Of je gaat scheiden omdat 1 van de 2 geen gevoelens meer heeft en niet meer verder wil. Zoals ts schetst. En in mijn scheiding ook het geval was. Scheiden is niet leuk nee. Je trouwt niet (of geregistreerd partnerschap) met het idee dat je een tijd later gaat scheiden. En natuurlijk zijn er situaties dat men spijt krijgt etc. Maar ts vraagt om tips en ervaringen. Niet dit soort opmerkingen.
@Catwoman74 Veel sterkte met de situatie. Een mediator is zeker aan te raden. Schrijf veel dingen op, zoals je dat hier ook doet. Hij kan (het lawaai van) de kinderen amper verdragen, hoe gaat hij dat doen wanneer hij alleen ervoor opdraait? Noem concrete voorbeelden. Het zal wat tijd en energie kosten maar jij komt er wel en denk dat je er gelukkiger uit gaat komen.
Ik ben pas geleden ook gescheiden, probeer aan je kind(eren) te denken. Hoe moeilijk het ook is! Heel veel sterkte de komende tijd. Hebben jullie al een aantal dingen op papier? Ouderschapsplan en dergelijke.
Ik praat vanuit mn ervaringen.ik kan wel de standaarddingen zeggen als zoek een mediator of dat soort dingen maar ik denk juist dat zij dat ook wel weet net als een ouderschapsplan. Als dat meer gewaardeerd wordt dan zal ik zulke dingen doen.
Lieve TS , Ik kan je dan wel geen tips of advies geven , maar wil je wel heel veel sterkte met alles wensen. Het zal misschien niet makkelijk worden , maar ook hier kom je boven op! xx
Ik heb geen ervaring met zelf scheiden maar ben wel kind van gescheiden ouders. Het eerste wat ik denk is: de kinderen hebben inderdaad een veilige, vertrouwde plek nodig in deze onzekere tijd doordat hun ouders gaan scheiden. Is het daarom misschien een idee om het koophuis te behouden als kinderhuis en om daarnaast 1 of 2 kleine appartementen te huren voor jullie als ouders? (wellicht moet je dan wel fulltime gaan werken om de kosten te kunnen dragen). Dan hebben de kinderen hun vertrouwde plek en zullen jullie als ouders (heel) flexibel moeten zijn en dus op afgesproken dagen in het koophuis/kindhuis zijn en de andere dagen in het appartement. Jullie als ouders wisselen dan dus af, in plaats van de kinderen. Ik snap dat dit niet een ideale oplossing is, maar voor de kinderen denk ik wel de meest stabiele situatie.. Ik ben benieuwd wat je van dit idee vindt.
Ik had vroeger (toen ik een jaar of 10 was) een buurmeisje waarvan de ouders gingen scheiden en die hebben dat zo gedaan tot ik uit huis ging. Die ouders hebben er een huis bijgekocht om de hoek bij het 1e huis. Kinderen zijn altijd in het ouderlijk huis waar ze zijn opgegroeid gebleven en die ouders woonden om de week een week in deze 2 huizen. En de kinderen konden naar de andere ouder wandelen als die die week niet bij hun in huis woonde. Dat is voor mij wel de ultieme manier van scheiden en het goed voor je kinderen doen.
Dat is echt knap als ouders vind ik! Zou dat in TS haar situatie misschien ook een optie zijn? Ook om te voorkomen dat het huis en de tuin niet teveel in verval komen.. Al kan dat mogelijk ook wel voor de nodige strubbelingen zorgen juist als zij alles alleen moet gaan onderhouden terwijl (ex) man er wel in woont..
Ja super knap. Na een tijdje kregen ze ook beide een nieuwe partner en soms aten ze dan samen met de kinderen en nieuwe partners samen in het grote huis of dan was er een film avond waar iedereen aanwezig was. Als kind vond ik dit altijd een beetje gek maar toch ook weer normaal omdat het daar de normaalste zaak van de wereld was. Nu ik volwassen ben zie ik pas in hoe knap dit van die ouders (en nieuwe partners) was om zo met een scheiding en de kinderen om te gaan. Toen de kinderen beide uit huis waren zijn beide huizen trouwens verkocht.
