Ja precies hetzelfde gehad en dit is echt een verslapping van de bekkenbodemspieren door zwangerschap. De fysio gaat niet daar kijken hoor hihi maar als je dit verteld dan weten ze al genoeg. Ik raad je aan om naar een fysiotherapeut te gaan die gespecialiseerd is in bekkenbodem. Ze gaan je oefeningen aanleren zodat de spieren weer 'strakker' worden waardoor je dus uiteindelijk niet druppelt tijdens niezen, lachen of springen. Komt goed maar dat kan wel even duren! Bij mij duurde het ongeveer 2 jaar maar ik had dan ook nog bekkeninstabiliteit erbij.
Mijn eitje is nog niet gesprongen terwijl ik op dag 12 een knaltest had, teststreep was donkerder dan de controle streep. (Net door gyn bevestigd) Aantal dpo op m'n banner wordt dan dus ook -1
Net dus bij de gynaecoloog geweest. Inwendige echo toonde een kleine niche met wat vocht. Maar dat verklaart de heftige en lange menstruaties niet. Toch wel mijn leeftijd, het hoort er bij blijkbaar, na elke bevalling schijnt het vaak heftiger te worden en hoe ouder je wordt en dus in pre pre menopauze komt, ook. Fsh prikken heeft geen zin omdat deze tijdens de cyclus zo schommelt (begin laag, halverwege op en neer en tegen het eind hoog) dat dat geen duidelijkheid biedt. Mijn moeder was vroeg er doorheen dus ik zal er nu ook middenin zitten waarschijnlijk. Maar... Er was een enorm eiblaasje te zien dus ei is nog niet gesprongen. Verder zag alles er goed uit, mooi dik baarmoederslijmvlies dus een goede omgeving voor het eitje Ik moet nu de afweging maken of ik voor mijn eigen gemak ga: - novasure behandeling maar dat betekent nooit meer zwanger mogen worden - hormonale AC : niet zwanger kunnen worden Of voor onze kinderwens: - zwanger worden dus niet ongesteld. Maar dan komt de ellende sowieso terug na de bevalling. Ik vind dit een hele moeilijke beslissing. We hebben drie prachtige kinderen en mijn leeftijd vergroot het risico op complicaties, miskramen, afwijkingen. Misschien raak ik niet snel zwanger door de niche of door simpelweg mijn leeftijd en heb ik dus nog maanden te gaan met 2 weken bloedingen en dan krap anderhalve week niet, elke maand opnieuw. Wil ik dat? Wat is mij meer waard? Ik vind dit zo lastig
Ugg ja wat een moeilijke keuze.. hoelang probeer je nu zwanger te raken? Je leeftijd was over de 40 toch? ( sorry lees zoveel dat het wat door elkaar gaat). Wat is de reden van de wens voor nog een kindje... probeer de ups en downs met elkaar te overwegen...
Hehh, hehben ze dat bij jou zo snel kunnen zien op de echo betreft niche? Nu vraag ik mij écht af of mijn gynaecoloog mij überhaupt wel wil helpen aangezien ze er nooit wat van heeft gezegd terwijl ik het wel heb aangegeven. En ik heb ook een hsg gehad waarvan ze zei dat is goed.. Als je niet zeker weet of je nog kinderen wilt, dan zou ik aan de anticonceptie gaan.. Daar kan je ten alle tijden mee stoppen mocht de wens toch nog aanwezig zijn.
Oh correctie, ik lees qua leeftijd dat je niet zo heel lang kan wachten. Waarom geef je jezelf niet een maand rust? Je hoeft niet direct te beslissen. Laat alles even bezinken en praat erover met je partner. Veel sterkte met je keuze ❤
@Nummer4 39 ben je... ja dan begint de tijd wat te dringen en wil je deze keuze niet maken.. ga je aan de ac dan ben je zo weer een jaar verder. Ik word 36 eind dit jaar.. begint hier ook te dringen. Ik denk ook weleens.. ben tevreden met onze kids. Komt r volgende week met de echo ook pre menopauze uit dan zullen wij ook stoppen. Mijn lichaam zegt dan gewoon.. ik wil niet meer.
