Is het ook. Want écht de boel verandert. Met name ook het werk (ik wilde niet minder werken, of Nouja, geen salaris opgeven. Ik verdien comfortabel en wil geen concessies doen, niet voor niets konden we nu alweer zo'n grote verbouwing doen en over 5 jaar een dubbele uitbouw...) maar: kinderen bepalen dan wel je ritme. Je hebt maar 1 paar handen en je aandacht moet je verdelen. Dát is pittig. De zorg zelf eitje. Bevallen al helemaal. De 2e was er met een inleiding binnen 3 uur!
Ik weet niet hoe maar toch zie ik het ergens nog wel voor me hoor, die 3e. Ik heb ergens het romantische idee dat het wel ooit op zn plek gaat vallen als de tijd er voor is. De oudste wil graag nóg een broertje en mijn man is zó trots op zijn 2 zoons... Wedden dat wij alleen jongens kunnen maken? Mochten we tzt toch geen traject aan willen dan is het ook echt goed zo hebben we uitgesproken.
hier niet 3,5 jaar maar 4 jaar en 3 kinderen. Ik verklaar mezelf soms voor gek Maar het is echt zo leuk! C en N trekken echt veel naar elkaar toe en kunnen ook extreme ruzies hebben. Maar gisteren was C logeren en merkte ik wel dat N zijn maatje miste. C kwam thuis met een tekening voor N met de tekst (zelf geschreven) N ik mis jou *Smelt* En voor hun zusje zijn ze zo lief. Nee zou niet anders willen! Behalve als ze vervelend/dwars/jankerig zijn, dan plak ik ze het liefst achter het behang
@Nina Sanders dat klinkt fijn, hoe jullie er in staan. Het is dus niet meer; sowieso geen traject? Haha ik weet nog dat ik na de eerste 2/3 weken dacht dat ik echt geen kind meer zou willen. Gelukkig is dat veranderd. Nu zijn de hormonen juist de andere kant op aan t gaan haha. Maar ik weet wel dat ik niet NU wil gaan proberen. Eerst weer een beetje ritme, voor zover dat kan in deze gekke tijden. Even wennen aan werk en A. En vooral het huishouden er nog bij.. de eerste 2 gaat vrij goed moet ik zeggen maar mijn huis.. pff. Man en ik zijn nooit heel erg enthousiast qua huishouden maar moet nu wel een beetje haha.
Oh hou op over schoonmaken/huishouden. Hier deze week drie keer niet thuis geweest; wezen klussen. (Écht klussen ) Ik kan wel janken als ik rond kijk. Morgen vroeg op en aan de schoonmaak.
Hier zijn wij beide erover uit dat de komende jaren er geen tweede kindje bij komt. De bevalling was traumatisch. Dat werkt al niet echt mee. Maar ook vind mijn man het best pittig allemaal. Had bepaalde dingen toch wat rooskleuriger bekeken. Dus is, vooral de eerste paar maanden, hard van zijn roze wolk gevallen. Dus hier is het even allemaal goed nu. Het loopt nu allemaal lekker. Nu nog verhuizen en dan echt even rust. Hopelijk.
Oh en dat Loco had ik zelfs vroeger. Ik herkende het direct. Misschien heeft mijn moeder het nog ergens.
Maar dat is toch ook prima? Hier hebben we door omstandigheden ook bewust langer gewacht tot we voor een 2e gingen. Sommige mensen dachten zelfs dat we het bij 1 zouden houden. Er zijn momenten geweest waarop ik dat ook dacht, een is ook prima. Nu natuurlijk helemaal gelukkig met 2 en zijn we echt compleet
@Magnolia29 Ik vind iets meer dan 3 jaar nog niet eens zo lang hoor! Kreeg je ook echt opmerkingen/vragen erover? Dat lijkt me best irritant.
Hier gaat het qua huishouden eigenlijk prima.. ja oké ik heb wat vingertjes op de deur en had stiekem vandaag ook willen dweilen ipv stofzuigen, maar verder is het prima. Het kost echt tijd om je ritme te vinden. Heeft bij ons maanden geduurd
Klopt. Eigenlijk: baby O gaat gewoon vanzelf. Hij gaat vanzelf mee. Tuurlijk is het vaak puzzelen qua tijd verdelen (zeler omdat we beiden ook fulltime werken nog) maar we kunnen onze tijd zelf indelen. Dat scheelt zo veel. En ja, de oudste is soms een dramaqueen en dan heeft man de manflu. Baby O en ik lachen er dan om! De synergie is amazing. Pittig, echt waar. 2 jongens zijn druk. Maar zó leuk. Nee we willen vooral geen druk meer. Die druk voelde ik na de eerste heel erg. Toen móest ik van mezelf nog een kind krijgen ooit. Nu is het een vrijblijvende wens. Niet ten koste van alles. Dat is een heerlijk gevoel. We hebben 2 heerlijke jongens waar we stiekem schandalig van genieten. Zo fijn! Maar natuurlijk: soms denk ik ook even: zoek het uit O & O.. ♡
Jazeker! Van familie, vrienden of collega's. Zeker omdat mijn zusje na 1.5 jaar zwanger was van de 2e. 'En wanneer komt er bij jullie een 2e?' Vond ik dan een hele confronterende vraag. Want stel dat we al bezig waren en het lukt niet? Of je wilt idd maar 1 kind, moet je je dan gaan verdedigen? Toen ik aan een 'vriendin' vertelde dat ik zwanger was van V; Oh dus toch nog? Ik had echt verwacht dat jullie het bij 1 zouden houden! Heb geantwoord; gefeliciteerd was voldoende geweest En mijn mannelijke, single collega van 30 spande de kroon Ik vertelde aan het team dat ik zwanger was van V (13 weken, echo gehad). Oh leuk! En willen jullie ook nog een 3e? Koekoek, mag deze er eerst even uit?!
