Ik ben zo fucking onhandig... ik stuntel door het leven XD Wat een heftige verhalen bij jullie allemaal zeg pfft. Het was echt jullie tijd nog niet
Toen ik acht was logeerden we tijdens de zomervakantie op een boerderij. Ik had nog geen zwemdiploma. Ik was wel begonnen met lessen. Achter de boerderij lag een steiger en daar zwommen altijd eendjes voorbij. Ik ben toen eens weggeglipt om eendjes te kijken en ineens lag ik in het water. Kopje onder en ik zakte weg in de modder. Heb mezelf op de steiger kunnen hijsen en zal nooit de blik van mijn ouders en broers vergeten toen ik binnen kwam lopen. Ik had natuurlijk zomaar kunnen verdrinken. Ik vind het nog een wonder dat ik eruit ben gekomen.
Het was op privé terrein dus ik durf te wedden dat je daar nooit zult komen. De kabel is overigens nooit verwijderd want ik heb het nooit aan iemand vertelt. ( ik was 12)
Idd ja. Ben daarna ook op zeer streng dieet gemoeten totdat ik helemaal beter was in combi met medicatie. Vetten en suikers mijden. Nu gelukkig niet meer. Weet nog wel dat er toen op school goed rekening mee werd gehouden.
Ik heb geeeen idee meer! Ik weet niet of ik dat echt bewust deed of gewoon die connectie niet zo legde, achteraf zo duidelijk als wat natuurlijk, maar misschien voor mij toen niet? Ik weet wel nog dat wat ik deed in de klas niet de bedoeling was, maar daarna herinner ik me niet meer goed of ik me er dus van bewust was dat het een het ander had veroorzaakt.
Een klein ding van een soort bouwmateriaal met buisjes, soort connector stukje om tussen buisjes te plaatsen meen ik. Je kon met due buisjes torens maken, en auto’s enzo. Als ik nu het formaat moet inschatten, zou ik zeggen formaat hazelnoot. Ik had ‘m in een bredere buis gelegd, buis in m’n mond en dan heeeel hard inademen....
Ok.. traumatisch misschien een beter woord Ik had een Scad (scheur in kransslagader) en de shock kwam doordat mn hart het niet goed meer deed.
Toen ik 4 was ben ik eens bijna verdronken. Ik wilde een schepje opduiken maar ik kon niet zwemmen. Mijn oma heeft me uit het water gevist. Op volwassen leeftijd heb ik 3x een hartstilstand gehad. Voor degenen die erbij waren was het denk ik erger dan voor mijzelf. Maar dankzij reanimatie ben ik er nog.
Ik ben als kleuter bijna doodgebeten door een hond. Mijn reddingsvest is daarin mijn grootste redding geweest ( en natuurlijk alle mensen die op mijn geschreeuw af kwamen gerend), daardoor kon de hond niet met zijn bek om mijn nek en begon die toen maar op mijn hoofd te knagen. Als 10 jarige bijna verdronken doordat een ander kind ( die in een rubberboot zat) mij onder duwde en ik vervolgens steeds onder die k boot weer boven kwam ( wat niet lukte). Kind in de boot had dat door en probeerde weg te roeien, helaas dezelfde kant op als ik zwom. Na drie keer trok het kind mij aan mijn haren omhoog.
Uhm... Als kind 2x bijna verdronken Geperforeerde blindedarm Gulden door gesliktauto ongeluk Bevalling was gelukkig is het ZK Paarden.... zoooo vaak geluk gehad! Ik tel mijn zegeningen
Na al jullie verhalen valt het nogal in het niet, maar mijn broer en ik hebben als kind (2 weken na elkaar ongeveer) meningitis gehad. Mijn broer was er slechter aan toe dan ik, die is met sirenes naar het ziekenhuis gebracht. Maar bij mij moest in het ziekenhuis toen ik werd opgenomen ook een infuus worden ingebracht. De arts had in eerste instantie de verhouding verkeerd berekend en als mijn vader niet had meegerekend had ik 10* teveel gekregen. De verpleegkundige begon ook al te protesteren, maar zij werd blijkbaar nogal lomp haar plek gewezen, maar toen mijn vader giftig aangaf dat de arts maar nog een keer moest rekenen, heeft de arts het gecheckt.
