Bedankt voor het delen! Wellicht geldt dit ook voor mijn meisje, dat ze overvet3is. Echter is het nog niet gelukt om haar in slaap te krijgen als ze niet echt echt moe is helaas. Sneu voor haar ik hoop dat ik haar geen 'schade aandoe' doordat ik haar steeds te moe 'laat' worden . Maar ik heb het echt een hele tijd geprobeerd om de maximale wakkertijd aan te houden en zelfs ook nog eerder dan die tijd. Ik probeer echt mijn baby te lezen en naar haar te kijken, maar ik pak de signalen gewoon niet op ofzo... Ik zie ze niet. Tuurlijk, gapen, oogjes wrijven, hyoeractief enzo, dat zijn duidelijke signalen... Maar dan schijnt het al te laat te zijn.
Nog heel erg bedankt voor dit bericht! Ik heb de afgelopen dagen onder andere door dikgedrukte iets luchtiger naar de situatie kunnen kijken
Dikgedrukte vind ik heel fijn om te lezen. Ik denk inderdaad dat dit het geval is bij mijn baby! Op een gegeven moment is ze duidelijk moe, maar daar gaat een heeeele tijd overheen en dan is ze 'opeens' heel moe. Dat zal wellicht niet zo 'opeens' zijn voor haar, maar alle signalen daaraan voorafgaand zijn voor mij niet te lezen. Ze gaat nog niet naar de opvang/oppas. Ik zit momenteel in de ziektewet. Ben hard aan het werk om daaruit te komen. Wellicht dat mijn mentale toestand niet echt meehelpt met het lezen van mn baby en het feit dat ik het zo slecht trek/aankan. En daarnaast merk ik dat de situatie ook geen positief effect heeft op mn mentale toestand. Een beetje een kip en ei verhaal dus. Vicieuze cirkel. Ook merk ik dat ik er als een berg tegenop zie om haar met haar moeilijke slaapgedrag straks over te moeten dragen aan de opvang. Daar kan ze uiteraard niet aan de borst in slaap vallen. Het lijkt me verschrikkelijk als ze daardoor helemaal niet slaapt en dus helemaal oververmoeid/over haar toeren raakt .
Jeetje. Je berichtje heeft de afgelopen dagen goed op me ingewerkt en ik merk dat het me veel rust heeft gebracht. Ik was inderdaad aan het vechten tegen de situatie. Het accepteren brengt zoveel mee rust en daarmee liefde, voel ik! Poe.... Heel eerlijk, het liefst heb ik nog steeds dat ik haar gewoon weg zou kunnen leggen en dat ze dan zelf in slaap valt. Maar daar is ze nu gewoonweg nog niet aan toe! Ik merk het aan alles. Ze valt zo vredig in slaap aan de borst. Als ik haar wakker in bed leg is ze gewoon minder happy, ook de rest van de dag. Hetgeen wat ik hier nog moeilijk aan te combineren vind in mn hoofd, is dat ik straks moet werken en dat ze dan dus niet meer aan de borst in slaap kan vallen. Hoe heb jij dit aangepakt? Of is dit een te persoonlijke vraag? Misschien ben je thuis bij je kinderen gebleven en had je dit dillema niet zo? Echt heel erg bedankt voor je fijne berichtje.
Bedankt voor je berichtje en de link. Ik heb het schuin doorgelezen en vooral deze zin onthouden: Je baby in slaap laten huilen leert hem niet om zelf beter door te slapen: het leert hem dat je niet komt als hij je nodig heeft. Dat wil ik echt niet! Ik wil dat ze voelt en vertrouwd dat ik er altijd voor haar ben en zal zijn. Wel hoop ik voor haar en mezelf dat het op een gegeven moment makkelijker wordt. Ik lees in de link dat het met 6 maanden weer makkelijker wordt. Deze dame is bijna 8 maanden. Maargoed. Ik moet in mn hoofd houden dat iedere baby anders is en dat zeker het eerste jaar zwaar is. Zolang ik dat onthoud voel ik me iets rustiger.
Heel erg bedankt! Dit heeft mij ook erg geholpen. Ik denk inderdaad dat voor nu de oplossing in acceptatie zit. Wie weet probeer ik het over een tijdje weer, of geeft ze zelf aan dat ze er klaar voor/mee is. De afgelopen dagen heb ik haar weer helemaal gevolgt en dat heeft veel meer geluksgevoel opgeleverd dan de strijd en het gevecht van het 'trainen'.
