Hah ik ben zo’n ouder. Door de weeks trainen prima maar wedstrijden in het weekend daar pas ik voor. Gelukkig wil mijn zoon niet op voetbal oid.
Nee, normaal gesproken niet nee. Ik geloof dat ik je niet helemaal goed had begrepen, ik dacht dat je bedoelde dat er op school niet gesport werd.
Nou en dat vind ik dus heel raar. Nu wil je kind het niet en is er dus geen probleem, maar ik vind dat dus echt heel sneu voor kinderen die dat wel heel graag zouden doen en niet mogen
Ik zou er dan voor kiezen om hem op een leeftijd op voetbal te doen wanneer hij er zelf heen zou kunnen gaan. Ik word echt diep ongelukkig bij het idee om op zaterdagochtend om 8 uur in weer en wind naast het veld te staan. Ik krijg juist het idee dat ouders vaak willen dat hun kinderen op een (bepaalde) sport gaan.
Tja, wanneer iemand aan me vroeg 'doe je aan sport?' Dan zei ik toch echt niet dat ik iedere dag fiets. Ik ken ook wérkelijk niemand die dat als zodanig als sport beschouwt hoor! Maar bijvoorbeeld tennis, voetbal of hockey weer wel.
Ik was helemaal geen voorstander van voetbal. Vond het een sport met te fanatieke mensen die zichzelf te serieus namen. Toen ging mijn zoontje uit zichzelf op zijn 2e al in de tuin voetballen. Toen hij 5 was ging hij elke dag zichzelf trainen op het grasveld achter het huis. Ruim 6 mocht hij op voetbal. Leek me niks, moest ik ook nog elke week in de kou staan. En toen zag ik hoe erg hij er van genoot.. en ging ik het zelf ook leuk vinden. Hoeveel zelfvertrouwen hij erdoor kreeg, hoeveel vriendjes hij leerde kennen en nu ben ik zelf leider bij voetbal bij de jongste. Die het overigens niet leuk vindt en wil stoppen (hij wilde zelf graag, maar denk door grote broer). Prima, dan gaat hij wat anders doen, waar hij gelukkig van wordt.
Nou dit inderdaad. Zolang het kind aan zijn of haar beweging komt weet ik ook echt niet waarom ik sport zou stimuleren. Uiteindelijk gaat het om de beweging. Zo heb ik ook een vriendin die haar dochter per se op zwemmen wilde hebben terwijl zij watervrees had. Zo zou ze er zogenaamd wel vanaf komen... Watervrees is nog erger geworden.
Ik noemde fietsen ook niet als voorbeeld. Wielrennen dan weer wel. Maar fitness en hardlopen is toch echt sport.
Die ken ik niet. De meeste moeders die ik ken waren eerst helemaal niet zo blij met het voetbal van hun zoon. En ik heb zelf gehockeyd en was nooit in me opgekomen om dochter te laten hockeyen. Kwam ze zelf ineens mee. Krijg bij jullie juist het idee dat omdat jullie het niet leuk vinden, kind het ook niet mag.
Mijn oudste zou echt niet gelukkig worden van na school nog verplicht moeten sporten. Nu wonen we wel in een klein dorp, zodra het weer het maar een beetje toe laat is hij buiten aan het fietsen etc. Dus zijn beweging krijgt hij wel, heeft zo zijn sociale contacten zonder verplichtingen, voelt zich fijn. Dat vind ik belangrijker dan verplicht moeten sporten. Ik zie de meerwaarde van 3x per week sporten niet, zeker niet in deze tijd (wat ik las wat kinderen mogelijk weer gaan mogen doen).
Op de leeftijd dat ze zelf met de fiets ergens naartoe kunnen zijn ze eigenlijk al wat oud om met een teamsport te starten natuurlijk. Dat opstaan blijf je toch hebben. Want wedstrijden zijn niet altijd op eigen veld e. Dan kan je richting de wedstrijden rijden om op de bank te zitten. Het is ook wat. Zou je er echt ongelukkig van worden, dat je uw kind laat glunderen en genieten van iets? Zou je uw eigen gevoel daarvoor niet aan de kant schuiven? De sportkeuze van 1 van onze kinderen is alles behalve een sport die ik zelf deed. Wij kennen ook niemand die deze sport deed. Hij is er ingerold en hij doet het enorm graag en nog eens heel goed ook. Dat hoort er wat bij zeker?
Als uw kind er niet om vraagt, zou ik het ook niet pushen hoor. Onze zoon die een teamsport doet ziet dit helemaal niet als verplicht gaan sporten of vind 2 trainingen en 1 wedstrijd ook helemaal niet te veel. Wat ik daar van vind is bijzaak. Ik ben taxi en heb geld mee voor een drankje en chipske
Jij niet, maar diegene die de adviezen geeft duidelijk dus wel. En daarmee heel veel ouders en kinderen.
Het is niet alleen mijn gevoel wat meespeelt. Ook wat het aan gezinsdruk oplevert. Bij ons in het dorp is niks dus ik zal voor alles moeten rijden. Als ze dan allemaal wat anders willen/meerdere keren per week geeft dat heel veel gezinsdruk. Aangezien man nooit kan rijden zal ik elke keer alle kinderen moeten meenemen (oke, zodra de jongsten gaan sporten kunnen de oudsten wel alleen thuis blijven). Daarbij vallen alle vakanties al uit en 50% van de weekenden omdat wij ook schipper zijnen dan aan boord zitten. Als ze dan moeten sporten valt er dus ook nog heel veel gezinstijd weg. Momenteel zit L op blokfluitles, bij ons in het dorp dus ze kan zelf. E heeft zwemles en als de buurvrouw niet kan oppassen moet ik ze allemaal meenemen. En die ene x per week geeft al hoop gemopper, laat staan als het (bijna) dagelijks moet
Maar waarom dan niet 1x om op te starten nu? En waarom lees ik niks over sportscholen die weer open zouden mogen (met regels uiteraard)?
Ik maak er wel gebruik van, maar alleen als we geen andere oplossing hebben. Het verzoek vd kinderopvang is het anders te regelen, en pas gebruik te maken vd opvang als het echt niet anders kan. Ipv 3 dagen per week gaat zoontje nu 1 dag, of 1.5 dag of 2x 2 uur. Verschilt per week Man en ik werken zoveel mogelijk om elkaar heen, maar soms kan het niet anders. Breng zoontje ook liever niet, gezien het risico wat er is dat ie besmet wordt, of wat meeneemt wat ik op m'n werk heb opgepikt. Omdat het onmogelijk is alles uit te zoeken op de euro precies voor de belastingdienst krijgt idd iedereen het geld terug.
Omdat sporten goed is voor kinderen, zeker nu ze al zo lang binnen zitten. En voor ouderen is het risico toch groter dan voor kinderen waarschijnlijk, daarom gaan de scholen misschien wel weer open.
Als mijn kind echt een passie had voor een bepaalde sport dan zou ik dat natuurlijk alleen maar aanmoedigen. Maar ik ga hem niet op een sport doen zodat hij maar op een sport zit.