de titel zegt het al. het lukt niet om zwanger te worden. ik ben nu net ongesteld geworden en we gaan dus nu naar ronde 16. ik zou graag even van mij af willen schrijven en ik ben opzoek naar lot genoten. we hebben alle onderzoeken in het ziekenhuis gehad, niks gevonden en dus horen wij bij de 30% waarbij ze niet weten waarom het nog niet is gelukt. we zijn beide nog onder de 30 en ook gezond. toch knaagt er iets aan mij. waarom lukt het niet? doen we iets fout? zo veel twijfel en onzekerheid. ik heb een tijd bij een coach gelopen die mij hiermee leerde om te gaan. nu ging dat niet echt en ben ik niet echt verder gekomen. we mogen in januari 2021 pas terug komen naar het ziekenhuis voor dan iui. dan zijn wij 2 jaar bezig. wij hadden alleen voor onszelf besloten dat als we met anderhalf jaar nog niet zwanger zijn gaan we of aandringen of opzoek naar een ander ziekenhuis waar we hopelijk dan wel geholpen zouden kunnen worden. alleen nu zitten we in deze rare tijden met corona en weten we zeker dat wij sowieso niet geholpen kunnen worden. vanwege corona. het wordt dus echt wachten. maar wat te doen wanneer je geduld op raakt. het niet meer speciaal is en je gewoon niet meer wil. dit zijn gedachtes die door onze hoofden schieten. onze allergrootste wens op pauze zetten kunnen wij niet. maar zo door gaan ook niet. hoe blijf je positief in een tijd waar letterlijk de hele wereld stil staat. stil blijven staan bij ons verdriet maakt het niet makkelijk en zeker niet wanneer je hier nu ineens alle tijd voor hebt. even geen woorden meer voor. ik zou zo graag iemand hebben die precies weet hoe ik mij voel. niemand in onze omgeving snapt precies hoe die zich voelt en wuift het weg met ah joh komt wel weer goed. en ach joh nog zo veel kans! en ach joh laat het los. oh die mensen kan ik wel wat... sorry dames zwaar verhaal.
ik weet precies hoe je je voelt.. Hier ook ongesteld aan het worden en dan tikken we de 16e maand aan. Begonnen in januari 2019. Mijn vriend laten testen in september en daar kwam uit verminder vruchtbaar. Toch zwanger geraakt in oktober maar met 9 weken te horen gekregen dat er geen hartactie meer was. Wat een drama was dat.. Na een lange nasleep januari weer verder kunnen gaan. Vriend z'n uitslag was dit keer helemaal goed dus aan ons beiden mankeert niks, maar toch laat het weer even op zich wachten. Je bent zeker niet alleen!! Ik heb dat gevoel ook altijd omdat iedereen in mijn nabije omgeving super snel zwanger raakt en je aan alle kanten ingehaald wordt. Heel oneerlijk, frustrerend en pijnlijk. Maar je kunt er helemaal niks mee en niks aan veranderen en daar moet je idd maar mee om gaan maar hoe?? En idd iedereen die zegt ja je bent er teveel mee bezig! Je moet het loslaten! Allemaal goed bedoeld maar wel makkelijk gezegd
Ja het is zo moeilijk. Iedereen die lijkt het allemaal zo makkelijk maar te lukken. Zoals mijn buurvrouw die na 3 maanden al zwanger was en ik haar vroeg hoe ze er achter kwam. Oh ja ik was denk ik een week over tijd en dacht nou laat ik is een testje doen. Hoe dan!?!?!? Dat is wat door mijn hoofd schoot!! Hoe dan!?!? Maar jeetje ook heftig een miskraam! Wij zijn nog nooit zwanger geweest en ook dus geen positieve test gehad de afgelopen maanden. Hoe kan het dat het sperma eerst niet goed was en toen wel? Heb je zelf ook onderzoeken gehad?
Geen idee ze zeiden dat die ene keer ook gewoon een slechte maand kon zijn. Vanaf de slechte uitslag is hij wel elke dag foliumzuur en zink gaan slikken wat goed schijnt te zijn. Dus wie weet heeft dat ook zijn steentje bijgedragen! Ja idd hoe dan he.. Nee ik ben wel natuurlijk heel vaak al in het zh geweest voor controles, zeker na mijn miskraam heel veel controles gehad en alles ziet er altijd goed uit.. En ze zeggen altijd ja als je een miskraam gehad hebt dan weet je in ieder geval dat je zwanger kunt worden. Dat hoor ik nu ook heel vaak.. Dat is ook wel zo maar ik had het liever niet mee gemaakt, wens het niemand toe, zeker niet als je een week eerder nog een goeie echo met kloppend hartje had.
