Het is ook geen aanval op ts, zij moet eerst beter worden en dan een beslissing nemen. Maar op het moment dat zij beter is vind ik het krom om aan te sturen op een vso zodat je een uitkering krijgt. Ze heeft natuurlijk bijgedragen, maar het is geen vangnet voor als je het niet meer naar je zin hebt.
De vraag is alleen of zij beter word in de ziektewet, ik weet dat veel mensen het dom vinden om te stoppen tijdens ziektewet. Sommige mensen kunnen daar "goed" / beter tegen om 2 jaar daarin te zitten en dan hopelijk afgekeurd worden of eerder alweer aan het werk te kunnen (bij huidig bedrijf of ergens anders). Maar de ziektewet kan je herstelproces ook erg in de weg zitten, dan kan je wel tegen jezelf zeggen: blijf er gewoon in zitten, het is zonde om te stoppen. Ik vind het meer zonde dat je in de ziektewet blijft zitten, terwijl het je herstelproces enorm dwars zit. Alleen maar vanwege geld. En ja ergens heeft ze recht op dat geld, maar is dat het altijd waard? Nee je gezondheid is altijd belangrijker dan geld. Deze afweging kan alleen TS maken of de ziektewet haar rust en tijd geeft om te herstellen of dat het eraan bijdraagt dat ze niet hersteld. Iedereen kan makkelijk zeggen leg je erbij neer, maar niet iedereen kan dat.
ik vroeg meer naar de opties omdat ik dacht dat ik dan misschien nu al aan kan geven niet meer terug te willen komen en de tijd die een vso me dan zou geven kon gebruiken om beter te worden en opzoek te gaan naar nieuw werk. Maar gezien de corona situatie nu en niet wetende hoelang herstel duurt is dat misschien geen goed plan. WW is ook nooit een uitgangspunt maar een vangnet. Mij gaat het meer om dat ik me schuldig voel naar werkgever van toe. Werk er al tien jaar en zij verwachten mij terug straks terwijl ik nu al weet dat ik weg wil. Dan ga ik eerst met verlof. Dan ziekte en dan kom ik terug en is het he doei he! Vind ik ook zo lullig. Ik was dus benieuwd naar opties en in hoeverre ik daar al eerlijk in kan zijn zonder mezelf in de problemen van te brengen. Werkgever kan namelijk nu ook niet verder. Die gaat geen nieuwe aannemen want ze verwachten mij terug. Ik dacht dus met vso kunnen zij al verder.
Zeker wel dat een zwangere een kostenpost is! Alleen de directe loonkosten worden door het UWV vergoed, maar er zijn ook nog andere indirecte kosten voor een werknemer. Bijvoorbeeld de verzuimverzekering, opbouw verlofdagen, recht op cao verhogingen die het uwv niet meeneemt, werving- en selectie kosten vervanger, inwerkperiode vervanger etc. En nu in de ziektewet is helemaal een dure aangelegenheid voor de werkgever. Loon wordt doorbetaald, maar een verzuimverzekeraar vergoedt meestal niet het volledige loon en vaak geen werkgeverslasten. Pensioenopbouw etc gaat ook door. En een langdurig zieke heeft een grote invloed op het premie percentage voor het jaar er na. Daarnaast zal TS niet van de ene op de andere dag beter zijn. Ze zal eerst stap voor stap moeten gaan reïntegreren. Starten met een paar uurtjes en uitbouwen. Dit kost de werkgever ook geld. En zal voor TS niet fijn zijn en wellicht weer meer stress en spanning opleveren als ze het niet naar haar zin heeft. Dit staat overigens los van het feit dat ik het heel vervelend vind voor TS en snap dat ze in een lastige positie zit momenteel. Maar ik vind niet de de werkgever altijd maar voor alle privé problemen van zijn werknemers zou hoeven opdraaien financieel. @TS, had je het voor je zwangerschapsverlof ook al zo slecht naar je zin? Of is dit gekomen of aangewakkerd door je postnatale depressie? Zit je in een functie waar je normaal gesproken snel ander werk zou kunnen vinden?
