Check ook hier Mijn man verdient evenveel als ik een weer kunnen het redden op 1 salaris dus hij zou ook kunnen stoppen met werken. Maar hij vindt het net zo leuk als ik Dus werken we allebei 4 dagen.
Ik zou graag weer willen werken, al zal ik dan wel inleveren op financieel gebied. Mijn uitkering (arbeidsongeschikt) zal hoger zijn dan mijn loon omdat ik weinig uren eerst zal maken. Maar als t leuk werk is, vind ik dat minder erg. Maar goed dat is toekomstmuziek Heb voorheen altijd gewerkt en laat ik het zo zeggen: als t vrijwilligerswerk was had ik t nooit gedaan. Heb ook werkervaringsplek gehad ,leverde geen cent op maar heb een geweldige tijd gehad (maar woonde bij mijn ouders nog dus dan kan t ook qua kosten haha). En heb erbij ook altijd vrijwilligerswerk gedaan. (Heel contrast met nu altijd thuis)
Ik werk om te leven al vind ik het ook lekker om even geen moeder te zijn en er even tussenuit te zijn. Heb zelfs mijn contract verhoogd ( niet veel ) van 24 naar 26 per week al werk ik zo goed als 28 uur per week.
Ja maar zo zaken waren al ingecalculeerd bij de aankoop natuurlijk. Ik had gezien dat de keuken en het badkamer meubel afschuwelijk waren. Stel dat het huis 50 000 euro duurder was geweest, dan was het met de kosten die in onze ogen nodig waren geen 2de bezoek waard geweest en dan hadden we zeker geen bod gedaan. Als je een huis koopt dat oud is, weet je dat die kosten er sneller aankomen uiteindelijk
Wij wonen hier al 11 jaar natuurlijk. Als jij daar over 11 jaar nog woont zul je ook het een en ander aan onderhoud hebben gedaan. Misschien niet zoveel als wij, we hebben ook wel wat pech gehad, maar daar gaat het eigenlijk ook niet echt om.
Ik werk om verschillende redenen - van alleen man z’n salaris kunnen we misschien net rondkomen maar moeten dan sowieso alle leuke uitgaven schrappen. - ik wil m’n diploma geldig houden (zorg, bekwaam blijven) - ik wil iets meer te doen hebben dan mama zijn en huishouden/contacten met collega’s en cliënten - ik vind m’n werk leuk Als ik er niets mee zou verdienen zou ik wel blijven werken maar minder denk ik. (Werk nu gemiddeld 2 avonden pw, 1avond pw zou ik ideaal vinden)
Wij wonen hier ook al 8,5 jaar hoor (hopelijk niet te lang meer) en tuurlijk deden we al dingen, want de badkamer en keuken zijn gedaan maar dat waren in ons geval voorziene kosten en niet zoals bij jullie pech zaken er nog extra bij.
Als ik zou gaan werken, dan zou het voor het geld zijn, maar de banen die ik op dit moment kan krijgen zouden niet veel opleveren als ik daar de kosten voor de opvang weer van aftrek. Dus dat vind ik niet de moeite waard. Levert alleen maar stress op voor de kinderen en daardoor voor ons. Mijn man verdient niet veel en daar hebben wij onze keuzes aan aangepast. Wij hebben een huurhuis, geen auto en houden heel erg van zelf maken/doen. De kinderen zitten allemaal op een clubje, we gaan wel eens kamperen, maar niet elk jaar, we hebben een moestuin, we houden van koken en experimenteren daar graag mee zonder dat het teveel kost, zijn vegetarisch, ik maak veel kleding zelf,we hebben veel apparatuur tweedehands dus bijv: mijn iPhone is van vader geweest en ik heb een goedkoop simabbonementje. Dat soort keuzes maken het leven goedkoper, maar voor ons niet minder leuk.
Deze Corona-periode ben ik erachter gekomen dat ik idd werk voor het geld. Het stuk extra luxe die we ons hierdoor kunnen veroorloven. Ik ben er namelijk achter Gekomen dat het ons gezin en ons kinderen ten goede komt als ik meer thuis ben (ik werk 3 dagen per week). Ze zijn veel relaxter en zelf voel ik me ook veel relaxter en zelfs gelukkiger. En toch... ik ben bang dat ik niet snel het roer om zal gooien. Al ben ik daar wel over aan het denken en hoop ik dat ik toch een stap kan maken hierin.
Aan ons huis hebben we niet elk jaar kosten hoor. Maar we hebben bv ook kunststof kozijnen en deuren.
ik werk niet voor het geld. Sterker nog; mijn uitkering zou hoger zijn als ik niet zou werken. Ik werk écht omdat ik van het werk houd wat ik doe en om onder de mensen te zijn. Hoewel ondanks dat ik ook weleens baal van mijn werk . Mensen zijn ook niet altijd leuk . En ondanks dat het maar een paar uurtjes zijn die ik werk, zijn die paar uurtjes soms nóg te zwaar. Dus dat is wel lastig. Op het moment dat ik méér zou werken - omdat ik me soms beter voel of omdat ik een tijdje over mijn grenzen ga om dingen op te lossen op mijn werk, word ik dit extra verdiende gekort op mijn salaris. Ik werk dus altijd 'tijd voor tijd' - ook wel omdat zo'n periode dat ik net even 5 a 6 uurtjes in de week extra bij spring - naderhand altijd fysiek weer een dreun opleveren en dan lever ik zo die uurtjes weer in voor vrije (rust/bij-tank) dagen.
