Mijn ouders. Ik ga 1 keer in de week langs mijn ouders met de jongste (binnenkort gedaan, want hij start met school). Zo bepaal ik zelf hoe lang ik blijf. Mijn vader die kan hier wel plots voor de deur staan op eender welke dag. Hulp als komen poetsen tijdens langdurige ziekte, helpen met de kinderen, eens naar de winkel gaan, eten bij hen of eender wat is uitgesloten. Dat doen ze niet en zal ook nooit gebeuren. Schoonouders Max 6 keer per jaar. Die hebben ook weinig behoefte aan contact lijkt ons. Zijn ze hier, dan doen ze het wel geweldig met de kinderen. Daar kan ik echt niets van zeggen.
Mijn ouders wonen dicht bij en mijn moeder past iedere week een dag op, die zien we dus regelmatig (ik minder vaak dan de kinderen en mijn man, doordat ik laat thuis ben van mijn werk en dan is mijn moeder vaak al weg). Daarnaast denk ik nog een keer of twee per maand oid. Mijn schoonmoeder woont wat verder weg, die zien we in principe om de week, soms vaker. Voor ons is het prima zo, schoonmoeder iets vaker zien zou wat mij betreft wel mogen.
Wat had ik graag gewild dat ik mijn moeder elke week kon zien. Ze is overleden aan kanker, voordat mijn kinderen geboren zijn. Vader zie ik minimaal 1 keer in de week. De kinderen en wij vinden dat geweldig. Ik vind het zeer belangrijk om mijn familie te zien. Mijn zus en 2 broers zie ik ook minimaal 1 keer in de 2 weken en tussendoor bellen en appen we met elkaar. En ja...we hebben het druk met werk en al die activiteiten van die kids bij elkaar, maar tijd voor elkaar maken is een must (en behoefte) in onze familie. Ik merk, als ik de berichten lees, een heel groot cultuurverschil tussen de Nederlandse en Marokkaanse (ik ben Marokkaans). Ik kan het mij niet voorstellen om familie zo weinig te zien. Dat voelt voor mij ook niet als een plicht, dus ik vind dat ook niet vervelend. Ik ben geboren en getogen in Nederland en sta soms versteld van hoe 'druk' we het hebben. Te druk voor 1 van de belangrijkste dingen in je leven: je familie. Dit is overigens geen kritiek naar de Nederlandse 'cultuur'. Dit zie je nu ook steeds meer bij Marokkanen in Nederland. Het is alleen, voor mij, naar om te zien dat ouders en schoonouders hun kinderen en kleinkinderen weinig zien terwijl daar wel behoefte aan is. "Bedankt mam en pap voor alle zorg toen ik jong was, maar nu heb ik je niet meer nodig". Ik weet natuurlijk wel dat dit niet bij iedereen zo is, maar zie en spreek te vaak bejaarden die zeggen eenzaam te zijn en dat ze hun kinderen en kleinkinderen weinig zien. Geen idee wat ik wil bereiken met dit bericht. Ik was alleen van plan de eerste alinea te posten. Oeps...
Ik zie mijn moeder niet zo veel, zij is na de dood van mijn vader begonnen aan haar nieuwe leven en ik heb het idee dat ik daar niet zo goed in pas. Het contact wat we hebben is prima verder. Maar denk dat we elkaar elke maand zien inclusief verjaardagen. Mijn schoonouders wonen paar huizen verderop en zien we paar keer per week. Zij zijn ook een super lieve en fijne opa en oma voor mijn kinderen.
@Teacher86: Ik denk dat er verschillende redenen kunnen zijn waarom ouderen hun kinderen weinig (zeggen te) zien, bv. 1. de kinderen hebben het echt druk (en dat in combinatie met soms veel reistijd maakt het soms lastig alle ballen in de lucht te houden), 2. het contact is minder goed dan de ouders doen voorkomen (en dat kan ook door hun eigen toedoen komen), 3. kinderen komen regelmatig, maar de ouderen ervaren het anders (dat is wat ik nu bv. bij de zus van mijn schoonmoeder zie, ze heeft geen kinderen, maar mijn schoonmoeder komt daar drie keer per week, maar haar zus doet voorkomen alsof ze zelden bezoek krijgt).
ze kan dit natuurlijk niet afdwingen, maar op een gegeven moment is het ook heerlijk dat je na je werk dan nog even tijd voor jezelf hebt. Kan je ff boodschappen doen zonder maxi-cosi gesleep of even boven stofzuigen zonder rondrennende dreumes. Of gewoon ff niks. Lijkt mij wel fijn. En dan hoef je ook niet meer op visite die week.
