Ik word nu wel iets losser merk ik, dat wil zeggen dat ik in mijn eentje nu weleens een bakkie ga doen, op gepaste afstand uiteraard. Maar niet met de kids, want die hebben toch de neiging ze in de armen te vliegen
Ligt wel een beetje aan de situatie denk. Ik ben begin van de corona crusis bevallen. Mijn moeder (60) was daarbij, mijn zoontje was bij mn vader (65+). Daarna zijn ze veel bij mij geweest en mn zoontje veel daar dus ja wij zien elkaar nog wel. Was dit niet het geval geweest dan hadden we elkaar ook niet of weinig gezien denk. Mijn oma heb ik 1x gezien om dat ze zelf de dag na mn bevalling naar het ziekenhuis moest en acuut geopereerd is. Haar heb ik toen we ons beiden goed voelden de baby e en via t raam laten zien en tich nog een minuutje binnen, was niet de planning maar we konden het beiden niet opbrengen niet de herinnering te hebben als het nog misgaat.
Ben wel benieuwd hoe jullie dit doen. Wij zien onze ouders ook wel eens, buiten en op afstand. Bijvoorbeeld om een keer wat lekkers van de bbq te brengen of laatst toen we aan’t opruimen waren om iets te droppen. Onze dochter van 3 heeft het er moeilijk mee maar ze is nu gewend aan videobellen. Zij heeft ze dus al een tijdje niet live te zien want ze snapt die 1,5 meter toch niet. Ouders en schoonouders zijn allemaal rond de 70. Nu komt natuurlijk de Discussie: als ze naar het kinderdagverblijf mag, kan ze dus ook weer naar ons komen. Zucht... ze zijn echt niet dom maar ze snappen niet dat het via via overgedragen kan worden en die contacten zo klein mogelijk gehouden moeten worden. Ze gaan zelf gewoon met een vriendin wandelen, staan vrolijk met buren te praten, met bekenden op straat.... en ja ik heb ook behoefte aan sociale contacten maar ze snappen gewoon niet dat het grootste gevaar voor hun zelf is. Ik word al moe bij het idee dat ik die discussie weer aan moet gaan.... hoe doen jullie dat? En ja er komt een tijd dat ik ze nodig heb in juni/juni ivm verhuizing en bevalling maar dat duurt nog even.
Gewoon vastberaden nee blijven zeggen. Want zodra kdv en scholen weer opengaan neemt de kans op besmetting toe. Zo simpel is het helaas.
Ja ik baal er ook flink van. Mijn man is laatst ook al boos geworden toen hij mijn vader in de winkel tegenkwam, maar ze luisteren niet pff.
Hier zijn we ouders regelmatig, ongeveer 1x per week. Kinderen gaan er ook af en toe naar toe. Ouders willen dit zelf ook graag. Schoonouders zien we bijna dagelijks, wonen op hetzelfde erf. Zijn geen risico groep en passen ook op, beide vitale functie.
Heel lullig misschien wat ik zeg maar het zijn hun eigen keuzes. Ze hoeven niet te luisteren naar jullie.
Mee eens, maar ze willen dan wel hier langs komen en zijn vervolgens beledigd als ik dat niet wil en ik mag het wel ontzettend dom vinden natuurlijk. Ik snap je punt wel hoor. Mijn vader rookt ook als een ketter en daar zeg ik ook nooit wat van, omdat hij het helemaal zelf moet weten, maar hierbij breng je niet alleen jezelf in gevaar.
Ja het is een lastige situatie. Zolang als ze gaan maar zeker voldoende afstand houden dan hoop ik dat het wel meevalt.
Hier t zwaard van damocles. Mijn vader gaat flink slecht op t moment, geen idee hoe dit afloopt. Kan ineens een opleving weer worden maar vooralsnog zien we geen progressie maar verslechtering. Geen corona overigens maar gevolg van oud herseninfarct, die jaren geleden flink schade heeft toegebracht. Sindsdien is t up en downs maar in een overall neergaande lijn. Dochter heeft m al weken niet gezien, eigenlijk sinds uitbraak in Italie al. Ik ben vorige week langs gegaan en ergens deze week ga ik ook even langs. Zonder mn dochter dan, in mn uppie. Mn dochter is superfan, met geen 7 paarden hou je die op 1.5 meter als ze opa ziet. Idealiter blijf ook ik uit de buurt maar (video)bellen komt gewoon niet aan, dat begrijpt hij niet meer. Situatie is momenteel dermate dat het morgen of volgende week ook gewoon over en uit kan wezen. Behandeld wordt hij niet meer, heeft geen nut en hij wil t zelf ook niet meer, onderzoeken idem wil hij ook niet meer. Hij is moe en is het zat, wat ik snap in zijn geval ookal doet t zeer. Alleen begeleiden met pijnmedicatie vindt hij goed. Dus tja, ik ga dan maar langs in mn eentje en zo voorzichtig mogelijk, ik kom bijv niet buiten afgezien de tuin, dochter ook niet alleen mn man en die is voorzichtig. Maar t liefste knuffelt hij mn dochter helemaal plat en zij hem. Mja het voelt dus wel alsof je iemand mogelijk zn laatste geluksmomentje in zn leven ontneemt. Aan de andere kant wil je ook niet riskeren dat hij kans heeft om op te krabbelen maar jij vervolgens heel sneaky ongemerkt de nagel aan zn doodskist komt brengen ondanks je goede gedrag. Pfffff bah wat een kut situatie...
Ze houden zich zeker wel aan de regels hoor. Houden afstand en zijn heel hygiënisch bezig, maar zelf zou ik denken dat die bouwmarkt wel even kan wachten. Maar het is ook lastig, ook omdat ze hiervoor ook al 6 week binnen zaten ivm mijn moeder haar operatie.
Hier werkt het in die zin zo simpel dat ik dus ook gewoon weer oppas nodig heb. Dus hier is het idd; dan mogen ze de kinderen ook weer zien.
Ik breng de boodschappen naar mijn ouders en spreek ze even bij de voordeur op afstand. De boodschappen zet ik ook in hun garage (+koelkast daar) en vraag ze om daar min 24h van af te blijven. Ze vonden het beide een beetje onzin totdat hun overbuurman met gillende sirenes werd afgevoerd, helaas stierf en zijn vrouw paar dagen later ook werd opgenomen. Sindsdien vinden ze het prima op deze manier. Onze schoonouders hebben we sinds eind februari niet meer gezien. We spreken ze digitaal.
In dit geval zou ik denk ik voor zijn geluksmoment kiezen. Wie weet wat dat ook voor goeds kan doen! Handjes van dochter goed wassen, enz.. desnoods een mondkapje bij dr voordoen. Sterkte iig!
Stel je dan ook regels op wat ze wel en niet mogen? Hoe gaan ze zelf met de regels om? Ik zie het bijvoorbeeld niet zitten dat ze gezellig boodschappen gaan doen of naar speeltuinen gaan waar veel kinderen zijn. Als een speeltuintje nu ‘vol’ is, lopen we zelf bijvoorbeeld door naar de volgende. Gelukkig genoeg in de omgeving. Leg je zoiets ook aan hun op?
@Vero0504 Veel sterkte allereerst. Ik zou ook met de nodige voorzorgsmaatregelen en uitleg aan je dochter hun het geluksmoment samen gunnen. Ik denk dat je het achteraf ook goed zal doen zelf.