Dat er extra boven op heb ik dus omdat oma dat gewoon never verdient. Ze is de liefste van de wereld voor die kinderen. Vind het gewoon echt zielig voor haar als ze haar niet zouden behandelen zoals ze verdient.
Dat zeg ik ook altijd inderdaad. Mijn ex en ik waren 17 jaar samen (vanaf mijn 15e) en hebben 6 jaar geprobeerd om kinderen te krijgen; wat niet is gelukt. Toen ik hem in de steek liet (op een niet zo nette manier) kozen ze in eerste instantie voor hem. Misschien is kozen niet echt het juiste woord, maar ze hadden mijn ex al zo lang als schoonzoon en we hadden zoveel met elkaar meegemaakt. En ik was dat gekkie dat verliefd werd op een collega en hem bedonderde. Ik heb mijn ouders toen zo vaak verteld waarom en wat, maar ze begrepen het niet. Dat heb ik toen zo erg gevonden. We zijn zo een hecht gezin en toen konden ze niet achter mijn keuze staan. Nu, bijna 7 jaar later, begrijpen ze me helemaal en ze zagen na de breuk ook al snel in dat ik de waarheid over mijn ex vertelde, maar dat deed toch heel veel pijn. Júíst omdat we er onvoorwaardelijk voor elkaar zijn en waren. Lastig uitleggen merk ik nu, maar hoop dat je de kern begrijpt; we laten elkaar nooit in de steek en dat wankelde toen een beetje.
Ik zie dat iets anders, ik vind dat het niks met niet verdienen te maken heeft maar meer dat iedereen wel eens botst met elkaar en dat ze het dan samen moeten kunnen oplossen. Daarmee geef ik mijn moeder vertrouwen in haar als mens en mijn kind automatisch ook. Soms hoort boos zijn bij het leven, ook tegen je opa of oma.
Mijn man heeft ook een veel betere band met mijn ouders, dan met zijn eigen ouders. Vind dat eigenlijk zó erg. Geweldig natuurlijk dat hij gek is op mijn ouders en andersom, maar vreselijk dat je als moeder (en dat is het hier echt) je kind zo behandelt dat hij eigenlijk geen contact meer hoeft. Ik hoop toch zo dat mijn kinderen later hier nog graag komen en zich altijd welkom voelen.
Nou precies. Maar als ik de verhalen van mijn man hoor over zijn moeder (en ik weet het hoor. Ik hoor alleen zíjn kant) dan verdient zij het niet eens dat ze in zijn leven is. En misschien is deze mening heel onpopulair, maar het is daar vroeger echt niet leuk geweest thuis en dat is nog mild uitgedrukt.
Met mijn man en zijn moeder is het net zo. Toen man 18 en schoonzusje 12 was besloot zijn moeder van zijn vader af te gaan en de kinderen achter te laten. Ze heeft nooit meer naar ze omgekeken begon gewoon een nieuw leven. Hij heeft er veel verdriet van gehad maar nu bestaat ze voor hem ook echt niet meer. Heb 2x geprobeert te lijmen na de geboorte van de kinderen maar hij wil er niets van weten. Schoomzusje spreekt haar sinds ze moeder is eens per maand eens maar vind het nog steeds heel moeilijk. Ze wilde een moeder en oma terug en dat is die vrouw niet (meer).
Tuc, ik reageer even hierop omdat dit je laatste post was. Ik mis je op het forum?! Hopelijk gaat alles goed met jullie?!
Mijn ouders zijn goed als ze bij de kinderen zijn maar zijn alle 2 nogal speciaal . Ze hebben door de komst van heel wat andere kleinkinderen, de interesse in de grote ook wat verloren. Dus de kinderen worden ouder en beseffen dat. Maar sowieso was het oma en opa zijn hier al niet zoals bij u of GossipGirlxoxo hoor.
Oh wow. Dat is ook erg zeg. Je kinderen in de steek laten. Snap wel dat het voor hem dan klaar is. Pff. Sommige mensen.
