Wanneer is iemand geestelijk beperkt?

Ik heb geleerd dat het hem "officieel" in het IQ zit. Maar ik denk dat het van meer af hangt. Zeker als je ouderschap er in betrekt.

 

Een vraag hierover. Je kwam qua zorg (je eten en drinken, etc.) niet tekort. Maar hoe zat het met (emotionele) problemen toen je ouder werd? Heeft ze kunnen helpen met dingen waar je tegenaan liep naarmate je ouder werd? Want dat vind ik een essentieel stuk in opvoeden. Eigenlijk belangrijker dan of je haren wel of niet gekamd zijn.
Al snap ik dat je waarschijnlijk een hele lieve moeder hebt die veel van je houdt.

 

Op het moment dat iemand niet voor zichzelf kan zorgen, daar continu begeleiding bij nodig heeft, niet zelfstandig kan functioneren in de maatschappij en met name zich niet kan verplaatsen in anderen (dus zaken als EQ, empathie, risico's inschatten etc).

En wanneer mensen bij het 1e kind bewezen hebben niet voor een kind te kunnen of willen zorgen (denk aan uithuisplaatsing na ernstige mishandeling of verwaarlozing etc).

Het gaat dus verder dan alleen IQ maar juist over gedrag en leerbaarheid.

 

Ja, dat was en is wel een dingetje. Toen ik ouder werd had ik wel door dat mijn moeder anders was en ik realiseerde me ook dat ik met sommige dingen niet bij haar terecht kon. Dingen zoals menstruatie had ik al van vriendinnen gehoord, dus dat wist ik wel. Verder was ik eigenlijk ook best een moeilijke puber en had ik op dat moment ook geen behoefte aan advies van mijn ouders.. maar achteraf gezien had het misschien ook te maken met haar beperking.
Nu ik volwassen ben vind ik het eerlijk gezegd moeilijker. Ik heb niet een band met mijn moeder zoals “het hoort”. Ik kan echt wel jaloers zijn op vriendinnen die een echte en hechte moeder en dochter band hebben. Diepgaande gesprekken kan ik niet met haar voeren, of moederlijk advies kan ik niet echt van haar verwachten, tenminste, op haar manier wel. Als mijn dochter of ik grieperig zijn dan zegt ze wel: ‘Lekker thee met honing drinken en vitamientjes nemen!’ Maar als ik bijvoorbeeld advies wil over een vriendschap die niet lekker loopt kan ze me daar niet in adviseren, dat inzicht heeft ze niet. Sterker nog, de taken zijn eigenlijk omgedraaid, ik adviseer haar als ze ergens mee zit en sinds mijn vader 3 jaar geleden is overleden help ik haar ook met haar financiën en zo.
Ik krijg binnenkort een lisexcisie bij de gynaecoloog omdat ik een afwijkend uitstrijkje had en er onrustige cellen zijn gevonden, zoiets vertel ik haar ook niet omdat zij zich daar dan heel erg zorgen over maakt, ze zou daar slaapproblemen door krijgen en piekert zich dan suf.

Maar goed, ze is daarentegen ontzettend lief en zorgzaam. Ik heb veel liefde van haar gekregen (nog steeds), ze kookte elke dag, zorgde dat ik op tijd thuis was voor het eten, zorgde voor me toen ik griep had etc. Als kind echt niks tekort gekomen! Maar idd, in de puberteit ging het wat moeizamer.

 

Ik vind dit een moeilijke... Vind niet dat het alleen IQ afhankelijk is in ieder geval.
Heb meerdere IQ tests gezien bij mijn kind, en het ligt ook echt aan de manier van afname, hoe worden de vragen gesteld, hoe wordt hij benaderd, hoe speels wordt het gebracht. Dat alles zal het IQ bepalen.

Bij mijn zoon is dus een IQ van 58 bepaald. Hij zal naar verwachting als volwassene op een leeftijd van 8 jaar functioneren. Uitstroming is arbeidsmatige dagbesteding. Hij zal ook nooit op zichzelf kunnen wonen.

Ik heb vorig jaar weer een her-test aangevraagd, omdat ik graag wil weten of de resultaten die hij nu haalt (omdat hij qua gedrag beter in zijn vel zit) beter zijn dan de resultaten die hij toen haalde (IQ 58, maar zat echt niet lekker in zijn vel). Pas als deze twee nagenoeg gelijk zijn, zal ik hier 'genoegen' mee nemen.