Wij hebben ook aan birdnesting (want zo heet dat) gedaan. De ex had 4 maanden nadat we besloten uit elkaar te gaan een studio gevonden. Als het zijn dagen met de kinderen waren, was ik meestal aan het werk (ik vlieg) maar als ik toch in Nederland was sliep ik bij mijn ouders. Ik vond het al lastig om soort van nog half samen te wonen in ons “gezamenlijke “ huis (en dus eigenlijk nog steeds leefde volgens zijn regeltjes”, maar kon het gewoon niet om in zijn studio te gaan slapen, al helemaal niet omdat zijn scharrel (waar hij me al een half jaar mee had bedrogen )daar ook kwam. En dan in dat bed slapen? Nee. Uiteindelijk bijna 2 jaar birdnesting gedaan (toen kon hij eindelijk in zijn koophuis), ben er bijna aan onderdoor gegaan. Maar voor de kinderen is het wel fijn!
@Catwoman74 wat een nare situatie. Wat betreft de praktische kant: -huis laten taxeren -dan afspraak maken met de hypotheekverstrekker (wat kan er financieel gezien qua huis) -zsm afspraak met een mediator maken -inschrijven woningbouwvereniging -voor jezelf op papier zetten wat jij belangrijk vind in jullie toekomstige relatie als ouders van jullie kinderen, en hoe je de verdeling voor je ziet Er zal de komende tijd veel op je af komen. Praktische zaken en emotionele zaken. Het is echt een kwestie van de lange adem. Toen ik er midden in zat dacht ik regelmatig, wanneer is dit klaaaaaarrrr... Dit verdriet, deze ellende. Hoe moeilijk het soms ook is, probeer om het belang van de kinderen voorop te zetten. Zij verdienen een vader en een moeder, en als jouw bijna-ex zijn kinderen ook graag bij zich heeft, zoek dan naar een manier die klopt. True, veel mannen hebben soms nog veel te leren, maar geef hem die kans. En (heeeel moeilijk, I know), het is oké als hij het anders dan jij doet. De gedachte je kinderen te missen is vreselijk. Maar ook daarin ga je tzt je weg vinden. Single mom zijn is pittig. De tijd voor jezelf? Echt wel nodig. Ondanks het wangedrag van mijn ex (naar mij toe, laatste stuk van onze relatie) heb ik altijd in gedachten gehouden: ik doe dit voor de kinderen. Uiteindelijk hebben we nu een goede verstandhouding, ook al is het soms een gekke snuiter. Maar op de belangrijke dagen staan we er wel samen. Succes en sterkte
Tips: Als hij in het huis blijft: laat je dan gelijk uitkopen. Soms kan je ervoor kiezen om pas later jouw deel te krijgen bij bijv verkoop. Maar als hij het huis niet onderhoud, dan is het straks minder waard en slecht verkoopbaar. Huis: jij kan er ook blijven zitten totdat je een ander huis hebt gevonden. Hij moet enkel meebetalen aan de hypotheek. En voor nu: ga flink actief op huizenjacht. Als je eenmaal een eigen stekje hebt, gaat het beter. Probeer het huisraad zo goed mogelijk te verdelen. Maar hou rekening mee: jouw budget zal straks een stuk minder zijn dan die van hem. Dus verdeel het wijs. Kinderen: probeer voor de kinderen altijd netjes over elkaar te praten. Kinderen zijn nogal loyaal aan hun ouders. Hou daar rekening mee. Co-ouderschap. Het is niet logisch week op en week af. Als de vader daar niet goed tegen kan. Desnoods, ga je nu een paar dagen weg zonder de kids. Thuiswerken, en kids vrij. Een berg was, geen boodschappen enz. Nou succes. En als je thuis komt: ga dan niet als een gek het huishouden doen hè. Laat het los. Gescheiden leven, heeft ook soms voordelen. Je hebt soms meer tijd voor jezelf. Maar dat realiseer je pas alles hebt verwerkt en je draai hebt gevonden. En dat duurt wel een tijdje. Uit elkaar gaan en goed met elkaar uit elkaar gaan lukt eigenlijk alleen als er geen derde in het spel is. Het komt altijd weer goed. Je bent sterker dan je denkt.
