Mijn dochter zei eens heel hard in een volle trein tegen mijn moeder: Nanny, mama zegt dat ik geen papa heb! Ik schaamde me dood en wilde 't liefst door de grond zakken. Daarna thuis voor het eerst verteld over haar donorvader...
Niet van mij maar ik was er wel bij. Ik liep toen ik hoog zwanger was van de oudste door de ikea, zoals velen van jullie gok ik. Komt er uit tegenovergestelde richting een moeder met haar zoon aangelopen. Zoon was volwassen maar had down. Hij wijst naar mijn buik en zegt "oh die heeft een baby in dr buik!" Ik zie zijn moeder lachen. Wijst hij naar de persoon achter mij en zegt "nee he! Die heeft OOK een baby in dr buik!!" Dus ik lach en kijk achterom.. inderdaad, een vrouw met buik maar er zat geen baby in dr buik...
Wij liepen vorige week bij de Intratuin en dochter zag 2 vrouwen met een vrij laag topje met spaghetti bandjes. Ik draag dat niet vaak maar heb er verder ook niks op tegen. Dochter vond het blijkbaar wel bijzonder want ze riep echt kei- en keihard: Kijk, twee vlouwen helemaal blooooot
De eerste die in me opkomt en loop nog rood aan als ik er aan terug denk... Dochter was net geboren en ik wandelde heerlijk achter de kinderwagen. Aan de overkant van de straat loopt een vrouw die zwaait en roept hoi! Alles goed?! Ik kon haar niet maar dacht roep best hard maar beleefd hoi, ja hoor met jou ook? Hoor ik achter me he Ans, wat heb ik jou lang niet gezien hoe gaat het met je! Ze had het dus duidelijk niet tegen mij En ik ben nogal een kluns dus de keren dat ik in het openbaar volop onderuit ben gegaan kan ik niet meer op 1x tellen. Een keer met uitgaan, en die jongen die ik oh zo leuk vond en zo goed als mogelijk negeerde (hard to get techniek) zat aan de bar. Ik dacht ik ga naast hem een drankje bestellen en miste het afstapje van het podium waar ik op stond, lag ik dus languit naast zijn barkruk op mijn gezicht. Zijn aandacht had ik wel, maar niet zoals ik zou willen
Toen mijn neefje een jaar of 3 was was topless zonnen nog normaal. Dat viel hem ook helemaal niet op overal om ons heen onbedekte borsten. We waren naar zandvoort en ik ging met hem een ijsje halen. Daar op het terras zat een vrouw met bikini aan en toen ging hij heel hard roepen en wijzen tantie kijk wat een dikke tieten die mevlouw heeft bekleed viel het hem overduidelijk wel Op!
Mijn zoontje pas in de supermarkt: oooooh kijk man die meneer heeft een baby in zn buik,....Het is vast overbodig om te zeggen dat de meneer in kwestie niet de slankste was. Het meest genante uit mn leven is denk ik toch wel dit. Wij woonden vroeger in een appartement waarbij onze slaapkamer pal aan de stoep grensde. Mijn oudste had heel lief in mn slaapkamer gespeeld. Paar dagen later ga ik thuis weg en denk: wat staat er nu in de vensterbank? Een knal roze viberator dus, die mn dochter met spelen blijkbaar ergens gevonden had. Ik durfde mn buren lange tijd niet onder ogen te komen
Vorige week, toen het zo warm was. Ik stond al zwak, ziek en misselijk op. Toen ik dochter ophield kreeg ik een klap van de warmte. Ik wilde heel snel haar halen, mensen spreken je dan juist aan. Nadat ik er 3 afgebekt had, dochter opgepikt had en 2 stappen richting huis had gedaan viel ik flauw. Juist op een dag dat je een jurkje en een string draagt... Ik hoor de basisschool kinderen nog: "hahaha. .....s mama ligt in der blote kont!" Ze is gelukkig vandaag niet geplaagd of getreiterd, was er even bang voor!
Zo'n twee jaar geleden liep ik met mijn oudste dochter (toen 5 jaar) naar huis toe. Ze liep heel wat meters voor mij uit. Haar tegemoet gelopen kwam een groep gehandicapte mensen met hun begeleiders. Ik zag dat mijn dochter hun aanstaarde toen ze haar voor bij liepen. Ik dacht nog, oh nee als ze maar niks zegt. Toen die groep halverwege mijn dochter en mij was, zag ik dat mijn dochter mij met open mond aanstaarde. Echt haar kaak lag op de grond. Roept ze: "MAMA! Zie je dat?! Wat zijn DÁT voor mensen?!" Ik kon wel door de grond zakken.
Een poosje geleden op mijn werk. Een jong iemand aan de balie waarvan ik echt dacht dat het een jongen was en dit benoemde ik ergens in het gesprek maar was het een meisje, Zo stom. Het was een donker meisje met rasta haren en een jongensachtige outfit, ik voelde me zo lullig . Ik heb nog geprobeerd een draai eraan te geven en heb het lang mogen horen van mijn collega’s
Ik vond het ook zo erg! Van je af praten helpt zeggen ze toch. Ja, met mij gaat het weer prima, dankje. Het was echt even een momentopname.
Ik stond vanmiddag zeker 30seconde naar mijn pols te kijken en begreep maar niet hoe laat het was. Ik had geen eens horloge om **slecht geslapen vannacht** Gelukkig waren er op dat moment geen collega’s in de buurt
Ik tegen een klant waarvan ik dacht dat ze 12 was.. "Ga je volgend jaar ook naar de middelbare school?" "Ik ben vorig jaar aan de universiteit begonnen" Ai, oeps.
Als je het echt heel erg vind, kun je gewoon zeggen dat je je kind nog in het leerproces zit dat sommige mensen anders zijn en dat dat de ene keer beter gaat dan de andere keer (vond ik zelf zo'n geweldige zin, vooral de schaamte voor jezelf is een stuk minder, begrip is er vaak ook van de ander en je hebt gelijk een gespreksopener waarbij de ander vaak zelf nog wel wil uitleggen wat er is. En elk kind moet tenslotte toch leren dat sommige mensen anders zijn? Onze kinderen vinden het heel normaal dat iedereen wat heeft; papa en oma hebben een bril omdat hun ogen niet zo goed zijn en met een bril kunnen ze wel goed zien. Opa's oren deden het niet goed, dus hij had een gehoorapparaat. Toen ze laatst voor het eerst iemand zagen met een witte stok, wilden ze weten wat dat was, vrouw heeft heel lief uitgelegd dat ze niets kon zien en met/door de stok wist of er een stoeprand was of een muurtje en door de stok botste ze niet tegen het muurtje. Mijn dochters vonden de stok wel heel handig.