tja misschien zijn het wel levenspartners. Ik zou me focussen op je eigen kring en pas gaan handhaven als er groepen mensen bij elkaar komen.
Ik had er ook geen moeite mee dat ze naast elkaar liepen, maar ik kon ze daardoor niet met anderhalve meter afstand passeren. Je moet ruimte maken voor elkaar.
Ik verwacht dat de scholen na de meivakantie wel weer open gaan. En als het al na 6 april weer mag vind ik het ook prima. En ik mag ook hopen dat Nederland zijn gezonde verstand weer terugkrijgt en deze hysterie een beetje kan onderdrukken. Straks hebben we 1000 ouderen gered die binnen enkele maanden hoe dan ook wel zouden overlijden omdat het gewoon hun tijd is, maar is het halve land failliet, zijn duizenden mensen burn-out onder de stress en gaat een hele generatie kinderen een jaar overdoen. Het is echt niet haalbaar om dit tot na de zomervakantie te laten duren. En voordat ik iedereen over me heen krijg: ondanks dat ik het bijna allemaal onzin vindt, houden wij ons keurig aan de regels, in de hoop dat het zo snel mogelijk helpt en alles weer normaal kan worden. Maar al die hysterie ben ik goed zat inmiddels.
Zijn er meer meiden hier die (natuurlijk los van de rede waarom) er van genieten het hele gezin thuis te hebben? Thuis te kunnen werken? En alle andere 'verplichtingen' zoals clubs en verenigingen, verjaardagen en familie bijeenkomsten even los te moeten laten? Eerlijk gezegd kom ik helemaal bij. Mijn wereldje is erg klein, rustig, voorspelbaar en vredig. Het enige waar ik nu zorgen om heb is al die mensen die lijden onder dit virus! Zoals oma die alleen zit in het verpleeghuis
Ehm, er overlijden nu ook gewoon jongere mensen hoor die gezond waren en nog tientallen jaren voor zich hadden. Heb je de beelden gezien van Italië? Dat gebeurd hier zeer zeker ook als we geen of minder maatregelen nemen. En hoezo moet een hele generatie kinderen hun schooljaar overdoen? Misschien enkelen wel, maar echt geen generatie. Kinderen zijn flexibel en het onderwijs kan echt wel aangepast worden als de situatie lang duurt. En duizenden een burn out? Dat is maar allemaal te bezien. Ik vind je post ontzettend cru en veel te kort door de bocht. Jij bericht anderen van hysterie maar je eigen post komt zelf nogal overtrokken over.
Genieten is een erg groot woord. Maar even pas op de plaats en meer thuis met het gezin is prima. Al moet ik gewoon fulltime thuiswerken, de kinderen begeleiden bij school en werkt man gewoon door (vitaal beroep). Het heeft voors en tegens.
Ja hoor, ik vind het fijn om mijn kinderen thuis te hebben. Man moet gewoon naar zijn werk en mijn oudste heeft een bijbaan. Dus helemaal thuis zijn ze niet. ik weet ook niet of ik mijn kinderen naar school laat gaan mocht 6 april school weer gaan beginnen.
Ik hou me er ook aan. Maar op get moment dat er kliklijnen worden ingesteld om je buren te verlinken die te dicht bij elkaar staan te praten dan vind ik dat er sprake is van hysterie ja.
Ik hoop dat we rond juni langzaam aan terug gaan. Maar dat de luchtruim dicht blijft en alleen mogen gaan waneer noodzakelijk is. En de kinderen tja het leuk dat ze thuis zijn maar er moet gewoon per school gekeken wat kan. Ja miss 2 dagen alleen onderbouw kinderen en 2 dagen alleen bovenbouw kinderen en 1 dag voor de leeraren om thuis werk te realiseren. Als ik kijk naar dochter haar school daar zijn nog geen 100 leerlingen. Per klas 12 ki tjes en in groep 1/2 8 kindjes dan zou dat best kunnen. Of om en om. Verder hoop ik dat het niet oplaait in wan. Dit is natuurlijk wel een voorbeeld wat doet de virus nu ze daar weer terug gaan
Ik zit ergens tussen jullie meningen in geloof ik... ik heb deze week al zoveel ellendige verhalen gehoord van huiselijk geweld, kinderen in de knel. Ouders die met 2 banen en meerdere kinderen met flinke “etiketjes” thuis zitten terwijl alle behandelingen zijn afgeblazen en er nergens meer hulp is. Mensen met psychiatrische problemen waarvan afspraken zijn afgezegd en die als enige advies nog kregen “ga maar een rondje wandelen”. Ik zou het wel willen afwegen... hoeveel mensenlevens ga je sparen voor corona terwijl je aan de andere kant door de maatregelen ook levens serieus beschadigt en in gevaar brengt.