@Teacher86 ik vind het heel mooi hoe jij het contact met jouw familie omschrijft! Ik kan me ook goed voorstellen dat je dat voor iedereen zo zou willen zien en het je verbaasd dat het bij autochtonen gezinnen er soms anders aan toe gaat. Ik denk dat daar een paar mogelijke verklaringen voor zijn. Ik denk dat bij autochtone Nederlanders inmiddels binnen het gezin vaak de vader en moeder allebei werken, dus ook echt drukker zijn dan wanneer moeder altijd thuis is. Vroeger zag je namelijk bij autochtone Nederlandse gezinnen ook dat er toch wel een intensiever contact was met de ouders. Ook zie je vaak tegenwoordig dat ouders verder weg wonen in vergelijking met vroeger, waar de ouders in het zelfde dorp of dezelfde stad wonen of in ieder geval dichtbij. Ook denk ik dat inmiddels mensen op latere leeftijd kinderen krijgen en dus opa en oma’s ook ouder zijn wanneer ze klein kinderen krijgen. Ik denk dat in het ideale Geval opa’s en oma’s hun kinderen helpen wanneer de klein kinderen nog erg jong zijn, en wanneer ze zelf al wat ouder en hulp behoevend zijn en de klein kinderen inmiddels al iets groter zijn, de kinderen dan hun ouders kunnen helpen.Maar ik heb het idee dat tegenwoordig ook niet alle opa’s en oma’s zo dienstbaar zijn naar hun kinderen. Je ziet toch wel vaak dat ze het leuk vinden om even met de klein kinderen te komen spelen of op de koffie te komen, maar echt heel erg ondersteunend zijn in het gezin zit er vaak niet bij. Overigens vind ik het niet zo dat puur om de reden dat je als ouders kinderen op de wereld heb gezet, dat die kinderen dan het ook verplicht zijn later om hun ouders te helpen. Je brengt de kinderen in de wereld om een mens te zien op groeien en te vormen en daarna gaat deze de wijde wereld in en gaat zijn eigen leven leiden.
Mijn ouders zien de kinderen wisselend. Soms zien we elkaar 3 keer in één maand (familie verjaardagen dicht op elkaar) en soms twee maanden niet. We wonen op anderhalf uur van elkaar, dus "even" een nachtje logeren is ook vaak de moeite van het rijden niet waard. We vangen dit op door gebruik te maken van de schoolvakanties, dat de kinderen dan een paar dagen naar opa en oma kunnen gaan. Mijn schoonouders leven helaas niet meer en mijn schoonmoeder was afhankelijk van mijn ouders of haar eigen kinderen om bij ons op bezoek te komen. Mijn zusje en haar man en zoon zien we veel vaker dan mijn schoonfamilie. Zwagers/schoonzussen hebben eigenlijk allemaal al grotere kinderen, sommige zijn inmiddels zelf ook al grootouders. Hen zien we op een aantal familiedagen, anders eigenlijk niet. Dit komt mede door de reisafstand en het feit dat zij wel allemaal dicht bij elkaar wonen... waardoor verjaardagen toch vaak door-de-weeks worden gevierd. Onze twee kleinzoons (van bonusdochter en haar man) zien we ook jammer genoeg veel te weinig. Niet omdat we niet willen of "mogen", we wonen op 3 uur reizen enkele reis van elkaar af.
Zo min mogelijk! schoonouders zien we eens per 2 maanden ofzo? ouders wonen naast ons maar in principe zien we elkaar eens per maand echt als het ware. We hebben kindjes omdat wij Ze graag wilden en dus niet voor de opa/oma’s en buitenwereld.... daarnaast respecteren m’n schoonouders ons niet in bepaalde vlakken dus dan is het gauw klaar... de meeste vinden ons raar of hard “ want je moet de opa’s/oma’s koesteren etc “, of, daar zijn ze oma voor..,, maar nogmaals we hebben de kids omdat wij ze graag wilden... En hebben ons eigen leventje! Ofwel, je moet doen wat je zelf prettig vind! Niet wat een ander graag zou willen..,,
Zo lees je maar, hoe verschillend iedereen hier in staat en ook om heel diverse redenen. Persoonlijk ben ik van mening dat kwantiteit en kwaliteit niet perse hand in hand gaan en dat er dus geen gouden regel is voor dit soort dingen. Misschien zie je elkaar maar eens per maand, maar is de oprechte belangstelling heel groot. Misschien zie je elkaar elke week maar blijft het mooi-weer niveau. Onze kinderen zien één set grootouders meermaals per week. We lopen er bovendien bijna elke dag langs,op weg naar school en zwaaien dan vaak. Hoewel grootouders door omstandigheden weinig kunnen komen bij ons en ook weinig kunnen ondernemen met kinderen, is de liefde en belangstelling heel groot en de band wederzijds dus evenredig fijn. Ze zien elkaar omdat daar wederzijdse behoefte aan is. Gewoon voor het fijne, functioneel contact, als in oppas,slechts bij heel hoge uitzondering. Daar ben ik zelf nml geen voorstander van. Andere grootouders hebben heel weinig interactie met ons en onze kinderen. Jammer, maar het is niet anders. Hun leven, hun keuze, hun gemis.
