Als mijn man 'houd je bek' zou roepen zou dat al voor een ontwrichting in onze relatie zorgen. Laat staan dat hij fysiek wordt. Als wij ruzie hebben verheffen we onze stem om ons punt duidelijk de maken. Lukt dat niet dan zwijgen we een poosje om vervolgens elkaar lachend aan te kijken omdat we stom bezig zijn. Zo nodig praten we er later nog eens rustig over.
Ik vind het echt schokkend dat dergelijke gedragingen kennelijk als normaal kunnen worden beschouwd wanneer je je in zo'n relatie bevindt. Alleen omdat het óók wel eens gezellig kan zijn... Snap wel dat je als buitenstaander sneller inziet dat dit hardstikke fout is maar toch. Aan zo'n situatie moet echt iets veranderen! Ik zeg niet dat je gelijk je biezen moet pakken maar wel relatietherapie, op z'n minst! En misschien alsnog de biezen pakken wanneer therapie niets uithaalt... Zijn de kinderen daar ook bij? (@Tikki) Ik vraag dat omdat ik als kind/tiener vaak getuige was van mijn ouders ruzies en dat echt verschrikkelijk vond.
Ja ik ben gelukkig in mijn relatie. Heb van mijn kant een aantal jaar terug een serieuze dip gehad van mijn kant en het idee dat het van mij niet meer hoefde op deze manier, maar heb altijd voor ogen gehad dat ik moest vechten om onze relatie te redden voor de kinderen. Mijn man zelf zag geen problemen het kwam echt van mijn kant Het vechten heeft geholpen we zijn gelukkig met elkaar en hebben na onze dip nog een prachtige dochter gekregen van nu al weer 2 jaar oid
Minder zeuren of fel heeft niets te maken met respect. Hij mag je niet aanraken. Voor je het weet gaat het nog verder dan dat.
Mijn man durfde 1x hou je bek te zeggen. Dat heeft ie daarna nooit weer gedaan, ik was woedend. Zodra hij me aanraakt op zo'n manier kan hij vertrekken, maar dat zal hij nooit doen. Normaal is het in elk geval niet.
Nee; dat heeft mijn man nog nooit gezegd of gedaan. En nee, dat gaat hij ook nooit doen. Hoe ik dat weet? Dan krijgtie met mij te maken! Zulke dingen duld ik niet. Absoluut niet! Hij kan me op een normale respectvolle wijze zeggen als hij iets niet fijn, goed of prettig vind. Zo ga ik ook met hem om. Lieve @Tikki, als ik het zo lees heeft jou man totaal geen respect voor jou. En dat ben je wel waard! Wat als hij een keer te lang knijpt en je op de vloer beland. Wie zorgt er dan voor je kinderen? En daarbij, welk signaal geef je af aan je kinderen? Ik kan je één advies geven: ga hier op een rustig moment met je man in gesprek, geef je grens aan: geen verbaal en lichamelijk geweld. Gebeurd dit wel zeg dat je dat een time-out wil en hij tijdelijk weg moet/of jij weggaat. Succes en sterkte! Je bent een dappere vrouw!
Het is niet gemakkelijk om hier echt over te oordelen. Ik weet wel dat je enorm veel accepteert van je partner omdat je om hem geeft. Diep van binnen weet je echt wel dat het niet zo hoort toch? Ruzie hoort erbij maar dan niet fysiek. Het is niet normaal wat je man ook zegt! Je man probeert het goed te praten. Ik weet niet hoe je tegen jezelf aankijkt maar je verdient niet zo'n man. Ik hoop dat er ergens hulp is voor jullie.
Een echte man/partner doet dit soort dingen niet nee. Ik zie dat je een dochter hebt. Hoe zou jij het vinden als haar man haar later zo behandeld? Mag hij ook haar keel dichtknijpen dan? Zeg je dan: ja Meis, dat hoort zo. Of zeg je iets anders? Ik zou echt hulp zoeken, voor jou en de kinderen. Dit is niet normaal en laat je niks anders zeggen.
Je raakt in een web verstrikt. Ik wist op een gegeven moment niet of hij niet normaal deed of ik gek werd. Het heeft mij ook 9 jaar en een schedelbasisfractuur gekost
Heftig... Denk alleen wel dat dat erg per situatie verschilt. Mijn moeder wist al die tijd wel dat ze psychisch en lichamelijk werd mishandeld maar probeerde te blijven "voor de kinderen" (was uiteindelijk alleen maar schadelijk achteraf). Klinkt alsof je ex een narcist was, ja dan willen ze je idd het gevoel geven alsof jijzelf degene bent die gek is. Maar dat is echt niet zo in iedere situatie van huiselijk geweld.