Hier ook in scheiding en hebben vanaf het begin het belang van de kinderen voorop gesteld, ook al waren er tussen ons negatieve gevoelens. Ex had iemand anders en hoewel ik hem ermee confronteerde, bleef hij ontkennen en was ik degene met waanideeën... Nadat de bom alsnog ontploft is, hebben we onszelf de tijd gegeven om tot rust te komen, om dan rationeel over het praktische te kunnen praten. Zo zijn we nu 10 maanden "officieel" uit elkaar, maar we wonen nog steeds samen. Net omdat we deze beslissing genomen hadden, gaat het beter nu dan ervoor: het "moeten" is er niet meer bij We wilden sowiso proberen het huis te behouden; in ons geval betekent dit dat hij mij uitkoopt. Op deze manier hebben de kinderen nog steeds een ankerpunt. En in onze uitleg naar hen toe, hebben we duidelijk gemaakt dat papa en mama nog steeds het beste met elkaar voorhebben. Ze kijken nu mee uit naar een koophuis voor ons drietjes
Allereerst heel veel sterkte en welkom terug op ZP. Een scheiding is altijd naar om door te maken. Wat me wel opvalt is dat je al het negatieve in de schoot van je partner schuift. En alles ligt buiten jezelf. Zoals jij je eigen reactie omschrijft op zijn visite vind ik wel tekenend voor zijn angst om gevoelens richting jou te uiten. Hebben jullie je relatie nooit geëvalueerd? Je partner nooit gevraagd of hij/zij nog gelukkig was? Je geeft aan dat je partner is geopereerd aan een tumor en sinds dien niet goed meer tegen geluiden kan. Is dit heel gek? Kan hij daar wel iets aan doen? Het is niet zijn schuld dat hij zo ziek is geweest. Dit alles gezegd hebbend klinkt het als een goed besluit uit elkaar te gaan. Jullie maken elkaar niet gelukkig. Jij bent een doorpakker en hij is passief. In die zin houdt hij jou misschien wel tegen in je ontwikkeling als mens. Choose your battles. Als hij in het huis kan blijven wonen laat je dan direct uitkopen. Al het werk dat jij aan het huis hebt gedaan geven het nu ook een hogere waarde. Zie dat als een investering voor jezelf. Vraag ook een tijdelijk voorziening aan waardoor jij de komende maanden in dit huis kan blijven wonen en je partner een ander onderkomen moet zoeken. Het is niet vanzelfsprekend dat hij er kan blijven. Hij heeft de aanzet tot de scheiding gegeven. En wellicht kan het met alimentatie en jouw inkomen toch mogelijk zijn daar te blijven wonen? Zou je meer kunnen gaan werken? Er zal veel veranderen, maar als je oog houdt op wat belangrijk is voor de kinderen, dan komt het wel goed. En soms even geen kinderen om je heen kan zo heerlijk rustig zijn. Ook al vergt het een hoop aanpassingsvermogen. Het kost tijd... Maar dan komt het vast wel goed, als Je het positief blijf zien
Oh noooo ik was al aan het denken, zelfde periode vruchtbaarheidstraject doorlopen als ik te zien aan je handtekening. Wat vervelend voor je dat dit allemaal moet doorstaan. Ik hoop voor je dat je zo humaan mogelijk deze fase in zult gaan, samen met je bijna ex en jullie kinderen.
Geen ervaring, maar ik wilde niet wegklikken zonder te reageren. Ik herken je vorige nick nog wel, wat verdrietig dat je om deze reden weer terug bent. Sterkte!