Wat een vervelende situatie. Ik lees uit je verhaal eigenlijk dat het voor jou echt een grens overschreden is door zijn drugs en drank gebruik. Ik zou dan ook echt naar dat gevoel luisteren. Jij weet het beste wat jij in je leven wil. En zo te horen is het duidelijk niet iemand die zich zo gedraagt. Iemand met verslavingsproblemen is daar niet zomaar van genezen, de kans dat ze terugvallen is groter dan dat ze clean blijven. Ik vind het heel knap dat je zo kritisch naar je relatie durft te kijken, want voor je het weet ben je 20 jaar verder en heb je enorm veel spijt. Volg je hart. Heel veel sterkte.
Ik snap je gedachten gang dat het geen verslaving is omdat hij zonder ook kan functioneren. Ik zou net zo denken. Bij hem is het grote probleem dat hij niet normaal kan functioneren als hij wel gebruikt. En de dag daarna ook niet. Gebruikt hij zo ontzettend veel dat hij er zo op reageert? Is het de combi drank en drugs of kan hij er gewoon niet tegen? Niet dat het wat uitmaakt trouwens, als hij zo reageert na gebruik dan mag je van hem eisen ermee te stoppen als hij zijn gezin wil behouden! Ik ben al zwaar geirriteerd als man na een avond stappen de volgende dag uitslaapt en daarna brak en ongezellig is en weinig van mij en de kinderen kan hebben door een kater. Gelukkig is dat inmiddels ook al zeker 6 jaar geleden voor het laatst gebeurt en drinkt hij weinig tot niet omdat hij dat kater gevoel zelf ook verschrikkelijk vind. Hoe jij het omschrijft bij jouw vriend, daar zou ik niet mee om kunnen gaan. Dat zou hier de grootste bonje worden. Nu ben je nog alleen en kun je de dag na zijn stapavond gaan en staan waar je wilt. Maar straks draai je alleen op voor de zorg van jullie kindje. Ik denk dat als ik me probeer in te leven in jouw situatie de grootste frustratie zal zijn 1. Dat hij liegt. 2. Dat hij geen zelfcontrole heeft als het om drank en drugs gaat en 3. Dat jij verwachtingen van hem hebt die hij niet waar kan maken en dat is super vervelend. Als je bij hem weg gaat ben je ook alleen die zondag na het stappen. Moet je ook alleen voor je kindje zorgen maar dan zijn er geen verwachtingen die niet nagekomen worden en die maken het alleen dingen moeten doen zwaarder.
Meid open je ogen eens! Hij is verslaafd... Liegen en bedriegen, over zijn eigen en andermans (jouw) grenzen gaan, pas eerlijk zijn als jij er zelf achter komt of druk moet zetten. Niet kunnen omgaan met groepsdruk etc. Helaas is hij geen betrouwbare partner en vader. Gesprekken vanuit jou hebben weinig zin. Hij moet het zelf inzien en willen. Vanuit hemzelf niet omdat jij dat wilt. Maar waarom zou hij veranderen als jij hem maar kanssen blijft geven? Jij wordt boos, hij beloofd beterschap, hij gaat gewoon door (liegt daarover) en jij komt erachter. Kies duidelijk voor jezelf en jouw kind. Wil je dat die straks in gevaar komt door een vader die onder invloed is, omgaat met verkeerde types en de dagen daarna niet in staat is normaal te functioneren? Hij is een slecht voorbeeld en de zwangerschap heeft daar geen enkele verandering in gebracht. Aan zijn loze beloftes heb jij niets. Waarom eindeloos in gesprek? Wat hij zou moeten doen is opgenomen worden, aanmelden voor behandeling en breken met die vrienden. Hij zit in een gebruikersomgeving. En waarom zoveel uitgaan met drank en drugs? Een verantwoordelijke ouder heeft dat niet nodig. Vertel dit aan je omgeving zodat je steun krijgt. Ga zelf naar een bijeenkomst over verslaving (voor partners en familieleden met zijn er speciale bijeenkomsten). Leer er zelf wat meer over zodat jij je niet zo voor de gek laat houden. Kijk rond voor eigen woonruimte en regel nog geen zaken als erkenning en gezag.
Niet dat het veel uitmaakt voor jouw situatie ts maar voor de beeldvorming. Hoe vaak gebeurt dit? Gebeurt dit ook met drank alleen? Hebben die "vrienden" waarmee hij stapt ook allemaal een gezin? Zijn het gezamelijke vrienden van jullie? Vrienden bewust tussen haakjes als je weet dat iemand er niet tegen kan dan probeer je als vriend juist iemand er vanaf te houden. En is dat drugsgebruik in een setting van een avondje in de kroeg of op een feest in een discotheek?