Ik ben 39 en een paar maandjes Ben sinds november weer ongesteld en we hebben de afgelopen maanden geen anticonceptie gebruikt anders dan eisprong ontwijken, maar de laatste 3 maanden is dat niet gelukt. Beiden willen idd nog voor een 4e gaan maar ik twijfel vooral vanwege leeftijd en de psychische nasleep. Pnd na de eerste en elke zwangerschap weer depressies en na de laatste bevalling crisis hulp gehad en sta nog op de wachtlijst voor individuele begeleiding momenteel. Ik twijfel omdat ik niet weet of ik het om de juiste redenen wil. Wil ik het om te kijken of het nu wel goed gaat, wil ik dingen uit het verleden goed maken? De eerste jaren zijn psychisch gewoon zwaar, daarna komt de wens weer wanneer er rust komt en zo hebben we elke 4 jaar een kindje gekregen. De eerste naar school, de tweede geboren. De tweede naar school, de derde geboren. Maar als ik nu zwanger raak dan heb ik twee ukkies in huis. Ik zie beren op de weg. Man wil graag een groot gezin en ik heb zeker ook die wens maar ik moet weten waarom, of kom je daar niet achter? Over 2,5 jaar gaat de jongste naar school, dan breekt een totaal andere periode aan, meer vrijheid, meer eigen tijd. Wil ik dat nu nog anderhalf jaar uitstellen? Kan ik dat psychisch aan, etc etc. Word van links naar rechts getrokken en weet ff niet wat te doen.
Zolang je niet een jaar lang niet hebt gemenstrueerd, ben je nog niet in de overgang en zijn er nog kansen, al dan wel een kleinere kans. Van overgang wilde de gyn bij mij dus ook niet spreken, maar omdat moeder vroeg was (42 niet meer ongesteld, vanaf 35 in de overgang) zit de kans er in dat het voor mij aan het ophouden is, maar word nog wel elke maand ongesteld dus het is echt het begin. Maar ja, flut gewoon dat vrouwenlichaam. Als ze nu gewoon voor mij die keuze had gemaakt, enorme niche, je kan niet meer zwanger raken. Of overgang, het is klaar... Maar nee, het is mijn keuze. Wil ik zwanger worden dan heb ik maandelijks twee weken ellende, wil ik die ellende niet dan kan ik niet meer zwanger worden.
De niche was overduidelijk te zien als uitstulping op de echo. Ik had in het voorgesprek ook genoemd dat ik na de tweede keizersnede bang was voor een niche dus daar keek ze meteen naar. Ze had ook wel echt een heel goed apparaat hoor! Alles was zo duidelijk te zien, baarmoederwand, slijmvlies, blaas, darmen, eierstokken bekeken en dat grote ei wat er nog zat. "Zo, die is groot, die gaat vandaag springen" zei ze. Maar jij hebt een doorverwijzing toch? Je hebt gelijk over de ac, alleen de pil en ik zijn geen goede combinatie, dan word ik echt een heks. Spiraal laat ik niet zetten voor een paar maanden, die mag er wat mij betreft dan een jaar of langer in blijven zitten. Kost me sowieso een half jaar voordat mijn cyclus normaliseert, dus een half jaar spotting.
Wat een pittige keuze @Nummer4. Wat lijkt mij dit heftig. Ik geef je een heel dikke knuffel. Ik wens je veel sterkte, rust en wijsheid en dat je een keuze kan maken die voor jou goed voelt.
