Moeilijk hoor als je er zo compleet anders in staat, want misschien is het een fase en wil hij over een half jaar ineens Spider-Man zijn of dino shirts aan. Maar als dat het niet is, dan wordt het nog veel lastiger voor je zoon en ook voor je man. Pfff! Hoop dat zoon een leuke en fijne verjaardag heeft en dat hij mag zijn wie hij wil zijn die dag.
Ik heb bewondering voor hoe je ermee omgaat! Mijn zoon wil vandaag op speelgoedddag zijn my little pony knuffel meenemen. Hij zit in een combinatieklas 1/2 en ik ben zo bang dat de oudere jongens die nu dus al 6 zijn hem ermee zullen pesten....
En hoe gaat hij er dan mee om als jullie zoon echt transgender blijkt te zijn? Alleen binnen en niet buiten? Heb je hem gevraagd of het is omdat hij bang is wat anderen denken? Je zegt hij blijft bij zijn standpunt, wat is dan zijn standpunt? Dat het niet hoort? We leven in 2020 hè, in een modern land. Waar komt het vandaan dat je man zo ouderwets denkt? Er zijn allerlei docu’s over op tv, zou je ook eens kunnen kijken samen. Het is voor het geluk van jullie kind echt belangrijk dat hij serieus genomen wordt door beide ouders.
Maar belangrijker dan de gevoelens van je zoon? Overigens hoeft het nog niks te zeggen, mijn zoon liep graag in roze prinsessenjurkjes, droeg roze nagellak en wilde kapper worden. Nu vindt ie meisjes maar al te interessant en is het een stoere puber.
Geen idee Ik denk dat we dat dan wel weer verder zien, stapje voor stapje. Vandaag overleg gehad met de instantie die ons begeleid bij zijn autisme. Het word in het team besproken en mogelijk moeten/mogen we naar een gender arts. Ze gaan het iniedergeval serieus oppakken. Op school had hij vandaag al trots de jurk aan
Ja helaas wel, we hebben al menig discussie er over gehad. Mijn mening: laat hem lekker, leg er niet teveel nadruk op en het belangrijkste is dat hij zich fijn voelt. Zijn mening: het hoort niet. Een jongen hoort geen jurken aan of lang haar te hebben. Zoon zijn mening/wil: ik wil een meisje zijn en jurkjes aan waar ik rondjes in kan draaien. Dus we hebben de middenweg: hij mag lang haar en thuis een jurk aan.
Ja dat snap ik, hier had zoonlief (5) een verjaardagsfeestje in februari mocht hij met spelletje iets uitkiezen. En hij koos een kroontje met een staf... Dikke prima! Kind zo trots als een pauw. Volgende dag wilde hij alles mee naar school, ik heb gezegt dat dat niet mocht alleen de staf om aan de juf te laten zien wel... Kinderen zijn hard tegen elkaar op de leeftijd..... Dus probeer wel overal in mee te bewegen, wil hij zich verkleden om school in jurken ect allemaal prima.. Maar dingen mee naar school, probeer ik wel te sturen. Puur omdat groep 1/2 samen zitten. Voor de ts.. Misschien is het een fase van jou zoontje, Misschien niet. Maar hoe jij daar instaat echt super knap! Jij volgt zijn pad❤️
Mijn oudste van 13 heeft kort haar en jongenskleren aan maar zegt zelf geen transgender te zijn. Het is prima en ja ze is gepest begin dit jaar, brugklas. Maar ze zijn het nu gewend en nu gaat het goed. Mijn andere dochter van 8 wilde al maanden ook kort haar hebben en jongenskleding aan, terwijl het een echt meisje is. Geen toestemming gegeven, tot een maand terug gezegd dat ook zij haar haar kort mocht. Wat was dat meisje blij, ook toen het er eenmaal af was. Ook op school geen nare opmerkingen. Nu loopt ze er ook als een jongen bij en ga ervan uit dat het bij haar een tijdelijke fase is. Maar is prima. Mijn man had het er met de jongste ook wat moeilijker mee, maar aangegeven dat we voor het geluk van de kinderen gingen en toen was het prima. ik vind jongens met wat langer haar juist hartstikke stoer. Goed dat jullie dat doen en een keer eerst naar buiten met een jurkje aan en nog niet naar school is misschien ook eerst wat.
Dat kinderen hard zijn voor elkaar leren ze mijns inziens van hun ouders. Hoe komen ze er anders op dat dingen perse voor jongens of meisjes zijn en je een ander daar belachelijk mee maakt. Zo lastig hè? We willen allemaal dat onze kinderen dit kunnen doorbreken, dat ze wél zichzelf kunnen en mogen zijn en we een statement kunnen maken. Maar je ziet al, als de ene ouder dat heel lastig vindt en de andere ouder daar wel achterstaat, dan wordt dat al heel lastig in de uitvoer. En ook onze omgeving helpt hier niet altijd bij. Als we ons constant moeten verdedigen en we commentaar krijgen staat niet iedereen even sterk in zijn schoenen. Ik denk dat jullie al goed op weg zijn. Voor je man, zo te horen, is het al heel wat dat hij thuis wel een jurk aan mag. Maar wat zal dit lastig zijn voor jullie. Gaat je man met jou mee dan gaat hij zeer over zijn eigen grenzen heen lijkt het. Dit zal voor hem tijd nodig hebben. Ik hoop van harte dat het hem gaat lukken voor t geluk van jullie zoon te kiezen. Het is een band voor t leven die hij nu opbouwt met jullie zoon. En hoe sterker deze is door de zelfontplooiing van jullie zoon vrij te laten, hoe sterker jullie zoon in zijn schoenen kan staan.