Oke raar dat het dan ineens een slechte maand was en dat het dus ook zo onzeker is. Welke maand is dan goed? wow dat is al helemaal klote. Eerst een goede echo en dan een slechte! Ik snap wat je bedoelt. Je bent al is zwanger geweest dus geen rede waarom het niet nog is zou kunnen gebeuren. Nou er zijn zat stellen die al een kind hebben maar waarbij de 2e niet lukt. Dus onzin. Lekker laten praten. gek is het dan he dat alles goed is maar het niet lukt. Ik heb maanden gedaan met ovulatietesten. Doe ik niet meer. Werd er altijd beetje kriebelig van. Plus dat hij altijd op dag 14 a 15 was en ik hem ook echt voelde. Hoe zit dat bij jou? Wat doe jij in je wachtweken?
Hoi Duimelijntjee, heb helaas geen antwoorden voor je waar je wat aan hebt, maar wil laten weten dat ik met je meeleeft. Ook hier geen oorzaak en nu bijna 2 jaar met de pil gestopt. Alle onderzoeken goed na een ruim jaar en nog 6 maanden zelf geprobeerd daarna. Wij hadden het geluk zwanger te worden na IUI 2, maar helaas net een miskraam gehad. Ik heb me precies zo gevoeld als jij, het is zo oneerlijk! Ik had er weinig vertrouwen in! En nog steeds ben ik nu heel onzeker, maar nu weer op een andere manier. De kernvraag blijft.. mag je ooit moeder worden en waarom duurt het zo lang? Iedereen om je heen is zwanger.. Ik zit nu midden in een geboortegolf van 8 zwangere vriendinnen en familieleden en het is moeilijk, heel moeilijk. T lijkt bij hun allemaal vanzelf te gaan. Heel veel sterkte en probeer hoop te houden, ookal is het super moeilijk. In ons schrijfgroepje 'start fertiliteit aug/sept 2019' zijn er inmiddels veel dames zwanger, een groot deel spontaan, tussen de onderzoeken en start iui in. Soms duurt het gewoon langer zonder reden. En als niet, hoop ik dat je in de toekomst snel geholpen mag worden. Liefs
Jeetje ook een heftig verhaal! Het is allemaal wel wat. WanneerWe begonnen met zwanger worden. Dacht ik dat het allemaal snel zou gebeuren en dat dit ons nooit zou overkomen. Want het is allemaal leuk en spannend. Maar dat is het niet meer. Het is anders spannend geworden. Maar nu wel zwanger zie ik in je banner? Ik ben bang dat we “gewoon” door gaan met wat we al doen en dan maar wachten tot het of onze tijd wordt of dat we geholpen kunnen en mogen worden.
Ik had t ook nooit verwacht, iedereen is ploep zwanger in mijn familie. Leuk is het al heel erg lang niet meer. Eerder onzeker, verdrietig, teleurstellend en frustrerend. Denk dat je m'n banner niet goed gelezen hebt
Een pauze inlassen. Je gedachten op iets anders zetten. Sex voor de zin en niet om t moeten. Zou zeggen ga even lekker ontspannen maak die reis die nog op je wensenlijst staat maar dat gaat nu niet natuurlijk. Iets in huis of tuin wat je nog wil doen? Creatief bezig zijn. Wij hebben ook een tijdje (verpicht) pauze gehad. Gaf echt even ruimte voor andere dingen, voor elkaar de deuk van de ketel. Om daarna de draad weer op te pakken. Nog steeds niet makkelijk we konden er wel weer even tegenaan.
Volgens mij is het niet raar, maar het kan zomaar per maand verschillen qua kwaliteit. Weet je wat ook een 'mooie' is die mensen zeggen? 'Ga lekker op vakantie' Ja hoor, want van die vakantie raak je zwanger... Ik snap wel wat ze ermee bedoelen hoor, maar ik vind het zo een dooddoener. Ik heb het jaren geprobeerd met mijn ex om kinderen te krijgen. Helaas nooit gelukt. In beginsel lag het aan mij. Tenminste; dat dachten ze. Ik was namelijk heel erg dik. Toen ben ik 50 kilo afgevallen en kwam mijn menstruatie weer op gang en daarna zeiden ze in het ziekenhuis dat het leek alsof we niet bij elkaar pasten. Hele circus gehad in de MMM. Verschrikkelijk vond ik het en ook dat anderen 'zomaar' zwanger werden en ik niet. Uiteindelijk heb ik wel 2 kinderen gekregen. Maar met een andere partner. De hele MMM niet nodig gehad. Eerste kwam ik achter na 1x condoom 'vergeten' toen ik al 21 weken zwanger was en mijn jongste is uit ronde 2.
