Oke. Dit gaat heel stom klinken. Ik baal (soms) dat ik nog buitenshuis kan werken. Ik werk niet in de vitale sector en voel me nu haast schuldig dat ik nog wel naar buiten en aan het werk mag. En waarom dan? Pakjes sigaretten verkopen, auto's wassen en heel heel heeeeeeeeeeel veel schoonmaken. Ik vind mijn werk op dit moment ook niet leuk, terwijl ik het normaal echt met veel plezier doe. Er komen weinig klanten (logisch hoor, en das ook goed). Dus er is weinig te doen en ben de hele dag alleen maar alles aan het poetsen. Mijn werk voelt niet 'nodig' op dit moment. Het voelt ergens 'fout' om nog aan t werk te zijn op dit moment. Maar goed, het is wat het is ik doe het gewoon en ben ook wel dankbaar dat ik nog werk heb uberhaupt. Verder ja, dat ik niet met de kleine naar t bos/speeltuin/zwembad/vriendjes kan. Maar daar baalt iedereen van. Denk dat als straks alles achter de rug is we wel een stuk dankbaarder kunnen zijn voor alles wat we hiervoor als vanzelfsprekend zagen.
Ik baal ontzettend dat onze vakantie naar Bali niet doorgaat in april. Verder dat mijn oma van 89 al 3 weken alleen binnen moet zitten.
Ik baal ervan dat we nog steeds gewoon op vakantie moeten gaan in de meivakantie en dat als we niet gaan we ons geld kwijt zijn. En dat we eigenlijk niet willen gaan, maar dat 1000 euro ook heel veel geld is.
Das wel heel apart. Hoe dat zo? Onze reis begin mei is gecanceld en hebben t geld als voucher gekregen
Gaat om een binnenlandse accommodatie. Maar inmiddels heeft de veiligheidsregio de boel dichtgegooid. Dus we zullen nu waarschijnlijk mogen omboeken. Ik ben wel opgelucht.
Mijn so hadden voor hun 40 jarig huwelijk een vliegvakantie geboekt eind deze maand,met zijn allen. Mijn oudste is net zo'n zwerver als ik en verheugde zich er enorm op. Voor hem en mijn so baal ik enorm dat het niet doorgaat. Anderzijds.. mijn zusje heeft een "milde" vorm van corona. Ze kan niet eens zonder pauze van de bank naar de wc lopen,zo kortademig is ze. Het is een ergere ziekte dan ik aanvankelijk dacht. Daar baal ik nog meervan.
Ik baal enorm dat ik misschien niet meer naar Nederland kan voordat ik beval.. mijn beste vriendin wil zo graag een babyshower geven maar dat kan dus alleen nog maar in juni.. en dan ben ik rond de 30 weken dus veel later wil ik ook niet meer gaan dan. Dus hoop heel erg dat dat gaat lukken.. Ik baal dat ik niet bij de eerste verjaardag van de kleine van mijn vriendin kan zijn in NL.. Ik baal dat ik mijn vriendinnen niet kan zien, normaal ga ik elke dinsdag of woensdag met iemand weg omdat dat mijn vrije dagen zijn. Ga graag 's avonds wat drinken of eten met iemand. Ik baal dat ik niet naar de Hoppala kan (Duitse Prenatal winkel) om te kijken en snuffelen voor baby spullen, ideeen opdoen.. Baal dat ik niets kan inkopen voor de baby kamer, behalve via ebay of amazon.. maar liever zie ik iets in het echt ipv op internet. Hier is helaas echt ALLES dicht, alleen nog maar supermarkten open.. dus hoop heel erg dat het snel weer een BEETJE normaal is..
Ik baal ervan dat ik niet kan uitrusten en 'genieten' van mijn verlof. Door omstandigheden hebben we de babykamer pas af gekregen toen ik 36 weken was. Elke dag klussen voor die tijd zodra het toe liet. Met als uitzicht vanaf daarna rust te kunnen houden. Twee ochtends in de week kinderloos te zijn in huis, echt voor mijzelf. Maar nu dus 9 uur per dag alleen thuis zit met twee energieke kinderen. Geen hulptroepen kan inroepen voor oppas of de laatst geplande grote schoonmaak. Ik ben zo moe en voel mij de kinderen te kort doen omdat ik gewoon niet kan opladen. Mijn man moet gewoon werken. Maar!! Doordat ik verlof heb kan ik wel een stabiel thuisbasis vormen voor de kinderen. Iets wat heel veel waard is! Werk in een de zorg en had anders juist meer moeten werken en kinderen naar opvang brengen terwijl deze binnen de risico groep vallen. Zoon heeft (waarschijnlijk) Astma en dochter is vorig jaar kritiek opgenomen geweest met een longontsteking. Moet er niet aan denken wat dit virus met hun zou kunnen doen..pffff
Hier ook zo'n emo-muts pfff Huilen omdat ik iedereen mis, niemand onze baby kan komen bewonderen en ik mn HELE verlof binnen zit.. andere kant huilen van geluk omdat we nog gezond zijn en onze dierbaren ook.
Ik baal dat ik in een supermarkt werk. Vind het soms zo eng en ben bang om ziek te worden. En ik vind dat hele juf spelen echt vreselijk. Niet geschikt
Ik baal ervan dat ik mijn verjaardag, huwelijk en diploma niet kan vieren, dat mijn babyshower niet doorgaat en dat mijn verlof in deze periode valt terwijl ik er zo naar uitgekeken had. Ik baal ook van de onzekere toekomst en ik baal dat ik mijn collega's niet kan helpen in deze moeilijke tijd. En dan denk ik aan het feit dat ik en mijn geliefden gezond zijn dus kan ik het relativeren, maar ik vind het toch stiekem wel jammer.
Dat het traject van jongste (vermoeden autisme) zo goed als stil ligt. We kunnen nog wel de vragenlijsten doen. En via Skype vandaag gesprek met psycholoog gehad. Maar voor de diagnose hebben ze nog een paar contactmomenten met zoon zelf nodig. En dat kan dus niet via Skype. Ik had zo gehoopt dat ze genoeg gegevens hadden na de laatste speel observaties Nu weten we nog niet waar we aan toe zijn. En al helemaal niet wanneer we weer verder kunnen.
Ik baal ervan dat zoveel mensen "klagen" dat ze zich vervelen en al heel netflix hebben leeg gekeken. Ik (samen met mijn man) moet gewoon thuiswerken, 2 kids entertainen en ondertussen nog les geven. Ik heb dus veel minder vrije tijd dan normaal.
Haha jij hebt gewoon recht daarvan te balen. Denk alleen dat veel mensen jaloers zijn op jouw baalmoment. Ik bots daar nu met man regelmatig over. Ik ben een beetje jaloers dat hij kan werken en daardoor wat sociale contacten heeft. Hij vind dat ik dat hele werken weg zet als naar een feestje gaan ipv de deur uit gaan om noodzakelijk geld te verdienen.
Ahh knuff! Als orthopedagoog in opleiding hoop ik je met de volgende vraag positief aan het denken te zetten. Wat zou het verschil maken voor jou met een diagnose? Zijn behoeften zullen waarschijnlijk niet veranderen, en hij blijft wie hij is. Als jij vermoedt dat bepaalde aspecten hem helpen zou ik ze in de thuissituatie nu zeker toepassen. Heel veel sterkte!