Voor medisch specialisten heb je de "verplichte" nummers (in ons vak 2 nascholingsdagen en een toets) en een aantal punten die je naar eigen inzicht mag vertalen naar cursussen, congressen, onderwijsavonden, e-learnings etc. Een abbo op een tijdschrift hebben is niet genoeg. Ik vind het heel bijzonder dat de arts de eerste keer de beoordeling aan de ambu heeft overgelaten ipv zelf te komen kijken. Hij had een visite moeten doen, en zelf contact moeten opnemen met het ziekenhuis om insturen te overleggen. En dan verleent de ambu de vervoersdienst. Komt ze dan bij de internist op de SEH terwijl ze een neuroloog nodig heeft, doet er niet toe, dat lossen we in t ziekenhuis wel op. Tweede keer idem: als hij het niet vertrouwt moet hij zijn werk doen en overleggen over insturen. Zelf triageren door de ambulance is iets voor 112 meldingen. Als de arts de ambu vooruit stuurt omdat hjj zelf niet kan, en de eerste inschatring van de ambu is dat iemand niet mee hoeft, vind ik dat de huisarts zsm alsnog zelf langs moet.
Ik heb niet alles gelezen dus misschien zeg ik wel iets dubbel. Het probleem in Nederland met klachten neerleggen bij een huisarts of ziekenhuis e.d. is vaak dat het water naar de zee dragen is. Niet omdat iedereen de hand boven elkaars hoofd houdt, maar ook omdat het langslepende procedures zijn die je waarschijnlijk nooit gaat 'winnen'. Ik heb heel lang een klacht in willen dienen tegen de afdeling oogheelkunde in mijn ziekenhuis maar heb het uiteindelijk niet gedaan. ik kon zelf namelijk ook wel bedenken hoe ze het zouden pareren en zo draaien dat ik uiteindelijk toch zelf de schuldige ben geweest. Moet je daar dan nu je energie in gaan steken? Dat antwoord kun je alleen zelf geven denk ik nu. En ook al gaat het tegen je gevoel in om het niet te doen, bereid je dan voor op iets dat heel erg lang kan duren. Dat moet je ook willen dan. Wat dat betreft zeg ik altijd dat ik wilde dat ik in Amerika had gewoond. Met de juiste advocaat was ik nu denk ik miljonair geweest.
Ik heb het even doorgelezen allemaal. Ik heb laatste als psychiater in opleiding een tuchtzaak bijgewoond van een huisarts in een soort gelijke situatie, bij een vrouw het als paniek af doen en die is later overleden. Dit is hem wel aangehouden in die tuchtzaak en heeft een berisping gehad. En werd er ook benoemt dat hij de vrouw met name ook lichamelijk had moeten onderzoeken en zeker niet telefonisch af had kunnen doen. En idd vrouwen kunnen aspecifieke klachten hebben met een hartinfarct waar je dus altijd alert op moet zijn en dat moet je dus altijd uitsluiten voordat je zegt er is sprake van een paniekaanval. De ambulance doet vaak een ECG en met een infarct zou je verwachten dat daar zeker al afwijkingen op te zien zijn, zij zijn echter daar ook niet in gespecialiseerd en als ze dus al bellen ter overleg met een huisarts wat gaan we doen dan kan de huisarts hun beslissing ook overrulen om het zo te zeggen. Mochten ze dan weigeren is het sowieso wel netjes van de huisarts om naar de desbetreffende te gaan om in ieder geval lichamelijk onderzoek te doen dan wel zelf een ecg te herhalen (als men die in de praktijk heeft). Betreft een afwijkende ecg in het verleden dat kan echt van alles zijn als in de zin van een iets verlengde qt tijd dan wel een klein oud infarct dan wel een extra systole allemaal dingen die niet meteen consequenties hebben. Daar zou ik dus niet zoveel mee willen/kunnen. Echter als ik zo doorlees hoe het bij jullie gelopen is zou ik toch echt overwegen om wel een klacht in te dienen en dan niet eens bij de praktijk maar echt een officiële dat het via het tuchtrecht beoordeeld moet worden. Want hij/zij heeft heel wat stappen gemist en jullie oma/moeder ook zelf niet onderzocht wat wel echt laakbaar is. En niet eens in de eerste beoordeling maar dus ook in de latere.
