Precies en ook van wat je spaardoel is. Sommigen sparen voor als er wat stuk gaat in huis. Een ander betaald dat van zijn betaalrekening gewoon van de inkomsten buiten het sparen om. Weer een ander moet voor zijn/haar pensioen sparen terwijl een ander daar eigenlijk ook voor spaart maar dan dmv premie bij de werkgever en ga zo maar door.
Hij zegt hier 15k. We hadden ruim 20k. We hebben geinvesteerd in een caravan/huisje in het buitenland. Toen ging de wasmachine kapot -1k en het hele cv systeem moest vervangen worden -5k. En toen kwam corona dus wat er over was is nagenoeg opgegaan aan de vaste lasten van de eerste maanden voor we in aanmerking kwamen voor de bbz regeling. Dat geld van de bbz hebben we nu weer apart gezet om als het na de drie toegezegde maanden stopt nog twee maanden ervan te kunnen leven. Voor wij weer kunnen sparen zal het 2022 zijn zijn we bang.
Ja dat scheelt, en dat je alle extra’s vrij uit kan geven. Bij mij is het juist andersom, alle extra’s gaan op de spaarrekening, ik heb op de een of andere manier zo veel uitgaven!
ja en nee. Tot 14 juni hebben we niks. Na 14 juni is het heel onzeker. Gaan de grenzen met Duitsland open dan komen die boekingen wel weer. Maar als die uit groepen (dus niet een huishouden) bestaan worden die boekingen wel weer geannuleerd. De grotere en duurdere opties liggen de rest van het seizoen stil en leeg verwachten we. Alleen de kleinere loopt nog maar dat brengt netto nog geen €100 per week op.
Wij hebben een gezamenlijke rekening. Ik heb ingesteld dat er maandelijks 500 naar de spaarrekening gaat.
Wij ook hoor. Maar misschien moet ik even toelichten, want ik wil niet ondankbaar of roekeloos overkomen. Nu lijkt het net of alles komt aanwaaien haha. Mijn controle en spaardrang komen wel voort uit mijn jeugd waarin we enorm zuinig moesten leven. Mijn moeder was gescheiden en we moesten elke cent omdraaien. Altijd opletten en achterom kijken. Als kind heb ik dus zoveel zorgen gehad, ook al daarom. Vanaf het moment dat ik kon bijverdienen besloot ik dat ik ging sparen. Was toen 15. Toen werd ik 18 en kon ik een echte bijbaan nemen. Álle extra's gingen opzij. En alles werd opgepot. Ik voelde zó'n drang naar financiële vrijheid. Ik ben dus altijd blijven doorsparen. En wij hebben pas sinds vorig jaar ons eerste koophuis. Daardoor ook lekker door kunnen sparen. We werken ook echt beiden heel hard (fulltime) en hebben nog nooit een bijdrage van onze ouderds oid gekregen voor iets. Dat geeft ook een fijn gevoel, dat je zelf verantwoordelijk bent voor wat je hebt. Ik ben daar zó vastbesloten in: mijn kinderen wil ik in hun jeugd geen financiële zorgen geven. Ik vond dat vroeger dus echt heel naar. Ja, soms kan ik misschien iets meer genieten als ik daar wat losser in zou zijn, en ik krijg wel eens laffe opmerkingen als 'mooi huis. Erfenis gehad?' Daar kan ik best pissig om worden. Waarom kunnen mensen niet gewoon hard werken voor hun geld? Het is nou ook weer niet zo dat wij maandelijks de jackpot hebben hoor, helemaal niet. Best flauw vind ik dat dan. Alsof alles dan gelijk vanzelfsprekend is.
Wat voor soort bedrijf hebben jullie? Ik weet uit andere topics iets met toerisme/recreatie en groepen? Ik stel mezelf telkens voor dat het iets met watersport is omdat je zo seizoensgebonden bent.
Respect hoor. Het enige wat ik wel denk als ik dit lees (maar ik ken je niet dus dat is puur speculatie) dat je wel moet leren om ook te genieten van het hier en nu. Je kinderen die opgroeien, je kunt ze leren dat sparen voor later belangrijk is maar mooie herinneringen maken samen is ook belangrijk. Samen full time werken en veel kunnen sparen super fijn, maar ben je niet bang dat je later terug kijkt en denkt had ik al die werkende tijd maar met de kinderen doorgebracht? Ze worden zo snel groot en die tijd krijg je gewoon nooit meer terug.
Wij hebben ook een gezamenlijke lopende en spaarrekening. Dit komt omdat wij onze eigen rekeningen totaal niet meer gebruikten. Een van ons had niet al veel meer geld of bezittingen dus we zagen het nut niet van eigen rekeningen. Ook verdient de een niet heel veel meer dan de ander en zien we ons huis, gezin en alle uitgaven die we doen als een gezamenlijke last. Zo zien we ook onze inkomsten. Vind het een beetje flauw om te zeggen 'schat, dit betaal ik, dit is voor jou..' dan heen en weer bankieren vind ik irritant. Wij geven dus ook gewoon geld uit aan eigen dingen voor onszelf van de gezamenlijke rekening. Ik denk dat het een ander verhaal is als ik bijv parttime zou werken. Dan krijg je grotere inkomensverschillen en dan kan ik me goed voorstellen dat je dingen zou verdelen. Of als 1 van ons een eigen bedrijf heeft oid..
Ja zeker weten. Maar dat heb ik nu redelijk onder controle omdat ik wat meer thuis werk (kindjes opvang) en ik mijn tijd redelijk kan verdelen. Ik ben niet per se gebonden aan elke dag 9-17. Dat scheelt. Nu met corona werken we natuurlijk 100% thuis
Ik zet wel elke maand wat opzij en elke week maak ik daar wat van over maar dat dekt bij lange na niet wat we uitgeven aan boodschappen. Die zijn gewoon duur. Wel werken we met een weekbudget. Daar doen we boodschappen van, maar ook kapper, lunch etc etc.
Ik werkte partime nu even zonder baan. Man zei altijd ik betaal voor de vaste lasten hij voor alle extra's en ik zei het andersom. We zijn recentelijk verhuist en hebben gelukkig de spaarrekening nog niet nodig gehad.
Jemig, weet ik niet eig XD Ik krijg gewoon geld van mijn man en dat jank ik er lekker doorheen. De rest houd hij achter en daar mag ik niet naar kijken, dan maak ik het op zegt hij Ik weet heus wel wat hij verdient in de maand, dus ik kan wel een schatting maken wat hij heeft. Hij is de verstandige hier, maar dat was al duidelijk toch Wij komen van 50 euro per week af, dus wij waarderen elke cent.