Hoe kleiner de rest van de kleintjes zijn, hoe sneller de tijd gaat. Het is misschien ook heel waardevol om lekker de tijd te hebben met de volgende.
@roever poeh ja, dan zitten ze lekker dicht op elkaar. Echt tropenjaren hier zit tussen de oudste en middelste 15 maanden en tussen de middelste en jongste 2.5jaar. Dus ik had er ook al 3 voordat de oudste naar de basisschool ging. Maar het is zo leuk als je ziet hoe hecht ze samen opgroeien! Oh een verzakking dat klinkt niet prettig nee. Hoe merkte je dat/welke klachten? Dat van die kilo's herken ik wel, maar ja ik ben al mn hele leven wat te zwaar.. En ik weeg nu 2kg minder dan dat ik voor mijn zwangerschappen woog. Voordat ik zwanger werd van de jongste was ik best veel afgevallen.. resultaat: meeste aangekomen tijdens die zwangerschap
Hier ook hetzelfde probleem met de kilo's @roever. Woog voor de zwangerschappen netjes 74 bij 1,71m dus helemaal prima.. Nu heb ik er 12 te gaan om weer in de 2 cijfers te komen.
Als ik niet mee mag praten omdat we nog niet beginnen dan hoor ik het graag Dan ben ik net wat lichter dan jou. Voor corona ging ik net uit de 3 cijfers. Nu durf ik gewoon niet meer te wegen. Ik heb mijn formaat helemaal vervelend gevonden tijdens de zwangerschappen. Ik zag erg op tegen de controles. Ik hoop dat school ed weer snel terug naar normaal gaat. Dan kan ik weer wat intensiever gaan bewegen.
@Johanna01 bedoel je om onder de 100 te komen?? Of nog 12kg tot aan je oude gewicht? Ik ben bijna mijn hele leven al te zwaar.. Ik ben 1.81 en weeg nu 91kg.. Maar ik kom van 106 af na de laatste zwangerschap Maar toch is je hele lichaam veranderd.. Ik heb hangend vel bij mijn buik en sta helemaal vol striemen. Die buik vind ik soms wel een dingetje, maar ja er hebben ook 3 kinderen in gezeten denk ik dan maar..
Dat had ik bij de eerste ook zo erg.. dat druk maken voor de controles. Erg is dat hè.. Een verloskundige had een keer een opmerking gemaakt en ik maakte me daar zo druk om.. De zwangerschappen daarna heb ik gewoon gezegd dat ik thuis wel op de weegschaal ging. Toen kon ik dat wat beter loslaten. Zo geen zin in om me daar mee bezig te houden als ik zwanger ben..
Wat was de opmerking die ze maakte? De eerste zwangerschap vond ik de risico's het lastigste. De derde lag dieper. Dus telkens schaamrode wangen na de echo's.
Iets in de trant van dat ik een beetje op moest gaan letten met mijn gewicht.. Ik heb daar toen echt een tijdje mee gezeten. Dochter was toen ook 4260g bij de geboorte. Zwangerschappen daarna kreeg ik dus ook suikertest vanwege het protocol. Maar was steeds niks aan de hand. Na de eerste zwangerschap kon ik dat dus ook wel beter loslaten gelukkig. Als je zwanger bent, kom je nou eenmaal aan (meestal dan)
Heee! Wat leuk meer berichten. Ik kreeg geen meldingen meer Hier inmiddels begonnen voor de 4de. De eerste ronde niet gelukt. Dus door maar ronde 2. Herken wat er gezegd wordt betreft angsten, onzekerheden etc. Maar toen het niet raak was wisten we echt hoe graag we zouden willen Welkom nieuwe mensen!
Leuk om gezellig te kletsen, kan bij iedereen ook nog een tijd duren voordat we zwanger zijn (niet te hopen natuurlijk) en in tussentijd ook fijn om dingen te kunnen delen, ook ervaringen over grotere gezinnen. Ik ben trouwens de serie een huis vol aan het terugkijken online. Zo leuk en grappig om te zien. Al zou ik er niet aan moeten denken om 10 kinderen te hebben Zit ook een stel bij die 2 dochters hebben, graag een derde willen en toen een vierling kregen!!! Nou as we speak ligt mijn man op de ok. Ik moest eigenlijk meteen weer het ziekenhuis uit. En mag op zn vroegst om 14u pas weer bij hem. pfff wordt een lange dag. Hopelijk gaat alles goed.
@LiefenLeed het is goed gegaan gelukkig Nu is het een kwestie van rustig aan doen, zodat het goed kan genezen. De dokter zei het zijn 2 spaghetti sliertjes die weer aan elkaar zijn gezet, erg poreus, dus heel belangrijk om de eerste week te rusten. (bedrust, alleen om te plassen effe lopen) Maar het zag er allemaal goed uit en het was goed gelukt volgens de arts. Dus deze week is even intensief, nu doe ik echt alles in mn eentje De huisdieren, het huishouden, 3 kinderen en dan ook nog voor mijn man zorgen Hahaha maar ja komt goed. Hoe is het allemaal met jullie?