Ja ik snap wel wat je bedoeld. En de situatie op mijn werk nu helpt idd niet mee met herstel. Het vreet aan me. Ik voel me er niet meer welkom. In de twee maanden dat ik thuis zit nul contact meer gehad met leidinggevende en collega’s. Ze laten niks horen. Bovendien is het een stressvolle omgeving met hoge werkdruk iets waarin ik niet in wil terug keren voor mn eigen gezondheid. Vijf dagen na mijn bevalling werd ik gebeld door werk dat was letterlijk gefeliciteerd met je baby. We zijn enorm druk dus Als je terug bent krijg je een dag om je draai te vinden en daarna is het vol aan de bak! Ik kan je zeggen dat is geen fijne situatie en mijn hele verlof heeft het als een strop om mn nek gevoeld. Toen ik terug kwam was het niet hee wat leuk je bent er weer hoe gaat het met je en je baby? Nee dat was ah je bent er weer. Welkom terug. Ik heb vier weken gewerkt. Vier weken gehuild. Voor ik aan het werk ging liep ik al met klachten. Klachten die ik bij de andere zwangerschappen ook had gehad maar overgingen dus nu dacht ik ook als ik ga werken gaat het vanzelf over. Maar van plaats daarin ben ik verder weggezakt. Ik heb daarom voor mezelf gekozen. Hoe moeilijk ik dat ook vond. Ben je net terug waarvan je weet dat ze met smart op je zitten te wachten en meld je je alweer ziek. Maar Vandaar dat ik al graag dat los wil laten. Zodat zij ook al verder kunnen. Maar financieel niet echt haalbaar om geen inkomen te hebben! Ik verwacht ook niet nog een jaar niet te kunnen werken ofzo. Mijn klachten zijn in die zin omschreven als mild en geen zware depressie. Het is donker in mn hoofd en de dag doorkomen kost veel moeite. Maar ik herken ook klachten van overspannenheid. Iets waar ik bekend mee ben. Ook niet gek met drie kinderen waardoor je weer opnieuw een draai moet vinden enz.
Dan moeten ze zich beter verzekeren. Daarnaast vind ik je "mening" echt te hard voor iemand die een PD heeft en daardoor ziek is. Misschien moet je die zelf eens krijgen om te weten hoe dat voelt.
Dat is inderdaad geen fijne werksfeer.. Het klinkt ook als iets waarin je echt wel weet dat deze functie in dit bedrijf sowieso niks word meer voor je. Denk vooral een trigger is voor je.. Het is gewoon rot, niemand wil in de ziektewet zitten. Hoe bevalt je bedrijfsarts? Is er een beetje een klik? Ik zou gewoon echt eerlijk alles benoemen. Dat je je ontzettend schuldig voelt dat je in de ziektewet zit, dat je nog steeds erg veel klachten hebt, dat corona je herstel ook in de weg zit. maar ook dat je deze functie gewoon niet meer denkt te kunnen hervatten. Bovendien heeft bedrijfsarts geheimhoudingsplicht als het gaat om wat jullie bespreken. Alleen het plan moet werkgever weten. Gewoon kijken hoe dat gesprek verloopt, kan nog alle kanten dan op. Ik denk een vso niet zo goed zou werken, maar misschien dat bedrijfsarts zelf wel zegt van doe eerst maar eens rustig aan en dan kijken we over zoveel weken/maanden naar omscholing etc. Hoe eerlijker jij bent, hoe beter de bedrijfsarts je kan helpen. Dit geld ook voor je werkgever, hij kan dan inderdaad op zoek naar iemand anders. Je kan dan gewoon in de ziektewet blijven totdat je omscholing of andere functie gaat doen. Ze zijn gewoon verplicht daarbij te helpen. Hopelijk kan je het dan ook wat beter los laten allemaal en word de ziektewet wat minder heftig, wanneer je het gewoon verteld hebt
klopt reïntegreren in een baan waarin je sowieso al ongelukkig bent lijkt mij ook heel stressvol. En daarom zie ik dat ook niet zitten. Zie mijn antwoord hierboven. voor verlof ook al niet naar mijn zin nee maar niet dermate dat ik er echt niet meer wilde werken meer dat ik dacht ik ga uitkijken naar ander werk maar niet alsof ik dan op de schopstoel zat. Maar voor verlof al is er een hoop veranderd. Bedrijf zit in een zwaar weer. Enorme werkdruk maar mag niemand extra aangenomen worden enzo. Ontslagen op management niveau. In het verleden ben ik overspannen geweest. Ik pas daar voor. Om mijn eigen gezondheid kapot te laten maken door zoiets. Maar het is nu gewoon allemaal een vervelende samenloop van omstandigheden. Maar gewoon zomaar ontslag nemen is financieel geen optie. Ik probeer dus te zoeken naar een optie die voor iedereen beter is. Waardoor ik verlost ben van de stress van re-integratie na herstel in een baan waarvan ik sowieso al weet niet te willen terug keren. En zij nu al verder kunnen door uit te kopen en een nieuw iemand aan te nemen. Maar hele corona gedoe gooit nu ook roet in t eten want herstel is moeilijk nu ik helemaal nul tijd meer heb om aan mezelf te werken.
