@Kimm17 geniet van je verlof! Ik kijk er ook echt naar uit met verlof te gaan, het werken begint steeds zwaarder te worden vooral nu in het verpleegtehuis... deze week moet ik nog even door en daarna heb ik gelukkig wat kortere diensten en nog een late dienst! Van mij mag de kleine frummel ook wel rond de 37 weken komen, begin het nu langzamerhand wel beetje zat te worden, het niet meer lekker kunnen zitten/ liggen op de bank en in bed enzo verder geniet ik nog wel van het getrappel
Ja herkenbaar. Miss omdat het voor ons nog niet zo lang geleden is? Bij mijn vorige zwangerschap had ik dat ook minder dan nu
Het is echt 50/50 bij ons hoe we over de zwangerschap op moment denken Owja we hebben weer een naam gevonden. Ben benieuwd hoelang we deze echt leuk gaan vinden hahah Nee deze gaat het denk ik wel worden. Niet te moeilijk, past bij de naam van ons eerste zoontje. En we moeten wel een knoop doorhakken nu, vind ik
Haha lastig hé die naam! Ik blijf ook steeds maar twijfelen. En dan vind ik weer iets anders leuk en dan vindt mijn man dat niet. En zo komen we dan toch weer steeds bij wat we al hadden. Ik vind het jammer dat ik nu niet zo'n duidelijk gevoel heb dat het dé naam is. Dat had ik bij de andere wel. Maar het lijkt niet te komen en we zullen toch een naam moeten hebben. Dus we laten het maar zo denk ik.
Gisteren begon mijn vriend ineens over de combinatie voornaam+achternaam van onze kleine. Hij vond dat het helemaal niet mooi bij elkaar klinkt. Ik dus helemaal overrompeld want we hadden juist officieel uitgesproken dat we voor deze voornaam zouden kiezen. Moest meteen aan jouw bericht denken toen hij dit ineens zei haha Maar wat blijkt - hij vindt de voornaam juist wel mooi maar de achternaam vindt hij gewoon niks en had liever gehad dat de baby mijn achternaam zou krijgen. Moet wel zeggen dat mijn vriend niet de achternaam van zijn vader heeft, maar die van zijn moeder. Hierdoor heeft hij een andere achternaam dan zijn oudere broer, die wel de achternaam van zijn vader heeft (vader was overleden voor de geboorte van mijn vriend). Ik denk dat die achternaam altijd wel een struikelpunt zal blijven, maar de voornaam blijft gelukkig
Ah dat is ook lastig ja! Maar als het verder geen gekke combinatie is of raar rijmt ofzo, dan zal het toch wel meevallen? Dat went wel denk ik. Ik vind onze achternaam ook niet mooi, maar wij hebben er 'van' tussen staan, dus dan past bijna alles er wel bij. Als ik had mogen kiezen had ik ook liever jansen ofzo geheten met mijn achternaam, maar ach, het is zoals het is.
Oh ja dat is natuurlijk dan ook een dingetje de achternaam vooral in zo een situatie is het weer anders. Gelukkig is de voornaam wel 100% zeker
Mijn vriend zn achternaam is een beetje Duits achtig haha en die komt ook bijna niet voor. Maar opzich passen er wel alle namen bij. Dus daar hebben we gelukkig geen stress over.
Nee zo erg is het ook weer niet hoor. Mijn achternaam zit 'de' tussen, en die van mijn vriend is gewoon 1 naam. Heb wel gekeken dat de eerste en laatste letter van de naam van de kleine niet dezelfde is. Anders klinkt het voor mijn gevoel voor geen meter
Ik heb net trouwens weer een groeiecho gehad bij de verloskundige, en nu ben ik doorverwezen naar het ziekenhuis omdat de buikomtrek van de kleine 2 weken achterloopt. Met de eerste groeiecho was het maar 3 dagen achterstand maar nu dus meer. Woensdag moet ik daar zijn en dan wordt er verder gekeken. Vind het wel spannend... Maar verder was er al te zien dat hij een volle bos haar heeft en hele lange benen (zoals zijn vader). Ligt al in de hoofdligging maar is nog niet ingedaald.
