Daarom lach ik altijd een beetje begrijpend naar iemand in het vliegtuig met een huilende baby of een jengelend kind. Die ouders kunnen er niets aan doen en vinden het erger dan wij allemaal bij elkaar. Maar ook ik zou mijn vroegere ik weleens streng willen toespreken toen ik zat te mopperen over dat jankkind achter me in het vliegtuig
Precies. Met 1 is het (vaak) makkelijker. Laatst zei een collega; 'mijn kind he, die gaat echt niet de hele tijd achter een tablet. Een kwartiertje per dag is meer dan genoeg.' Toen dacht ik ook; spreek je nog wel later
Ik herken het wel maar zie ook grote verschillen tussen mijn kinderloze vriendinnen. De een is werkelijk super begripvol en flexibel, vind het nooit een probleem om naar mij te komen als het met oppas regelen niet lukt. En ondanks dat ze ze zelf echt niet wil en ook niks met kinderen heeft, doet ze wel moeite om met mijn kids te spelen als ze ze ziet. Een ander snapt het gewoon echt niet. Bleef 3 uur hangen op kraamvisite bij de eerste en was ook nog eens eindeloos over haar werk aan het klagen. Ze is sowieso nogal egocentrisch en pas toen ik kinderen kreeg viel het me op dat ik eigenlijk altijd rekening hield met haar wensen. We spraken altijd bij haar (in de buurt) af omdat ze snel vermoeid is. Is erg kieskeurig in wat ze eet en op welke momenten. Ik ging daar altijd in mee, want maakte mij niet zoveel uit. Toen ik kinderen kreeg maakte sommige dingen me ineens wel uit. Maar andersom rekening houden met mij, ho maar. Die vriendschap staat nu op een héél laag pitje....
Hier halen ze dat kwartiertje per dag niet, misschien eens per maand een kwartier, en nu? Omdat hij geen kinderen heeft en die van jou kennelijk meer achter een tablet zitten, is wat hij zegt meteen heel raar en onwetend? Volgens mij oordeel jij juist over hem, dat hij bv naïef zou zijn, terwijl dat totaal niet zo hoeft te zijn.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Net zoals uitgaan of naar de kroeg gaan in het weekend. Ja je bent moeder of vader, maar je eigen leven is echt niet voorbij met kinderen. En als iemand de luxe heeft om regelmatig te kunnen gaan stappen wie zijn wij om daarover te gaan oordelen? Hier een dochter van bijna 10 en wij houden niet van stappen maar we houden er ook net zoals jou van om lekker tot 1 uur of soms zelfs nog later te gamen of film of serie te kijken. Helemaal niks mis mee toch Wij hebben in begin ook regelmatig gehad dat vrienden van partner kwam, ja vanavond voetballen, of gamen? Soms vond ik dat vrij irritant last minute. Maar dan ging mijn partner lekker alleen en bleef ik bij de kleine meid, en in de zomer ging ik mee naar het voetbal veld en samen met dochter rond lopen! Je kan er een eigen draai aangeven en jezelf heel moeilijk maken. Of wat soepeler erover denken en het jezelf minder moeilijk maken.
Ik herken het ook. Maar dat ze het slaaptekort en de heftigheid van een huilbaby niet begrijpen, daar ben ik allang aan gewend. Dat begrijpen veel ouders met ‘makkelijke’ kinderen/slapers ook niet overigens. Ik zie wel altijd een heel groot verschil, een bepaald inlevingsvermogen ofzo wat ontbreekt. Ik heb een super aardige meelevende kinderloze, single collega. Maar toch begrijpt ze bepaalde dingen niet lijkt het. Terwijl mijn collega met zelf ook jonge kinderen thuis soms zonder dat ik iets hoef te zeggen het al begrijpt. Ik weet niet wat het is, maar een soort levenservaring 2.0 ofzo, die je pas krijgt nadat je ouder bent geworden. Misschien ook wel gewoon dat niet alles meer om jezelf en bijvoorbeeld werk draait..
Toen ik vertelde aan een vriendin dat ik zwanger was vroeg ze en ik citeer; ‘Was het geen foutje? Wat moet jij nou met een kind?’ Ze is wel geteld 1 keer langs gekomen op kraamvisite toen onze zoon al 6 maanden was. Want ze had geen tijd. Ze sliep elke dag uit tot 13.30 en werkte niet. Maar ze had geen tijd voor haar ‘beste vriendin.’ Dat is mijn ervaring met vrienden die geen kinderen hebben.
Het gaat mij erom dat zij: 1) meteen een oordeel had over (alle!) kinderen die langer dan een kwartier per dag op een tablet zitten. In sommige situaties is een tablet gewoon heel erg handig en vind ik daar inderdaad niets mis mee. Waar zeg ik dat mijn kinderen kennelijk meer achter een tablet zitten? Je doet nu een aanname. Ook zeg ik nergens dat zij raar en onwetend is. Dat maak jij ervan. Het is een hartstikke leuke meid. 2) het gaat mij erom dat je gewoon bepaalde dingen soms niet weet voordat je ouder(s) wordt. En daar is niks geks mee/aan. Dat had ik vroeger ook. Je afkeuring hierin laten blijken over iets dat je nog niet weet; dat vind ik bijzonder. Het nu door jou omdraaien dat je vind dat ik oordeel, slaat de plank mis. Het ging mij om een groter geheel dan jouw aanname. En dat jóúw kinderen een kwartier per maand op de tablet zitten; prima toch? Niks 'en nu?' Er is niks 'nu'. Jij jouw dingen en ik de mijne en weer anderen die van hen.
