Snap je wel heel goed. Ik heb ook wel steeds meer twijfels. Maar aan de andere kant, hoe lang duurt dit nog? Zal toch wel beter gaan worden? En bij mij zit m'n leeftijd ook niet mee..
klopt... de twijfels heb ik ook. Of had iig. Als we nu zwanger zijn, dan zijn we al eerste trimester uit wanneer de lockdown (hopelijk) afgelopen is. Geen echo's... Anderzijds.. ik zou nu echt niet willen bevallen. nog erger dan zwanger zijn denk ik. Ze spreken er ook over dat dit een terugkerend virus zou worden. En wie weet wat er ons in deze wereld nog te wachten staat... Ik denk ook maar zo (op het wachtbankje is het toch al te laat he...) in de oorlog (verlof enzo) maakten mensen zelf kinderen, terwijl hun mannen moesten vechten. Dat was nog erger zeker....
Je bent echt niet de enige hoor! Wij gaan ook door, maar wanneer ik een artikel over corona en zwangerschap zie, lees ik ‘m toch plus alle reacties die erbij horen.... het houdt me toch bezig!
Nee eigenlijk gaat het heel lastig. Ja, als ik de kleine meid de hele dag voor de tv parkeer gaat het prima, maar dat is ook weer niet de bedoeling. En ik moet altijd behoorlijk in mezelf keren en inkomen voor ik aan de slag kan, dus dan helpt het niet als er de hele tijd om aandacht wordt gevraagd. Maar goed, tv staat even aan en m’n man is er vandaag nog, dus nu kan ik eventjes werken
Over de invloed van corona op ongeboren of pasgeboren kindjes (tot nu toe gelukkig vooral geruststellende berichten) en interviews met moeders die nu zwanger zijn of net bevallen, dat soort dingen. Dan lees ik die toch maar even... ik ben benieuwd hoe het straks zal zijn, met minder controles, alleen naar de afspraken en zo. Nu denk ik, ok, we zijn erop voorbereid, dit kan ik wel handelen. Maar ja, geen idee hoe ik me erover voel wanneer het zover is En ergens ben ik stiekem ook bang dat ze straks zeggen, beval maar thuis. Dat wil ik echt niet! Dan hadden mijn dochter en ik het misschien niet gered en dat wil ik nu ook voor zijn.
Allemaal twijfels inderdaad.. Ik heb een ma gehad en moet eigenlijk niet aan denken dat mij man er niet bij was met d echo toen we het nieuws te horen kregen.. En inderdaad ook zou nu wel graag eerder en echo willen.. Maar aan de andere kant zit de tijd mij ook tegen en denk ik, dan moeten we beslissen om er helemaal mee te stoppen..
En het voelt ook wel weer egoïstisch als je gaat bedenken waarvoor je extra medische hulp nodig zou hebben, de zorg heeft het al zo zwaar. Maar misschien is het over paar weken weer rustig en denken we hadden we maar door gegaan
Ja hè... ik begrijp je gevoelens. Het is zo dubbel allemaal! Maar toch... ik kan die wens nu niet zomaar loslaten denk ik... ik ben nu 35 en mijn man 48, dat is ook een beetje nu of niet. Voor hem dan. En dat is prima als het zo loopt, maar niet zonder het eerst een goede kans gegeven te hebben
Mijn eisprong is altijd de tweede dag na m’n piek. Dus denk morgen pas. Dus waarschijnlijk pas dinsdag temperatuur omhoog. Wie weet deze keer sneller. Dat zou mooi zijn. Vriend wil het niet gezellig maken vandaag. Hij heeft echt geen zin.
Ik voel trouwens ook duidelijk aan welke kant mijn ei gaat springen deze maand. Links it is. Eerste zwangerschap was rechts. Bij de missed abortion heb ik geen idee meer welke kant het was.
@Dale Cooper ik moet altijd zo hard lachen om je berichten. Zoals iemand anders al zie, zo heerlijk direct. Als Belg ben ik dat niet gewoon @MICH18 ik duim voor een tijdig ei @Mama to B bedankt om het te vragen. Het gaat wel met mij. Ik bekijk het eigenlijk redelijk nuchter. Hoe jammer ik het ook vind, wellicht was er iets mis en heeft de natuur zelf beslist dat het beter is van niet. (En dan liever nu, dan binnen vijf weken, denk ik dan). Mag je vriend nog naar het buitenland? Hier in België zijn alle grenzen dicht (althans, voor niet-essentiële reizen). @Iemand1991 pfff, wat heftig! Hopelijk kan je toch snel met IUI starten. Hebben ze al een richtdatum gegeven? @Lovey ik duim! Ik duim voor alle dames op het wachtbankje! Dat die dagen snel voorbij mogen gaan en dat er alleen maar positieve testen mogen zijn
Ja ik zag later pas dat je pas net een positieve ovulatie test had. Wat balen en zo frustrerend hè, je hebt gewoon zo iets van, hop niet zeuren. Vooral omdat je weet hoeveel tijd er weer over heen gaat als het niet lukt.. Volgens mij kan morgen ook nog. En wanneer was de laatste keer?