Ik zou dus nooit geen klacht in dienen omdat de kans klein is dat er daadwerkelijk iets mee gebeurd. Als iedereen zo denkt en daarnaar handelt veranderd er natuurlijk nooit wat. Ik vind dit zeker een situatie voor een officiële klacht.
Jeetje, wat een ontzettend nare situatie. Ik zou absoluut rond bellen of er een andere huisarts nog een plekje heeft. Duimen van wel. 86 of niet, “lastig” of niet, dit is onmenselijk en dit zou zeker niet moeten mogen! Het is een arts.. Heel veel sterkte voor jouw oma gewenst!
@ts ik heb vol verbazing je bericht zitten lezen. Ik zou in overleg met de familie idd een klacht indienen bij de huisarts. Wat mij daarbij verbaasd is dat er overleg gevoerd is vanuit de broeders met de huisarts ipv de dienstdoende specialist op de seh. Ik zou hier ook nog even navraag naar doen en evt de rapportage van opvragen. Om een voorbeeld te noemen hoe het ook kan en eigenlijk zou moeten, bij geen afwijking en een lichte afwijking dient ten alle tijden overleg te zijn met de dienstdoende specialist. Ik ben 4 jaar geleden onderuit gegaan waarna ik onder andere pijn op mijn borst had en niet goed/makkelijk bij kwam. Mijn ouders en man dachten dat ik een epileptische aanval had. Toen de ambulance er was bleek ik een hele lichte afwijking op het hartfilmpje te hebben, vrijwel verwaarloosbaar. Er is vervolgens contact geweest met de dienstdoende specialist en ik werd met gierende sirenes naar het zkh gebracht. De reden waarom dat met mijn leeftijd werd gedaan was omdat er hartproblemen in de familie zitten en mijn opa voor zijn 60e is overleden aan een acuut hartinfarct. Ik ben diezelfde avond volledig binnenstebuiten gekeerd op de eerste hart hulp. Aangezien er verder geen afwijkingen gevonden werden maar ze het niet volledig bleven vertrouwen uiteindelijk nog nadere onderzoeken poliklinisch gehad. Ik heb waarschijnlijk een tijdelijke ritmestoornis gehad vanwege de situatie die er op dat moment speelde. Paniekaanval is uitgesloten aangezien het 1e hartfilmpje in het zkh ook dezelfde lichte afwijking vertoonde, daarna waren ze allemaal normaal. Betekent wel dat er nu groot in het dossier staat dat ik ten alle tijden gezien moet worden bij mogelijke hartklachten. Ons is overigens verteld toen dat mijn opa enkel een aanvullende aanleiding is maar dat wanneer ik ouder was geweest (zeg 55+) ik enkel op basis van het hartfilmpje gezien had moeten worden. Iets wat bij mijn moeder zelfs zonder afwijkend hartfilmpje werd gedaan. Ik hoop dat je oma alsnog een goed herstel zal hebben, maar zou dus zeker navraag doen en een klacht indienen. Veel sterkte!
Volgens mij moeten ze er ook "iets" mee doen als je een klacht bij de praktijk indient. En als.dat niet een bevredigend resultaat geeft kun je altijd daarna het nog hogerop proberen. Voor mijn klacht was ik echt heel boos maar na het gesprek met die arts en mijn huisarts en een oprecht excuus had ik wel voldoening en was het ook klaar voor mij.
Hier in de familie ook bekend met hartfalen. Opa en oom beide jong overleden aan een hartaanval. Opa had zijn eerste als dertiger al. Vader al meerdere hartaanvallen gehad. Toen ik eind 2019 zelf last kreeg van hartklachten dacht mijn huisarts ook aan paniekaanvallen omdat er op de ecg geen afwijking te zien was. Ik kreeg voor de zekerheid een doorverwijzing voor een inspanningstest maar de wachttijd was 8 weken. Ik ben met die klachten daarna nog een keer bij de huisarts geweest maar die verzekerde me dat er niets aan de hand was. Een week later kreeg ik die klachten weer op een zondag en heeft mijn man de dokterspost gebeld. Die stuurden meteen een ambulance en in het ziekenhuis ben ik binnenste buiten gekeerd met bloedonderzoeken, weer ecg enz. Ik bleek een verstopping te hebben, niet in een grote ader maar die moest wel gedottert worden een dag later. Als ik het verhaal van TS lees ben ik blij dat mijn huisarts niet bij voorbaat ergens genoteerd heeft dat ik lastig ben / paniekaanvallen had want in de ambulance was op de ecg ook geen afwijking te zien en had ik er misschien nooit achter gekomen en was het misschien erger geworden. Niet dat het ernstig was afgelopen anders maar meer omdat ik zelf dan niet meer op signalen had gelet en hem had geloofd. Ondanks de familie geschiedenis met hartfalen was dat voor mijn huisarts geen reden tot alarmbellen of sneller en uitgebreider onderzoek. Ondanks dat ben ik wel zeer tevreden met mijn huisarts.