@PotjeGoud wat fijn dat het goed gegaan is! Nu goed herstellen hopelijk . Hier gisteren officieel het bericht gekregen dat ik geslaagd ben voor mijn opleiding tot verzorgende IG. Nu dus echt alleen nog maar werken 24u per week gemiddeld zoals ik eerder al had gezegd . Geen school en stage meer, dus meer tijd om aan m'n lichaam te werken, om straks een gezond en fit lijf te hebben als we er voor gaan.
@Johanna01 gefeliciteerd!! Ja dat geeft dan al een stukje meer rust he dat je dat deel school niet meer hebt. Krijg je dat onregelmatig werken goed gecombineerd met je gezin? Heb je vaste oppas ofzo? Dat lijkt mij zo lastig te combineren met een jong gezin.
Lastig soms. De jongste 2 gaan naar de kinderopvang, die kan ik zelf brengen om half 7 bij dagdienst. Met late dienst ook, maar dan haalt mijn man ze op. De oudste gaat naar de vso/basisschool/bso om half 8 sochtends. Mijn schoonzusje brengt hem daar naar toe op dagen dat ik moet werken. In principe werk ik 2 doordeweekse dagen en om het weekend. Met 2 om 4 werken kom je dan kom gemiddeld op 24 uur. Maar meer uren moeten het ook niet zijn hoor, dan wordt het wel lastig aangezien mijn man ook onregelmatig werkt.
Oh nou inderdaad dan is het helemaal een geregel. En zijn je kindjes dan al vroeg wakker of moet je ze echt wakker maken voor de opvang? Wel respect hoor. Als ik zo'n dingen hoor dan ben ik blij dat ik dat nooit heb gehoeven. Wij kunnen ook geen beroep doen op onze omgeving, dus het zou dan ook echt opvang moeten zijn. Maar ja dat went ook wel weer natuurlijk. Werken heeft ook wel weer zn voordelen hoe doe je het als ze ziek zijn? Want dan mogen ze niet naar de opvang toch?
Als ze ziek zijn past mijn schoonzusje op, en als die niet kan heb ik een probleem haha. Verdere familie woont allemaal uit de buurt. Ik moet ze wakker maken voor een dagdienst, half 6 opstaan dan. Betekend wel dat ze de dag ervoor uiterlijk 18:15 uur op bed moeten dus een heel gedoe.. Maar voor nu gaat het.
Ondanks dat ik dacht een pauze in te lassen met het forum is me dat nooit gelukt Wij hebben drie meiden en een vierde nooit uitgesloten. We hadden altijd wel de twijfels maar ook nooit afgesloten. Vorig jaar juni werd ik onverwachts zwanger en beviel van onze zoontje met 16 weken. Wij waren toen echt klaar voor een vierde en het voelde ontzettend goed. Alle twijfels werden weggenomen. Na de bevalling hebben we het nog 6 maanden geprobeerd maar zonder resultaat. Het hele spontane was er vanaf en eerlijk gezegd was het nieuw voor ons om er zo mee bezig te zijn. (Bij mijn meiden zonder het echt te plannen gelijk raak.. En stuk jonger) We stelden onszelf ook de vraag waarom we perse nog een vierde wilden. Tijdens de zwangerschap van mijn jongste dochter was ik zwanger van een tweeling maar het andere vruchtje was in mijn eileider genesteld. Daarna genoodzaakt om een zwangerschap af te breken en recent dus onverwachts zwanger maar verloren met 16 weken. Durfde we nog een zwangerschap aan met alle onzekerheid? Onze jongste is bijna 7 jaar, middel 9 en oudste 13 dus al best grote kinderen. Wilden we echt weer 'opnieuw' beginnen met een kleintje erbij. En hoe zou het dan voor de kleine zijn met zulk groot leeftijdsverschil? We zitten met de kids in een nieuwe fase waar we weer volledig aandacht kunnen geven op andere vlakken. Voor het eerst met z'n allen in een attractie zonder dat er iemand beneden hoeft te wachten met een baby. Geen zwembandjes meer dus samen van de glijbaan als gezin. Wat meer ruimte om met z'n twee wat te doen en te genieten. Het zijn van die stommen onbelangrijke afwegingen waar gewoon oplossingen voor te verzinnen zijn maar ik merk dat ik ze wel meeneem. En wat als het weer mis gaat of kindje ongezond? Waarom kan ik niet genoegen nemen met drie gezonde kinderen. Dat is al een zegen en een wonder. Waarom meer? Maar die verlangen is er zo sterk. Heeft het met de leeftijd te maken? Een soort biologische klok die ik nooit eerder heb meegemaakt? Of verlang ik er gewoon naar omdat we eerder een kindje hebben verloren? Of wil ik officieel ook afscheid nemen van een aller aller laatste zwangerschap? Zoveel vragen en twijfels. We zijn er nog niet uit. Zeker nu niet met de gekke corona tijd. Maar toch elke maand hou ik me ermee bezig rond de menstruatie. Terwijl we gewoon voorbehoedsmiddelen gebruiken. En nu de maand juni uitbreekt en vorig jaar nog gewoon volop zwanger was maakt het allemaal nog steeds een beetje gek en onwerkelijk. We zitten dus nog in dubio maar ik lees graag mee @Rhombi @MICH18 Hoe gaat het met jullie?