Ik denk dat iedereen vast wel geniet op zijn of haar manier. Maar het ligt ook een beetje aan de situatie. Hier drie kinderen waarvan er twee op school zitten. Man werkt thuis en ik moet buiten de deur werken maar geen vitaal beroep dus geen opvang. Dit vergt organisatorisch veel en ook het schoolwerk van de kinderen met nog een peuter die aandacht wil, is het verre van ideaal. En natuurlijk maken we er het beste van en het gaat met ups en downs maar van mij mag het gauw afgelopen zijn. Ik wil hiermee dus niet zeggen dat ik niet geniet maar nu ervaar ik juist veel meer druk en ik denk vele met mij. Had ik bv twee kinderen onder de vier denk ik dat ik het heel anders had ervaren.
Maar voor de kinderen in onveiligheid en kwetsbare kinderen ook die zelf psychische problemen hebben zijn er echt oplossingen. Daarvoor mag school gewoon opvang regelen. Zie kamerbrief van minister Slob aan de tweede kamer. Hiervoor kan je ook contact opnemen met je gemeente. Nauurlijk hebben deze maatregelen negatieve effecten. Voor het gros kunnen en dat wordt ook al gedaan. Oplossingen bedacht worden.
Ik vind genieten een erg groot woord moet ik zeggen. Ik vind het wel fijn dat de stress en het gehaast van alledag even verdwenen is maar een mens heeft ook een beetje stress nodig om te presteren. Ook mis ik mijn sociale contacten enorm en ik zit met 2 pubers thuis die een heel verstoord dag en nachtritme krijgen door deze toestand. Hoe we dat straks weer gaan omkeren vind ik ook nog wel een dingetje en ik maak me ook zorgen over school. De oudste heeft een examenjaar wat helemaal in het water is gevallen en er wordt steeds van alles afgezegd en geannuleerd. De jongste zit in groep drie en die mist echt haar school en haar vriendinnen, het huiswerk vindt ze steeds minder interessant worden. Op mijn werk vind ik er ook geen klap aan. Ik werk in een huisartsenpraktijk en we moeten zoveel mogelijk mensen weren en dan steeds al dat gestresste gedoe als er iemand aan de balie komt, ik vind er weinig aan. We roeien met de riemen die we hebben maar ik kan niet wachten tot alles weer eens een beetje normaal gaat worden.
Ik vind vooruit kijken ontzettend lastig merk ik.. In het begin dacht ik echt 'oh maandje ofzo en dan is het normale leven weer bezig' maar langzaam denk ik toch niet dat het volgende maand al voorbij is. Bij ons in DE loop de lockdown tot vrijdag (2 weken) dus ben HEEL benieuwd naar een nieuwe persconferentie over het hoe en wat. Wat nu verder. In NL is nu alles tot 1 juni beperkt dus ik denk dat dat hier ook wel zo gaat zijn, lijkt me heel sterk dat ik volgende week zaterdag weer normaal moet werken.. Ik denk eerlijk gezegd dat ik helemaal niet meer zal werken tot na mijn bevalling... Over een week start de 20ste week al en ik denk echt niet dat we dan alweer open gaan in het restaurant... Moeilijk.. Hoop wel heel erg dat mijn familie langs kan komen in DE als de baby er is.. of wij naar NL als we weer fit genoeg zijn en gewend zijn aan een ritme met een baby.
Precies zoals jij het zegt, zo denk ik erover. Maatregelen in verschillende stadia waarbij stadium 10 een volledige lockdown betekent en stadium 1 weer volledige bewegingsvrijheid. Hierin laveren we in ieder geval het komende jaar.
Nee, ik geniet er niet van. Echt, het enige voordeel is voor mij relaxed opstaan. Ik heb geen behoefte aan het hele gezin thuis en geniet juist van een ‘Bijenkorf’ als huis. Ik mis verschillende mensen om mij heen, irl uitgebreid kletsen met vriendinnen, m’n sportles. Ik ben veel extraverter dan ik mezelf inschatte voor Corona.
Een beetje optimistisch dat er oplossingen zijn. Mijn zoon staat op de wachtlijst van de jgz, voor hem is er geen enkele hulp. Ik vermoed overigens dat er nu corona is hij ook nog erg lang op die wachtlijst blijft staan. En al die kankerpatiënten van wie behandelingen zijn uitgesteld, die niet weten wanneer ze geholpen kunnen worden. Het lijkt op dit moment dat de hele wereld enkel om corona draait maar er is meer.