Bijna vrij

Balen gisteren het convenant gekregen. Blijkt dat je ook nog heel goed moet rekening met de belasting moet houden!! Vandaag maar bellen. Maar zit hierdoor volledig in een dip. Mijn man zegt steeds heel lief dat hij me zal helpen maar stilzwijgend verwacht hij dat ook van mij. Ik laat dat rusten. Hij heeft het een paar weken geleden gezegd: Mocht ik een keer moeilijk zitten dan zal jij me ook wel helpen.
Moet steeds mezelf tot kalmte brengen. Niet in paniek raken dan kan ik niet meer helder nadenken. En dat is nu gewoon heel héél belangrijk.

 

Ik stop niet met overleggen dat ik reageer want dáár wel ik idd irritatie mee op. En ik kies echt zelf mijn huis en wat ik wil. Maar ik kan niet plots komen ik heb een huis etc. Ze zullen op een normale manier met elkaar om moeten blijven gaan ivm kinderen. Wél is het zo dat mocht er idd niet gespaard worden ik dan verder ga kijken of ik mail adres etc kan veranderen en dan is het wél huis toegewezen en weg wezen.
Ik heb overbedeling en als ik die van mijn man niet hoef te betalen geldt dat voor de belasting als geschenk en zal hij daarover belasting moeten betalen. En ja ook dat is dat wel mijn probleem. Ik kan onmogelijk in het belang van de kinderen hard to get gaan spelen met hem. Trouwens in het ouderschap plan moeten we tekenen voor respect vol met elkaar omgaan. Hij zal dat niet doen maar ik ga mijn energie voor mijzelf proberen te bewaren. Dit is oefenen maar aangezien dit soms lukt heb ik er wel goede hoop van. En onrechtvaardig is er zoveel in Nederland. Als ik alleen al kijk naar topic over die oma die niet serieus genomen wordt door haar huisarts en nu zoveel lichamelijke beperkingen heb. Zou voor mij echt hetzelfde machteloze onverdraaglijk gevoel geven van onrecht als nu.

 

Iets totaal anders. Gisteren onverwacht geopereerd aan blinde darm ontsteking. Gelukkig zorgt mijn man op een normale nette manier voor me.

 

Normaal is hij bij gewoon ziek zijn ook niet zo zorgzaam hoor. Eerste dag in elk geval geen irritatie. Ik kan dan om 1 lees thee vragen. Hij probeert het maar je merkt al irritatie dus dit valt me nu mee. Maar idd straks als ik alleen ben zal het "makkelijker" zijn.
We laten nu toch het huis taxeren en houden zoveel mogelijk rekening met de belasting. Daarna convenant nog laten controleren door boekhouder. En tja al voorbereiden op die innig geliefde altijd correcte menselijke belastingdienst.

 