Ik doe altijd iedere maand ovulatietesten en temperaturen. Zie dat ik elke maand wel een eisprong heb in m'n temperatuur, dus het temperaturen ga ik deze maand achterwege laten. Beetje klaar mee. Denk dat ik alleen gewoon na de posi ovu test 3/4 dagen temp om te zien of hij gesprongen is en dan stop ik weer. Dan weet ik iig wanneer ik weer ongesteld wordt. Vind ik toch wel prettig om zeker te weten. In de wachtweken doe ik proberen afleiding te zoeken maar dat mislukt altijd en ik ga dan toch weer veel te vroeg al elke dag met testen in de weer. Want ja, laatste x was hij super positief op 8dpo dus waarom nu niet? en dan word ik weer depri bij de witte test en de volgende dag begin ik opnieuw. Dus deze maand mezelf voorgenomen niet meer zo vroeg te gaan testen, of 't liefst te wachten tot nod.. En wat doe jij in de wachtweken?
Ik was ook zo iemand die maar niet zwanger raakte. 3 bezoekjes ziekenhuis gehad en alles was goed. 2,5 jaar hebben we er over gedaan voor dat ik mijn eerste positieve test had. Mijn eerste stil geboren dochter is verwekt net voor onze trouwdag. Had een positieve test de eerste dag thuis na ons huwelijks reis. Een paar maanden later is ze still geboren. Maar nogsteeds ons eerste kindje. Ik was daarna geobsedeerd om zwanger te worden. Zo bang voor de lange periode die er aan zou komen. 9 weken later had ik een positieve test in mijn handen. Volledig uit het veld geslagen maar wel heel blij. Dit meisje ons 2e meisje is geboren na een perfecte zwangerschap. Ze is nu bijna 5 jaar. Toen zij bijna 3 was kregen wij onze 3e gezonde dochter. Als ik nu wel eens terug denk aan die tijd dan voel ik nog de wanhoop. Ik ben al jaren niet meer actief op deze site. Kijk alleen zo af en toe. Maar dit soort berichten raken mijn altijd in me ziel! Blijf sterk! Want wanneer je baby er ooit is zal je deze kracht nog vaak nodig hebben! Liefs!
Hier ruim 5,5 jaar bezig geweest voor de eerste. Nooit kunnen vinden waarom. Na 4 jaar had ik m'n eerste positieve test na IVF maar dat.ging snel mis. Na een half jaar weer, maar dat ging bij 12 weken mis, na weer een jaar weer zwanger en dat is m'n oudste. Via ICSI. De jongste 2 jaar over gedaan met icsi behandeling. Het is pittig.. neem af en toe pauze waarin je even weer tijd voor jezelf en elkaar bent. Zonder die pauzes hadden wij het niet getrokken . Misschien nu wel een goed moment. Heel veel sterkte en succes!
Ik begrijp je gevoel heel goed! Hier ook een stel zonder problemen. Alle onderzoeken gehad en niets gevonden. Veel verdriet en frustratie. 6x iui zonder resultaat terwijl ons verzekerd was dat dat moest helpen want er was niets aan de hand.. Toen was het dan kan het misschien aan de kwaliteit van je eicellen liggen.. door voor ivf eerste punctie 17 eicellen 17 embryo’s van goede kwaliteit dus ook dat kon volgens het zh niet het probleem zijn.. de verse terugplaatsing meteen gelukt en nu 21 weken zwanger van een meisje. Het ziekenhuis heeft nog steeds geen idee waarom het niet wilde lukken.. 3 jaar na de start voor ons eerste kindje voor het eerst een positieve test. Er is zo vaak tegen mij gezegd maak je niet zo druk, het komt wel goed, jullie zijn nog jong.. allemaal goed bedoelde reacties van mensen waar je niks aan hebt en die alleen maar meer frustratie geven.. Ik wil je een hele dikke knuffel geven en ik hoop heel hard dat jullie binnenkort een mooie positieve test in handen mogen hebben ❤️
Hee, Ik herken je frustratie en onmacht. Van iedereen hier trouwens. Wij nu 9 maanden bezig. Maar ook dat voelt lang. Want als je het in je hoofd hebt dat je het wilt wil je het ook gelijk en is elke menstruatie er eentje teveel. In een maand dat wij er even niet mee bezig waren zwanger geworden. Helaas is dat met 6 weken mis gegaan. Het gaf ons wel even moed, hè we kunnen dus wel zwanger worden. Maar als er dan weer 3 maanden voorbij zijn wordt het weer lastig om positief te worden. Ik weet ook niet goed hoe ik het moet loslaten, ben er ook onwijs mee bezig elke maand weer. Mijn partner vind het ook lastig om positief te zijn. Zegt vaak als het lukt ons toch niet en ik kan het toch niet. Dat maakt het voor mij ook lastig om positief te zijn. Ik probeer nu het weer lekkerder weer wordt te gaan wandelen en fietsen. Ik vergeet het even, maar zodra ik weer thuis kom en zeker nu in deze tijd dat ik nergens heen kan of mensen kan zien (zelf werkzaam op Corona afdeling in ziekenhuis) denk ik er heel veel aan en ga ik er veel over lezen. Ik ben een Instagram account begonnen, hier schrijf ik op en geeft mij afleiding. Het is fijn om mijn gevoel weg te schrijven. Ook al leest niemand het. Heel veel sterkte en je bent niet alleen!!