Lastig zeg! Ik zou eerlijk gezegd wel echt samen aan gaan werken om hier uit te komen en hulp zoeken. Er staat nogal wat op het spel en ik vind het eerlijk gezegd te makkelijk om te zeggen 'jij hebt een probleem en als je er niks mee doet ben ik weg'. Vooral omdat er nog geen serieuze poging gedaan is om hier aan te werken. Dat vereist natuurlijk wel dat hij er aan wil werken en dat jij ook jouw aandeel hierin op pakt. Succes!
De enige optie voor mij om bij hem te blijven zou zijn als hij inziet dat hij een serieus probleem heeft, hier hulp voor gaat zoeken, al zijn vrienden inlicht en voorlopig überhaupt niet meer gaat stappen. Hij neemt jou niet serieus, hij liegt tegen je, hij kan zo niet voor een kind zorgen en jij hebt er een groot kind bij zeg je zelf al! Zo doorgaan met kind erbij zometeen zou voor mij geen optie zijn. Wat zou je ervan vinden als je kind straks ouder wordt en dit bewust mee gaat krijgen? Dat zou voor mij ook echt een no-go zijn. Beetje hard misschien maar je vroeg om ongezouten meningen.. Veel sterkte en wijsheid gewenst iig!
Dus hij wordt alleen agressief als hij uitgedaagd wordt een vrienden houden hem dan tegen. Wat nu als je kind huilt, te veel lawaai maakt met spelen, je de hele nacht heeft wakker gehouden en op die manier zijn/haar vader "uitdaagt" wie gaat hem dan stoppen?
Ik heb een hele sterke mening over drugs en alcohol gebruik. Bij mij is het een dealbreaker. Wil je per se af en toe gebruiken? Prima. Maar dan ga ik weg. En ik geloof oprecht dat het voor een ongeboren kindje niet meteen schadelijk is als zijn papa en mama al voor zijn geboorte uit elkaar zijn. Ik weet dat een heleboel mensen hier anders over denken. En dat is ook goed natuurlijk. Maar het gaat in deze situatie om jou, je vriend en jullie kindje. Wat een ander zou doen maakt geen mallemoer uit. Jij kiest ervoor of je met je man verder gaat en op welke manier, of niet. Jullie zijn samen verantwoordelijk voor de opvoeding van jullie kindje. Zet eens op een rijtje wat jij wilt, waarmee jij wel en niet kunt leven en ga dan het gesprek aan. Dan kan hij ook zeggen wat hij wilt, waar hij niet mee en zonder kan leven en kijk dan of jullie matchen.
Ik lees dat je schrijft dat hij niet verslaafd is. Een verslaving duidt enkel op het maar niet kunnen laten. Normaal kunnen functioneren hoeft daar niks mee te maken te hebben helaas. Je partner is zeer zeker verslaafd! Hij kan het zelfs niet voor de liefdes van zijn leven laten. Heeeel snel hulp laten zoeken, zou ik zeggen. En misschien hem vragen bij zn ouders te gaan slapen (zodat hij het er met hen ook over moet hebben). Openheid en schaamte zorgen vaker voor een inzicht tot verandering. Zolang jij laatste kansen blijft geven neemt hij dat niet meer serieus, ben ik bang. Veel sterkte !
Je hebt hem nu vaak genoeg gewaarschuwd. Hij zou bij mij twee keuzes hebben: 1. Morgen naar de huisarts om hulp te vragen bij afkicken 2. Uit elkaar Van een afstand bekeken denk ik dat het voor jou en de baby beter is om uit elkaar te gaan. Je vertrouwen is geschaad en dat gaat echt niet meer goed komen. Je zult altijd achterdochtig blijven. Dat geeft veel stress en dat is nu ook al niet goed voor jou en de baby.
Hij is wel verslaafd, zonder twijfel. En als voormalige (weliswaar ander middel) verslaafde kan ik je 1 ding zeggen: jij kunt er niet voor zorgen dat hij afkickt. Dat kan hij enkel zelf en alleen als hij dat 100% zelf wil kan het slagen. En dan nog is het geen garantie. Dus je zult ook voor jezelf een alternatief plan moeten maken: wat ga jij doen als hij niet afkickt? En als hij wel wil, ben je bereid om hem te steunen in een héél lang uitputtend traject? Dat betekent niet dat hij loze beloftes doet of een slechte vent is. Hij meent het waarschijnlijk wel! Dat maakt het ook zo lastig. Heel veel sterkte to. Ik breng het wat bot, maar dat is omdat ik weet hoe dit doorgaans werkt. Hij is absoluut verslaafd.
Ik heb zelf een relatie gehad met iemand die verslaafd is aan cocaïne. En één ding weet ik zeker: er is een reden waarom hij dit (regelmatig/vaak) gebruikt. Weet je de onderliggende reden? Daarnaast zijn naar mijn ervaring, verslaafden vaak egoïstisch bezig en totaal geen idee wat er in naasten om gaat. Dus hem voor een keuze stellen, zal misschien niet eens werken. Dan werk je hem alleen tegen je. Als hij verslaafd is, gaat het pittig worden. Veel ups en downs. Hij moet er zelf 100% achter staan om te stoppen. Anders werkt t niet.
