Ik had niet verwacht dat het vanaf 6 april weer normaal zou zijn, maar 1 juni viel me wel rauw op mijn dak. Met name voor de oudste 2 vind ik het zo sneu. De oudste zou 14 maart haar eerste zwemles hebben, nu wordt dat dus sowieso na 1 juni en ik verwacht zelfs na de zomervakantie. De 2e wordt 25 mei 4 jaar en verheugd zich enorm op school. Ik hoop dus dat de scholen wel iets eerder weer open gaan en dat zij gewoon kan beginnen, maar ik verwacht helemaal niets. Onze vakantie in mei heb ik geannuleerd. Ik hoop dat we dit jaar nog kunnen gaan, al is het in de herfstvakantie. En anders gaan we volgend jaar langer.
Maar haar man werkt op de ic. Dat is ook enorm heftig nu lijkt me. Ik denk dat het vooral met veerkracht en mindset te maken heeft. Ik weet niet in hoeverre dat te trainen is, maar op zulke momenten is dat wel echt fijn om je te helpen
Dat snap ik, daar heb ik het dan ook niet over. Het lijkt me normaal al zwaar om op de IC te werken en nu helemaal, dus respect! Maar het werk daar gaat door, waarschijnlijk wel anders of in ieder geval drukker/de moeilijke gevallen komen vaker voor, maar het werk gaat door, je werkt nog steeds op de IC net als anderhalve week geleden. In het onderwijs valt heel veel weg. Een groot deel van de principes waar goed onderwijs in mijn optiek op gebaseerd is en ook het gedeelte van sociale ontwikkeling ed, wat in mijn ogen net zo belangrijk is als kennisoverdracht. Daarnaast is onderwijs in mijn baan op meerdere manieren 'noodzakelijk' en is de huidige situatie ook op dat gebied complex (net als voor het merendeel van de mensen op allerlei manieren - vandaar waarschijnlijk ook dat er zoveel mensen zijn die toch moeite hebben met de situatie). Gelukkig hèb ik veerkracht en volgens mij ook de juiste mindset, maar dat neemt niet weg dat een aantal belangrijke punten voor mij er dus op dit moment niet zijn. In mijn werk niet en voor mijn kinderen niet. En omdat het nu eenmaal niet anders is, kijk ik hoe ik het zo goed mogelijk anders in kan richten. Maar dat verandert niet mijn beeld van goed onderwijs, het is puur proberen het beste er van te maken. En daardoor heb ik er dus wel 'last' van. (En ik zeg dus niet dat ik het zwaarder heb of wat dan ook, want dat bedoel ik niet, daar denk ik niet eens over na (en als ik dat deed, dan kwam ik uit op de zorgmedewerkers en mensen in de residentiele sector ed), ik probeer enkel uit te leggen wat maakt dat ik er niet alleen maar relaxed onder kan zijn.)
Ik heb het ook, het verbaasde me ook dat er gisteravond een appje kwam dat de familiedag in mei niet zou doorgaan. Die had ikzelf al uit de agenda geschrapt eerlijk gezegd. Het is wat het is. Normaal kan ik giga stressen over kleine dingen, dit is zo veelomvattend dat mijn brein in lockdown is en ik een gevoel van innerlijke vrijheid ervaar. Je wordt nu met je neus erop gedrukt dat je alleen invloed hebt op je eigen gevoel, de rest ligt volledig buiten je beheersing. Let wel: hiermee bedoel ik niet dat ik me niet aan de maatregelen houd, integendeel. Ik neem de situatie zeer serieus en doe mijn uiterste best geen besmettingsbron te worden, maar meer kan ik niet doen.
Hier vooral dit. Mijn jongste had al veel problemen in zn koppie en dit maakt het zeker niet beter. Hij mist zn vriendjes en ook de kindjes die hier altijd kwamen spelen. Hij slaapt slecht enz. De oudste verwacht ik eigenlijk problemen wanneer we weer naar school gaan. Het is nu zo overduidelijk dat dit geen schoolkind is. Ze vindt het allemaal prima om werk thuis te doen en lekker haar gangetje zonder peerpressure.