Ja de kinderen zijn er wel vaker bij geweest, oudste geeft ook aan dat hij bang is geweest. Hij heeft ook al twee keer de baby kalm weggelegd om me daarna te dicht te knijpen, dat vond ik erg berekenend. Ik heb wel eens gedacht aan weg gaan maar het uitvoeren is iets anders. Ik denk omdat het niet elke dag raak is, niet elke week. Hij heeft een gebruiksaanwijzing, vind dat ik inmiddels weet wat hem triggert.
Maar ik wil dit onderwerp niet overnemen met alleen mijn situatie. Ik vind wel dat ik serieus ooit een knoop moet doorhakken, want hij gaat toch niet veranderen, zoveel geeft hij niet om mij. Ik ben wel blij met bepaalde reacties, het is wel hard om te lezen dat mijn situatie niet normaal wordt gevonden, maar misschien heb ik ooit de moed om te doen wat ik niet wil doen.
Dat jij dit al redelijk normaal vindt,betekent dat jij al heel ver over je eigen grens heen bent. Ik heb makkelijk praten want ik heb dit godzijdank nog nooit meegemaakt en hoop ook nooit in zo’n situatie terecht te komen. Dikke knuffel van mij! Ik hoop dat andere leden op dit forum je kunnen overtuigen om bij hem weg te gaan.
Dat hij vind dat jij moet weten wat hem triggert en dat hij de bal daarmee bij jou legt klopt van geen kant. Hij is degene die aan zichzelf moet werken, niet jij. Ik zie dat je jonge kinderen hebt. Deze voelen spanningen heel goed aan. En als je zegt dat je oudste al bang is geweest breekt mijn hart. Je moet echt weg bij deze man, desnoods naar een blijf van mijn lijf huis. Sterkte!
Hij zal op zijn manier wel van je houden. En ooit de moed vinden? Je hebt het wel maar misschien nu te weinig vertrouwen om iets te doen aan de situatie. Dit zijn mannen die eerst van alles uitvreten, dan hun best doen en toch nooit veranderen. Het hoort zo volgens hem. Hoe was zijn eigen jeugd? Jullie kinderen krijgen ook veel mee en een voorbeeld dat dit normaal is wat papa bij mama doet. Sterkte
maar als hij niet om jou geeft waarom blijf je dan bij hem? Geloof me ik ken deze situatie, ik ben het kind geweest in deze situatie. Het is voor jou moeilijk, jij moet die knop om zetten en beseffen dat jij dit absoluut niet verdiend. Je verdiend een man die net om jouw geeft, je respecteert en jouw normaal behandeld. Mijn vader greep ook mijn moeder bij de keel. Eerst zonder dat wij er bij waren, later ook terwijl wij er bij zaten. Je kinderen krijgen ongemerkt heel veel mee. Mijn ouders dachten dat wij hun nooit hoorde ruzie maken, ik hoorde ze bijna elke nacht. Mijn vader had zo in het programma gestalkt gepast.. als mijn moeder werkte klom hij op het dak om door het dakraam te kijken wat ze aan het doen was. Mijn moeder is uiteindelijk weg gegaan bij mijn vader en dat was de beste beslissing ooit.
Hij zegt dat hij wel om mij geeft maar wanneer hij mij zo uitscheldt of aanraakt dan zie ik dat dus niet terug. Ik heb hem wel eens gevraagd of hij dit in z'n vorige relaties ook gedaan heeft, hij zegt van niet. Hij doet dit allemaal voor het eerst bij mij en door mij, en dan twijfel ik weer over mijn omgang met hem.
Daar is geen bewijs voor toch? Je kent zijn exen niet. Stop alsjeblieft met bang zijn. Het ligt niet aan jou! Het mag niet! Ik zou alvast gaan zoeken naar een manier / plan om weg te komen. Misschien kun je bij je ouders terecht of bij een bekende? Wanneer het escaleert ben je weg! Mijn vriend zegt ook dat je moet gaan en het niet verdient. Aan vrouwen kom je gewoon niet.