Je geeft aan dat eigenlijk alles positief is, behalve drugs en alcohol gebruik. Misschien een idee om te richten op het positieve? Hem niet beperken in het maken van keuzes, maar hem wel verantwoordelijk stellen voor hoe hij jou en jouw naasten behandeld? En aangeven dat hij er eerlijk over mag en kan zijn. Je kan natuurlijk wel aangeven je niet prettig te voelen bij drugsgebruik, het gesprek erover open houden. Hem niet aanspreken als bekritiserende ouderfiguur, maar meer als extern geweten. Zorg dat je gelijkwaardig blijft, hij mag zijn keuzes maken, jij mag er wat van vinden, maar hoe dan ook blijft het zo dat hij zijn keuzes mag maken. Je kan beter informeren naar het waarom, dan het afkeuren. Hem steunen om de keuzes te maken die het best passen bij het leven dat hij wil leiden. Als dat een leven vol drugs is, dan is dat waarschijnlijk zonder jou, maar misschien wil hij wel stoppen of misschien kan jij accepteren dat hij het wel een enkele keer doet met een avondje stappen, zolang hij zich niet als een achterlijke gedraagt, het binnen de perken houdt en er open en eerlijk over is. (Als hij helemaal niet “mag” gebruiken, dan is liegen in het geval dat hij wel gebruikt wel een logisch gevolg) Ga er over in gesprek: hoe kunnen jullie er samen voor zorgen dat het voor jullie allebei goed is? Het wordt nu neergezet als alles of niks, maar misschien is er een tussenweg?
Beetje jammer dat meteen iedereen het een verslaving noemt, als het idd incidenteel is en niet wekelijks is dat het namelijk niet. Wat wel zou kunnen dat het liegen voortkomt uit het feit dat hij ook zelf wel weet dat het niet slim is en jij boos zal worden. Ik gok idd ook groepsdruk en dan zwichten, dat zie je zo vaak met mannen (even lekker generaliseren) vooral met hoeveelheid drinken niet voor de ander onder doen etc. Probeer het gesprek open in te gaan waarom komt het er toch elke keer van, wat zou anders kunnen. En ook even aangeven dat wanneer de kleine er is hij ook gewoon om 0700 weer present moet zijn kater of niet. Savonds een man sochtends ook. Denk vooral dat je vóór jezelf moet bedenken wat kan je wel en niet accepteren. Als hij verder gewoon jou droomvent is dan lijkt het me toch ook mooi als je er samen uitkomt.
Denk dat ik er wel iets over kan zeggen,al is het zo'n kort verhaal. Aangezien ik het zelf heb meegemaakt en meer rode vlaggen zie dan op een spaanse rodeo. Incidenteel gebruik kan wel degelijk een verslaving zijn. Ik geloof dat de dsm nog steeds een bepaalde frequentie beschrijft, echter in de praktijk wordt er voor diagnose naar het waarom en de impact gekeken, en verslavingsgedrag zoals liegen, toezeggen en opgeven, excuses etc. Ik voldeed volgens dsm ook niet aan de criteria en reken maar dat ik verslaafd was. En hoe incidenteel hebben we het over.. een paar keer de laatste maanden zegt To, dat is nogal breed én wat man geeft aangegeven.
Dat zie ik veel mensen schrijven. Maar kan hij het niet laten staan of wil hij het niet laten staan? Dat weten wij allemaal niet dus om nou allemaal te roepen dat hij een verslaving heeft vind ik echt ver gaan. Moppie35 ik reageer toevallig nu op jou en deze reactie slaat niet perse op jou alleen dus.
Hier ben ik het mee eens. Ik zou een goed gesprek met hem aangaan en hem verbieden om te stappen met die vrienden zolang hij dan (teveel) drank en of drugs gebruikt.
Ik weet niet of hij wel of niet verslaafd is. Maar stel je beeindigd de relatie. Wat dan? Jullie kind moet dat vanaf het begin een relatie met hem opbouwen zonder jouw erbij. Ooit blijft hij slapen bij zn vader. Wat als hij dan verder gaat met drugs? Wat als het erger wordt? Ik zou op dit moment vooral aandringen op prof. hulp en eventueel ook gewoon ruimte geven om, om de zoveel tijd wel iets te gebruiken. Maar zoals anderen ook al zeggen, coke gebruik is niet zonder reden denk in. Daarom ook vooral hulp zoeken.
Op zich ben ik het grotendeels met je eens. Maar angst om het kind straks alleen bij zijn vader te laten vind ik dan ook weer geen goede reden om maar bij hem te blijven.