Niet álle. Mijn neefje gebruikt medicatie waardoor zijn immuunsysteem zo goed als plat ligt, geen enkele kinderarts zal hem nu adviseren naar school te gaan. En thuis gaat het helemaal prima, geen dramatisch verhaal van een kind dat onherstelbare psychische schade aan het oplopen is door thuis te blijven.
Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar die zou waarschijnlijk normaal ook niet naar school gaan. Maar veruit de meeste mogen gewoon gaan, ook met onderliggend lijden.
Er is nog niet duidelijk wat het met kindjes doet dus liever te voorzichtig dan te snel naar school maar ja dat word vast een oneindige discussie Zoals ik net zei iedereen luistert naar zijn eigen hart En doet het beste voor hun kindjes
Hoe gaan jullie (ouders die hun kinderen nog niet laten afspreken) om met drammerds? Mensen die denken als ik het maar vaak genoeg vraag dan mag het wel? Ik vind dat lastig.
‘We spreken voorlopig nog niet af, ik laat je wel weten wanneer het wel weer kan.’ En daarna zou ik gewoon kortaf antwoorden. ‘Kan je afspreken?’ -‘Nee.’
. Zeg dat je het wel zal laten weten als je terug wil afspreken. En als ze toch blijven vragen gewoon negeren.
Dit. En je kunt ook eventueel nog toevoegen dat je het wel zelf zal aangeven als het wel weer kan/mag.
De meeste mensen die ik ken willen ook nog niet binnen afspreken, ook geen speeldates. Jammer voor die paar drammers, blijkbaar zitten ze erg hoog met hun kinderen (wat ik ook soms best begrijpelijk vind), maar is niet mijn probleem. Ik ben al blij dat er nu weer school is, rest komt later wel weer.
Hier spelen de kinderen in de straat met elkaar en sinds vorige week ook bij elkaar in huis/ de tuin. Ouders houden netjes 1.5 meter afstand. We gaan ook naar verjaardagen en op visite op 1.5 meter afstand en geen handen schudden. Zoon en dochter sinds deze week weer lekker naar school en de peuterspeelzaal.
Hier zijn de kinderen nooit opgesloten geweest, daar staan wij helemaal achter. Het afspreken mag van ons wel maar ik benader niemand actief. Als er vraag komt of ze mogen afspreken dan is het antwoord ja. Laatst was zoon overigens gevraagd maar toen ik zei dat hij naar de bso gaat, heb ik niks meer van gehoord. Ook prima.
Hier net zo. Al hebben ze eigenlijk de hele lockdown wel met een vast vriendje gespeeld. De meiden met twee zusjes en de oudste met een vriend en die vroegen elkaar wel over een weer. Zelf houd ik afstand, maar ga er niet te krampachtig mee om, als in snel opzij ‘springen’ als ze ineens naast me staan, maar zoek het zelf niet op.
Hier ook.. betreffende moeder heeft opvang nodig denk ik Ik heb alleen gezegd dat we dat nog niet doen en bij de tweede keer gaf ik hetzelfde antwoord. Ze antwoordde dat ze daar alle begrip voor had maar dat betwijfel ik. Zou dus gewoon bij mijn standpunt blijven.
Hier spreken ze niet af, maar spelen ze wel de hele dag buiten met hun 3 buurmeisjes en 2 buurjongens, helemaal prima. Niet afspreken betekent niet dat ze niet kunnen spelen met anderen
Mensen waren in het begin nog helemaal begaan en hadden respect voor de situatie. Vooral voor de harde werkers in het ziekenhuis. Respect lijkt minder te worden en het ego komt weer meer naar voren.
Binnen de regels is er veel gewoon mogelijk. Corona is een blijvertje en in lockdown blijven is geen optie en niet nodig.
Wij hebben de gehele periode met 1 ander gezin (broertje en zusje) afgesproken, maar altijd buiten en de volwassenen op afstand. Sinds ze weer naar school gaan mogen ze weer samen binnen spelen, maar midi nog alleen bij dat gezin. Maxi mag met 2 verschillende vriendjes thuis afspreken, wel maar 1 tegelijkertijd. Mijn idee is ook wel dat als ze samen in een klas mogen zitten en samen zonder afstand mogen sporten, dat ze dan ook bij een beperkt gezelschap, met ouders waarbij ik vertrouwen heb dat ze verder voorzichtig zijn, dan heb ik wel vertrouwen.