Ik denk dat ik dit rondje ken, is ongeveer vanaf de Mac (ruim gezien hoor ) en dan rond? Ik werkte daar voorheen in de buurt en wandelde daar wel eens, vorig jaar ook nog gewandeld toen we toch in jullie stad moesten zijn. Het is daar meestal heel rustig inderdaad.
Mijn jongste is net als jouw oudste denk ik, die vind het ook heerlijk thuis. Ik had het idee dat de problemen die ze had vooral ook door school kwamen; zich zo aan moeten passen, zich alles aantrekken en inderdaad de druk voelen. Ze heeft nog wel haar buien, maar echt veel minder en ze zit duidelijk veel lekkerder in haar vel. Mijn oudste heeft nauw contact met haar vriendinnen; via WhatsApp en Instragram
Ja klopt, je kunt nu helemaal rond langs de overkant van het water. De mac staat onder de brug en aan de andere kant van de brug wonen wij.
Hier ook een 16 jarig Ja het is gelukt. Ik heb de apotheek gebeld en ze hadden nog voldoende. Ze heeft gelukkig niet meer hoeven overgeven maar het geeft me een gerust gevoel om een doosje in huis te hebben. Dankje voor het informeren.
Welke maatregelen worden er dan nu gemist waardoor iemand totaal geen inkomen heeft nu? De overheid heeft tal van steunmaatregelen en dingen hiervoor geregeld. In elk geval het minimumloon. Naar mijn idee dekte alles wel de lading van alle werkenden (loondienst, zzp, ondernemer, uitzendkracht, 0 uren contract etc). Maar blijkbaar zijn er toch nog situaties waarbij het niet geregeld is. Welke zijn dat dan?
Je verwoord precies wat ik inderdaad ook ervaar. Normaal echt een stresskip, nu wordt het voor me bepaald dus ervaar ik rust. Enige waar ik wel invloed op heb zijn mijn gedachten erover..
https://www.kvk.nl/corona/veelgestelde-ondernemersvragen-over-corona/ Hier worden heel veel maatregelen en mogelijkheden genoemd. Ook dat uitzendbureaus dingen kunnen regelen voor uitzendkrachten bijv. En je hebt toch ook nog gewoon ww of bijstand als je geen werk hebt.
Dat nou dan degene moeten antwoorden die ik geantwoord heb. Mijn inkomen gaat gewoon wel door namelijk
Ik ben fotograaf en fotografeer altijd mensen (huwelijken, gezinnen). Dat ligt echt er op zn gat nu. Huwelijken worden massaal uitgesteld en gezinnen fotograferen kan ook niet meer (en vind ik ook niet verantwoord). Ik kan tot 1 juni sowieso geen eigen geld verdienen dus, net als heel veel andere mensen. De financiële tegemoetkoming word nog niet uitbetaald, dat gaat in mijn gemeente hopelijk over 4 weken starten. Die tijd overleef ik wel, maar alles is nietnin 2 dagen geregeld oid En dan heb ik het nog niet eens over dat de wereld na 1 juni niet weer ineens normaal is. Maargoed buiten het geld, is het vooral gewoon heel raar om niet te kunnen werken nu volgens de regels. Ik houd me er aan hoor, maar het is gewoon echt pittig dit. Ik heb heel leuk werk.
Uitzendkrachten is een heel aparte tak. Heeft o.a. te maken met de duur van je contract bij t uitzendbureau. Je hebt verschillende fases daarbij. De variatie is beest breed van net "in dienst" loopt je overeenkomst af, tot aan "uitzendbureau neemt in geval van ziekte de verantwoording tot 2 jaar loondoorbetaling" en van alles er tussen. Ben je uitzendkracht, kijk op de pagina van t uwv wat je rechten zijn en verdiep je even in t papierwerk welke fase/type je zit.