Ik ben zo moe! Die thuisblijfsituatie breekt me behoorlijk op. Zou er heel wat voor over hebben om gewoon een dagje alléén te zijn, zonder de hele tijd dat gezeur om aandacht en dingen die moeten gebeuren overal. Doordeweeks is het nog erger, als ik dan even niet aan het werk ben grijpt mijn man zijn kans en gaat hij boven in de werkkamer aan de slag. Ik kan gewoon nooit even stoppen en uitrusten. Ben heel bang dat dat tijdens mijn verlof geen klap beter wordt. Mijn dochter hangt enorm aan me, en mijn man wil dat ik alles beslis. Weet echt niet hoe ik dit moet volhouden...
Ah niet fijn zeg! Ik herken het wel een beetje. Dat thuis zitten en de hele tijd de kinderen erbij. Mijn man is ook steeds maar bezig. Maar ik sta wel op mijn strepen en ik zeg wel af en toe dat hij nu mag en dat ik even niks doe. Moet je wel doen hoor. Dat houd je anders inderdaad niet vol! Mijn man zei gisteren dat hij misschien volgende week weer mag gaan werken (dat tandartsen weer open mogen misschien). Nou daar moet ik nu ook even niet aan denken! Voornamelijk omdat ik dan echt de hele tijd alleen zit met de kinderen. Normaal zouden ze nog wel op school of de opvang zitten. Ben benieuwd hoe lang dat allemaal nog dicht blijft. Ik zou het alleen ook niet redden. Nouja redden wel, maar denk niet dat het dan heel gezellig wordt hier .
Oh bijna verlof lees ik her en der Succes nog met laatste daagjes Ik moet ook alleen deze week nog maar is wel meteen zware week,! Daarna wat dat betreft rust Spanning voor bevalling heb ik niet Ben alleen heel nieuwschierig of deze wel eerder uit zichzelf opgang komt . Ergens hoop ik het ook niet want dan is operatie stuk rustiger en hopelijk is over 6/7 weken corona ook iets minder Snap wel dat sommige er klaar mee zijn of heel moe @Avuna ik zou toch kijken of je mam j e iets meer kan ontlasten en ondersteunen of iemand uit de buurt of familie wat je vertrouwd met corona Jij bent degene die straks ook n nog moet bevallen etc ! Hier is ons buurmeisje er soms even en ze zijn zaterdag voor ee r s t weer deel van dr dag bij mn moeder geweest, was heel fijn !
Snap je heel goed Mijn man werkt wel gewoon door dus zit altijd met kids alleen en dan alles voor eigen werk erbij doen is echt lastig Woensdag moet ik bijv van half 10 tot 12 met ouders bellen.. weet nog niet hoe
Vannacht voor het eerst over de baby gedroomd. Het was een meisje -wat ik toch al denk. En het was de eerste dag met haar en ik was alleen met haar en mijn oudste. Er was iemand gekomen om me te helpen een draagdoek te knopen. Ik ging haar uit bedje halen en ze lag heel vrolijk lief te lachen naar me -so far so good... Maar toen pakte ik haar op, had ze helemaal tot haar nek over haar rug zo'n groene spuitluier, dekens ook vies. Ik wil haar optillen en mee naar de commode nemen om te verschonen, maar het was dus echt een tering bende in huis. Echt alsof we van die hoarders waren. Alles moest opzij geschoven worden. En ik wist haar naam niet meer! Dat vond ik nog het ergste. Er kwamen allemaal lelijke namen in mijn hoofd en ik dacht steeds 'oh nee dat zouden we toch niet gekozen hebben? Dat zou hij toch niet al aangegeven hebben bij de gemeente?' En ik durfde niks te zeggen tegen die draagdoek vrouw want ze mocht niet weten dat ik de naam niet meer wist. Jeetje gelukkig was het een droom en toen ik wakker werd wist ik de naam wel en was ik er heel blij mee, wat een opluchting haha. Goed jullie kunnen hier natuurlijk ook totaal niks mee maar moest het even kwijt.
Ah niet leuk meis om je steeds zo te voelen Knuffel voor jou! Vorige week had ik precies hetzelfde zo een gevoel, zat er ook echt even doorheen met alles. Nu gaat het gelukkig wel iets beter weer.