Niet alles is te verzekeren, daar zijn het ook ondernemers voor, maar dat wil nog niet zeggen dat ik het fair vind dat daar misbruik van wordt gemaakt. Bedankt voor het toewensen van een PD, maar die laat ik even voorbij gaan. Heb genoeg aan mijn eigen zooitje. Misschien kun je er een ander blij mee maken.
Ik snap dat het een onmogelijke situatie lijkt nu. En financiele zekerheid is uiteraard ook heel belangrijk voor je gemoedsrust en herstel. Ik sluit me aan bij het advies van Orchid hierboven. Als je een beetje een klik hebt met de bedrijfsarts, bespreek dit dan met hem/haar. Sterkte.
Het was al lang en breed duidelijk dat jij aan de werkgeverskant zit "Zorg dat je je zooitje op orde krijgt" tegen iemand met een postnatale depressie Ik hoop voor jouw werknemers dat ze nooit ziek worden of echte problemen krijgen.
Misbruik?? Ze zit in de ziektewet vanwege een PD! Misschien is een stukje empathisch vermogen kweken voor jou een tip. Dat helpt mensen er sneller bovenop komen, dan te roepen dat ze hun zooitje moeten regelen
Volgens mij heb jij zelf je zooitje niet op orde. Reageer gewoon normaal of reageer niet! Dan moeten jullie het toch zelf beter regelen als het je zoveel kost! Zulke taal tegen iemand met een PD uitspreken is gewoon echt niet handig. Je trekt conclusies die er helemaal niet zijn, ze vraagt om hulp en niet om commentaar (en ja ik weet dat we op een forum zitten en ja ik weet dat dan alles gezegd mag worden, maar een beetje inlevingsvermogen is ook wel op z’n plaats)
Ik heb alles op orde hoor. En de werkgevers die wij bij staan, hebben dankzij ons ook alles op orde. Kost mij helemaal niks trouwens, lezen is ook een vak. Ik ben geen werkgever. Je kan altijd wel naar je mondje gepraat worden, maar je kunt pas echt conclusies trekken als je meerdere meningen met onderbouwing hebt gehoord of gelezen. Maar goed, eerlijkheid wordt niet gewaardeerd, we gaan liever tot de elleboog erin bij elkaar... Ook prima.... Maar niet aan mij besteed. Ajuus
Misbruik? Zoals ik het van ts begrijp heeft deze werkgever niet echt zijn best gedaan om te voorkomen dat ts uitviel. Dus hoezo maakt zij ergens misbruik van? En hoezo moet zij 'gewoon ontslag nemen', wanneer zij door de slechte sfeer en hoge werkdruk niet kan functioneren?
Vandaag een fijn gesprek gehad met de arbo arts. Ik heb voorzichtig laten vallen dat ik na herstel het misschien niet meer zie zitten om terug te keren omdat ik er zo ongelukkig bent. Hij dacht met me mee en heeft tips gegeven. Maar voor nu vond hij herstel het belangrijkste. In een later stadium kan ik dan op het werk aangeven dat ik misschien niet meer terug wil komen. En hij zei dat het balletje meestal dan vanzelf wel gaat rollen.
Heel goed dat je het hebt aangekaart! Hoe voel je je nu? Ik hoop dat je hierdoor het ook wat beter los kan laten!
Ja wel fijn om het weer even los te kunnen laten tot die tijd. In ieder geval minder stress voor nu! Maar ik kan niet wachten tot ik me weer goed voel en alles weer op de rit heb en dan weer aan het werk kan. Ergens Waar ik gelukkig in kan zijn.