Ik begrijp je in beide berichten. Heftig zeg die nasleep die je hebt gehad.. Inderdaad wil je een 4e om het "lege nest" syndroom te vullen, bezig te zijn... of wil je echt weer overnieuw beginnen. Ik herken je woorden hoor. Enkeld mijn jongste is 9 en oudste 15. Ik kamp met de twijfel... wil ik weer een kinderstoel in de auto, wil ik er snachts weer eruit. Aan de andere kant, wil ik het anders meemaken nu als toen.. juist geeft mij dit nu de betere kans omdat de anderen zelfstandiger zijn... om een haffelnakomertje te krijgen.. manlief is vandaag 41 geworden.. ik word 36.. en mijn moeder was ook met 33 in de overgang. Ik word wel ongesteld enkeld zeer licht en kort en huisarts verwacht de pre menopauze ivm slechte groei eitje ofzo.. daardoor slechte nod. Dus volgende wk echo. Enkeld heb ik mn eisprong dan al gehad als t goed is . Ik herken je twijfel... maar ik in mij geval kamp ook.. wat als ik het niet doe.. hoeveel spijt ga ik krijgen.. hoe moeilijk heb ik het nu als mijn kinderen weg zijn, nu inmiddels hun eigen leven aan t creëren zijn als in vrienden, stappen, altijd weg. Ik vind dat geestelijk erg zwaar, om te zeggen ja ik heb meer tijd ja klopt... maar ik heb mij de laatste jaren zo gegeven aan t moederschap dat mn sociale leven ver op de achtergrond is gezet. Ik was een mama op mn 20e.. nu inmiddels worden mijn vrienden van toen en nu ook mama.. dat zet mij op de achtergrond want kan er niet over mee praten. Ik ben eruit... ik zit in de puber leeftijden... maar die ouders zijn allemaal rond de 45/50.. daar ben ik nog te jong voor.. ik heb een eigen kinderopvang aan huis, zorg voor veel kleintjes en als ik mijj kinderen zie met zo'n kleintje op de arm is t zooooo schattig.. keuzes keuzes... voor ons is t nu of nooit maar we gaan heen vruchtbaarheidsbehandelingen doen, onze plek laten wij voor de mensen met geen of weinig kindjes..
Andere situatie maar dezelfde twijfels, het blijft een welles nietes spelletje in je hoofd. Wat is wijsheid? Zou de wens ooit weg gaan? En ja, krijg je spijt als je het niet doet? Ze zeggen bij twijfel niet doen, maar gaat dat nu ook op? Qua risico op vroege overgang heb jij nog meer de druk op je staan denk ik. Lijkt me ontzettend naar om dat constant op je schouders te voelen...
In principe zouden we nog een paar jaar hebben als we aan het begin van de overgang zitten Maar ik wil het besluit ook niet verder rekken. Ik zit nog in de kinderstoelen en luiers, jij bent daar helemaal uit dus inderdaad voor jou een grotere stap. Wat is voor jullie de reden om nog voor een 4e te gaan? Mijn man wil dat graag, hij komt zelf ook uit een groot gezin. Ik denk dat er hier vanavond gesproken gaat worden over waarom hij het wil en waarom ik het wil, en waarom we het beiden wel of niet een goed idee vinden. Pfft lastig hoor. Hij snapt ook wel dat het veel van mijn lichaam vergt en dat het mentaal voor mij (hormoon schommelingen) erg zwaar is, maar ik denk niet dat hij echt kan weten hoe het voelt.
Ik ben benieuwd wat je uitkomst gaat zijn.. Om antw te geven op je voorgaande vraag aan mij: Ik wil het graag allemaal nog eenmalig in mn leven mee mogen maken.
Hier ook hoor, maar meer met de achtergrond: ik ben nu op een veel minder duistere plek, zou ik dan wél een goede zwangerschap hebben? Ik heb de derde zwangerschap door gedoe in de familie amper meegemaakt in het laatste trimester. Mijn vader kreeg een beroerte. Ik had voor alles een laatste keer willen meemaken en zo het af willen sluiten, voor mij is het nog niet afgesloten. Ik wil graag een fotoshoot, een kraamfeest, allerlei dingen die ik tijdens de andere zwangerschappen niet heb gedaan. Gewoon nog één keer die laatste keren, bewust meemaken. De kinderen gaan zo naar bed dus dan ga ik in gesprek met mijn man. Kijken wat zijn beweegredenen zijn en of we op één lijn liggen. Als de uitkomst is dat we er niet voor gaan en ik toch zwanger blijk te zijn, dan heeft de natuur voor ons al bepaald. Klinkt dat zweverig?
Wij zijn er ook wel zo ingegaan.. ik slikte al nooit ac. Maar we doen t nu zonder bescherming.. en hadden zoiets van.. ok we zien wel. Is er voor ons nog een zieltje bestemd of niet. We willen geen behandelingen. Ik laat me donderdag wel controleren op mn pijntjes en mogelijkheden voor ons zodat de hoop wel reeel is. Maar ik merk wel dat elke maand de twijfel er is net zoals jij nu. Vooral als ik ongesteld ben, maar dan komt t toch weer terug. Maar ik weet dat deze twijfels er met mijn 3e ook waren... en ik heb nooit geen enkele seconde spijt gehad.