Ik weet hoe je je voelt. Zo naar. Hier ook twee jaar bezig geweest en werd er niets gevonden in het ziekenhuis. Ik at super gezond, van geen fluoride in mijn tandpasta, geen alcohol , naar een maansteen in mijn onderbroek. En supplementen die zouden helpen. Ik kon alleen nog maar huilen als er weer een vriendin in verwachting raakte. Niets helpt. Ik probeerde mezelf ieder moment van de dag af te leiden. Na mijn werk iets 'leuks' doen (massage, film) want een lege avond eraan denken maakte me zo verdrietig en depri. Toen was ik het zo zat dat ik in dat donkere scenario mijn leven maar anders wilde indelen. Hoe zou het zijn als ik nooit moeder werd? Wilde ik mijn werk nog blijven doen? Ik heb een week alleen maar gehuild en alcohol gedronken. En toen had ik een positieve test..... (dus nee niet na een vakantie, maar na heel veel stress) Ondertussen ben ik moeder van drie kinderen. Bij de tweede was ik meteen zwanger en bij de derde ook. Bizar. Ik vond het bijna jammer.Want je verheugen op dat streepje...die blijdschap... het intense geluk van een kleintje in je buik. Ik denk dat ik die extra waardeer door die eerste twee jaar wachten. En de dankbaarheid, zo dankbaar ben ik. Dus hier een verhaal met een positief einde, hoop dat het bij jou ook zo gaat lopen.
Ik ben het helemaal met jouw laatste woorden eens, het blijft je raken deze berichten want je kunt de wanhoop zo weer oproepen. Blijf sterk en kies vooral voor liefde voor en naar jezelf.
Zodra je zwanger wilt worden kun je het niet meer loslaten. Misschien kun je er anders mee proberen om te gaan, maar loslaten is naar mijn inziens onmogelijk.
Heel herkenbaar! Het is zwaar, wachten op iets waarvan je niet weet wanneer het komt.. het klinkt héél cliché en ook geen idee of je het wel wilt horen, maar houd moed! Al begrijp ik dat het soms ver te zoeken is.. Hier ook 19 maanden lang geprobeerd, teleurstelling op teleurstelling en dan ineens was het toch raak! Ik geef jullie groot gelijk om met 1,5 jaar nog eens aan te kloppen bij het ziekenhuis (of in ieder geval zodra alles rondom corona weer hervat wordt). Bij ons was er ook niets gevonden en werd er gezegd 'probeer nog maar een jaar'. Na een halfjaar tóch opnieuw een afspraak gemaakt, dit keer bij een andere gynaecoloog. Maar net voor we de afspraak hadden, bleek ik zwanger. Ik wens je alle goeds toe en hoop voor jullie dat het snel mag lukken! En als je behoefte hebt om je verhaal te doen, daar zijn wij voor hier op ZP.
Oh meid jouw gevoel is zó herkenbaar! Hier was ook alles goed met ons, prima cyclus, prima zaad, beide gezond... noem maar op. Toch heeft t bij ons 2,5jaar geduurd eerdat we zwanger waren. Net in de laatste cyclus voordat we zouden beginnen met iui. Met stomheid waren we geslagen toen ik maar niet ongesteld werd en mn temperatuur hoog bleef. Dit kon toch niet?! Nu een gezond zoontje van net 1 jaar, gezegend zijn we! Geef de moed dus niet op, t kan echt! Dikke knuffel voor jou!