Nee hoor zijn mening is niet belangrijk. Het welbevinden van jullie zoon is belangrijk. Als hij thuis al niet mag zijn wie hij is, dan kan dat voor veel problemen gaan zorgen. Zeker als blijkt dat hij echt transgender is. Edit: ik zie dat je al op een soortgelijke reactie geantwoord hebt.
Ondanks dat ik ook het gevoel van ts haar zoon heel belangrijk vind, vind ik ook dat sommigen wel heel hard voor haar man zijn. Ik snap best dat hij hier moeite mee heeft. Iedereen heeft toch een bepaald toekomstbeeld voor zn kind en het is niet makkelijk als dat lijkt te veranderen. Misschien schat hij wel in dat dit geen fase is en dat hun zoon wellicht een transgender is. Niks mis mee, maar ik begrijp heel goed dat je dit als ouder niet in 3 minuten kunt accepteren. Dus: nee zijn gevoel doet er niet toe en is niet belangrijk vind ik echt te kort door de bocht.
Als hij homo of transgender blijkt te zijn accepteert hij hem natuurlijk gewoon. Maar hij is gewoon bang dat zoon er in 'doorslaat' en straks niks anders meer wilt dan in jurken lopen. En dat snap ik best. Ik vind het gevoel van mijn man zeker wel belangrijk. Ik kan niet zomaar tegen hem ingaan. Het is qua gedrag wel een echte jongen. Voetballen, klimmen, met auto's en dino's spelen e.d. Ik ben nu iniedergeval blij dat zijn behandelaars gaan overleggen hoe we dit het beste kunnen aanpakken en uitzoeken wat dit is. Een fase wat vanuit zijn autisme komt of dat er meer is. Zelf verwacht ik het eerste. We zullen zien
En dit is precies waar het dus bij deze mensen fout gaat ‘mensen hebben een bepaald toekomstbeeld voor hun kind’ Mijn toekomstbeeld is dat ik hoop dat mijn kind gelukkig is. Maakt me niet uit hoe hij eruit ziet, wat voor werk hij gaat doen enz enz. Als hij maar zichzelf kan zijn en gelukkig is. Dat is een denkwijze die je zo binnen 1 minuut kan hebben hoor. Als je maar in het belang van je kind denkt, thats all.
En wie zegt dat de man van ts niet wil dat zijn kind gelukkig is? Als hij homo of transgender is zal hij nog voor moeilijke situaties komen te staan. Maar goed, wij maken het transgender gebeuren nu van dichtbij mee met iemand die veel ouder is. Hetvis geen kwestie van: o wil jij dat, prima hoor! Het is echt verschrikkelijk heftig.
Precies en dat is exact de reden waarom vader het nu moet accepteren en toestaan. Als blijkt dat hun zoontje transgender is begint dat met de acceptatie van kleine dingen als lange haren en een jurk. Het gaat namelijk inderdaad nog veel heftiger worden.
Ik weet het, heb het ook van heel dichtbij meegemaakt. Het is super heftig! Die man onderdrukte zijn gevoelens al 50 jaar omdat hij bang was wat anderen er van dachten. Ik heb nergens gezegd dat het zo makkelijk is. Maar luisteren naar wat je kind wil en voelt vind ik wel iets wat meteen kan en altijd. Ik ben mijn ouders zo dankbaar dat ik altijd mocht zijn wie ik wilde zijn. En dat was dus voor mijn 10e een jongen. De kapper keek mijn moeder verschrikt aan toen ik zei dat ik mijn haar super kort wilde. Ik was er blij mee dus mijn moeder ook.
Want je man speelt nooit met de kinderen? Mijn zoon in groep 3 na commentaar: papa zorgt ook voor ons en mama rijdt ook auto dus ik mag met poppen en zusje met auto's spelen.
Ik denk dat het makkelijker is voor een meisje om jongensachtig te zijn dan andersom. En ook denk ik dat het makkelijk zeggen is dat het je niet uitmaakt als je kind niet dit soort dingen wil ... Je kind wil nu een jurk aan want hij vind een jurk nu mooi. Maar wij ouders kijken verder dan nu op dit moment. Wij zien de vooroordelen, de opmerkingen, de vragen, de blikken. Situaties die je kind ongelukkig kunnen maken. Dus meegaan in de jurk betekent uiteindelijk misschien wel meer pijn dan Nee zeggen. Aan de andere kant: als hij transgender is of echt echt echt heel graag die jurk wil en de opmerkingen voor lief neemt dan kan je hem meer schade aandoen door het hem te ontnemen. Maar hoe weet je wat het juiste is? Ik vind het goed dat jullie gaan overleggen met zijn behandelaars @MamaChantal