Werd er bij jou geen spoed achter de inspanningstest gezet? Ik kon de normale inspanningstest niet doen, anders was die gelijk dezelfde avond gedaan (kan niet op een fiets zitten) maar de aanvullende onderzoeken zijn poliklinisch wel allemaal met spoed gedaan dus alle onderzoeken binnen 2 weken incl uitslag. Incl een alternatieve inspanningstest overigens waarmee ze met medicatie een vergelijkbaar effect proberen te verkrijgen. Met het naar huis gaan heeft de situatie wel meegespeeld overigens, vechtscheiding, jeugdzorg en alleen zorg voor kind. Vanuit de cardioloog is ook een officiele melding gegaan dat mijn gezondheid er ernstig onder begon te leiden, heb dit alleen niet willen gebruiken bij de rechtbank aangezien mijn ex beschuldigingen uitte van munchhausen en munchhausen by proxy, aantoonbaar onterecht wat bekend was bij de instanties maar werd niks mee gedaan hoj heeft dit daarna nog 2 jaar vol blijven houden tot het hof er korte metten mee maakte (sindsdien is het stil).
Nee er werd bij mij geen spoed achter de inspanningstest gezet. De zorgmedewerkers op de afdeling vonden dat toen wel gek / raar / belachelijk.
Ik begrijp eerlijk gezegd ook niet waarom een ambulancebroeder de huisarts gaat bellen om te overleggen of een patiënt wel of niet mee gaat naar het ziekenhuis. Ik werk al heel lang in de huisartsenzorg maar heb dit echt nog nooit meegemaakt. Op het moment dat wij een ambulance bellen gaat de huisarts er sws ook naartoe maar dan kan de ambulance alvast gaan rijden. Niet alleen de huisarts is nalatig geweest maar het ambulancepersoneel net zo goed. Wat een rot ervaring zeg. Wij hebben de vuistregel dat wanneer de patiënt de tweede keer belt voor een zelfde klacht dat we dan direct actie moeten ondernemen. Heel veel sterkte!
Ik vraag me altijd af wat er gebeurt met alle mensen die op spreekuur zitten te wachten als de huisarts met spoed vertrekt? Meld jij dan als assistente dat de afspraak niet door kan gaan en plan je nieuwe afspraken of blijft iedereen zitten wachten tot de dokter terug is? En die 2e keer bellen voor dezelfde klacht, geld dat voor alle klachten of alleen klachten die levensbedreigend kunnen zijn?
Ik vertel dan dat de huisarts naar een spoedgeval is en dan laat ik de keuze bij de patiënt of ze willen blijven wachten.Soms kan ik ook wat patiënten doorschuiven naar een andere arts in de praktijk mits de patiënt akkoord is. Doorgaans is de arts met een half uur weer terug. Die twee keer bellen geldt voor klachten die levensbedreigend kunnen zijn. Zo hadden we eens een meneer die belde dat die verrekte van de pijn tussen zijn schouders, hij had de dag ervoor in de tuin gewerkt en dacht aan een verrekking maar het was niet te harden, Voor de rest ook geen alarmsymptomen en laat in de middag op het spreekuur gezet. Nog geen uur later belt hij dat die het niet meer trekt en dat die het helemaal benauwd krijgt van de pijn. Dan is het een optelsom dat dit heel acuut is, ambulance gebeld en arts er direct naartoe en diezelfde dag is hij overleden aan een gesprongen aorta. Was een meneer op leeftijd en hij was sws niet meer te redden geweest maar wat ben ik blij dat die nogmaals belde en we het serieus hebben genomen want anders was die thuis dood neergevallen.