Ik weet nog wel dat toen mijn vriendin haar dochtertje al had en ik nog niet, ik écht dacht dat mij bepaalde dingen niet zouden gebeuren. Als haar dochter veel aandacht vroeg als peuter of jengelig was, niet haar groenten wilde eten oid dacht ik stiekem bij mezelf altijd "als het mijn kind was, dan zou ik dit en dat doen!" Of denken van, waarom geeft zij geen borstvoeding, pfft zeker weten dat ik dat wél ga doen. Alsof t heel makkelijk is... of denken van "Mijn kinderen mogen echt geen filmpjes kijken" Enzovoort Gelukkig nooit uitgesproken want heb nu zélf een peuter... Need I say more?
Wat denk je zelf? Haar nieuwe beste vriendin is nu zwanger haar reactie op Facebook na de aankondiging was -en nogmaals- ik citeer ; hehe.
Hier 2 kinderen en ze hebben nu al een maand ofzo geen tablet gebruikt. Is van zoveel factoren afhankelijk; omgeving, opvoeding, karakter en interesses van het kind etc.
Zij oordeelt toch niet als ze zegt dat zij een kwartier per dag genoeg vindt? Ik vind dat al te veel voor mijn kinderen, daarmee oordeel ik niet over anderen die het anders doen. En andersom weet jij als ouder ook niet hoe het gaat zijn als iemand die nu nog geen kinderen heeft kinderen krijgt, dus ik word altijd een beetje moe van de ‘ik spreek je later wel’. Dat impliceert toch echt een oordeel van naïviteit en ontwetendheid.
Oh en mijn schoonzusje (echt n schat hoor) slaapt op haar vrije dagen uit tot een uur of half 12, en komt áltijd onverwacht "effe" koffie drinken om 13.00 u. Als ik dus al heel de ochtend erop heb zitten, en mijn dochter nét op bed heb gelegd. Dat is echt mijn heilige uurtje dat ik even rust heb want dochter slaapt; kan ik even wat doen of nu in de zwangerschap ook even slapen. Snapt ze gewoon niet. pas echt weggestuurd zo van ja sorry maar ik ga nu naar bed... Kom je voortaan óf smorgens om 10/11u of smiddags om 15/16u???
Hoe je het ook wendt of keert, er blijft een verschil in leefstijl en vaak ook beleving. Wij hebben nu pleegkinderen. Daarvoor niet. Ongewenst kinderloos. Ik heb me, in gezelschap van vrouwen/vriendinnen, heel vaak erg eenzaam gevoeld. Het ging werkelijk ALTIJD over kinderen of zwanger zijn, opvoeden of school. Altijd. Als er dan daarover werd gesproken was het soms ook dat er dan werd gezegd; oja, daar hebben jullie geen last van. Of o dat weten jullie natuurlijk niet. Uiteindelijk ben ik zelf bepaalde bijeenkomsten gaan mijden hierom. En ja, ik heb dit wel aangegeven dat ik dat niet fijn vond. Nu ik pleegmoeder ben denk ik dus ook erg om mijn uittingen over dat soort dingen. Ik weet hoe je, waarschijnlijk onbedoeld, iemand toch snel kan kwetsen.
Haha ja hetzelfde word het niet meer hè Maar ook gewoon geen wekker zetten omdat je hebt afgesproken, dat snap ik nog steeds niet hoor
Nou niet alleen van kinderloze mensen hoor. Onze zoon was rustig 1.5 /2.5 uur per nacht wakker en dan nog op tijd wakker. Snapte een vriendin ook echt niet,haar dochters slapen nog steeds uit tot 8.30/ 9.00 Ik met dikke wallen en oververmoeid toch naar ouder kind zwemmen op de fiets Onze zoon is ook heel anders dus snapt de situatie ook niet echt. Ben al lang blij dat ze het niet herkennen Schoonbroer en schoonzus vergaten wel eens dat je toch wel op tijd gaat eten met een kind. Verder geen klachten het zijn schatten
Ik ga er heel vaak op uit als mijn kinderen slapen. Vrijwilligerswerk, bestuurswerk, uit met mijn man of vriendinnen. Alcohol niet en ik heb een bos aan oppasmeiden die ik kan bellen. Ook last minute vind ik er altijd wel eentje. Leg ze zelf op bed, volgende ochtend maak ik zelf ontbijt. Ik zie dat als het normale leven eigenlijk. Overdag ben ik er 6 dagen per week, ze gaan 1 dag naar de opvang. Ik zie mijn kinderen nagenoeg fulltime als ze wakker zijn.