Mijn reactie was gericht op het verhaal van neuzeke over kinderen die tijdens de feestdagen alleen in het ziekenhuis verbleven. Ik reageerde daar op vanuit mijn gevoelens en ervaringen. Geen aanval op jou. Het is alleen maar goed dat je gehandeld hebt naar wat jullie op dat moment de beste optie vonden. Je moet je zeker niet gaan verantwoorden. Hopelijk is je zoon snel weer helemaal opgeknapt
Ja wss is dat iets dat nog moet uitgevonden worden. Tja dat ooooh die van mij is ook soms zo druk, kan ik niet meer horen.
Ik heb mijn baby een week lang elke nacht ‘alleen’ in het ziekenhuis gelaten. Deed ik dat graag? Nee! Had ik een andere optie? Ik denk van niet. Na 8 weken continu gehuil is het heel verstandig geweest om die week thuis te slapen, aangezien er daarna nog een aantal hele pittige maanden volgden. Ik vind dat niemand zich daarvoor zou moeten hoeven verdedigen en al wil ik het niet, ik word toch een beetje pissig van die uitspraken van mensen die dat noooit zouden doen. Ook al heb je ervaring met kinderen die opgenomen werden.. Iedereen is anders. Kinderen hebben ook niks aan ingestorte ouders. Gelukkig hadden wij een super lieve verpleegkundige die ons zelfs op de dag voor het ontslag van mijn zoontje de tip gaf om die avond samen nog even iets leuks te gaan doen wat daarna voorlopig niet meer kon. Ik vond het toen maar raar, en heb het ook op aandringen van mijn man wel gedaan, voelde me er schuldig over dat wij een ‘leuke’ avond hadden. Maar achteraf vond ik het vooral heel lief en begripvol van die verpleegkundige! Heb daar nooit het idee gehad dat ze ons gemakzuchtig vonden o.i.d. Het was ook op hun advies dat wij thuis gingen slapen..
Alsof je niet eerst alles probeert voor je met uw kind richting ziekenhuis trekt voor zo onderzoeken ook . Tis niet dat je dat met plezier doet e
En waarom vind je dat moeilijk dat anderen zeggen dat ze dit nooit zouden doen? Als je zelf achter uw keuze staat is het toch goed? Niet iedereen moet daar toch hetzelfde over denken?
Inderdaad. Helaas zit het toch in de meeste mensen om alles beter te weten. Ze weten ook echt wat er gebeurd bij u in huis Bij mij gaat het gewoon in en uit!
Ja goeie vraag Ik denk omdat het dan toch als een soort verwijt overkomt. Als je zegt dat nooit te zullen doen, dan vind je daar blijkbaar iets behoorlijk mis mee toch? En ook omdat het niet per sé als een goede, vrijwillige keuze voelde voor mij maar als bittere noodzaak. Ik vond het verschrikkelijk om in dat lege stille huis te gaan slapen toen. Sorry, kan het niet goed verwoorden maar het hele huilbaby gebeuren voelt toch (o.a. vanwege veel reacties van anderen) vaak als een soort falen. Maar het was niet mijn bedoeling om daar een hele beschouwing over te gaan houden
Ahja maar ik moet zeggen dat we ook wel wat anders aan ons hoofd hadden dan te reageren op zo zever hoor. Tschaap was amper 11 weken al had al rond de 6 weken ziekenhuis opname achter de rug dus zet het bedje schuin of hou hem lang genoeg recht kon er wel bij
Wat is het grote schuldgevoel toch klote altijd! Mensen die zeggen dat ze iets nooit zouden doen spreken vanuit een ander kader, maar beseffen vaak niet dat het iets bij iemand kan kwetsen. Het gevoel dat je faalt omdat je baby huilt is natuurlijk, maar als je baby een huilbaby is dan voel je je schuldig en je schaamt je omdat je voor jouw gevoel je baby niet kan troosten. En dan heb je altijd nog mensen die het 1 uurtje meemaken en vervolgens weten wat je moet dien en dat het zo is opgelost. Andere moeders moeten hulp bieden! En niet andere moeders verder in de put helpen, op het moment dat je niet kunt verweren omdat je uitgeput bent. Jij faalt niet omdat je een huilbaby hebt!
