Mijn ouders en schoon ouders zien we nog wel. Met het mooie weer was het vooral fijn dat we buiten konden zitten. Maar verder zien we niemand. Ja af en toe de buren op afstand en soms de verloskundige dat was t ook wel.... mis het wel echt heel erg!!
Ik werk met mijn vader samen, dus hem. Mijn zoontje is daar ook altijd bij! Soms komt mijn stiefmoeder met mijn neefje langs (vader woont met stiefmoeder, stiefzusje, zwager en neefje in 1 huis). Elke zaterdag zien we mijn schoonouders in de tuin op afstand! Mijn schoonmoeder is beginnend dementerend, dus die regelmaat is voor haar wel belangrijk. Vandaag deden we het eens andersom en kwamen ze even hier. Aankomende dinsdag wordt ons neefje 1. Wij gaan dan wel even bij schoonzusje op visite in de tuin en op afstand! Zaterdag wordt mijn achternichtje 11, zij hebben een schema per uur voor gezinnen gemaakt en zorgt dat tussentijds alles wordt schoongemaakt. Ook dan blijven we in de tuin en op afstand. Ik doe zelf wel 1x per week op zaterdag boodschappen, soms tussendoor nog snel iets. Wat kan, bestel ik via internet!
Mijn beste vriendin en ik wandelen ook (bijna) elke week sinds kort. Deed mij ook zo goed! Ook met eigen vervoer erheen (maar het is eigenlijk altijd in de omgeving in het midden van waar we wonen dus ieder met de fiets) en dan ook met 1,5 meter wandelen. Ik ben ook op haar verjaardag bij haar in de tuin geweest op afstand. En we hebben 1,5 week geleden mijn ouders in de tuin op afstand op de koffie gehad.
Behalve mijn ouders en schoonouders (aangezien ze beide af en toe oppassen ) niemand. Naja collega's, stalgenoten en buren op straat maar daar spreek ik niet bewust mee af.
Wij hebben 1 vriend die elke week een paar keer komt eten. Hij is alleenstaand en was echt een beetje aan het vereenzamen met thuiswerken enzo. Ik kom ca 1x per week bij mijn ouders in de tuin met 1,5 m afstand. Verder spreek ik nog wel wat mensen uit de buurt op afstand tijdens wandelingetjes. Komende week moet ik ook weer een paar dagen op kantoor werken.
Ik zit nu al 2 maanden binnen en heb in deze 2 maanden alleen mijn man en kinderen gezien. En de buren in de tuin gehoord als we buiten zitten
Ik wandel elke week met een vriendin en bbq 1 keer per week met een andere vriendin. Ook spreek ik regelmatig mensen als ik de hond uit laat. Alles dus expres buiten en op meer dan 1.5m afstand. Alhoewel ik mij afvraag hoeveel zin het heeft, de kinderen spelen gewoon buiten, zaten al minimaal 2 keer per week op school en de bso, op mijn werk kunnen we onderling geen 1.5m afstand houden, en al helemaal niet van patiënten die ondanks 100 waarschuwing gewoon hoestend binnen komen lopen.
0,0. Heb sinds maart niemand van mijn (schoon)familie of vrienden gezien. Enigen met wie ik nog face to face weleens contact heb, zijn de juffen van kinderen, als ik werkjes ga halen en buurvrouw, als we elkaar met iets lekkers tracteren en klaar. Man ziet 1 keer per 2 weken wel zijn moeder, als hij boodschaplen bij haar aflevert, that's it.
Niet. Alleen mijn ouders en schoonvader zien we momenteel nog regelmatig, omdat we aan het verhuizen zijn en zij ons helpen met oppassen/klussen. En juist om die reden zien wij verder helemaal niemand, om onze wat oudere ouders niet in gevaar te brengen. Dus we zijn thuis, zijn aan het klussen of wandelen een rondje met de kinderen. Wordt voor ons nog een dingetje als de scholen weer begonnen zijn, dan kan dat natuurlijk niet meer.
NUL! Ik ben van de week 1 keer naar een vriendin gefietst omdat ik ergens super verdrietig om was en heb lekker bij het raam zitten janken. Ze mocht me niet aanraken niets, ik ben “vies” van mijn werk. Ik vond het wel super fijn om weer even iemand te zien zeg, dat moet ik wel zeggen
Wij hebben net voor het eerst sinds maanden vrienden op bezoek gehad. Het was spontaan, ze kwam even een bosje bloemen brengen en dan buiten een uurtje koffie gedronken. Ik voel me een heel ander mens haha. Ik zie 1x per week collega's, maar verder spreek ik voornamelijk mensen online of via Whatsapp. Dit is toch een stuk fijner, maar ga het nog niet wekelijks doen.
Ik heb 2 vriendinnen waar ik mee wandel, niet tegelijkertijd. En mijn zwager en schoonzus komen bij ons thuis.
Wij zien mijn ouders. Ik heb alle overige contacten meteen afgehouden (al voor de lockdown) maar zien mijn ouders bijna dagelijks. Ook mijn ouders zien niemand anders. We zien ons als 1 gezin (ze wonen ook in de straat). Ouders passen inmiddels ook weer op. Tot nu toe kan dat prima buiten in de tuin of voor buiten ivm het mooie weer.
Ik heb alleen contact met mijn moeder (oppas voor mijn dochter) en een goede vriendin, zij heeft al corona gehad. En daarnaast uiteraard met collega's/cliënten op werk. Maar dat kan helaas niet anders omdat ik toch voor een inkomen moet zorgen.
Ik heb een keer of twee/drie bij de buren in de tuin gezeten, met 1,5 meter afstand. Onze kinderen spelen dagelijks met elkaar. Mijn ouders en schoonmoeder hebben we een enkele keer gezien, met 1,5 meter afstand. En we hebben twee keer met een ander gezin in de speeltuin gezeten (beide keren zelfde gezin), met zeker twee meter afstand.
Ik zie mensen op 1,5m in de buitenlucht. Niemand in huis of auto. Wandelen, fietsen, hardlopen doe ik ook gewoon. Ervaar deze periode als gezin waardevol maar als vriendin, (schoon)zus, nicht en dochter ontzettend eenzaam.
Vandaag voor het eerst sinds de lockdown mijn ouders weer gezien, omdat ik gewoon aan mijn zoon kon merken dat hij opa zo mist (het was gewoon frustrerend). Wij hielden verder gewoon afstand en alleen mijn zoon mocht in de buurt van opa en oma komen, maar geen kusjes en knuffels. Maar ik heb mijn zoon lang niet zo gelukkig gezien dat hij weer met opa kon spelen (meeste buiten). Verder zien we naast collega's (en mensen in de winkels) geen familie/vrienden.
Klopt. Ik ben sowieso ziek (al weken), dus ik mag niet buiten komen. Het scheelt dat wij via de tuin zo een privébos in kunnen lopen (met toestemming van de eigenaar natuurlijk). De kinderen missen niks, ze vinden het wel gezellig zo en ik zie dat ze zich elke dag weer vermaken.
Ouders en schoonouders passen op de kinderen dus die zien we, verder niemand. Begint wel te vervelen inmiddels.