Dit herken ik ook heel erg. Hier duurde het ook heel lang voordat hij samen met kindjes ging spelen, zich ging aansluiten en eens een speelafspraakje had. Hij was vooral heel veel aan het observeren, kijken wat andere kinderen doen en vooral heel veel bij de juf melden over wat wel/niet goed ging of de bedoeling was. De juf heeft daarin heel veel moeten sturen, maar hij had tot de kerstvakantie wel een super goede juf die hem heel goed begreep. Hij geeft nu ook zelf aan dat hij op school niet wil lezen/schrijven en rekenen, daar heeft hij geen zin in zegt hij. Hij doet keurig de opdrachten mee hoor in de klas en de juffen weten van z'n voorsprong, bieden daarin ook echt wel extra uitdaging aan, maar zelf zegt hij gewoon dat het voor hem niet hoeft. Hij zei van de week nog, geen 1 kindje uit groep 2 kan lezen, alleen ik, dus ik wil niet lezen op school. Nu weet ik gelukkig dat de juf hem soms wel laat lezen, hij doet keurig wat de juf van hem vraagt, maar in zijn hoofd heeft hij dus duidelijk zoiets, ik doe alleen wat de rest doet en wat 'hoort'. Wil inderdaad ook geen moeilijkere dingen uitproberen. Neem smartgames, hij komt er even niet uit en legt het of gelijk aan de kant of hij gaat gewoon weer 1 van de eerste oefeningen doen, want die kan hij tenminste. Wat wel heel leuk is, hij is vorige week van groep 1/2 naar groep 2/3 gegaan (groep 1 werd te groot dus is groep 2 doorgeschoven naar 3) en dat heeft super goed uitgepakt. Hij gaat met veel meer plezier weer naar school, ook al doet hij gewoon nog het werk van groep 2, hij is weg bij 'de kleintjes' en ziet om hem heen nu ook veel meer gebeuren met letters en cijfers, dat waar hij juist zo sterk in is en zijn interesse ligt. Overigens blijft z'n gedrag wel afwijkend. Blijft heel erg van de structuur, onrecht of oneerlijkheid maakt hem heel boos/verdrietig, waardoor hij als het echt goed mis gaat even niet te bereiken is. Gelukkig gebeurd dat tot nu toe niet echt op school, maar thuis of eigenlijk vooral in een andere omgeving met ons erbij wel regelmatig. Bijv. omdat spelletje op de Wii niet gaat zoals het zou moeten terwijl hij het bijv in zijn hoofd wel deed zoals het moest of hij wordt juist vreselijk boos omdat een ander kindje het niet doet zoals het hoort of dreigt te verliezen. Sociaal gezien doet hij wat hij bij anderen ziet en dat gedrag doet hij na. Voor de vakantie met z'n juf van toen besproken dat in groep 2/3 de ib'er eens mee gaat kijken. Ik blijf namelijk het gevoel houden dat er meer speelt, maar kan er de vinger niet precies op leggen. Dus we zijn nu in afwachting daarvan.
Ik snap wel dat dit erg lastig is en helemaal niet fijn voelt! Ik herken dit gedrag van een vriendje van de oudste, wat bij hem heeft geholpen is heel veel bevestiging van de juf in de klas en dan weer laag beginnen, bij wat vertrouwd is en dat steeds uitbouwen, het lijkt heel erg op faalangst en dat is logisch eigenlijk als je in een klas komt waarin je ziet dat jij hele andere dingen kan dan dat de rest van de groep doet. Ze stellen soms zulke hoge eisen aan zichzelf dat ze het vreselijk lastig maken voor zichzelf en wij weten dat dat niet nodig is, maar hoe leg je dat een kleuter uit. Dat kindje zei precies hetzelfde als jouw zoontje, ik heb geen vriendjes, ik kan het allemaal niet, heel onzeker enz. Waar je ook met de juf eens naar kan kijken is in welk groepje zit hij nu. Zit hij bij kleuters die ook net gestart zijn? Is het een optie om hem naar een andere groepje te doen met kindjes die bijv. al een half jaar op school zitten. Waar wordt je zoontje zelf blij van, juist wat sturing kunnen geven aan kindjes of zelf de sturing krijgen. Dat vriendje van de oudste werd er heel blij van toen hij mee op sleeptouw werd genomen door wat oudere kinderen. Onze zoon wordt er juist heel blij van als hij andere/jongere kinderen kan helpen. Zo zei de juf vlak voor de zomervakantie dat ze met een groepje kinderen een puzzel moesten maken. R. had iedereen opdracht gegeven voor hem de stukjes te zoeken en hij ging de puzzel maken. Was natuurlijk niet helemaal de bedoeling zo, maar hij was wel helemaal in z'n element. Moet zeggen dat in dat opzicht de juffen hier best meedenkend zijn, hopelijk bij jullie ook. Zo zat zoon tot de voorjaarsvakantie bij een vriendje in het groepje, ze zijn echt goede vrienden, maar hebben ook vaak ruzie. Nu heeft de juf ze uit elkaar gehaald, even wat meer ademruimte en met buiten spelen ofzo zoeken ze elkaar toch wel op.