Ik had 3 dgn liggen bevallen van S1 en ik heb halverwege de 1e nacht met haar gevraagd of ze haar aub even mee konden nemen, want ik kon niet slapen van alle geluiden die ze maakte Ach ik was nog jong ofzoiets Bij S2 had ik hele zware weken gehad tot de spoed ks, toen mocht ik haar de 1e nacht niet eens houden. U moet nu echt even wat rust pakken hoor mevrouw. E...die probeer ik overal achter te laten, maar die brengen ze direct retour, onze mini heks. @Iertje81 .... wat maakt het uit wat wij denken, jij weet wat goed is voor jou. Houd u taai!
Tjah er zijn altijd mensen met een sterke mening Onze dochter is afgelopen zomer 10 dagen opgenomen geweest. Longontsteking waar ze zelf niet bovenop kwam. Lag aan zuurstof, sondevoeding via neussonde, infuus en diverse orale medicatie (gelukkig groot gedeelte via sonde toedienbaar) Kreeg serieus van mensen de opmerking dat ze het belachelijk vonden dat mijn man of ik daar 24/7 waren. - We zouden onze zoon te kort doen (juist niet. We hadden beide zorg verlof en zo had hij dus ook 24/7 papa of mama voor zichzelf) - eerste dagen was onze dochter toch niet aanspreekbaar. Ze merkt toch niet of je er bent. Kan je net zo goed thuis zitten (juist niet. Bij alle onderzoeken ontspande ze pas zodra ze bij één van ons zat, ook al was ze van de wereld meestal) - dat we een belasting waren voor het zorg personeel. (Die het juist waardeerde dat wij alle zorg (buiten het medisch) op ons namen.) Wassen, ned verschonen, zetpillen toedienen etc. Lieve mama's die wat voor jullie kindje en jouw werkt! Keuzes gemaakt met liefde voor elkaar en je kind kunnen niet fout zijn.
Ik heb hier gezegd dat ik het nooit zou doen en sta daar ook achter maar dat wil niet zeggen dat ik daar heel wat van vind, als anderen wel beslissen om naar huis te gaan. Naar huis gaan om te gaan feesten daar heb ik wel mijn mening over maar dat is denk ik wel duidelijk.
Ja dat laatste is volslagen idioot natuurlijk.. Wat betreft dat eerste, dat kan natuurlijk. Ik vatte het op als een oordeel maar zo was het niet bedoeld dus. Gevoelig puntje denk ik
Het is sowieso een gevoelig punt. Ook bij mij is het een gevoelig punt, ondanks dat ik 100% zeker ben van onze keuzes daarin. Want als ik dan lees van we waren moe en ik kon niet anders, komt dat bij mij binnen als jaja het viel mss wel mee bij u waardoor je kon blijven. Terwijl ik natuurlijk wel weet in welke situaties wij zaten en die alles behalve meevielen.
Natuurlijk, maar dan praat je uit jouw eerdere ervaring! De meeste mensen die zeggen dat ze iets nooit zouden doen, maakt niet uit wat, spreken vanuit idee en niet vanuit ervaring. Zo riep ik vroeger altijd dat ik mijn kind nooit zou zoethouden met snoep of koek. Mijn oudste was 2 en moest mee naar een afspraak in het ziekenhuis, wat zat er in mijn tas? Smarties, nicnacjes en een pakje appelsap. Zoethouden dat kind Wat onwetend was ik vroeger
Ja mijn reactie ook. Is van de zotte dat je een kind achterlaat om zelf te gaan feesten. Maar als je er zelf door heen zit/ziek bent/ een ander kind thuis hebt/andere normale reden hebt, dan is dat prima toch.