Dankjewel! Ik heb reeds een aantal keer advies ingewonnen bij een slaapcoach voor kinderen. Erg leerzaam. Helaas zonder resultaat. Het past nu blijkbaar nog niet bij mijn baby. Of ik doe iets verkeerd, dat kan ook!
Allemaal heel erg bedankt! In grote lijnen lees ik twee soorten adviezen. De ene gericht op mijn initiële vraag met praktische tips om dit voor elkaar te krijgen, de andere meer gericht op acceptatie en het volgen van mn baby. Ik heb besloten om voorlopig weer even mn baby te volgen. Voor zover ik haar kan lezen. Keywords voor mij zijn nabijheid, liefde en acceptatie. Over een tijdje zal ze misschien zelf aangegeven dat ze het zelf wil/kan, of misschien ga ik het dan weer proberen. En tegen die tijd ga ik zeker iets hebben aan de meer praktische tips vanuit de eerste berichten in dit topic! Nogmaals bedankt!
Vraag was niet aan mij gericht, maar toch: hier was dat bij geen van beide kinderen een probleem. Andere mensen, andere regels: dat lijken zelfs baby's perfect te snappen. En in de opvang hebben ze uiteraard ook genoeg trucs om kinderen te laten slapen.
Ik werk avonden en weekenden. Dus de kinderen zijn dan gewoon bij papa. Maar eerlijk gezegd was het inderdaad lastig in het begin. Vooral bij de jongste. Zij was een flesweigeraar. Dat heeft even geduurd voordat papa een manier vond wat voor hun samen werkte. Waar de baby's bij mij aan de borst in slaap vielen, had hun vader een andere manier om ze in slaap te krijgen. Mijn schoonzusjes pasten ook regematig op en ook zij hadden een ander ritueel. Heel bijzonder, maar baby's leren vrij snel welk ritueel bij welk persoon hoort. En als ik thuis was, werd er uiteraard bij mij bijgetankt Ik herken het gevoel dat je haar gewoon weg wil kunnen leggen. Dat is heel logisch , het is vaak gewoon loodzwaar! Het hoort erbij, En weet, klagen mag! Soms is het gewoon even allemaal teveel en niet leuk. Nu lijkt het waarschijnlijk niet zo omdat je er middenin zit, Maar je baby blijft niet voor altijd een baby. En ooit kijk je met weemoed terug naar de babytijd.
Ik zou echt je baby volgen. Volgens alle slaapcoaches zou mijn baby drie dutjes overdag moeten doen, en zou ze overdag 3 uur moeten slapen. Nou mijn dochter doet dat gewoon niet, ze slaapt twee keer overdag en slaapt max 2 uur overdag. Ik kijk vooral naar haar, wat haar ritme is en hoe zij is, het is een vrolijke baby. Haar volgen werkt veel beter. Iedere baby is anders. Jouw baby heeft jou gewoon heel hard nodig en heeft het nodig om veel bij je te zijn, lekker van genieten voor je het weet is deze tijd voorbij. Je moet alleen wat veranderen als het niet goed gaat met je baby.
Door Covid-19 hebben wij enorm veel structuur ontwikkeld, en ik merk dat onze jongste van 8 maanden hier enorm veel baat bij heeft. De eerste 3 maanden heeft hij heeel veel gehuild, daarna werd dat gelukkig minder, maar hij blijft best pittig. Zo ziet onze dag eruit: Half 7 wakker - fles Half 9 fruit 10 uur fles en naar bed 12 uur boterham 13 uur fles 15 uur slapen Half 5 fles Half 6 groente 7 uur fles en naar bed We hoefden (mogen) nergens naartoe, dus we konden hem volgen. Ik hoefde mij dus ook niet te frustreren als het niet lukte (zoals normaal als we weer om 15:00 uur op het schoolplein moesten staan), en daardoor kwam er rust. Nu is hij momenteel aan het brullen, omdat hij moet slapen, maar goed... over het algemeen gaat het goed. Ik heb er vertrouwen in dat als nu jij je eraan overgeeft het ook beter zal gaan, en er is uiteindelijk geen baby gelijk. Hoe gaat het verder met je? Ik kan je andere topic nog herinneren.