Dat onrecht een slim kind erg raakt is iets wat ik veel zie. Ook in vriendinnen die uiteindelijk slim blijken te zijn. Wat betreft structuur. De gedachten van een slimmer kind draaien overuren. Dat levert veel prikkels op van binnen uit. Als er dan nog veel prikkels van buiten komen belast dat ook sneller. Dingen die passen binnen je verwachting zijn minder prikkelend. Het kan natuurlijk heel goed dat er nog iets anders aan de hand is. Maar ik merk binnen mijn familie ook dat prikkels snel te veel worden. En dat het heel prettig is om daar controle over te kunnen hebben. Als kind moet je vaak maar gewoon mee gaan in wat er voor jou bepaald wordt. Het is vermoeiend om continu sociaal wenselijk gedrag te vertonen. Op een gegeven moment dan is het op. Hij voelt zich thuis blijkbaar veilig om het te uiten. Ik heb een tijdje onze oudste vanuit school in zijn eentje op zijn kamer laten spelen. Dan kon hij zich weer opladen. Dat heeft goed geholpen.
Dat breekt je hart. Onze zoon werd ook met de week onzekerder. Gelukkig keerde het tij op een bepaald moment en ging het steeds beter. Hij heeft nog steeds geen speelafspraakjes gehad, maar hij gaat wel met plezier naar school. Achteraf denk ik dat het tij keerde doordat hij andere juffen had. Van 1 van zijn oude juffen kreeg ik ook een knoop in mijn maag. Het blijft een gevoel en ik weet niet of het er iets mee te maken had. Er zat ook nog een zomervakantie tussen waarin hij weer echt kon opladen, dingen kon vergeten en weer een frisse start kon maken. Wat is jouw gevoel bij de school en de leerkrachten?
Ja je omschrijft het perfect. Dit is ook hoe ik het zelf zie, maar blijf het wel erg lastig en intensief vinden soms. Hij geeft zelf ook wel aan dat het soms zo druk is (omgeving, veel praten), maar ook dat het druk is in zijn hoofd. Gelukkig kan hij steeds meer aangeven, maar vanuit mijn omgeving krijg ik vaak het gevoel dat wij bijv te soft zijn, hem teveel laten bepalen, hem gewoon wat harder moeten aanpakken of hij moet maar aan dingen wennen. Bijv een verjaardag, spelen met de andere kinderen gaat dan vrijwel nooit goed, het is altijd huilen geblazen, ik denk dat ik het allemaal vanuit zijn koppie wel kan verklaren, maar anderen vinden er vaak toch wat anders van. In dat opzicht zou het soms fijn zijn als iets een naam heeft zodat je wat uit kan leggen. Al blijft het voornaamste dat je een kind gewoon accepteert zoals hij is en je de opvoeding verder lekker aan de ouders overlaat. Poosje op zn kamer spelen hebben wij ook wel geprobeerd, even kleuren of puzzelen, maar hij wil liever bij ons beneden zijn. Betrekt ook in alles de klok. Zo ik heb nu een kwartier zelf gespeeld, nu ga ik uitrusten. Of mama gaan we nu wat samen doen want ik heb al 20 minuten gespeeld, hij kan op de 1 of andere manier heel moeilijk ontspannen in spelen, tenzij het een beeldscherm is en juist daar wil ik hem soms een beetje vanaf om dat dat ook wel eens een obsessie lijkt, maar ergens dus ook weer dient voor ontspanning/ontlading.
Hij vindt school zelf erg leuk, is heel enthousiast als we erlangs rijden enzo. Juf is echt veilige basis, die zoekt hij ook op op t schoolplein. School voelt verder wel goed. Heb ook het idee dat ze wel willen inzetten op wat het beste is. Doorstromen naar groep 2 als dat beter lijkt, ib’er inschakelen had ze het al over. Dus het zit allemaal verder wel goed. Ik denk alleen dat ie 30 kinderen in de groep (te) overweldigend is. En met buiten spelen dus 100 kinderen. (2x 30 groep 1 en 40 kinderen groep 2.) In combinatie met faalangst/onzekerheid.