Dank je @GossipGirlxoxo
Gisteren vond ik mijn eigen ellende echt in niet vallen bij het zwaar depressief zien van mijn man. Hij is zwaar verliefd en die liefde wordt niet beantwoord. Hij zit er helemaal doorheen. Zijn eigenwaarde lijkt vernietigd. Hij heeft haar ook bedreigd al was dat niet met de dood maar met andere dingen. Hij is (gelukkig) wel bang voor politie en gezeur daarmee omdat hij 15 jaar terug veroordeeld was omdat hij een vrouw ook zo bedreigd had en bij de keel gegrepen had. Sindsdien kijkt hij uit. Een paar jaar terug ook een heel gedoe met een vrouw waar hij verliefd op was. De politie kwam voor een stop gesprek en hij stopte inderdaad. Nu drinkt hij elke dag een halve krat bier waarvan hij gisteren zei dat hij dat eigenlijk helemaal niet wilde.
Zelf voor de zoveelste keer geadviseerd hulp te zoeken maar dat wil hij niet. (Dat vind ik dus iets verwijtbaars en ronduit dom) Ik was blij dat ik me wel vaker gelukkig voel.
Gisteren heel ons convenant doorgelezen en tot mijn grote tevredenheid alle vragen kunnen stellen die ik had. Ik heb alles vragenderwijs aan de mediator "verteld". Totaal niet in klagende zin en volgens mij zeer respectvol naar mijn man.
Ik heb gevraagd of in het convenant kan staan dat de voorlopige voorzieningen aan mij worden toegewezen. En of er financieel afspraken gemaakt moeten worden over bijv dat ik geld geef aan hem voor inwoning. Of hij geld aan mij als ik voor hem bier, sjah en eten koop. (Weet ze in elk geval waar het geld naar toe gaat)
Ik heb zeker ook laten weten dat mijn man echt het geld zelf hard nodig heeft. Dus in feite druipt alles wel van dat ik wil dat hij rond komt maar ik ook.
Het is me ook in 1 zin gelukt om mijn angst te beschrijven over de leningen. Ik heb de opmerking gemaakt dat ik het zo geregeld wil hebben (evt opnieuw afsluiten van een lening) dat ik niet over 5 jaar al mijn spaargeld kwijt ben omdat het mijn man toch niet lukt om te betalen. (liefst had ik gezegd hij het toch niet betaald maar door het zo te formuleren vind ik het niet als verwijt overkomen maar als iets 'waar hij zéker zijn best voor doet')
In het ouderschapsplan heb ik aangegeven dat medische kosten en schoolkamp en fietst of computer gedeeld moeten worden. Uitgelegd dat ik fietst en computer toch niet heel noodzakelijk vind en het anders omschreven wil zien. Van mij krijgen ze namelijk echt geen fietst van 500 of meer euro als ik het niet kan betalen. Ze kunnen ook een goedkopere fietst krijgen zo ook met computer. Gezegd dat ik geen zin heb dat mijn man een dure fietst of computer koopt en ik de helft moet betalen.
Hoop dat het lukt. Hij toont echt 0.0 belangstelling voor heel dat convenant en heeft dat volgens mij amper doorgelezen. Alleen het rijtje met bedragen stond in een schema en dat heeft hij wel bekeken. Allebei de documenten nogmaals voor hem neergelegd. Hij heeft dit zonder te kijken of lezen weg gelegd. Ik vind het prima. Als ik maar in het convenant allerlei dingen staan waar ik op terug kan vallen. Ook gevraagd wat als het samen toch niet lukt. Of hij naar een leeg huis van een vriend of ik naar kennissen waar de kinderen niet echt vrij zijn. Ook gezegd dat ze bij mijn man laten geen optie is ik moet als ze naar school gaan alles stap voor stap uitleggen.
Afgelopen week heeft hij weer 600 euro naar die vrouw overgemaakt ze had het hard nodig voor de borg van haar nieuwe woning. (Wij lopen ook van alle kanten achter met betalingen) ik krijg nog wel een paar duizend van de belasting. Hij is anders bang dat die vrouw toch naar de politie gaat en hoopt het hiermee te voorkomen. Hij snapt dat dit voor mij moeilijk is. Toch verwacht en hoop ik dat juist zolang hij nog verliefd is ik meer hand heb in een goed convenant en ouderschap plan als dat hij niet meer verliefd is en als het ware "wakker" wordt. Woensdag video gesprek met mediator waar ik zoveel mogelijk dus als "vrienden" zal communiceren. Hoop dat het gaat zoals ik hoop. De woning wordt donderdag getaxeerd. Ik zal mezelf totaal niet moeten verdedigen als mijn man zich over mij uitspreekt alsof ik teveel beren op de weg zie of hij me "kleineerd" bijv door te zeggen dat ik niet goed ben in huishouden of mij tips geeft (Hij leerde mij pas dat ik weleens de lichten aanlaat en dat veel geld kost) Ook kan hij zich vaderlijk naar mij gedragen. Dan lijkt het dus of hij de wijze man is en ik het domme sneue vrouwtje. Ik hoef daar niet op te reageren. Hij zal dit nodig hebben voor zijn eigenwaarde. Ik heb nu wel gezien dat dat echt niets is. Hij heeft echt een mooie vrouw nodig om iemand te zijn. Zelf had ik allang hulp gezocht maar goed.
Stap voor stap komen we dichterbij. Een goed convenant en ouderschap plan is het belangrijkste. Dan de volgende stap. Als hij zich gedraagt kan hij een goed contact hebben. Hij blijft de vader van mijn kind. Wraak doet de kinderen tekort en mezelf ook maar wat zou ik graag wraak zien. Zijn enorme liefdesverdriet zou voor mij karma moeten voelen maar ik voel alleen medelijden. Zodra ik wel veilig ben zou ik wel doorpakken. Eerst veilig dan verder kijken én echt mijn pad volgen ook al begrijpen omstanders totaal niet wat ik waarom doe.

 

Aan de hand van een reactie hier ook erin gevraagd wat er moet gebeuren voor ontslag voor hoofdelijke aansprakelijkheid van de woning. Was wel fijn dat iemand daar een opmerking over maakte anders wist ik dat niet.
En verder... Zorg ik zo goed mogelijk voor mijn man en laat hem merken dat hij toch echt diegene is hier die het het zwaarst heeft.
En eerlijk gezegd geloof ik dat ook echt. Ik zou nooit met hem willen ruilen en als dat wel zou gebeuren zou ik zo snel mogelijk naar de huisarts gaan en hulp zoeken.

 

Maar al zoveel zin in een lief katje als we verhuist zijn. En cavia s. Ik kan zo uitkijken naar die vrijheid. Héérlijk. Hoe voelt dat ook alweer? Baas over je eigen geld?
Ik geloof wel dat ik straks echt gelukkig kan zijn. Toen ik het ouderlijk huis verliet viel ik al snel in eenzaamheid maar toen wist ik nog niet dat ik niet slecht of gek was of lelijk. Ik wist niet dat mijn opvoeding destructief was. En nu heb ik al veel meer inzicht en levenservaring. Ook heb ik nu tv etc en dat had ik toen niet. Toen bedacht ik van minuut tot minuut nog wat anderen van me vonden en of ik wel goed leefde zoals God dat wilde.
De nu ga ik kinderen in oorlog terug kijken. Het begin ziet er al zeer indrukwekkend uit.
Gisteren 'geklaagd' bij een vriendelijke medewerker van de zorgverzekering. Dat lijkt van haar misschien onprofessioneel omdat ze ook haar eigen verhaal vertelde maar het helpt me zo goed! Die vrouw kom ik niet meer tegen en in het dagelijks leven weten te weinig mensen het om steeds met de situatie geconfronteerd te worden. En op het werk blijft het ook gezellig en voel dat het heel gezond voor me is om er niet over te kunnen vertellen. Dan kan ik het makkelijker even vergeten en echt genieten van mijn werk en leuke collega's.