ik ben zo blij dat die fase hier maar kort geduurd heeft! Die kinderen krijgen daadwerkelijk alles.. word nog wat als ze daar ooit eens nee tegen moeten zeggen
Dat zei mijn man nou ook gisteren! Maar zouden ze ook niet heel veel dingen krijgen? Wordt het gesponsord?
Ja ze krijgen veel dingen/vakanties. In ruil wijden ze daar dan weer zo’n irritante vlog aan. neeeeeeeee niet doen, krijg je nooit meer van je netvlies af
Ik heb daar eens een paar filmpjes van gezien en toen kregen ze van plopsa land rolschaatsen voor ieder kind. En die moeder maar krijsen als een gekeelde kip.
@Iertje81 Fijn dat Luc goed genoeg opgeknapt is om naar huis te mogen! Toch kan ik me het dubbele gevoel wel voorstellen. In het ziekenhuis zijn er toch specialisten die hem in de gaten houden. Een beetje dat ' het zekere voor het onzekere' ding. Hopelijk knap hij thuis verder op.
@Iertje81 .... erg hè, ze duwen je de deur uit zodra jezelf kan knipperen met je ogen Ze hebben geen keus, maar vroeger kon je gewoon blijven zo lang het nodig was. Ik vind het vaak ook schrijnend, sta je bij een huilende patiënt aan bed, die is dan totaal nog niet toe aan ontslag maar wegwezennnnn!
Die had ik nog niet eens gemist Als je geen deuren ziet, weet je wel welke kant hij op gaat Ik wist het ook niet hoor
Nee ik weet inderdaad dat ze geen keus hebben maar het had mij meer gerustgesteld. Beetje dubbel want ben heel blij dat hij weer thuis is.
Ja weet je. Gister zei ik ook; is het niet beter om hem nog een nachtje te houden? Nou zeg; hoe ze me aankeken. Alsof ik hem niet wilde meenemen. Dat kan ook mijn eigen gevoel zijn hoor. Maar ze zei er wel nog bij; ja we zijn geen oppas. Maar dat was mijn bedoeling ook helemaal niet. Nou ja; ik ben maar op een ander onderwerp overgegaan.
@Iertje81 Wat een nare opmerking en houding.... Het is toch heel normaal dat je je als ouder wat onzeker voelt over het thuis verzorgen van een kind wat ineens zo ziek en uitgedroogd was!
Ik weet nog dat ik opgenomen was tijdens de zwangerschap in het Erasmus, 1,5 uur rijden vanuit mijn woonplaats. Vanaf dat ik hoorde dat ik naar huis mocht moest ik van mijn bed af. Maar ik moest me dus wel aan strenge bedrust houden. Toen ik de verpleegster vroeg hoe ik dat dan moest doen, dus 2 uur staan tot mijn man er was om me op te halen, zei ze dat ze het ook niet wist... Het stomme was wel: er was helemaal geen sprake van drukte hè. In dat geval had ik alle begrip ervoor gehad, maar in dit geval vond ik het écht stom en gierig. Toen ik m'n vk in "ons eigen" ziekenhuis erover vertelde, deelde die mijn mening uitermate. Volgens haar ging het er in het Erasmus nogal streng aan toe qua dat soort dingen (en heel eerlijk: vond de verplegers daar in Rotterdam die ik had meegemaakt ook echt niet vriendelijk ).
Pff, wat een rotopmerking zeg! Net alsof je als je daar als ouder op zo'n moment iets aan hebt. Soms zijn ze zo gevoelloos in ziekenhuizen. Toen mijn jongste opgenomen werd kregen we bij binnenkomst gelijk de vraag waarom het zo lang duurde, vonden we de opname niet belangrijk ofzo... (Zat overigens geen spoed achter. "Gewoon" ivm veel huilen.) Ja euh, geen auto dus met OV, trein net niet gehaald dus wachten op de trein erna, vervolgens een half uur met de trein en nog met de bus... Keek ze me nóg schever aan, met de vraag waarom we dan geen auto hadden. Alsof je je kind half mishandelt wanneer je geen auto wil