Hou op! Naast 3x per week naar de bso ook nog 3x per week sporten? Ik geloof dat mijn kind meer gebaat is bij rust dan elke dag van de week een activiteit.
Hoi, ja daar is wel duidelijkheid uitkomen. Bloedonderzoek was allemaal goed, maar na overleg met de dieetiste bleek dat ze ernstig chronisch ondervoed is, hadden wij echt niet verwacht. Door de ondervoeding is haar gewicht zo laag dat daardoor de lengtegroei helemaal gestagneerd is. Met 2x per dag medische bijvoeding wordt nu gekeken of het gaat bijtrekken, anders werd er over een sonde gesproken, maar we hopen niet tot dat station te komen.
Hier krijgen ze elk schooljaar een sportpas. Daarmee mogen ze gratis bij elke sportclub 3 gratis lessen / trainingen / wedstrijden mee doen om te kijken hoe ze het vinden. Zo vond mijn zoon naast voetbal zijn passie voor kickboxen en ik door hem ook!
Nou dat denk ik ook. Ik herinner me van ‘vroeger’ (en dat zie ik ook nu) meer kinderen die gepusht worden om maar te gaan voetballen o.i.d. dan kinderen die dat zelf graag willen maar niet mogen. Sowieso zal ik wel raar zijn, maar zie ik sport niet bepaald als eerste levensbehoefte. Beweging wel hoor, maar hier is het inderdaad ook heel gebruikelijk dat grotere schoolkinderen en jeugd veel samen door het dorp fietsen en op veldjes voetballen etc. Lijkt mij persoonlijk voor zowel ouder als kind zeker zo relaxed
De oudste van mijn man uit zijn eerste huwelijk zat wel overal op omdat ze het leuk vond. Mijn man ging ook altijd mee naar wedstrijden ook al vond hij het soms vreselijk om in die stomme kou te staan Zijn ex ging nooit mee. Daar had ze geen trek in. Interesseerde haar ook niet wat voor sport ervoor werd beoefend. Dat zie je nu terug in het zoontje dat ze samen ook hebben. Eigenlijk zag je het al toen ze uit elkaar gingen. Dochter ging overal vanaf. Nu wil dat zoontje ook heel graag op een sport maar ex heeft geen zin om langs de lijn te staan, in het weekend te moeten rijden, enz. Hoe moet dat dan met de boot die ze hebben gekocht? Wanneer moeten ze dan varen? Ze heeft letterlijk gezegd dat ze daar geen zin in heeft. Dus zoon zit nergens op. Ik vind het zo sneu! Heel vaak vertelt hij dat hij graag wil maar dat hij eerst zijn A moest halen met zwemmen. Toen had hij A, moest hij B halen en uiteindelijk ook nog C. Nu wordt er helemaal niet meer over gepraat. Ja, hij mag op scouting waar zijn moeder zelf als vrijwilliger werkt Het is dat wij te ver weg wonen van hen vandaan, anders had mijn man het met hem gedaan maar dat is gewoon geen optie.
Ja het klopt en ik ben het ermee eens ook. Het is een soort van bedankje naar ouders toe die gebruik hebben moeten maken (vaak nog extra ook) van bijvoorbeeld een kdv omdat ze zelf een vitaal beroep hebben. Mijn man en ik (zelfde beroep) hebben gewoon door moeten werken en het was gewoon niet anders, want oma ‘mag’ ook niet meer. Of tante of andere familie. Wat hadden we anders moeten doen? Door ons hebben we, hopelijk, ervoor kunnen zorgen dat thuissituaties niet escaleerden, hebben we jongeren hulp kunnen bieden die hard nodig was en hebben we ze kunnen begeleiden. En daarnaast denk ik dat ‘ze’ het allemaal over 1 kam hebben geschoren. Het was ook geen doen om dit allemaal te moeten uitzoeken voor de overheid. Wij krijgen een dikke 1500 euro terug en daar hebben we heel hard voor gewerkt en risico’s genomen die anderen niet hebben genomen omdat ze thuis konden blijven.