@Olifantje1991 Hij zit idd tussen de andere startende kleuters. Had ook al bedacht dat het wat kan helpen om hem op een andere plek te zetten. Voor nu wacht ik even af. Hij is pas 1 dag naar school geweest sinds 10 min gesprek. Had ook wel het idee dat juf het aanpassen/onderpresteren herkende. En denk dat ze er ook wel mee wat gaat doen. Zoon is nu sinds vrijdag ziek, morgen studiedag dus woensdag weer naar school, maar andere juf. Dus donderdag weer z’n vaste juf. Heb wel vertrouwen in haar.
Oh dat vind mijn zoon ook niet fijn. Eerst was zijn koppie ook helemaal gestrest als hij uit school kwam en al die ouders zag staan. Gelukkig is dat nu weg. Hij gaat mij direct zoeken en dan pakt hij zijn focus en weet hij dat hij de drukte uit gaat kunnen. Naar de stad gaan is bijvoorbeeld ook geen goed idee. De school doet wel veel kinderen tegelijk naar buiten zeg. Bij mijn zoon wisselen ze af en gaan er twee klassen tegelijk. Ook hebben ze relatief veel staan op het plein waardoor je niet het gevoel hebt dat het 1 grote drukke vlakte is. Dat is een andere plek dan waar de kinderen gehaald worden. Is het een optie om bijvoorbeeld eerder naar binnen te gaan om even een momentje rust te hebben voor ze weer de klas in gaan?
Als een beeldscherm zijn manier van ontspannen is dan zou ik daar wel voor kiezen als hij uit school komt. Maar ik moet toegeven dat ik niet moeilijk ben met de tv. Ik vind zelfs dat het heel leerzaam kan zijn en dat het meer uitmaakt wat er op tv is. De hele dag is natuurlijk niet goed. Maar ik denk ook dat het niet goed is als een kind overbelast raakt doordat hij zich niet weet te ontspannen.
Die grote groep is tussen de middag. Ik neem aan dat ze met buiten spelen normaal met alleen groep 1 zijn. (Ff gevraagd, is idd alleen met groep 1, maar das nog steeds 60) Wat betreft het wegbrengen tussen de middag zal ik eens aankijken en eventueel overleggen. In ieder geval ga ik hem bij de juf afgeven ipv begin van het schoolplein.
Het kan echt helpen om vooraf afspraken te maken over wat een kind buiten gaat doen en om hem/haar te koppelen aan een kind wat al langer op school zit en hem/haar kan begeleiden. Mijn jongste dochter liep in het begin verloren rond, zowel in de klas als buiten. Ik sprak per dag met haar af wat ze ging doen, zodat ze houvast had. Ook heb ik de juf gevraagd haar wat meer te sturen en ook op gang te helpen (of haar te koppelen aan een ouder kind wat dat kon doen). Voor haar werkte dat heel goed. En ze had het voordeel dat ze in een groep 1/2 zat, waardoor er genoeg kinderen waren die haar konden helpen. Een aantal meisjes hebben dat ook, deels uit zichzelf, deels geinstrueerd door de juf, heel goed gedaan!
Ja, je moet het inderdaad ook even de tijd geven. Super fijn dat de samenwerking met de juf goed is, goed in de gaten houden en gewoon nog weer even een gesprekje aanvragen als het nodig is. Bij R. heb ik vorig jaar ook meerdere keren een gesprekje met de juf gehad, dan wisten we gewoon even van elkaar wat er speelde.
Hier heeft onze oudste weer wat nieuws bedacht, 2 weken terug is ze doorgestroomd naar groep 2, incl. Plus werk. Ze mag op school nu “leren” zegt ze. Heel fijn ze haalt er ook echt voldoening uit, dat was gelijk de eerste dag al zichtbaar. Het gisteren heeft ze de hele dag geroepen dat ze wou leren, dat ze het stom vind dat ze alleen op school leert en thuis niet. Nou hielp het ook niet mee dat ik zelf het weekend moest werken en dat ze minder aandacht van mij kreeg. Ik had zo gehoopt dat de uitdaging op school voldoende zou zijn, dat ze thuis beter in haar vel zou zitten. Ik heb gewoon geen idee wat ik haar moet bieden, ze is er zo ontzettend veel mee bezig dat ze nieuwe dingen wil doen(leren).
