Ik weet niet of ik het gemist heb, maar heb je eenmalig boodschappen voor haar gedaan en eist ze nu dat je dat vaker doet ongeacht wat, of doe je normaal wekelijks boodschappen voor haar? Als je het wekelijks doet zou je nog je best kunnen doen om een vervanger voor jezelf te zoeken. Kun je ook doen als het eenmalig was om vriendelijk te zijn, maar een eenmalig gebaar geeft geen rechten wat mij betreft.
Wat ik me echt afvraag ,wat gebeurt er als we weer allemaal mogen gaan werken enzo?Vliegt iedereen elkaar dan om de nek met 3 zoenen erbij en zoekt iedereen elkaar weer hutje mutje op?Of blijft iedereen voorzichtig op afstand om een nieuwe Coronagolf te vermijden?Komt straks het leven stap voor stap op gang of gaat het direct weer op volle kracht van start?Als alles weer draait,zijn de mensen Corona op slag weer vergeten?Of kijk ik nu te ver vooruit?Dit zijn namelijk vragen waar ik nog niemand over gehoord heb maar misschien ben ik er te snel mee, ergens ben ik bang dat als we straks te hard van stapel lopen en er blijken een aantal mensen nog niet genezen te zijn dat we binnen no time weer in hetzelfde schuitje zitten met nog meer ellende ervan want of het land nog een klap als deze op kan vangen weet ik niet....
Maatregelen zul je ook weer moeten afbouwen, dan kijken hoe het aantal besmettingen zich ontwikkelt en zo eigenlijk op geleide van ic-bedden afbouwen. Dus pats boem allemaal weer werken en elkaar om de hals vliegen zit er denk ik niet in...
Ik hoop het echt ,sommige denken alleen aan de economie zo snel mogelijk weer op gang brengen en aan het geld...
Tja, we kunnen ook niet failliet gaan als maatschappij. Helaas is geld nodig om het zorgapparaat aan de gang te houden en alle salarissen te blijven betalen. Ook van mensen die nu niet werken (horeca, winkelpersoneel, stilgelegde fabrieken). Daarvoor moeten anderen de economie zo goed en kwaad draaiende houden. Het is niet anders
Natuurlijk, nu gaat de gezondheid en het indammen van besmettingen vóór alles. Je mag de buurvrouw ook aanspreken. Mensen met verkoudheidsklachten (ook kinderen) horen nu niet op straat en tussen andere mensen. Daarnaast zou ik mijn kinderen op andere momenten buiten laten spelen of in eigen tuin.
Tja. Jij krijgt ook graag elke maand je geld om je vaste lasten te kunnen betalen lijkt mij. De rest van Nederland ook
Dit. En tegen die tijd zal een deel van ons ook immuun zijn. Dus dat vertraagt dan ook de verspreiding. Maar de tijd zal het leren. Ondertussen heb ik een eerste familielid met corona. En dan komt het ineens echt dichtbij. Mijn tante is ziek. Thuis in quarantaine. Hoop dat het meevalt voor haar. Ze is op leeftijd en rookt. Liefst ga je er direct heen voor een dikke knuffel. Maar dat kan dus niet
Wij wonen aan een doodlopend straatje (in een rondje). Ze zien mijn kids als die naar buiten zijn. En dan komen zij ook enthousiast naar buiten wat natuurlijk kind eigen is. Ik ben bang dat ik ze echt in de tuin moet gaan houden helaas. Net zolang totdat ik dat bouwvakkerhoestje niet meer hoor
Ik moet even van me afschrijven. Ik was pietje paniek de afgelopen week. Toen vond ik rust en vandaag ben ik de hele dag al emotioneel door alles. Thuis met de kinderen voel ik me veilig in onze bubbel. Man is de enige "buitenstaander" die onder de mensen komt. Die komt na het werk thuis desinfecteert zijn haden gaat meteen douchen gooit zijn kleding jas schoenen en die handdoek in de was (en zet hem aan! Voordeel van corona) ik poets het huis als een bezetene met bleek en dettol en dat voelt veilig. Vanmorgen moest ik bij zoon zijn juf wat huiswerk halen. Ik heb drie minuten in de hal gestaan voor uitleg en toen ik thuis kwam, ik voelde me zoooo ontzettend vies! Ik weet niet wat corona met me doet. Maar ik weet wel dat ik niet meer logisch nadenk en dat vind ik eng. Voor iedereen om me heen (ouders, vriendinnen, zus, oma) probeer ik stoer te doen en de nuchtere factor te zijn. Bij elk naar nieuwsbericht of spookverhaal probeer ik voor iedereen te relativeren. Maar vandaag kon ik het niet meer. Heb 2 uur met mijn oma aan de lijn gehangen want die wilde perse zelf online bestellen bij AH dus samen geregistreerd en het karretje gevult. Toen lukte de locatie van het pickup point niet meteen en ik raakte zo gefrustreerd dat ik tegen haar uitviel dat ze zo eigenwijs alles zelf wil doen en hulp moet aanvaarden (als ik het had gedaan was ik niet 2 uur aan het bellen maar met 3 minuten klaar). Een uur later uiteraard terug gebelt om excuses aan te bieden. Maar jeetje die tranen stoppen maar niet. En dan denk ik daarna weer jeetje wat moeten mensen in oorlog wel niet voelen ik zit net 1 week binnen. Sorry, dit was mijn klaagzang. Man werkt tot zeker 23 uur en kon het nergens anders kwijt want bij de rest moet ik de nuchtere steunpaal zijn.