De gemeente deelt die uit op alle basisscholen. Mijn zoon heeft echt al heel veel sporten gedaan die hij anders nooit had geprobeert. Zoals rugby, honkbal, schermen. Maar ook sporten als tennis, judo, hockey, waterpolo. Elk jaar doet hij wel een paar van die proeflessen samen met klasgenoten.
Oh ik vind dat dus ook zo sneu en zo egoïstisch. Arm jongetje en je kunt er niks tegen doen, wat moet dat vervelend zijn.
Oh echt.. Neemt haar lichaam dan niet voldoende voedingsstoffen op, of krijgt ze dan niet voldoende binnen? Hoe kun je dat ondervangen?
Ja zonde en vooral omdat het puur is doordat een ouder er geen zin in heeft. Als ze het zelf niet willen, is het wat anders. Ik vind het meestal wel gezellig tijdens de wedstrijden en vind het ook geen drama om dat te doen voor de kinderen. Ik mag wel altijd binnen zitten . Het contact met de andere ouders is ook goed. Hebben we een ochtend wedstrijd dan ga ik met de 2 grote (de oudste wil altijd mee) en is het rond 11u of na 14u dan gaan we als gezin. Als we thuis spelen dan komt er vaak familie kijken. Het is maar hoe je er zelf over denkt lijkt mij.
Ja precies. Hier alledrie die sporten, man is coach bij de middelste, ik leider bij de jongste. Maar een van ons of opa en oma gaan dan naar de oudste. Het liefst zou ik naar alle drie gaan zelfs. Hier ook vaak gezellig met andere ouders en de jongere kindjes spelen met elkaar.
Dat is echt superleuk zeg. Ik wilde zelf wel graag dat zoon nog een paar lessen in een zelfverdedigingsport zou doen, maar dat loopt nu even anders. Maar zoals hij het zelf zegt " gelukkig kan ik heel hard (weg) lopen".
Ja inderdaad. Mijn man is nog wel een poosje met hem naar judo gegaan op woensdag (vrije dag van man). Dan is zoontje altijd hier. Mijn man haalt hem van school en zijn moeder komt hem hier na het eten ophalen. Dat was echt heel leuk voor zoontje, maar dit jaar kon het niet meer omdat hij naar een ander groepje moest en dat was precies tijdens het ophalen van onze dochter van school. Dat was jammer maar ook toen zoontje wedstrijden had met judo, dan vroeg mijn man ook weleens aan zijn ex of ze dan ook kwam kijken. Maar dan had ze altijd wel een smoes waarom het niet kon. Terwijl het ten eerste leuk voor zoontje was als ze kwamen kijken maar ook een goed signaal naar hem dat ze dat konden; als gescheiden stel samen ergens heen in het belang van zoontje. Mijn man had nog een andere judoschool gevonden in de buurt van hun huis zodat hij dan op zaterdag kon judoën maar dat wilde ze niet (want weekend).
Oh wat lijkt me dat erg en ook zo moeilijk te begrijpen, als moeder doe je dat toch gewoon als je kind dat wil? Dat hoort er ook bij. Als je je vrije weekenden wil behouden moet je daar misschien van te voren even over nadenken.
Ik zou echt balen als mijn zoon later op voetbal wilt. Ik zou echt in mezelf vloeken. Maar(!) ik zou elke week langs de zijlijn staan en hem aanmoedigen. Jammer dan voor mij. Mijn moeder ging nooit met mij mee naar sport ( alleenstaande moeder en moest werken) ik heb dat altijd als eenzaam ervaren. Dus al moet ik 3 keer per week ergens naartoe, ik sta er.
Nou inderdaad. Ies wil graag op hockey. Niet echt mijn ding maar ik zie nu ook de andere kant, dus hoe stom ik het misschien ook vind; ik sta er!