Weet je wat ik laatst hoorde.. Dit kwetste me echt: 'jullie hebben al zoveel gedoe gehad. Zullen wel klaar zijn toch? Waarom wil je het jezelf nog een x aan doen schat?'. Bitch, omdat niet iedereen van elke scheet zwanger wordt, dat wil niet zeggen dat de wens er niet is..
Weten huis nog dat ik het totaal niet naar mijn zin heb op mijn werk? Dat was tijdens mijn zwangerschap al zo en dat is niet meer veranderd. Ene keer erger dan de andere keer. Soms denk ik: ik moet daar weg, want wordt gek. Andere keer denk ik: ik heb een vast contract, gaat eigenlijk maar om 2 personen van de 6 waar ik het niet echt mee kan vinden. Het moet maar. We zijn een tijd dicht geweest ivm verbouwing en daarna corona gedoe. In die periode ging het redelijk en was mijn leidinggevende redelijk relaxt. Nou, nu zijn we weer open, met alle regeltjes die er bij komen, t wordt langzaam weer druk en mn leidinggevende verandert weer in een wispelturige kut... kreeg gister weer "de blik" van: "snap je dat nou niet," of "hoe kan je dat nou niet weten" (er was een briefje kwijt die aan een tafel was geplakt met plakband.. buiten.. op de dagen dat ik NIET he gewerkt. Hoe moet ik in godsnaam we te waar dat blaadje is. Ik wist niet eens dat het er überhaupt was! En dan moet ik me nog gaan verdedigen ook. Ik ben t kotsbeu. Dus heb er vanavond een sollicitatie uitgedaan naar DHL. Dinsdag een gesprek. Hopelijk word ik aangenomen. Lekker eigen werktijden bepalen. In mn uppie in de auto. Lekker pakketjes bezorgen. Desnoods tijdelijk, interesseert me niet. Verdien dan iets minder, interesseert me ook niet. Als ik maar weg kan bij dat zure onvoorspelbare wicht. Zat vamavond weer in tranen en ben de hele dag al saggo omdat ik morgen weer met die heks moet werken de hele dag. Zo. Dat moest er even uit. Oh en de kleine.. weet niet waar die last van heeft. Al zetpil en tandgel gegeven, maar hij wil maar niet slapen. Krijst alles aan elkaar.. ligt nu even bij me en is nu stil. Dus hopelijk kan ik hem zo in zn bed leggen voor de rest van de nacht.. Zal ik me morgen gewoon ziekmelden... Nee. Kan k echt niet maken. Maar de gedachte is leuk..
Oehhh you go woman! Weet wat het is om diep ongelukkig te zijn op werk. En weetje: ondanks dat ik in nood situaties moest solliciteren (2x banenverlies tijdens zwangerschap, niet ideaal, ahum...),toch 2x aangenomen. Waarvan per 1 juli nu een vast contract (in corona en eigenlijk pas na effectief 4 mnd gewerkt te hebben). Mijn boodschap: lieve @Imona kies voor jezelf en ik hoop dat de sollicitatie je wat gaat brengen. Geloof in jezelf en mocht dit niks worden, dan komt er iets anders. Laat die heks lekker zitten. Dit komt absoluut goed!
@Magnolia29 Jemig wat een opmerkingen. Die van je collega is wel heel erg zeg @Nina Sanders zo midden in traject ook heftig die vragen. Ik ben benieuwd of/wanneer dat bij ons komt. En ook benieuwd wat ik dan ga antwoorden. Vaak bedenk ik van tevoren of juist erna dingen om te zeggen en flap ik er op t moment zelf maar wat uit @Imona Ik hoop voor je dat je aangenomen wordt en lekker weg kan. Vervelend zo’n baas. Mijn man is op dit moment ook niet happy. Jammer want werkt er nog niet lang maar is totaal niet wat ie gehoopt had. Is ook bezig met iets nieuws maar door corona duurt het even voordat dat verder kan gaan
@Magnolia29 hier niet bewust door het traject en miskramen er zoveel tussen. Maar achteraf vind ik het toch wel fijn, vooral omdat E veel meer snapt en ook niet zo jaloers is/lijkt. En ze heeft alles ook echt bewust mee gemaakt.