Ik ben kostwinner, dus er zal sowieso geld moeten binnen komen. Uiteindelijk werk ik voor het geld, je hebt namelijk geld nodig om te leven. Maar ik werk wel specifiek in deze baan en deze sector omdat ik het leuk vindt. Sowieso vind ik werken leuker dan niet werken. Dat zie ik ook aan mijn man. En als laatste vind ik het belangrijk om onafhankelijk te zijn. Heel eerlijk, als ik in mijn man's situatie had gezeten (baan verloren tijdens vorige crisis en niet echt meer in zijn sector aan het werk gekund), dan had ik veel lagere eisen gehad dan hij. Ik kan echt niet thuis zitten, word daar echt ongelukkig van.
Dit geldt voor ons ook voor nu. Later dit jaar krijg ik een leidinggevende functie waarmee ik 2x zoveel ga verdienen. Misschien dat hij dan een dag minder gaat werken.
Wij zijn niet rijk hoor. Wel een koophuis, 2 auto's en 2 opgroeiende kinderen met een niet heel goedkope sport. Maar dat zou op 1 salaris prima gaan en dan kunnen we in de zomer ook nog op vakantie. O en dat salaris is bij lange na niet de 4000 die ik eerder voorbij zag komen.
Ik werk voor t geld, als ik er niets voor kreeg zou ik in ieder geval minder vaak komen . We kunnen op het salaris van mijn man op dit moment prima leven maar we hebben graag wat meer . Een stukje luxe, voldoende spaargeld en geen stress om geld, het voelt op deze manier fijn. Toen de kinderen klein waren had ik een baan waar ik me minder gelukkig mee voelde. Deze was wel goed te combineren met de kinderen maar ik ging er geregeld met tegenzin heen (eenmaal daar was t wel oké), financieel was t wel nodig omdat t toen anders wel krap zou zijn. Inmiddels ander werk waar ik weer echt met plezier heen ga. Ik vermaak me thuis overigens ook wel, maar ga ook graag naar mijn werk. Ik zou t dus gerust als vrijwilligerswerk willen doen als we het geld écht niet nodig zouden hebben (dus zelfs voor t stukje luxe niet ). Dan zou ik wel iets minder uren werken .
Ik vind mijn werk heel leuk en ga er graag heen, maar werk zeker ook voor het geld. Zonder mijn inkomen kunnen we niet het leven leiden dat we nu hebben. Maar als ik er geen geld voor zou krijgen zou ik het ook blijven doen, maar dan bijvoorbeeld voor 2 dagen. Ik ben gek op mijn kids, alleen niet 24 uur perdag/7 dagen per week
Hoewel ik mn werk heel zinvol vind werk ik ddnk ik voor het geld. We hebben het nu heel goed en hoeven geen dubbeltjes om te draaien, maar ik fantaseer wel eens over thuisblijfmama te worden. Maar ik denk niet dat ik daar op ten duur beter en gelukkiger van wordt heel eerlijk gezegd... Een iets lagere functie met minder verantwoordelijkheid lijkt me wel wat
Ik werk omdat ik het weer kan. Voor mijn ziek zijn had ik geen plezier aan werken en was het echt financiële noodzaak. Dit had als gevolg dat ik de kantjes eraf liep en elke 8 maand weer wat nieuws moest zoeken. Toen in lichamelijk slecht werd heb ik mezelf aan schop onder de kont gegeven en ben me gaan omscholen naar een kantoor baan wat ik fysiek aan kon. Na mijn opleiding ongeveer een jaar met veel meer plezier gewerkt voor ik zwanger werd. Tijdens en na mijn zwangerschap ongeveer 3 jaar ziek geweest en op het randje van volledige afkeur. Ik heb erg hard moeten knokken om weer mobiel te worden en om te kunnen werken. In die periode heb ik mezelf beloofd dat als het me lukte om weer te gaan werken ik het onderste uit de kan zou halen. Toen ik eenmaal weer begon met werken was dit echt voor mezelf en was het geld bijzaak, hier konden we ook niet vanuit gaan dat dit zou blijven. Inmiddels ben in weer 3 jaar aan het werk bij een ontzettend fijn bedrijf, ben ik kostwinnaar en studeer ik. Dus nu is mijn salaris wel van belang, maar dat was een bewuste keuze om het zo vorm te geven, geen noodzaak.
Eigenlijk wel. Ik houd alleen niks over. Alles wat ik verdien gaat naar de kinderopvang. Dus uiteindelijk werk ik voor niks.
Mja dat had ik ook als ze naar de opvang moesten hier....hele dag werken en onderaan de streep kreeg ik dan 2 euro per uur mee