Als het goed is zijn we klaar hadden toen ook stappen overgeslagen in plaats hun aan huis , gelijk jbt. Miss benader ik je ff over na denken thank
De reactie over het wel/niet goed schoonmaken was een reactie op de opmerking dat je dan aan je tandenborstel zou kunnen proeven wat je de vorige dag had gegeten. Als je dag zou kunnen proeven heeft je vaatwasser niet goed schoon gemaakt. En dan zou ik de vork die ernaast staat ook niet in mijn mond willen steken. Wc borstel erin vind ik niet eens een heel gek idee. Maar niet naast de normale vaat, maar een keer apart draaien op hoge temp of zo. Samen met dat vieze emmertje waar de borstel in staat.
Ik heb mijn ouders ook altijd bij de voornaam genoemd. Werkten ook beide op mijn basisschool. Alleen mijn schoonouders noem ik pap en mam. Omdat mijn man en schoonbroer en zussen dat ook allemaal doen.
Ik had trouwens op de middelbare school 1 klasgenoot en onze engels docente was zijn moeder. Was voor hem heel genant toen hij per ongeluk zei: mama? En de docente zei: thuis ben ik mama, hier ben ik mevrouw X Niet goed voor je sociale status hahaha (Ivm planning kon t niet anders dan haar als docent te hebben, aangezien de docent eerste graads bevoegd moest zijn)
Zoon mag even op de tablet. Hij zoekt vaak filmpjes door op het knopje voor siri te drukken. Zoon: "Zoek mooie mevrouwen." Ik: "Ehh... wat zoek je schat?" Zoon: "Ja mooie mevrouwen, zoals deze." *Draait zijn tablet en laat een vrouw in bh met string zien die aan het paaldansen is." Zoon: "En ze kan ook heel goed dansen, kijk dan mama." Ik: "En dat vind je mooi?....." Zoon: "Ja, die mevrouw is mooi en ze loopt in d'r blote billen en ze kan goed dansen. Dat alles bij elkaar is heel mooi." Ik: "Ehh... " Papa zit met een grote grijns te grinniken en ik vraag me af waar dit nu weer vandaan komt. Kind is 6.....
Ik snap het. Ik was er ook bang voor dat mijn kinderen Iris zouden zeggen als die andere kinderen er zouden zijn. Nu was het per ongeluk en dan lachen we erom, maar als het op een andere manier gebeurd dan corrigeren we wel; mijn man en ik. Het ligt ook aan de toon.
Hahahahaha ah sorry ik lig helemaal in een scheur mijn man vraagt waarom ik lach, ik laat lezen en hij lacht ook hardop. Hij was er ook vroeg bij zei die
De kinderen van mijn man uit zijn eerste huwelijk moeten ook tegen hun moeder ‘U’ zeggen. Tegen hun vader niet Vroeger trouwens niet toen mijn man en zijn ex nog samen waren. Dat heeft ze pas ingevoerd toen hij bij haar weg was gegaan. Ook omdat zij vroeger zo is opgevoed door haar ouders weer. Ik vind het een beetje ouderwets @iedereen; zeggen er hier mensen ‘U’ tegen hun ouders?
Ik zit hier nu dus ook hardop te lachen. Maar zou wel in de gaten houden welke filmpjes hij nog meer kijkt
Mijn Oma van 98 was U en dan zei ze tenenkrommend JIJ! XD Ik snap dat het typisch Belgisch is, maar ik vind dat onpersoonlijk. Onpersoonlijk als je een sterke band hebt met iemand. Wel super keurig bij een onbekende. Mijn kids zeggen ook Mamma en voor iets anders doe ik niet. Ik heb bloed zweet en tranen geleverd voor die titel!
Nope ik zeg alleen u tegen onbekende ouderen en als ik in een winkel ben/ziekenhuis/officieel iets ofzo.. tegen eigen oma gewoon je, anders wordt ze ook boos trouwens hahaha Cliënten trouwens ook gewoon met “je” op mijn werk, maar ons werk is ook informeel dus dat word normaal gezien. Al zeggen sommige collega’s wel u geloof ik
Ik ben ook niet boos op hem geworden maar ga toch nog wat beter in de gaten houden wat meneertje allemaal opzoekt op zijn tablet. En vroeg me gelijk af hoe snel we bij hem het bloemetjes en bijtjes verhaal moeten gaan houden. Ik verbaas me er toch al over hoe vlug hij lijkt te zijn want hij heeft het ook best vaak over bepaalde meisjes in zijn klas die volgens hem met hem willen knuffelen en zoenen. Op zijn mond.... Geen idee wat ervan waar is maar we hebben maar even een gesprekje daarover gehad dat hij dat nu maar even niet moet doen. Krijg al een beroerte als die ouder is
Ja, tegen mijn schoonouders. Zij willen dat graag. Ik heb er niets mee, maar goed, ga ook niet recalcitrant jij zeggen. Ik ken trouwens ook verder nog wel wat mensen (vrienden, familie) die jonge kinderen hebben die dus u moeten zeggen tegen hun ouders.
Nee nooit. Ik vind dat zo afstandelijk. Ook niet tegen mijn opa en oma toen die nog leefden. En mijn kinderen hoeven dat ook niet van mij. Familie is gewoon je en jij. Ik heb een schoonzus van wie de kinderen toen ze mij voor het eerst ontmoetten ook u tegen mij zeiden. Dat heb ik maar heel snel gecorrigeerd.
Ik zelf niet, maar ken wel iemand die het zegt. Zijn ook nog eens Haags inclusief bijbehorend dialect dus vind dat totaaaal niet passen bij elkaar haha
Nee zelfs niet tegen mijn oma. Mijn man heeft daar zoveel moeite mee en zegt na 19 jaar nog steeds af en toe u en dan zegt oma boos JE geen u, zo oud ben ik niet! Tegen de broers en zussen van mijn opa en oma zeg ik ook geen U maar wel Tante Mien, Ome Cor enz Heb zelfs een ome Heintje man is begin 70 maar was de jongste van mijn oma's broers en zussen en de verkleinnaam is altijd gebleven.
Boos worden werkt ook niet lijkt me. Dat maakt het alleen maar interessant. Juist open bespreken wat wel kan en wat niet. Doe je goed dus. Ik zit echt met verbazing te lezen. Totale tegenpool van mijn oudste van 11. Die wil er echt nog niks van weten. Schuifelen op de schooldisco avond wilde hij al bedlist niet. Meisjes zijn saai. En als er in een film gezoend wordt kruipt ie achter de bank Ook iets om in de gaten te houden. Dat ie die gevoelens niet gaat wegstoppen als ze wel komen.