor geluid( nu na ruim een jaar nog een beetje) Ik ben al wel wat prikkel gevoelig en dat werd dus een heeeeel stuk erger. Geef jezelf wat ruimte om te beseffen wat er nou precies allemaal gebeurt is en hoe je je daarover voelt. Geef je lichaam de ruimte om te herstellen. Wees lief en niet te streng voor jezelf. Dikke knuffel❤
Ik heb 13 OK’S gehad in 9 jaar en nummer 14 komt eraan. Het is heel belangrijk dat je aan wat leuks denkt voordat je in slaap valt, maar daar heb je nu weinig aan. Ik denk altijd aan Hof van Saksen met mijn gezin Je hebt een hele tour gedaan en je lijf is aan het herstellen. Geef het tijd en rust! Je kunt evt over een aantal weken het zelfde rondje nog eens maken voor de verwerking. Je kunt zulke dingen navragen bij het patientenserviceburo van het zkh. Maar ik denk niet dat jij dat nodig hebt hoor, het is gewoon het bijkomen van alles bij elkaar. Schakel je hulplijnen in, echt no-shame hoor, het was en is niet niks. Houd je taai!
Je kunt je echt lang naar voelen van een narcose. Ik heb weken na de narcose slecht geslapen, was emotioneel, moe, prikkelbaar en was steeds misselijk. Ook was mijn concentratie weg en daar heb ik sinds de laatste operatie soms nog last van. (2 jaar verder nu!) Narcose moet je niet onderschatten, tel daar de gebeurtenissen bij op en het plaatje is compleet. Geef jezelf en je lichaam de tijd om te herstellen, dat is topsport. Sterkte voor jou!
Mensen geven vaak narcose de schuld, maar dat is geheel onterecht. Bij een andere vorm van verdoving hebben patiënten ook bepaalde klachten, gewoon omdat je lichaam veel energie verbruikt om te herstellen. Laat staan wanneer je nog emotioneel dingen te verwerken hebt! Onderschat het dan ook niet. Wees lief voor je lichaam en jezelf door goed te eten en voldoende rust te nemen.
Het is net gebeurd, geef jezelf echt de tijd om alles te verwerken (zowel lichamelijk als geestelijk ). Ik had 5 jaar terug een geplande operatie maar heb me zeker 12 dagen naar gevoeld van de narcose, heb 11 dagen als een halve zombie in bed gelegen en dacht dat ik doodging.
Denk dat het meeste nu wel is gezegd. Wilde he alleen even sterkte wensen met je herstel! Neem je tijd en gun jezelf rust..! Dikke knuffel!
Heel herkenbaar wat je schrijft, en inderdaad eigenlijk heel begrijpelijk na alles wat er in korte tijd gebeurd is. Sterkte met het herstellen van alles en gun jezelf de tijd! Wat ik nog wilde noemen: zelf reageer ik zeer slecht op verschillende pijnmedicatie. Ik word sowieso snel somber bij vermoeidheid, maar met iboprufen wordt dit heel erg versterkt en wordt alles zwart voor mijn gevoel. Met diclofinac (of hoe schrijf je dat?) krijg ik heel nare dromen en voelt het bij mij snel alsof het nooit meer goed komt. Ik ga dus altijd zo snel als het kan over op alleen paracetamol. Misschien heb je hier niks aan, maar wilde het toch voor de zekerheid noemen.