Wij hebben vrienden die in Libië wonen en al jaren in oorlog en angst leven. Nachtenlang bombardementen etc, echt vreselijk. Ik heb me ook vaak schuldig gevoeld wanneer ik weer eens zo met dit coronagedoe bezig was. Maar uiteindelijk heeft dat toch geen zin omdat iedereen zo z'n eigen problemen heeft. Dat zij het nog zwaarder hebben betekent niet dat ik hier geen zorgen om kan hebben (is wel na lange gesprekken met mijn man dat ik dit een beetje los heb kunnen laten en "mag" klagen van mezelf hoor!). Ik herken dat van dat schoonmaken wel, niet zozeer corona maar in onvoorspelbare situaties e.d is dat mijn uitlaatklep. Heb gewoon het eczeem op m'n handen staan nu (ik haat handschoenen).
Lees net je bericht en moest toch echt even reageren, bah wat heb jij het nu super moeilijk!. Klopt het dat je ook een angststoornis hebt of hebt gehad? Je reageert best extreem maar dat komt door de onwetendheid, we weten niet hoe lang het duurt en hoe iedereen er uit komt. Je moet eigenlijk kijken naar de cirkel van invloed, waar heb jij invloed op en de rest kun je druk om maken maar daar gaat het niet anders van worden. Mijn huis is nu ook mijn veilige plek, zoon zit thuis en mijn man is thuis, zodra 1 van ons bij de winkel is geweest (wanneer het echt nodig is) wassen we gelijk onze handen, schoenen uit, wanneer er pakketjes komen poetsen we ze af met een nat schoonmaak doekjes. Zoon mag in de tuin spelen, soms wandelen we even maar houden we afstand en liever doen we dit ook niet. Touwtje springen in de tuin (overigens zelf ook weer eens gedaan hahah) Ik heb invloed op het feit dat we zo min mogelijk in winkels komen, geen afspraken maken met anderen, dat zoon zijn schoolwerk doet en dat het huis schoon blijft. Zet een grote kop thee en zet een mega slechte film op. Zet je gedachten even op wat anders. Zijn er nog dingen in huis wat je graag doet in je vrije tijd? Maak een lijstje voor je zelf wat je wanneer gaat doen en zoek je rust. Misschien zijn ademhalingsoefeningen wat voor je? Adem in,....,............. En uit. Bespreek deze angst ook met je partner en kijk wat hij nog voor je kan betekenen
Dat is ook waar. Maar ik ben ook verdrietig voor al die mensen. Als ik nu al zoveel angst heb wat moeten die mensen dan wel niet meemaken?! Ik word zo verdrietig van het idee dat kinderen (en volwassenen) dag in dag uit met zo een grote angst moeten leven. Dus nog niet eens het schuldgevoel dat ik hier bang voor ben. Ik riep een week of 2 geleden nog dat ik zo een makkelijke huid heb maar hier inmiddels hangen de vellen aan mijn handen van het schoonmaken, handen wassen en desinfecteren.
@GossipGirlxoxo Logisch dat het je soms even te veel wordt hoor! Ik had het vandaag ook. Emotioneel ook, omdat dochter op school opgevangen werd met maar 2 andere kindjes en in dr eentje op de bso. Voelde me ook echt schuldig. Tot nu toe probeer ik het allemaal positief te zien, maar vandaag lukte het even niet. Ik geef mezelf vandaag en dan morgen weer de schouders eronder!
Ach meid toch. Heftig is het hè. Uit je maar hier hoor. Ik snap je. Hier ook soms uitvallen door stress. Man werkt buiten en loopt best wel risico door zijn beroep. Ik zit binnen en ben ook nog ziek vanaf zondagavond (wrs buikgriep). Mijn kinderen begeleiden bij school. Het huishouden bijhouden. Toch het werk ook proberen te volgen per mail op de telefoon. Geen contact met anderen enkel via app/telefoon. Ik vind het heftig. En dan moet ik nog kijken hoe ik daarbij kan thuiswerken fulltime als ik beter ben. Ook ik was vandaag meer emotioneel. Komt ook omdat er steeds meer bekend wordt en we steeds meer weten. En wat er bekend wordt is super ernstig. En dan al die mensen die zich zo stupide gedragen. Echt, daar kan ik om janken en op schelden tegelijk.