En niks aan overgehouden? Mijn middelste heeft een vergelijkbaar verhaal. Hij is overreden door een scootmobiel en heeft daar nog niet eens een blauwe plek aan overgehouden. Maar we zijn een nacht in het ziekenhuis gebleven omdat eigenlijk iedereen verwachtte dat zoiets toch enige schade zou moeten geven. Maar fysiek dus helemaal niets.
Ik ook! Ben er bijna verzopen, vergeet het nooit weer.. Daarna wilde ik ook nooit meer in/door/op wildwater banen van CenterParcs. Ben trouwens bijna gestikt in een broodkorst in de buggy, maar gelukkig vond mijn overgroot moeder mij veel te stil.. Was al blauw aan het worden. Ow en toen ik 17 was een geperforeerde blinde darm met buikvliesontsteking, 1 dag later en dan was het over geweest voor mij..
Ik heb toen een batterij (AA) in mijn mond gestopt toen ik een jaar of drie was. Uit iets van speelgoed gehaald. Gelukkig was ik met mijn zus en schreeuwde zij naar mijn moeder die ook thuis was. Ik slikte hem dus echt door, hij bleef hangen in mijn keel en ik liep helemaal blauw aan. Ademen lukte niet meer. Gelukkig ging hij eruit toen mijn moeder mij ondersteboven hield. Ze heeft er echt een trauma aan over gehouden en hier ook hulp voor gehad.
Als ik van m'n jongste niet in het ziekenhuis was bevallen had ik hoogstwaarschijnlijk een groot probleem gehad. Maar, misschien niet helemaal ontopic, mijn man en dochter hadden zeker een engeltje op hun schouder. We waren op vakantie en stonden op een camping aan een meer. Daar lag zo'n zwem vlot in. Mijn man besloot om met mijn dochter van toen 2 jaar naar dat vlot te zwemmen. Ze zijn daarnaar toe gezwommen en hebben daar wat gespeeld. Dacht ik.. Toen ze terug kwamen stond ik nog vrolijk foto's te maken. Tot ze dichterbij kwamen en ik door kreeg dat er iets goed mis was. Zo snel als ik kon heb ik m'n dochter over genomen waardoor m'n man zelf naar de kant kon komen. Direct aan land heeft hij volledig uitgeput staan overgeven. Het had weinig gescheeld of ze waren daar samen verdronken. M'n man vertelde achteraf dat ze niet aan het spelen waren op het vlot. Hij probeerde te bedenken hoe hij in vredesnaam weer veilig terug kon komen. En hoe hij later in water probeerde te bedenken hoe hij in ieder geval onze dochter lang genoeg boven kon houden om haar te laten redden.
Als kind ben ik een keer in een ravijn gestort Verder heb ik een aandoening waarbij het motto "try not to die today" soms van toepassing is Ik lach er soms om (is beter dan huilen ) maar niet opletten is levensgevaarlijk. Tis de afgelopen jaren wel een paar keer in mijn slaap gebeurd dat ik niet meer wakker was geworden als ik alleen had geslapen, dat mijn man mij gered heeft. Meestal gebaseerd op miscalculaties maar ook wel eens op "laksigheid" of echt onvoorspelbaarheid. Als het gebeurt dat ik alleen slaap dan zorg ik voor een plan dat ik snachts wakker moet worden en alarmen die door het keihard te horen zijn. Mijn kleuter heb ik getraind om de buurvrouw te halen áls ik ooit omval als ik alleen met de kids ben overdag. Gelukkig nog nooit nodig geweest. (Hij heeft geen idee van de ernst maar het zit er heel goed in)
Ik was een jaar of 10.. Een jawbreker eten in een auto is geen goed idee.. Die fireball schoot mijn keelgat in op een weg waar we niet konden stoppen. Na vijf minuten konden ze stoppen, werd ik slap en dat was mijn geluk daardoor ontspande mijn spieren en kwam de bal los.