Geestelijk en verstandelijk beperkt vind ik ook een lastige. Ik vind dat ouders die een uit huis geplaatst kind hebben door mishandeling, geen kinderen meer zouden moeten kunnen krijgen. Ik vind dat mensen die in een instelling wonen met een geestelijke/verstandelijke beperking (wat voor dan ook) geen kinderen zouden moeten krijgen (indien een ziekte die over kan gaan, tenminste 1 jaar 'beter' verklaard). Je kan pas echt goed voor een kind zorgen en in alle behoeften voorzien, als je zelf gezond bent. Een kind kiest er zelf niet voor om ter wereld te komen, dus het minste waar we voor kunnen zorgen is dat het ouders heeft die de verantwoordelijkheid 100% kunnen dragen.
(nu weet ik wel dat er ook ouders zijn zonder beperking die de verantwoordelijkheid niet kunnen dragen, maar dat is weer een ander verhaal...)

 

Hierboven staat ergens een beperking is pas een beperking als iemand dat zelf ervaart. Nou dat betwijfel ik. Mijn dochter ervaart geen beperkingen, wij zien ze zeer zeker nu is zij met en iq van 55, ass, tos zeker niet in staat ooit een kind op te voeden en zullen we iets qua anticonceptie/sterilisatie moeten als ze ouder wordt.
Ik denk dat het erg persoons en karakterafhankelijk is wanneer iemand geen kinderen zou moeten krijgen maar als iemand nooit voor zichzelf kan zorgen dan ook niet voor een kind

 

Eens!

Er zijn ook gehandicapten die zelf van mening zijn dat er niets met hen aan de hand is maar een gevaar voor zichzelf en anderen zijn.

 

Mijn zoon zal waarschijnlijk ook begeleid moeten wonen zijn leven lang. Zijn al bezig met wat mogelijk zou zijn om thuis te laten wonen maar toch eigen plek te geven. Kinderen zou echt geen juiste keus zijn. Helaas bestaat er nog niet zoiets als de pil voor mannen en sterilisatie zou ik nooit laten doen. IQ is goed maar heeft naast klassieke autisme dus ADHD, weinig automatisering, zeer trage verwerkingssnelheid ( stel je een vraag heeft hij tot wel 10 min nodig om te kunnen antwoorden of te reageren )disharmonisch IQ, TOS,
sensorische Integratiestoornis.

Zoon heeft klassieke autisme ( werd toen nog los vast gesteld ipv ass zoals bij dochter naar Zij heeft waarschijnlijk Asperger) kinderen met autisme kunnen een normale tot hoge intelligentie hebben, maar er kan ook sprake zijn van een verstandelijke beperking ondanks normaal IQ. Dat is bij zoon dus het geval. Hij functioneert ook echt op niveau 6 jaar ongeveer maar kwam leerstof van M4 tot E7. Dus ook hierin erg wisselend. Ik verwacht niet dat hij op zichzelf kan gaan wonen tenzij begeleid. Kinderen zou erg onverstandig zijn . Ondanks normaal gemiddeld IQ . Maar goed niks is onmogelijk. Hij is afgelopen jaren enorm gegroeid. Zeiden ze 3 jaar geleden nog dat hij nooit zou leren lezen en schrijven ( na 2 jaar groep 3 lukte het nog niet) leest hij nu hele boeken, kan schrijven ( spelling slecht naar heb ik ook ) en zelfs Engels spreken en schrijven.
Hij vind zichzelf echt zeker niet beperkt. Hij heeft gewoon autisme en is zichzelf en iedereen is anders


Dochter met ass en hoogbegaafd functioneerde verder prima. Ze krijgt wel begeleiding is sociale stukje en werkgeheugen ( deze zit op gemiddeld niveau terwijl de rest op hoogbegaafd niveau zit dus groot verschil) . Zij loopt juist erg voor in haar ontwikkeling en verwacht dat zij gewoon kan werken,op zichzelf kan wonen en eventueel als ze wil gezin stichten . Zij is zeker niet beperkt

 

Geestelijk beperkt vind ik inderdaad ook niet perse van iq afhangen.
Ik zie dat als: Je bent geestelijk beperkt als je niet zelfstandig kunt leven. Dus zelf inzicht hebben in financiën, dingen zelf kunnen regelen, een huishouden kunnen draaien etc.

 

Ik denk dat je het beste kunt kijken naar tot in hoeverre iemand zichzelf redt op allerlei gebieden. Zo zijn er verstandelijk beperkte mensen in allerlei gradaties die hun hele (volwassen) leven in een instelling wonen, maar ook die allerlei dingen wel min of meer zelfstandig voor elkaar krijgen. Dan is IQ maar een getal en diagnose in spreekwoordelijke zin ook. Dat doet er niet veel toe.