Hij blijft daar ook slapen de dag ervoor.. dus dan ziet mijn man (en ik) hem best lang niet. Het gaat mij dan vooral om dat afdwingen terwijl ze hem dan al een avond+nacht+dag +avondeten heeft gehad. Het is een uur rijden van mijn werk naar haar en ik ben pas half 7 klaar. Hoe laat "mag" ik dan wel mijn kind halen?
Tja ik denk dat je moet kijken wat jullie willen en daar ook grenzen in aangeven. Hier komt niemand onverwachts langs want daar houden wij echt niet van. Even van tevoren is niet erg als we het maar weten. Mijn schoonouders ongeveer 1 keer in de 2 maanden (40 min rijden) en mijn moeder een paar keer in het jaar. Ze woont 1.5 uur bij ons vandaan. Gaat ook niet soepel dus is het wel prima zo.
Gisteren is het weer zo raar gegaan. De man van mijn moeder gaf de fles aan S maar vertikte het om hem te laten boeren terwijl ik hem vertelde dat dat moest omdat hij anders niet verder drinkt. Maar meneer vond dat hij gewoon niet meer wilde en vol zat.. hij had 1 derde over.. 1 derde... dus hij zette de fles weg en luisterde niet naar mij ondanks dat ik op mijn strepen stond. Toen ik dus mijn kind wilde pakken om verder te voeden werd hij boos en zei dat ik niet zo moest pushen (ik ken mijn kind.. hij moet tussendoor boeren anders komt alles er weer uit). En hetzelfde verhaal met inbakeren..ZIJ vinden het niet kunnen dus doen ze het niet. Toen heb ik hem maar zelf naar bed gebracht want ik bepaal dat toch?! Ben ik nou gek aan het worden of irriteert alles me gewoon heel snel? ik twijfel soms echt aan mezelf maar ik vind het zo asociaal dat ze niks respecteren zoals wij het willen. Schoonouders en mijn vader en zinn vrouw zijn zo anders (gelukkig)
Jij bepaald dat ja! En zij hebben niks te zeggen. Als ze zo eigenwijs zijn dan dus niet meer laten voeden en naar bed laten brengen. Natuurlijk moet een kind boeren tijdens of na een voeding. Niet aan jezelf twijfelen hoor!
Normaal geef ik ook borstvoeding en in de avond een fles maar er werd gezeurd dat ze nog noooooit een fles hadden gegeven.. gek he met borstvoeding? Dus heb ze een fles laten geven maar had er gelijk spijt van haha
Dat snap ik. Gewoon voet bij stuk houden voortaan hoor. Als je kindje wat ouder is dan luistert het allemaal wat minder nauw qua eten en slapen. Maar nu wel. Ik zou zeker nu al je grenzen trekken en aangeven. Anders gaat dit van kwaad naar erger.
oh dan wordt het wel erg laat voor je kindje. Ik dacht dat je misschien vroeg klaar zou zijn. Vergeet mijn eerste reactie. Jammer dat ze niet door heeft dat je kindje weer op tijd naar bed moet.
Mijn moeder komt 1x in de week bij ons in huis oppassen na schooltijd. Dan kletsen we altijd even bij. Verder komt ze alleen langs met een verjaardag of een ander oppas moment ofzo. Wij gaan 1x in de 2 weken ongeveer bij haar op bezoek. Kinderen blijven er zo'n 4x per jaar een nachtje logeren. Mijn schoonvader en zijn vriendin zien we denk ik 1x in de 2 maanden. Wisselend zij bij ons of wij bij hun op bezoek. Zij passen niet op (willen ze niet) alleen in uiterste nood en wanneer het hen ook uitkomt. Ze wonen allebei op ongeveer 20/25 min rijden van ons.
Mijn ouders passen op dus die zie ik 2x per week bij ons thuis En soms gaan wij daar koffie drinken dus dan 3x Mn schoonouders zie ik 1x per 2 weken
Bij te veel eisen en te weinig rekening houden met zou ik een andere oplossing zoeken voor opvang... Lijkt me zeer vermoeiend hier wekelijks mee geconfronteerd te worden (en er dan ook nog zo’n eind volt te moeten rijden)... Lijkt me tijd voor een goed gesprek, waarin je je grenzen duidelijk aangeeft. Dan is het aan je moeder en partner om er iets aan te veranderen. Doen ze dat niet, dan is het aan jou wat je daar mee doet. Bv. een KDV of gastouder zoeken ipv je moeder als oppas. En als je haar dan alsnog op laat passen, dan weet je ook waar je voor kiest.