Hier zou R. ook erg onrustig van worden, wat een grote groep zeg. Maar goed mijn referentiekader is ook anders, hier juist een kleine school met in totaal net aan 100 leerlingen. R. heeft in het begin met buiten spelen (en dan was de groep nog geen 30 kinderen groot) alleen maar buiten rondjes gefietst of gestept. De juf gaf toen ook aan, hij wil eigenlijk alleen maar steppen, kijkt dan rond en observeert alle kinderen en komt af en toe wat bij de juf vertellen. Hierdoor nam hij wel heel veel prikkels in zich op en hebben we zelfs overwogen om hem niet altijd mee te laten gaan met buiten spelen, maar dat was gelukkig niet nodig. Gaande weg wende hij eraan en kon er beter mee omgaan. Hier mochten we ze, toen er nog geen continuerooster was, gelukkig gewoon binnen brengen tussen de middag. De overblijfmoeders gingen om 13.00 met de kinderen naar binnen, vanaf 13.05 mochten de kinderen die thuis hadden gegeten ook naar binnen. Dan stond er in het midden een grote bak met boeken. Als je binnen kwam pakte je een boek en moest je op je stoel gaan zitten. Voor R. een fijn concept, was snel duidelijk wat er van hem werd verwacht.
Ja dat doen we nu ook hoor, uit school mag hij altijd een half uurtje op de tablet. Op die manier kan hij ook even omschakelen van school naar thuis. Nee ik heb op zich ook geen moeite met beeldschermen, lastige is alleen dat R. geen leerzame dingen wil doen/kijken. Eigenlijk alleen maar van die (domme) mario filmpjes of zelf mario race doen op tablet of wii.
@Tafellamp: Een heel weekend 'niets doen' is ook lang op die leeftijd, wat ze op school ook aangeboden krijgen. Wat ik eerder al schreef, ik zou vooral afwisselen. Dus 'zelf vermaak tijd' en 'samen iets doen tijd' afwisselen. En als je dat haar zelf niet kunt bieden omdat je aan het werk bent, dan misschien iemand anders in je omgeving. Ik benoem het ook altijd naar de kinderen, dat ik ze niet de hele dag bezig kan houden en dat-we-dan en dan dat-en-dat gaan doen ed. En als het een keer niet kan, dan heel duidelijk uitspreken dat het die paar dagen even niet anders is en kan, soms is dat nou eenmaal zo, dat moeten ze ook leren. Hier mogen ze op dat soort dagen vaak ook wel wat extra tv kijken of op de tablet ofzo. Ze kijken nu heel vaak top docs of de smerige quizz, leren ze ook nog wat van ook. En het wordt wel wat makkelijker als ze kunnen lezen, als ze dat leuk vinden, biedt dat natuurlijk oneindig veel mogelijkheden, ook qua dingen leren. En vervelen is ook leerzaam, heb ik altijd geleerd. Juist op die momenten ga je creatieve dingen doen (althans: dat kan ). Ik zette dan bv. wel eens een bak kosteloos materiaal neer, verf en lijm ed erbij en veel plezier. Of een knikkerbaan maken van lege keukenrollen en plakband ed. Hier vermaakten ze zich dan meestal wel even.
Tsja dat is het m nu juist, ze is het hele weekend prima vermaakt door haar papa. Even naar de speeltuin, een spelletje doen maar ook zelf spelen. En toch zat ze savonds huilend op de bank dat ze niks had geleerd. Als ik haar dan vertel dat je van spelletje spelen (in dit geval was het monopoly) ook veel kan leren, omdat je moet “rekenen” met geld en kaartjes moet “lezen”, was haar antwoord dat dat veel te makkelijk is. Ze is nu net weer thuis van school en ze is nog steeds in deze stemming helaas. Ik heb met haar afgesproken dat ze zo mag rekenen met mij, hopelijk slaat de stemming dan weer iets om.
Misschien minder vermaken dan juist? En haar verdriet en frustratie erkennen, soms doet dat ook al heel wat. Je kunt niet overal iets aan doen als ouder helaas. Je weet als ouder ook meer dan zij, ook als zij vindt dat ze er niets van leert, leert ze natuurlijk wel veel van buiten spelen en spelletjes doen ed, meer dan van samen opdrachtjes maken, denk ik. Fysiek en sociaal-emotioneel zijn immers ook erg belangrijke ‘stukken’. Je zou haar ook nog kunnen vragen wat ze thuis dan wil leren en dan vervolgens samen kijken wat er voor nodig is om dat ook voor elkaar te krijgen. Ik heb bv. ook wel eens gewoon van internet werkbladen geprint die ze konden maken (eventueel om samen - de kinderen - schooltje mee te spelen ofzo). Soms met een telraam en/of een rekenmachine erbij ed. Of proefjes doen uit een boek. Naar de kinderboerderij en erna informatie over de dieren zoeken. Enz.