Ik ken mijn man al 17 jaar en toen woonde hij nog thuis, dus ik heb het ook echt meegemaakt. Gekker dan zij zijn er maar weinig ben ik bang. Kan hier heel veel vertellen, maar ze is gewoon niet goed en dat heeft goed zijn stempel op man gedrukt. Heeft ook nog wel even geduurd voordat hij zich dat realiseerde. Heeft al die tijd gedacht dat het aan hem lag, maar het is natuurlijk nooit de schuld van een kind. Nou ja, wij zien zijn ouders nog zo'n 2 x per jaar. Als het aan mij lag nooit meer, maar dat is niet aan mij, dus mag hij dat beslissen. Hij voelt zich hier goed bij en dan is het prima. Al blijft het slikken dat hij nooit goed genoeg is voor haar (en voor mij, omdat ik dat zo graag eens aan haar duidelijk wil maken). Oh en impopulair of niet, ben het helemaal met je eens.
Ja dat was echt heftig. Mijn schoonvader was vrachtwagen chauffeur en alleen de weekenden thuis. Ze is weg gegaan op vrijdag middag een paar uur voor hij thuis kwam met een briefje op tafel. Schoonzusje heeft die gevonden en was daar met haar 12 jaar helemaal alleen. Die heeft er ook echt vertrouwens problemen aan over gehouden. Man woonde al bij ons en ik heb toen samen met hem van maandag tm vrijdag in het huis van schoonvader gewoont om voor schoonzusje te zorgen tot mijn schoonvader een andere baan had (heeft zo een 10 weken geduurt).
Ik ben niet alleen bij kinderen zo . Mijn man vraagt vaak eens tegen wie ik bezig was. Moet helaas vaak zeggen dat ik het niet weet, allesinds iemand die een babbeltje wou doen en zag dat ik gerust 5 à 10 min wou luisteren
Oh wat vreselijk! Voor een kind van 12, arm meisje (en je man natuurlijk ook, maar gelukkig had hij jou en je familie al). Dat laat echt wel zijn sporen na. Hier ook een ernstig voorval geweest die flink indruk heeft gemaakt op man en zijn broertje (18 en 14). Schoonmoeder heeft net zo lang op haar man ingepraat totdat hij zelfmoord wilde plegen. Ze zei tegen hem dat iedereen beter af was zonder hem en gaf hem valium mee. Hij is daarmee in het water gesprongen. Een schipper heeft hem uiteindelijk opgepikt. Zwaar onderkoeld en met veel zooi in zijn lichaam. Hele avond in het ziekenhuis geweest met ze, toen ik ze die avond naar huis bracht (schoonmoeder kan niet rijden), zegt ze tegen haar kinderen in de auto "ach, is maar beter als hij dood is". Vergeet het nooit meer. Hij leeft overigens nog.
Bah krijg er kippenvel van. Ze is dus en gek en zelfs een beetje gevaarlijk? Nooit je kinderen alleen bij haar gelaten zeker?
Ja klopt. Narcistisch als ik weet niet wat en knettergek, mijn kinderen laat ik nooit bij haar (of schoonvader, want alcoholist) alleen. Ze mogen ze zien, zodra ik iets merk van een sneer of onaardige opmerking kunnen ze weer gaan. Vooral sneu voor schoonvader, want hij is wel gek op ze.
Mijn moeder is ook geadopteerd en voor haar ouders was dat gelukkig ook zo, maar met haar eveneens geadopteerde zus is die band er helaas nooit gekomen
Ik denk omdat ze geen "vervelende oma" wil zijn. Nog een voorbeeld, mijn neefje wilde eens niet gedag zeggen na een dagje bij ons te zijn geweest (ze woonden op 3 uur rijden bij ons vandaan dus zagen elkaar niet erg vaak). Zogenaamd overprikkeld, nou ik heb een autist in huis (en ben er zelf een), en bij ons is zoiets echt nog nooit voorgekomen hoor. En mijn neefje is verre van ass'er. Of dat hij niet zijn handen wil wassen na naar de wc te zijn gegaan, zogenaamd geen water lust, tijdens het avondeten met eten gooit etc. Gewoon erg verwend dus en nooit gecorrigeerd worden. Overigens was dat van een hand maar een voorbeeld. Bedoelde meer dat hij vaak lak heeft aan beleefdheid en dit er nog eens wordt ingewreven door de opvoeding die hij krijgt.
Ik zei dat ook altijd ‘geniet ervan’ toen ik nog geen kinderen had. Toen ik net moeder was geworden dacht ik ‘wat nou genieten, ik wil slapen’. Nu zeg ik het dus nooit meer tegen kersverse ouders.