Wat een heftig verhaal zeg, kan je zoiets dan nog wel makkelijk van je afzetten eind van de dag. En blij dat jullie die regel hebben, anders is dat denk ik nog moeilijker om los te laten als iemand overlijd en je hebt niet zo gehandeld omdat je allemaal dacht aan een verrekking.
gebeurt helaas wel vaker hoor. Ik werk dan in de psychiatrie als psychiater in opleiding. Maar heb helaas vaker aan de hand gehad dat wanneer je een ambulance belt of ik of een huisarts dat er dan vaak toch nog overleg is of iemand wel of niet mee moet. Misschien gewoon toevallig dat jullie dat nog niet aan de hand hebben gehad. Daarentegen als het precies zoals gebeurt is als ts schrijft is de huisarts nalatig geweest en zou ik echt overwegen een klacht richting tuchtrecht te doen. Niet eens van foei maar ook ter lering. Want je wil niet dat dit nogmaals iemand overkomt.
Dit is dus precies hoe ik erover denk en dat heb ik hem ook verteld. Dat hij vervolgens zegt op het verkeerde been te zijn gezet door de ambu medewerkers is een slap excuus wat ik overigens ook had verwacht van hem. Het is zijn patient, ze overleggen met hem terwijl ze bij mijn oma zijn en hij neemt zonder haar te hebben gesproken of te hebben gezien over wat zij vermoeden. Ze is notabene die 1e keer meegegaan naar het ziekenhuis voor een foto van haar ribben, waarom dan niet gelijk haar waardes checken als ze daar is. Hij blijft volhouden op het verkeerde been te zijn gezet en geeft alleen aan dat hij haar inderdaad had moeten bellen. Ze heeft inmiddels een andere huisarts en is sinds gister weer thuis. Het gaat verbazingwekkend goed met haar, ze loopt rond alsof er niets is gebeurd. Haar tropinine waardes waren 2600, zo hoog had ze dienstdoende arts ze niet eerder gezien. Zegt iets over de hoeveelheid schade aan het hart begrijp ik. Gelukkig is het een sterke vrouw die oma van mij
De vader van mij oma Is op zijn 52ste overleden door een hartaanval en ook haar 2 broers zijn jong gestorven. Het zit dus ook zeker in haar familie. Ze zei zelf ook dat ze dacht dat het haar hart was vertelde ze later. Ik wacht op haar digiD code zodat ik in har dossier van het ziekenhuis kan en wil vandaag ook achter de verslagen van de ambulance aan. Ze wil zelf geen klacht indienen maar ik ben echt van mening dat deze arts er niets van leert als we het hier bij laten zitten.
Maar waarom heeft het ziekenhuis niet besloten bij de eerste keer om waardes te prikken? Want vanaf moment dat ze is meegenomen naar het ziekenhuis ligt die verantwoordelijkheid bij het ziekenhuis. Daar hadden ze gezien haar klachten ook beter moeten weten en meer controles hebben moeten uitvoeren.
Weet je toevallig of dit specifiek ook aangegeven is? Ze horen daar wel naar te vragen op zo'n moment maar hier staat het bijvoorbeeld nu ook in het dossier. Betekent overigens ook niet altijd dat ze het niet kunnen vergeten of onbewust aan voorbij gaan. Kreeg deze zwangerschap bijv ook te horen dat ik mijn huidige medicatie beide eerdere zwangerschappen ook had moeten hebben gehad op die grond, terwijl ik ze nu kreeg vanwege complicaties bij de vorige zwangerschap, pas bij de counseling kwam naar voren dat er vorige keren al aanleiding was voor de medicatie. Kan je oma aangeven waarom ze geen klacht wil indienen? Wordt de opmerking over paniekaanvallen wel verwijderd uit het dossier? Anders zou ze daar in de toekomst mogelijk weer hinder van kunnen ondervinden bij klachten. Hier is de melding van stress en pijn die tussen de oren zou zitten verwijderd uit het dossier toen bleek (na respectievelijk 3 en 23 jaar) dat er wel degelijk een aangetoonde medische oorzaak bleek te zijn.